نظر

[ali k]

سلام خوب هستین؟...
می خواستم یه مطلب بگذارم گفتم این مطلب را باید پس از طی جند مرحله دیگر بگذارم...
فکر کردم که جی بگذارم که بتونه تو این تالار بگیره....
خوب باید درباره ی چیزی مطلب بگذارم که همه بتونن نظر بدن .......
به نظر شما درباره ی چه چیزی بگذارم؟....
میخواین همون فروهر را با عکس و به صورت تصویری بحثشو شروع کنم؟تا بحث قبلی را اذامه بدیم؟.........
منتظر نظراتون هستم...
مرسی...

[abadanastro]

طبق تحقیقاتی که من کردم علم طالع بینی بوسیله کواکب در گذشته خیلی رایج بوده
و به این نتیجه رسیدم که بیشتر این اطلاعات رو بوسیله ی احضار موکل ها جن یا فرشته بدست می آوردند
شاید این مطلب با اشکال باستانی ارتباط داشته باشه !

[pepe]

خوبه بزار ببینیم چی است :wink:

[abadanastro]

این مطلبی که من گفتم به بحث علم طالع بینی نجومی گذشتگان بر می گرده که اینجا مناسب نیست توضیح بدم
به همین دلیل یه تاپیک دیگه برای این موضوع در آینده باز می کنم

فقط می خواستم بگم شاید اون کسایی که از غیب خبر می آوردند این شکلی بودند
شاید هم ساحران باستان این اشکال رو می ساختند !
فقط بگم سحر و جادو در دین زرتشت و اوستا هم بوده

واژهٔ «جادو» در زبان پهلوی jâdug بوده‌است.
واژهٔ «magic» معادل انگلیسی آن است، که از واژهٔ «Magus» گرفته شده که در فارسی قدیم نام یکی از موبدان ستاره شناس زردشتی نه نام «maguš» یا «مجوس» بوده که یعنی «مربوط به منطقه Medes». که Medes نیز خود به معنی «قلمرو ماد» است. پس از فتح ایران، اعراب، زردشتیان را مجوس می خواندند. و این واژه همچنان به همین معنی به کار می رود.
واژهٔ «مجیک» با حروف فارسی در نوشته‌های کهن ایران به چشم می خورد. مثلاً اوستا کتاب مقدس رزتشتیان پنج قسمت می‌باشد که یک قسمت آن مربوط به جادوگری یا جادوی سفید می باشد و این بخش مجیک نامیده می‌شود که مغ ها (روحانیون زرتشتی) بعد از آموزش های مجیک به سطح ماگی یا مجیکن نایل می‌شدند.
به طور روشن مشخص نشده که واژه مجیک ایرانی می‌باشد یا نه. از طرفی شواهد و مدارک زبانشناسان و تکرار این کلمه در نوشته‌ها حکایت از ایرانی بودن آن دارد؛ و از طرف دیگر تا کنون کسی جواب روشنی به منشاء این کلمه در زبان اوستایی نداده است

واژهٔ «مجوس» برگرفته از واژهٔ «مگوش» یا «مگو» از فارسی باستان است که پس از ورود به زبان یونانی به شکل «ماگوس» در آمد.(واژهٔ magic در انگلیسی برگرفته از همین واژه‌است). با ورود به زبان عربی این واژه شکل «مجوس» را به خود گرفت.
در قرآن سورهٔ حج آیهٔ ۱۷، زرتشتیان را مجوس نامیده‌است و در ردیف پیروان ادیان آسمانی آورده‌است.« "إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَادُوا وَالصَّابِئِينَ وَالنَّصَارَىٰ وَالْمَجُوسَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا إِنَّ اللَّهَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚإِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ"
مسلما کسانی که ایمان آورده‏اند، و یهود و صابئان و نصاری و مجوس و مشرکان، خداوند در میان آنان روز قیامت داوری می‏کند، خداوند بر هر چیز گواه است. »
در قرآن کلمهٔ مجوس به عنوان یک دین ذکر شده‌است. همچنین در برخی احادیث اسلامی از زرادشت به عنوان پیامبر مجوس نام برده شده‌است.

این بحث خیلی گسترده است که بعدا مفصل توضیح میدم

[ali k]

خيلي بحث جالب هست اگر 15 روز ديگه مطلبش را بگذاريد من هم چيزاي جالبي توش ميگم

[abadanastro]

باشه ، مطلب رو میذاریم برای بعد از امتحانات