[COLOR="#0000FF"]
[SIZE=3][B]فيزيك كوانتوم و حقايق شگفت انگيزش

[ATTACH=CONFIG]1171[/ATTACH]

فيزيك بدون شك علمي شگفت انگيز است. ذراتي كه وجود ندارند در احتمالات به حساب مي آيند، و زمان متناسب با سرعت حركت شيء تغيير مي كند. نشريه تلگراف، 10پديده عجيب از اين عجايب در علم فيزيك را با كمك تعدادي از كاربران توئيتر و كيهان شناسي به نام «ماركوس چاون» ارائه كرده است كه در ادامه از نظرتان مي گذرد.

خورشيد مي توانست از موز ساخته شده باشد

خورشيد بسيار پرحرارت است زيرا وزن چند ميليارد ميليارد ميليارد تني آن گرانش عظيمي به وجود مي آورد كه در نتيجه هسته ستاره را تحت فشاري غيرقابل تصور گذاشته و در نتيجه فشار بالاحرارت فوق العاده توليد مي كند. در صورتي كه به جاي گاز هيدروژن از ميلياردها ميليارد ميليارد تن موز استفاده مي شد نيز همان ميزان فشار و در نتيجه همان مقدار حرارت در خورشيد به وجود مي آمد. با اين حال با افزايش حرارت، اتم ها با بخش هاي مختلف ساختار ستاره يي برخورد كرده و انرژي اتمي را به وجود مي آورند كه در اينجا تفاوت ميان حضور هيدروژن و موز در ساختار خورشيد آشكار خواهد شد.


تمام ماده يي كه نسل بشر را به وجود آورده است در يك حبه قند جا مي گيرد

در اتم ها، 9999999999999/99 درصد فضا، خالي است و به همين دليل در صورتي كه تمامي اتم ها را به گونه يي به هم بفشاريم كه فضاي خالي ميان آنها از بين برود، يك قاشق چايخوري يا حجمي برابر يك حبه قند از اين ماده حدود پنج ميليارد تن وزن خواهد داشت: وزني 10 برابر مجموع وزن تمامي انسان هايي كه در حال حاضر در جهان حضور دارند. اين در واقع همان پديده يي است كه در ستاره هاي نوتروني رخ مي دهد و وزن آنها را تا حد غيرقابل باوري افزايش مي دهد.

آينده مي تواند گذشته را تغيير دهد

شگفتي جهان كوانتوم به اثبات رسيده است. آزمايش دو جداره كه نور را در دو حالت موج و ذره به اثبات مي رساند به اندازه كافي عجيب و غيرقابل تصور است به خصوص زماني كه اعلام شود مشاهده نور مي تواند آن را از موج به ذره يا برعكس تبديل كند. اما پديده هاي عجيب تر اين جهان پس از آزمايش «جان ويلر» فيزيكدان در سال 1978 خود را نمايان كرد. آزمايش وي نشان داد مشاهده يك ذره در زمان حاضر مي تواند سرنوشت ذره مشابه ديگري در گذشته را متحول سازد. طبق آزمايش دو جداره در صورتي كه هر يك از پرتوهاي نوري خارج شده از يكي از شكاف هاي صفحه آزمايش را مشاهده كنيد، در واقع پرتو را مجبور كرده ايد خصوصيات ذره يي به خود بگيرد و اگر به هدف برخورد پرتو چشم بدوزيد خصوصيت موج گونه به پرتو نور بخشيده ايد. اما در صورتي كه پس از عبور پرتو نور از شكاف به مسيري كه از آن ناشي شده است، چشم بدوزيد آنگاه است كه پرتو نور مي تواند در هر دوحالت شكل بگيرد. به بياني ديگر زمان حال بر گذشته پرتو نوري تاثير گذاشته است. اين آزمايش در آزمايشگاه تنها چند صد هزارم ثانيه به طول مي انجامد، اما در مشاهده نورهاي ناشي از ستاره هاي دوردست نيز صدق مي كند. در واقع مشاهده اكنون ستاره هاي دوردست مي تواند گذشته چند هزار يا ميليون ساله آنها را تغيير دهد.


تقريباً همه جهان گم شده است

مي توان به جرات گفت حدود 100 ميليارد كهكشان در جهان هستي وجود دارد كه هر يك از آنها از 10 ميليون تا 10 تريليون ستاره را در خود گنجانده اند. خورشيد زمين در مقايسه با اين ستاره ها يكي از كوچك ترين و ضعيف ترين ستاره ها به شمار مي رود و حتي مي توان نام كوتوله زردرنگ را روي آن گذاشت. در واقع در جهان هستي مقادير ترسناك و عظيمي از ماده مرئي وجود دارد كه انسان تنها قادر به مشاهده دو درصد از آن است. وجود اين مقدار ماده به دليل نيروي گرانش آنها پيش بيني مي شود و ماده تاريك نيز كه مقدار آن شش برابر جرم ماده مرئي تخمين زده مي شود بخش نامرئي جهان را تشكيل داده است. به گزارش مهر به نقل از منابع علمي جهان وجود انرژي تاريك به عنوان بخشي ديگر از جهان كه در واقع مابقي جهان را تشكيل داده است، موضوع را پيچيده تر خواهد كرد. اين نوع انرژي با گسترش سريع جهان در ارتباط است و به همراه ماده تاريك همچنان ناشناخته باقي مانده است.

جسم مي تواند سريع تر از نور حركت كند نور نيز هميشه بسيار سريع حركت نمي كند

سرعت نور در خلا300 هزار كيلومتر بر ساعت است با اين حال نور هميشه در خلاحركت نمي كند. براي مثال نور در آب با سرعتي يك سوم سرعت گفته شده حركت مي كند. در واكنش هاي اتمي برخي از ذرات به سرعت هاي بسيار بالايي دست پيدا مي كنند كه بخشي از سرعت نور است و در صورتي كه از ميان رابطي كه سرعت نور را خواهد كاست عبور كنند، در واقع مي توانند سريع تر از نور حركت كنند. چنين پديده يي درخششي آبي رنگ از خود به وجود مي آورد كه به «تشعشعات شرنكوف» شهرت دارد و با بمب هاي صوتي قابل مقايسه است. كمترين سرعتي كه تاكنون براي نور به ثبت رسيده است 17 متر بر ثانيه يا 61 كيلومتر بر ساعت بوده كه به واسطه عبور از ميان روبيديوم منجمد با حرارتي برابر صفر مطلق ايجاد شده است. اين ماده در اين حرارت در حالتي به نام چگالش «بوز- اينشتين» قرار دارد.

سياهچاله ها سياه نيستند

[ATTACH=CONFIG]1172[/ATTACH]

به طور حتم سياهچاله ها بسيار تاريكند اما سياه نيستند، زيرا اين پديده ها درخشان بوده و به آرامي نور خود را در تمامي طيف هاي نوري از جمله نور مرئي به اطراف منتشر مي كنند. اين تشعشعات كه «تشعشعات هاوكينگ» نام دارد نور خود و جرم سياهچاله ها را به تدريج كاهش داده و با از دست دادن منبع جرم سياهچاله ها تبخير مي شوند. به گزارش مهر به نقل از منابع علمي جهان، سياهچاله هاي كوچك در مقايسه با جرم شان و نسبت به سياهچاله هاي بزرگ تر با سرعتي بالاتر از خود نور منتشر مي كنند و بر همين اساس در صورتي كه برخورددهنده بزرگ هادرون براساس برخي نظريه ها از خود ميكروسياهچاله هايي توليد كند، آنها به سرعت تبخير خواهند شد و دانشمندان پس از آن قادر خواهند بود بقاياي تابش هاي آنها را مشاهده كنند.


تعداد نامحدودي نويسنده مطلب را نوشته و تعداد نامحدودي خواننده آن را مي خوانند

براساس مدل هاي استاندارد كيهان شناسي جهان مرئي با تمامي ميلياردها كهكشان و تريليون تريليون ستاره هايش تنها يكي از بي نهايت جهان هايي است كه مانند حباب هاي صابون در يك اسفنج در كنار يكديگر قرار گرفته اند. به دليل بي نهايت بودن آنها مي توان هر تاريخچه ممكني را برايشان در نظر گرفت. اما تعداد تاريخچه هاي ممكن براي اين جهان ها متناهي است زيرا تعداد محدودي پديده و تعداد محدودي نتيجه در بر داشته اند. تعداد اين پديده ها بسيار زياد اما متناهي است، پس همين پديده عيني و كنوني كه نويسنده اين مطلب نوشته و شما آن را مي خوانيد، بايد بي نهايت بار در زمان رخ داده باشد. شگفت انگيزتر از آن اين است كه بدانيم نزديك ترين همتاي ما در چه فاصله يي از ما قرار گرفته است. اين فاصله عددي برابر 10 به توان 10 به توان 28 متر تخمين زده شده است كه در صورت علاقه مندي به محاسبه آن مي توانيد از عدد يك و 10 ميليارد ميلياردميليارد صفر در برابر آن استفاده كنيد.



تصور بنيادين از جهان مسوول گذشته، حال و آينده آن نيست

براساس نظريه نسبيت خاص چيزي به نام اكنون، گذشته يا آينده وجود ندارد و قالب هاي زماني به يكديگر وابسته اند زيرا همه هستي در سرعتي برابر در حركت است. درصورتي كه انسان با سرعتي كاملاً متفاوت در حركت بود شاهد پير شدن زودهنگام يكي از نزديكان يا دير پير شدن وي نسبت به ديگران مي بود.

ذره مي تواند به صورت آني روي ذره يي در آن طرف جهان تاثير بگذارد


زماني كه يك الكترون با همتاي ضدماده خود يا پوزيترون روبه رو مي شود، هر دو در درخشش كوچكي از انرژي خنثي شده و دو فوتون از اين برخورد متولد مي شود. ذرات زيراتمي مانند فوتون ها يا كوارك ها يك ويژگي به نام اسپين دارند كه به مفهوم چرخش است. اين ذرات در واقع حركت چرخشي ندارند، اما به گونه يي رفتار مي كنند كه انگار در حال چرخشند. جهت اسپين فوتون ها در زمان تولد در برابر يكديگر است و در نتيجه خنثي مي شوند. با توجه به رفتارهاي غيرقابل پيش بيني كوانتومي، گفتن اينكه كدام فوتون در مسير چپ گرد و كدام يك در مسير راست گرد حركت خواهد داشت، غيرممكن است و در واقع تا زماني كه يكي از آنها مشاهده نشود، هر دو در هر دو جهت حركت خواهند داشت اما به محض اينكه يكي از آنها مشاهده شود جهت راست يا چپ گرد را به خود گرفته و به هر جهتي كه حركت كند، همتايش در مسير متضاد آن حركت خواهد كرد. اين واقعيتي است كه در آزمايش ها به اثبات رسيده است.

هرچه سريع تر حركت كنيد سنگين تر مي شويد


در صورتي كه بسيار سريع بدويد به صورت لحظه يي و نه دائم، سنگين وزن خواهيد شد. سرعت نور مرز سرعت در جهان است در اين صورت زماني كه جسمي با سرعتي نزديك به نور در حركت است و شما به آن نيرويي وارد كنيد، به سرعت آن نخواهيد افزود بلكه تنها به آن انرژي اضافي وارد كرده ايد كه اين انرژي بايد در جايي قرار بگيرد. بهترين مكان براي قرارگيري اين انرژي جرم جسم است. براساس قانون نسبيت جرم و انرژي با يكديگر برابرند پس هر چه انرژي وارد شده بيشتر باشد، جرم افزايش پيدا خواهد كرد. البته اين افزايش وزن در انسان قابل چشم پوشي بوده و در عين حال غيرقابل انكار است.

[ATTACH=CONFIG]1173[/ATTACH]

منبع: تبيان - محسن مرادي





[/SIZE][/B][/COLOR]

فایل‌های پیوست

تصاویر بندانگشتی
           

مریخ*نورد جدید به فضا پرتاب شد

دانش > فضا - همشهری آنلاین:
یک موشک بدون سرنشین اطلس 5 روز شنبه 26 نوامبر از فلوریدا به فضا پرتاب شد و مریخ*نورد جدید ناسا را برای جستجوی حیات بر روی این سیاره سرخ به سوی آن فرستاد.

به گزارش رویترز این موشک با ارتفاع یک ساختمان 20 طبقه که شرکت یونایتد لانچ آلیانس آن را ساخته است از سکوی پرتابش در پایگاه نیروهی هوایی آمریکا در کیپ کاناورال در ساعت 10:02 به وقت ساحل شرقی آمریکا (3:02 بعدازظهر به وقت گرینیچ) به فضا فرستاده شد.

این موشک مریخ نورد جدید ناسا به نام "آزمایشگاه علوم مریخ" را حمل می*کرد که قرار است پس از پیمودن فاصله 556 میلیون کیلومتری در طول 9 ماه آینده به مریخ برسد را حمل می*کرد.

انتظار می*رود این مریخ*نورد که به آن نام مستعار Curosity (کنجکاوی) را داده*اند، در 6 اوت 2012 بر روی مریخ فرود آید و در طول دو سال پس از آن به تجزیه و تحلیل مشروح یک دهانه برخوردی وسیع در نزدیکی استوای مریخ به نام "دهانه گیل" بپردازد.

هدف از این ماموریت این است که مشخص شود آیا مریخ زمانی دارای محیطی بوده است که از حیات را پذیرا شود. این ماموریت اولین ماموریت زیست*شناسی ستاره*ای بر روی مریخ از زمان فرستادن جستجوگرهای وایکینگ در دهه 1970 به این سیاره است.

دانشمندان این مکان را برای فرود مریخ*نورد به این علت انتخاب کرده*اند که این منطقه دارای کوهی به ارتفاعی 4.8 کیلومتر است که بر اساس رصدهای مداری و تجزیه و تحلیل مواد معدنی به نظر می*رسد که دارای ساختمانی از سنگ*های لایه*لایه مانند گراند کانیون در آمریکا باشد، هر لایه این کوه شاهدی از دوره*ای متفاوت از تاریخ مریخ است.

این مریخ نورد 17 دوربین و 10 ابزار علمی، از جمله آزمایشگاه*های شیمی دارد، تا عناصر نمونه*های خاک و سنگ به دست آمده بوسیله بازوی روباتی با نوک مته*ای آن را شناسایی کند.

یک شتابگر کیهانی در کهکشان راه شیری

دانش > فضا - همشهری آنلاین: ماهواره Agile با بررسی یک ابرنواختر در کهکشان راه شیری کشف کرد که این جرم کیهانی همانند یک دستگاه شتابگر ذرات عمل می*کند

ستاره شناسان آژانس فضایی ایتالیا با استفاده از ماهواره Agile ردپای واضحی از برخوردهای میان پروتون*ها و گازهایی که در اطراف ابرنواختر W44 می*چرخند را شناسایی کردند.

اطلاعات جمع آوری شده توسط این ماهواره می*توانند مسئله شناسایی چشمه پرتوهای کیهانی پر انرژی را به روشی واضح حل کنند.

پرتوهای کیهانی که اصولاً از پروتون*ها و الکترون*ها تشکیل شده*اند ذراتی پر انرژی هستند که به دفعات انرژی آنها بیشتر از انرژی است که در دستگاه*های شتابگر به دست می*آید.

به گزارش خبرگزاری مهر، منشا این ذرات که به طور ثابت سیاره ما را از اعماق کیهان بمباران می*کنند به صورت یک راز باقیمانده است.

ماهواره Agile (آشکارساز نجومی گامایی در تصاویر فوق سبک) که برای مطالعه جهان پر انرژی طراحی شده است، در آوریل 2007 پرتاب شد.

ستاره شناسان پروژه این ماهواره با مطالعه بر روی یک سری از ابرنواخترها در کهکشان راه شیری مشاهده کردند که اطلاعات مربوط به ابرنواختر W44 به وضوح حضور پروتون*های شتاب گرفته*ای را نشان می*دهد که با گاز پیرامون ابرنواختر برخورد می*کنند.

این محققان در این خصوص توضیح دادند: "از مدتها فرضیه وجود پروتون*های پر انرژی مربوط به این نوع از پدیده*ها مطرح شده بود اما تا پیش از این هرگز این پروتون*ها مشاهده نشده بودند و امروز ما با ماهواره Agile توانستیم این تئوری را تائید کنیم."

برپایه مدل*های کنونی، بخشی از مواد منفجره در طول انفجارات ابرنواختری می*توانند در انرژی*های بسیار بالا شتاب بگیرند و با مواد بین ستاره*ای برخوردهای شدیدی را به وجود آورند.

در این تحقیقات، دستگاه*هایی که بر روی Agile نصب شده*اند کاهش بعضی از انواع ذرات (پیوندهای خنثی) را شناسایی کردند و ردپای واضحی از وجود پروتون*های شتاب گرفته*ای را که با مواد اطراف خود برخورد می*کنند تشخیص دادند.

[COLOR="#0000FF"]
[COLOR="#FF0000"][B][SIZE=3]
14 روز پس از انفجار يك ستاره
دقيق*ترين تصوير از تولد يك ابرنواختر ثبت شد
[/COLOR]
سرويس: علمي
1390/09/06
11-27-2011
13:00:10
9009-03717: كد خبر

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: علمي

محققان توانسته*اند براي اولين بار يك تصوير راديويي نجومي از جوان*ترين ابرنواختر جهان را چندي پس از انفجار آن ثبت كنند.

[ATTACH=CONFIG]1157[/ATTACH]

به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، 14 روز پس از انفجار يك ستاره در كهكشان گرداب (M51) در ماه ژوئن، تلسكوپ*هاي هماهنگ در سراسر اروپا به ثبت يك تصوير دقيق از اين انفجار كيهاني پرداختند.

اين پژوهش كه با همكاري دانشگاه والنسيا و موسسه فيزيک نجومي آندولس انجام شده در مجله Astronomy & Astrophysics منتشرشده است.

تلسكوپ*هاي شركت*كننده در اين پژوهش شامل تلسكوپ*هاي ناسا در مادريد و موسسه نشنال جئوگرافيك در گوادالاخاراي اسپانيا بودند.

كهكشان گرداب كه در فاصله حدود 23 ميليون سال نوري در صورت*فلكي ترازو قرار گرفته، صحنه يكي از خشونت*بارترين پديده*هاي جهان يعني مرگ يك ستاره به شكل انفجار ابرنواختر بوده كه از ظاهري زيبا برخوردار است.

چندين تلسكوپ در اسپانيا، سوئد، آلمان و فنلاند به همراه داده*هاي پردازش شده توسط يك ابررايانه در هلند با شيوه*اي موسوم به تداخل سنجي راديويي موفق به ايجاد يك تصوير با جزئيات صدها بار بيشتر از تلسكوپ فضايي هابل شده*اند.

ابرنواخترها يكي از ديدني*ترين پديده*هاي جهان هستند. هنگامي که تمام سوخت هسته*اي يک ستاره با جرم بيشتر از حد چاندراسکار (نام حدي در نجوم) به پايان برسد، نيروي گرانش برتري يافته و ستاره شروع به انقباض مي*کند. دراين حالت به دليل نبود فشار کافي داخلي، ستاره شروع به فروريزش مي*کند. فشار روي هسته ستاره سبب فشردگي آن مي*شود که در نتيجه، الکترون*ها و پروتون*هاي مجزا ترکيب شده و نوترون*ها را به وجود مي*آورند. سرانجام بخش بيروني ستاره منفجر شده و تبديل به سحابي ابرنواختري مي*شود.

انتهاي پيام
[/SIZE][/B][/COLOR]

فایل‌های پیوست

تصاویر بندانگشتی
   

آزمايشات «كشف ماده تاريك» در دايره ترديد فيزيكدانان:

قويترين حد جرم ماده تاريك جهان تعيين شد

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: علمي

فيزيكدانان دانشگاه براون با تعيين قويترين حد براي جرم ماده تاريك كه طبق باورها تقريبا يك چهارم جهان را تشكيل مي*دهد، جرم آن را بزرگتر از 40 گيگا الكترون ولت تشخيص داده*اند.

به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين تشخيص از اهميت بسياري برخوردار است؛ چراكه يافته*هاي اخير آزمايشات زيرزميني در مورد كشف ماده تاريك را با ترديد روبه*رو خواهد ساخت.

[ATTACH=CONFIG]1154[/ATTACH]

طبق اين پژوهش كه در مجله Physical Review Letters منتشر شده، در صورت وجود ماده تاريك در جهان، اكنون قويترين حد ممكن تا به امروز براي جرم آن تعيين شده است.

محققان با استفاده از داده*هاي تلسكوپ فضايي پرتو گاماي فرمي و يك رويکرد آماري جديد، جرم ذرات ماده تاريك را با محاسبه سرعتي كه اين ذرات يكديگر را در كهكشانهاي در حال گردش به دور كهكشان راه*شيري حذف مي*كنند، محدود كردند.

اين يافته*ها مي*تواند نتايج بدست آمده توسط گروههاي DAMA/LIBRA، CoGeNT و CRESST در مورد كشف ذره گريزان در آزمايشات زيرزميني را با ترديد روبرو سازد. اين آزمايشات، كشف ماده تاريك را با جرم هفت تا 12 گيگا الكترون ولت گزارش كرده بودند كه بسيار پايين*تر از حد تعيين شده توسط فيزيكدانان براون است.

به گفته محققان، اگر جرم ذره ماده تاريك از 40 گيگا الكترون ولت كمتر باشد، در آن صورت مقدار اين ماده در جهان به حدي بود كه ديگر ما شاهد گسترش جهان با سرعت فزاينده*اي كه امروز شاهد آن هستيم، نبوديم.

ماده تاريك به دليل اين كه مانند ستارگان و سيارات از خود تابش الكترو مغناطيسي ساطع نمي*كند، تنها از طريف تاثيرات گرانشي آن قابل مشاهده است.

انتهاي پيام

فایل‌های پیوست

تصاویر بندانگشتی
   

[COLOR="#0000FF"]

با ثبت ركورد جديد
[SIZE=3][B]شبيه*ترين سياره به زمين كشف شد

سرويس: علمي
1390/09/06
11-27-2011
07:57:47
9009-03037: كد خبر

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: علمي

[ATTACH=CONFIG]1153[/ATTACH]

دانشمندان موفق به كشف سياره*اي شدند كه شبيه*ترين محيط به زمين در بين شبيه*ترين*ها تا كنون بوده و احتمال وجود حيات در آن بالاست.

به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، سياره گليزه 581g كه در فاصله 198 تريليون كيلومتري قرار داشته، در يك فاصله مناسب از ستاره ميزبان خود چرخيده كه به گفته ناسا، آن را به يك محيط قابل سكونت تبديل مي*كند.

اين پژوهش كه محصول بيش از يك دهه رصد تلسكوپ كك در هاوايي است، نشان مي*دهد اين سياره در سطح خود از آب مايع برخوردار است.

اين موضوع، گليزه 581g را در صدر گروه سيارات و قمرهايي كه شبيه به زمين محسوب مي*شوند، قرار مي*دهد.

با در نظر گرفتن رتبه 1.0سياره زمين در شاخص مطابقت با زمين، گليزه 581g كه در صورت فلكي ترازو قرار دارد، از امتياز 0.89 برخوردار بوده كه آن را از سياره مريخ 0.7 امتيازي پيش مي*اندازد.

اين در حاليست كه به عقيده كارشناسان آمريكايي، تيتان، قمر سياره زحل هنوز بر اساس شرايط سطحي اين جسم و امكان واكنش*هاي شيميايي حياتي در آن، در نزديكترين شرايط به زمين براي امكان وجود حيات برخوردار است.

اين يافته*هاي جديد مبتني بر 11 سال رصد سياره كوتوله قرمز گليزه 581 با تلسكوپ كك توسط محققان دانشگاه كاليفرنيا در سانتا كروز و موسسه کارنگي در واشنگتن هستند.

بر اساس اين پژوهش كه در مجله Astrophysical منتشر شده، امكان وجود سيارات ديگر با اين شرايط بسيار زياد است.

همچنين اين مقاله از كشف دو سياره جديد در اطراف ستاره گليزه 581 پرده برداشته كه تعداد سيارات شناخته شده اطراف آن را به شش مي*رساند.سيارات اين منظومه مانند منظومه شمسي از مدارهاي تقريبا مدور برخوردارند.

جرم سياره گليزه 581g بين سه تا چهار برابر زمين بوده و گردش آن به دور ستاره*اش كمتر از 37 روز طول مي*كشد. اين جرم نشان دهنده احتمال سنگي بودن اين سياره با يك سطح معين و گرانش كافي براي وجود يك جو است.

پيش از اين دو سياره در اطراف ستاره گليزه 581 و در لبه منطقه قابل سكونت شناسايي شده بودند كه از جوي با دماي مناسب براي وجود آب مايع برخوردار هستند؛ اما سياره گليزه 581g كاملا در مركز منطقه قابل سكونت قرار گرفته است.

اين سياره به طور كشندي به ستاره خود پيوند داشته، بدين معني كه يك سمت آن هميشه رو به ستاره و در روز بوده، در حاليكه سوي ديگر آن در تاريكي مداوم است.

به گفته دانشمندان، قابل سكونت*ترين بخش اين سياره احتمالا در مرز بين نور و سايه قرار مي*گيرد.

بنا بر گزارش متخصصان، در حال حاضر بيش از 700 سياره فراخورشيدي شناسايي شده*اند، اما تنها تعداد محدودي از آنها در منطقه قابل سكونت قرار دارند.

دانشمندان بر اين باورند كه محدود كردن تحقيقات حيات خارج از محيط زمين به سيارات شبيه به زمين مي*تواند مانع از شناسايي احتمالات ديگر مرتبط با حيات بيگانه شود.

انتهاي پيام
[/COLOR][/SIZE][/B]

فایل‌های پیوست

تصاویر بندانگشتی
   

ناسا ماموریت فضاپیمای مسنجر را 1 سال دیگر تمدید کرد.
[ATTACH=CONFIG]1151[/ATTACH]
سازمان فضایی امریکا دلیل این کار خود را پاسخ به چند پرسش از جمله اینکه:
1- منبع الکترون پر انرژی در عطارد چیست؟
و 2- منابع مواد فرار در عطارد کدامند؟
ذکر کرد.
این سفینه فضایی در سال 2004 و با هدف: تهیه اطلاعات کامل از عناصر معدنی سیاره و نقشه برداری زمین شناسی، عکسبرداری سراسری از سطح سیاره، بررسی میدان مغناطیسی سیاره، بررسی گرانش سیاره و...
به سمت عطارد پرتاب شد.

منابع :
برنامه اسمان شب
سایت مسنجر
سایت ناسا

فایل‌های پیوست

تصاویر بندانگشتی
   

حل معمای رشته کوه مدفون شده در زیر یخ*های قطب جنوب
دانش > دانش - همشهری*آنلاین:
گروهی از دانشمندان بین*المللی توانستند معمای منشای رشته کوهی مشابه آلپ را که در زیر سه کیلومتر یخهای قطب جنوب مدفون شده است، حل کنند.
رشته کوه مدفون شده در زیر یخهای قطب جنوب
نمای سه بعدی رشته کوه مدفون در زیر یخهای قطب جنوبhttp://www.hamshahrionline.ir/news-152054.aspx (برای دیدن عکس ها)
تا نیم قرن قبل دانشمندان حتی تصور هم نمی کردند که در زیر یخ*هایی به قطر 3 کیلومتر واقع در قطب جنوب بتوان یک رشته کوه شبیه به آلپ را پیدا کرد. اما پس از کشف این رشته کوه زیرزمینی در سال 1958، زمین شناسان در مقابل خود پازلی را یافتند که به نظر می رسید در برابر تمام آگاهیهای علم درباره زمین ایستاده است.

به گزارش مهر به نقل از نیچر، این پازل اسرارآمیز حداقل تا زمانیکه یک تیم اکتشافی بین المللی به سرپرستی نقشه برداری جنوبگان بریتانیا اسرار این رشته کوه را فاش نکرد همچنان ناشناخته باقی بود. نتایج تحقیقات این تیم اکتشافی بین المللی نشان می دهد که رشته کوه گامبورتسف به طول 800 کیلومتر، عرض 500 کیلومتر و قله های به ارتفاع 3 هزار متر، ثمره یک سری حوادث خاصی است که کمی بیشتر از یک میلیارد سال قبل رخ داده اند.

این آلپ اسرارآمیز مدفون در زیر یخهای قطب جنوب از خطوط تماس میان صفحات تکتونیکی دور است و همچنین منشای آتشفشانی ندارد. از سویی دیگر، باوجود اینکه گامبورتسف در منطقه ای واقع شده است که از نظر زمین شناختی بسیار کهن است، ساختار بسیار جوانی دارد.

دانشمندان به منظور بازسازی تاریخ منشای این کوهها در طول این سالها به دفعات به قاره سفید رفته اند و با استفاده از رادارهای پرقدرت از رشته کوه نقشه برداری کرده اند.

اکنون این محققان با استفاده از دستگاههایی که میدانهای گرانشی و مغناطیسی زمین را ثبت می کنند و همچنین لرزه نگارهایی که مشغول کاوش در اعماق زمین هستند توانستند اسرار این معما را فاش کنند.

این زمین شناسان در این خصوص توضیح دادند: تحقیق بر روی این رشته کوه یک چالش شگفت انگیز بود اما ما سرانجام موفق شدیم و توانستیم این داستان بسیار جالب را به تصویر بکشیم.

این داستان کمی بیش از یک میلیارد سال قبل و پیش از اینکه حیات پیچیده بر روی زمین شکل بگیرد آغاز شد و یک برخورد میان قاره*ها سنگهای قدیمی تر این کوهستان را ایجاد کرد.

براساس این گزارش ، سپس در حدود 250 تا 100 میلیون سال قبل و در زمان حضور دایناسورها حرکات پوسته زمین منجر به ایجاد یک سری جدید از این کوهها شد.

رودخانه ها و یخها در دره های عمیق، چشم انداز زیبایی مشابه مناظر آلپ را به وجود آوردند. اما 34 میلیون سال قبل لایه های قطور یخ در فضایی به وسعت 10 میلیون کیلومتر مربع در قطب جنوب گسترده شدند و این کوهستان را مدفون کردند.

این محققان اظهار داشتند: تحقیق ما این معما را حل می کند که کوههای جوان چگونه می توانند در وسط یک قاره کهن تشکیل شوند.

راز طول عمر، در بازيافت نهفته است. دست كم براي كهكشان*ها كه اينگونه است. اين را دانشمنداني مي*گويند كه اخيراً از طريق سه*گانه*اي از تلسكوپ*هاي برجسته دنيا، دست به بررسي فضاي نامكشوف پيرامون كهكشان*هاي جوان و ستاره*ساز و نيز عموزاده*هاي نه*چندان جوانشان زده*اند.

[ATTACH=CONFIG]1144[/ATTACH]

كهكشان*ها از** همان ابتداي تاريخ هستي آموخته*اند كه زندگي سبزي داشته باشند و پيوسته حجم سرسام*آور گاز هيدروژن و نيز عناصر سنگينشان را براي توليد چندين نسل متوالي از ستارگان، در بازه*اي بالغ بر چندين ميليارد سال به خدمت بگيرند. اين فرآيند بازيافتي، كهكشان*ها را از تحليل رفتن مخازن سوختيشان (كه** همان گاز هيدروژن اتمي باشد) ايمن نگه مي*دارد و لذا مدت*زمان ستاره*سازيشان را به بيش از ۱۰ ميليارد سال متوالي ارتقا مي*بخشد. اين درحالي است كه كهكشان*هايي كه توفاني از ستاره*سازي را در درونشان به*راه مي*اندازند (و به كهكشان*هاي «ابرستاره*ساز» معروفند)،** همان سوخت اضافيشان را هم به فضا مي*ريزند و اساساً خط توليد ستاره*هاي تازه را زود*تر متوقف مي*كنند. اين فرضيه چندي پيش توسط مجموعه*اي متشكل از رصدخانه ۱۰ متري كك-۱، ماژلان و تلسكوپ فضايي هابل به تأييد تجربي رسيد.

تلسكوپ هابل، با «طيف*نگار خاستگاه*هاي كيهاني»*اش (كه به*طور مختصر ابزار COS ناميده مي*شود)، از طريق نور فرابنفش كهكشان*هاي دوردستي كه از ميان گاز پراكنده در گرداگرد كهشان*هاي نزديك*تر و مورد مطالعه مي*تابند، اطلاعاتي را راجع به اين هاله*هاي گازي به*دست آورد. روي زمين از طرفي، ابزارهاي LRIS تلسكوپ غول*آساي كك-۱ (مخفف «طيف*نگار فروسرخ با رزولوشن پايين») و نيز ابزار MagE تلسكوپ ماژلان، دست به تعيين فاصله تا كهكشان*هاي مزبور، محاسبه جرم ستارگان سازنده*شان و حتي تعيين آهنگ ستاره*سازي برخي از آن*ها زدند. نتيجه اين نقشه*برداري، كشف رابطه مهمي مابين كهكشان*ها و گازهاي گرداگردشان شد كه طي سه مقاله در شماره ۱۸ نوامبر نشريه علمي Science انتشار يافته است.

«دسترسي به هردوي مجموعه*داده*ها (هم از زمين و هم از فضا)، به ما امكان استنباط رابطه فوق*العاده مهم مابين ستاره*هاي درون كهكشان*هاي مزبور، با توده*هاي گازي بسط يافته در گرداگرد** همان كهكشان*ها را داد»، اين را جسيكا ورك (Jessica Werk) از رصدخانه ليك دانشگاه كاليفرنيا- سانتاكروز مي*گويد. او نويسنده همكار هر سه مقاله*اي بوده كه در Science انتشار يافته*اند و همچنين نويسنده ارشد مقاله پشتيبان ديگري كه ماه ژانويه آتي در نشريه علمي Astrophysical Journal انتشار داده خواهد شد. وي مي*افزايد: «با اين كشف، از اين پس مي*توان گفت كه جذب نور فرابنفشي كه با طيف*نگار COS هابل تشخيص داده شده، در** همان فاصله*اي از ما رخ داده كه با تلسكوپ كك و در نور مرئي آن را محاسبه كرده*ايم.»

اين روابط نامنتظره مابين كهكشان*ها و گاز پيرامونيشان، حين مقايسه داده*هاي مرتبط با ستاره*هاي درون كهكشان و گازهاي پيراموني*اش كشف شد. ورك مي*گويد: «چيزي كه در **نهايت يافتيم، حيرتمان را برانگيخت. كهكشان*هايي كه فرآيند ستاره*سازيشان فوق*العاده فعال است، هميشه با هاله*هاي غول*آسا و سنگيني از گاز اكسيژنه احاطه شده*اند و اگر نه به*قدر تمامي گاز موجود در درون كهكشان، اما دست*كم به** همان اندازه گاز را در درون خودشان جا داده*اند.» عجيب اينجاست كه اين نوع از ذخاير گازي، ظاهراً در اطراف كهكشان*هايي كه آهنگ ستاره*سازيشان آهسته*تر است، اصلاً ديده نمي*شود. ورك در ادامه مي*گويد: «يك فرد عادي، شايد با شنيدن نام كهكشان، به ياد سازه منظم و زيبا و مارپيچي كه مملو از گاز و ستاره است، بيفتد. اما هم*اكنون ما جزئي قابل توجه از كهكشان*ها را مشاهده مي*كنيم كه تا پيش*تر تشخيص داده نشده بود: هاله*اي سنگين و اشباع از اكسيژن كه تا فواصل فوق*العاده دوردستي از بخش مرئي و مارپيچ كهكشان امتداد پيدا كرده و ديدگاه*مان را راجع به سير تكاملي كهكشان*ها دگرگون كرده است.»

در ميان كشفيات كليدي اين بررسي، مي*توان به رنگ و شكل كهكشاني اشاره كرد كه تا حد زيادي تابع جريان گاز بسط يافته به هاله پيراموني*اش بوده است. هيچ*يك از شبيه*سازي*هاي نوين فرآيند تشكيل كهكشان*ها، قادر به توضيح ويژگي*هاي ديده شده در آن*ها، بدون در نظرگرفتن فرآيندهاي پيچيده و به*هم*پيوسته*اي نيستند كه در جريان*شان، كهكشان، مقادير عظيمي گاز را به*دست آورده و بعد از توليد ستارگان آن را به پس مي*راند. هر سه اين بررسي*ها (كه در سه مقاله پياده شده*اند)، جوانب مختلفي از پديده بازيافت اين گاز را به نمايش گذاشته*اند.

جيسون توملينسون (Jason Tumlinson) از «مؤسسه علمي تلسكوپ فضايي» (STScI- متولي علمي تلسكوپ فضايي هابل) در شهر بالتيمور مريلند كه از كمك*نويسندگان يكي از اين سه پژوهش نيز بوده مي*گويد: «نتايجمان نه*تن*ها نشان از صحت حدسياتي مي*دهد كه بر اساسشان كهكشان*ها قادر به بازيافت گاز درونيشان هستند، بلكه چالش نويني را هم پيش روي مدل*هاي نظري مربوط به درك فرآيندهاي حاكم بر جريان اين گاز*ها قرار داده و چنين سئوالاتي را به پس*زمينه تصوير كليمان سير تكاملي كهكشان*ها سنجاق كرده است.»

فایل‌های پیوست

تصاویر بندانگشتی
   

معماي انتروپي

فيزيكدانان مفهوم تقارن زمان را در قانون مشهور دوم ترموديناميك اعمال كرده*اند: انتروپي در يك سيستم بسته هرگز كاهش نمي*يابد. به طور كلي انتروپي واحد بي*نظمي* يك سيستم است. فيزيكدان استراليايي *لودويگ بولتزمن* در قرن ?9 انتروپي را به عنوان تمايز بين ريز حالت و بزرگ حالت يك شيء توضيح داد. اگر كسي از شما بخواهد كه يك فنجان قهوه را توصيف كنيد، شما احتمالأ به بزرگ حالت آن مي*پردازيد- دما، فشار، و ديگر خصايص آن. از طرف ديگر ريز حالت، موقعيت دقيق و سرعت هر اتم را در مايع توضيح مي*دهد. بسياري از ريز حالت*هاي مختلف با يك بزرگ حالت خاص مطابق*اند: مي*توان يكي از اتم*ها را جابه*جا كرده و هيچ*كس با چشم غيرمسلح متوجه اين تغيير نمي*شود.

انتروپي تعداد ريز حالت*هايي است كه با يك بزرگ حالت همخواني دارند. (بر اساس اصول فني تعداد يا لگاريتم اين ارقام مد نظر است). بنابر اين راه*هاي بيشتري براي كنار هم قراردادن تعداد معيني اتم در يك پيكر*بندي با انتروپي زياد نسبت به يك پيكر*بندي انتروپي كم وجود دارد. تصور كنيد كه در داخل فنجان قهوه شير مي*ريزيد، راه*هاي بسياري براي پخش مولكول*هاي شير در بين مولكول*هاي قهوه وجود دارد. به طوري كه ذرات در اين حالت*ها كاملا باهم مخلوط شوند. اما متعاقبا راه*هاي بسيار معدودي وجود دارد كه بتوان شير را طوري در قهوه ريخت كه از قهوه موجود در فنجان جدا بماند. بنابر اين مخلوط انتروپي زيادي دارد.

از اين نقطه نظر زياد حيرت*آور نيست كه با گذشت زمان انتروپي ميل به افزايش دارد. حالاتي كه انتروپي بالايي دارند تعدادشان از آنهايي كه انتروپي كمي *دارند، بسيار بيشتر است. تقريبا ايجاد هر تغييري در سيستم باعث مي*شود كه آن سيستم به حالت انتروپي بالايي برسد. اين همان علتي است كه باعث مي*شود شير با قهوه مخلوط شده، اما ديگر از آن جدا نگردد. اگرچه از نظر فيزيكي غيرممكن نيست كه تمام مولكول*هاي شير با هم توطئه كرده و در كنار هم قرار گيرند، اما اين مسئله از لحاظ آماري بسيار دور از ذهن است. اگر كسي منتظر بماند تا پيكر*بندي مولكول*ها به صورت اتفاقي طوري شكل گيرد، كه اين اتفاق خودبه*خود رخ دهد، بايد خيلي بيشتر از سن كنوني جهان قابل مشاهده صبركند. پيكان زمان همان ميل سيستم*ها به تكامل به سمت يكي از حالت*هاي بي*شمار انتروپي بالاي طبيعي است. اما علت اين موضوع كه چرا حالت*هاي با انتروپي كم به حالات با انتروپي بالا تكامل مي*يابند، با علت اين*كه چرا انتروپي در جهان درحال افزايش است تفاوت دارد. سوال اين است: چرا انتروپي در ابتدا براي شروع كم بود؟ با دقت به اين موضوع كه حالاتي كه انتروپي كم دارند بسيار نادرند، اين موضوع بسيار عجيب به نظر مي*رسد. حتي اين مسئله كه جهان امروز ما انتروپي متوسطي دارد، توضيح نمي*دهد كه چرا درگذشته انتروپي كمتر بوده است.

در بين تمام شرايط اوليه ممكني كه مي*توانستند به*صورت جهاني مثل جهان كنوني ما تكامل يابند، اكثريت انتروپي بيشتري داشتند نه كمتر. به*عبارت ديگر مسئله اصلي توضيح اين موضوع نيست كه چرا فردا انتروپي جهان ما بيشتر از امروز خواهد بود، بلكه بر سر اين موضوع است كه چرا ديروز انتروپي كم بود و روز قبل از آن باز هم كمتر از ديروز بوده است. مي*توان رد پاي اين مسائل را تا ابتداي زمان، در جهان قابل مشاهده دنبال كرد و در آخر نامتقارن بودن زمان سوالي است كه كيهان*شناسان بايد به آن پاسخ دهند.

[ATTACH=CONFIG]1143[/ATTACH]

منبع: دانشمند

فایل‌های پیوست

تصاویر بندانگشتی