خوشه هاي ستاره اي پير

[M_Saturn]

خوشه هاي ستاره اي پيرمحاسبات،اثر چنين نيروهايي بر روي خوشه هايي مانند پروين پروين ياقلائص نشان ميدهد كه آنها تنها حدود چند مليون سال يا بيشتر مي توانند به عنوان خوشه دوام بياورندوپس از آن كاملاًاز هم گسيخته مي شوندو به صورت ستاره اي منفرد،در مي آيندكه هر كدام به راه خود مي روندبنابر اين احتمال ميدهيم،كه در تاريخ كهكشان ها،شكل گيري خوشه ها سريعتر از شكل گيري ستاره ها روي داده است.اما خوشه هاي منفرد عمرمورد انتظار نسبتاًكوتاهي به عنوان خوشه داشته اند.
خوشه هاي ستاره اي كروي
پيرترين اجرام كهكشان ما،خوشه هايي بسيار پر جمعيت،درخشان و گسترده اي هستندكه خوشه هاي كروي ناميده مي شوند.درحدود120 عدد از آنها فهرست شده كه بيشترشان در يك هاله تقريباًكروي هم مركز با كهكشان ما توزيع شده اند.برخلاف خوشه هاي كهكشاني، خوشه هاي كروي به صفحه پهن كهكشان محدود نمي شوند.بلكه تا فاصله هاي زيادي در بالاي اين صفحه گسترده شده اند.همچنين آنها تراكم زيادي در محدوده مركز كهكشان دارند.
از انجا كه خوشه هاي كروي بسيار پر جمعيت اند،اعضاي زيادي از آنها را مي توان يافت كه در فازهاي غولي تكامل ستاره اي هستند.از اين رو اين خوشه ها اجرام به غايت سودمندي براي مطالعه الگوهاي تكاملي ستارگان پير به شمار مي روند.بايد به بيان نكته اشاره كرد كه براي تعيين الگوي تكاملي ستارگاني باجرم بسيار كمتر از خورشيد،هيچ راه مشاهده اي وجود ندارد ،زيرا واقعيت آن است كه زماني طولاني تراز عمر برآورد شده براي جهان طول مي كشد تا چنين ستاره اي تكامل يابدواز رشته اصلي خارج شود. خوشه كروي 55M نمونه اي از خوشه هاي كروي است.

هنگامي كه سن خوشه هاي ستاره اي نزديك به خورشيد در كهكشان ما اندازه گيري شد،نتيجه شگفت انگيزي بدست آمد.اگرچه در اين حجم از فضا،تعدادي خوشه با سن چند ميلياردسال وجود داردما،تعدادخوشه هاي بسيار پير،به طور حيرت انگيزي اندك است.به نظر ميرسد خوشه هايي كه ما در نزديكي خودمان مشاهده مي كنيم،اجرام بسيار جوان با سني كمتر از يك ميليارد سال هستند كه در ميان آنها خوشه هايي كه تنها چند ميليون سال از عمر شان مي گذرد اكثريت دارند.
چنين نگاهي گذرا حاكي از آن است كه خوشه ها پديده هاي جديدي در كهكشان ما هستند ودرزمانهاي قديم،بيشتر ازحدود يك ميليارد سال پيش ازميلاد،تعدادشان بسيار كم بوده است .درمقابل توزيع ستارگاني با جرمهاودرخشندگي هاي گوناگون نشانگرآن است كه در آن دوران بايد تعداد بسيار زيادي ازستاره ها شكل گرفته باشند.حتي از روي آمار،به نظر ميرسد كه از زمان تشكيل كهكشان ما(در 100 ميليارد سال پيش)آهنگ شكلگيري ستارگان به طور پايداري كاهش يافته است.
اگر آهنگ شكل گيري ستارگان از آغاز تشكيل كهكشان كاهش يافته،پس چرا آهنگ تشكيل خوشه هاي ستاره اي افزايش يافته؟پاسخ آن است كه احتمالاًچنين نيست،بلكه به دليل نا پايداري خوشه هاي كوچك چنين به نظر مي رسد.اگر خوشه ستاره اي پر جرم نباشد، نيرو هاي قدرتمند گرانشي بيرون از آن،در خلال عمر كهكشان،بر آن اثر ميگذارند و به تدريج آن را از هم مي پاشند.