آیا نسخه دومی از شما ، یک رونوشت از خود شما وجوددارد که همین الان مشغول خواندن این مقاله باشد؟
آیا شخصی دیگر با اینکه شما نیست، روی سیاره ای به نام زمین با کوه های مه گرفته ، مزارع حاصل خیز و شهرهای بی در و پیکر در منظومه خورشیدی که هشت سیاره دیگر نیز دارد، زندگی می کند؟
آیا زندگی این شخص از هر لحاظ درست عین زندگی شما بوده است؟
اگر جوابتان مثبت است ، شاید در این لحظه او تصمیم بگیرد این مقاله را تا همین جا رها کند در حالی که شما به خواندن مقاله تا انتها ادامه خواهید داد

نظریه جهان های موازی
اندیشه وجود یک خود دیگر نظیر آنچه که در بالا شرح آن رفت عجیب و غیر معقول به نظر می رسد، اما آنگونه که از قرائن بر می آید انگار مجبوریم آن را بپذیریم. زیرا مشاهدات نجومی از این اندیشه غیر مادی پشتیبانی می کنند. بنابر این پیش بینی ساده ترین و پر طرافدار ترین الگوی کیهان شناسی که امروزه وجود دارد، این است که هر یک از ما یک جفت (همزاد) داریم که در کهکشانی که حدود 10280 متر دورتر از زمین قراردارد، زندگی می کنند
این مسافت آنچنان زیاد است که بطور کامل خارج از هر گونه امکان بررسی های نجومی است اما این امر واقعیت وجود نسخه دوم ما را کمرنگ نمی کند. این مسافت بر اساس نظریه احتمالات مقدماتی برآورده شده و حتی فرضیات خیالپردازانه فیزیک نوین را نیز در بر نگرفته است

فضای بیکران
اینکه فضا بیکران است و تقریبا بطور یکنواخت از ماده انباشته شده است، چیزی که مشاهدات هم آن را تأیید می کنند. در فضای بی کران حتی غیر محتمل ترین رویدادها نیز بالاخره در جایی ، اتفاق خواهند افتاد.
در این فضا ، بینهایت سیاره مسکونی دیگر وجود دارد، که نه تنها یکی بلکه تعداد بیشماری از آنها مردمانی دارند که شکل ظاهری ، نام و خاطرات آنها دقیقا همان هاست که ما داریم. به ساکنانی که تمامی حالت های ممکن ار گزینه های موجود در زندگی ما را تجربه می کنند. من و شما احتمالا هرگز "خود" های دیگران را نخواهیم دید

وسعت عالم
دورترین فاصله ای که ما قادر به دیدن آن هستیم، مسافتی است که نور در مدت 14 میلیارد سال که از انفجار بزرگ و آغاز انبساط عالم سپری شده است، طی می کند. دورترین اجرام مرئی هم اکنون حدود 4x1026 متر دور تر از زمین قرار دارند. این فاصله که عالم قابل مشاهده توسط ما را تعریف می کند.
به طور مشابه ، عالم های خود های دیگر ما کراتی هستند به همین اندازه ، که مرکزشان روی سیاره محل سکونت آنهاست. چنین ترکیبی ساده ترین و سر راست ترین نمونه از جهان های موازی است. هر جهان تنها بخشی کوچک از "جهان چند گانه" بزرگتر است.

جدال فیزیک و متا فیزیک
با این تعریف از جهان ممکن است شما تصور کنید که مفهوم جهان چند گانه تا ابد در محدوده قلمرو متا فیزیک باقی خواهد ماند. اما باید توجه داشت که مرز میان فیزیک و متا فیزیک را این مسأله که یک نظریه از لحاظ تجربه قابل آزمون است، یا خیر تعیین می کند نه این موضوع که فلان نظریه شامل اندیشه های غریب و ماهیت های غیر قابل مشاهده است
مرز های فیزیک به تدریج با گذر زمان فراتر رفته و اکنون مفاهیمی است بسیار انتزاعی تر نظیر زمین کروی ، میدان الکترو مغناطیسی نامرئی ، کند شدن گذر زمان در شرعتهای بالا ، برهم نهی کوانتومی ، فضای خمیده و سیاهچاله ها را در بر گرفته است. طی چند سال گذشته مفهوم جهان چند گانه نیز به این فهرست اضافه شده است
پایه این اندیشه بر نظریاتی است که امتحان خو را به خوبی پس داده اند. نظریاتی همچون نسبیت و نظریه مکانیک کوانتومی ، افزون بر آن به دو قاعده اساسی علوم تجربی نیز وفادار است. که پیش بینی می کنند و می توانند آن را دستکاری نمایند

انواع جهان های موازی
دانشمندان تاکنون چهار نوع جهان موازی متفاوت را تشریح کرده اند. هم اکنون پرسش کلیدی وجود یا عدم جهان چند گانه نیست ، بلکه سوال بر سر تعداد سطوحی است که چنین جهان می توان داشته باشد
یکی از نتایج متعدد مشاهدات کیهان شناسی اخیر این بوده است که جهان های موازی دیگر مفهومی خیالپردازانه و انتزاعی صرف نیست. به نظر می رسد که اندازه فضا بینهایت است. اگر این گونه باشد، بالاخره در جایی از این فضا هر چیزی که امکان پذیر باشد واقعیت خواهد یافت. اصلاً مهم نیست که امکان پذیری آن تا چه حد نامتحمل است
فراسوی محدوده دید تلسکوپ های ما ، نواحی دیگری از فضا کاملا شبیه آنچه که پیرامون ماست وجود دارند آن نواحی یکی از انواع جهان های موازی هستند. دانشمندان حتی می توانند محاسبه کنند که این جهان ها بطور متوسط چقدر با ما فاصله دارند و مهم تر از همه اینکه تمامی اینها فیزیک حقیقی و واقعی است
زمانی که کیهان شناسان با نظریاتی روبرو می شوند که از استحکام لازم برخوردار نیستند، نتیجه می گیرند که جهان های دیگر می توانند ویژگیها و قوانین فیزیکی کاملا متفاوتی داشته باشند. وجود این جهان ها بسیاری از جنبه های پرسش بنیادی در خصوص ماهیت زمان و قابل درک بودن جهان فیزیکی را پاسخ داد

نقل از سی پی اچ

با سلام
میخواستم بپرسم با تلسکوپ دابسونی 10 اینچی چه نوع اجرامی را می توان به خوبی رصد کرد و آیا ارزش خرید دارد یا نه؟

سلام.می خواستم بپرسم تلسکوپ های دابسونی بزرگ –مثلا 12یا 16اینچ- در بزرگنمایی های بالا با توجه به حرکت زمین کاربردی هستند؟
سوژه در چه بازه زمانی در میدان دید می ماند؟این مساله مهمی در رصد با اینگونه تلسکوپ هاست؟

ستارگان متغیر
کشف ستارگانی در ابر ماژلانی کوچک که روشنایی آنها در فواصل زمانی منظم تغییر میکند،فصل جدیدی در فهم آدمی از ستارگان متغیر سراسر عالم گشود.
بین دوره تغییر یک متغیر و روشنایی واقعی آن رابطه مستقیم بر قرار است.
انواع متغیر ها:
1-متغیر های قیفاووسی 2-متغیر های RR شلیاغی3-متغیر های نامنظم4-متغیر های شبه قیفاووسی5- متغیر های Tثوری6-متغیر های wسنبله ای7-نیمه منظم8-متغیر های بلند دوره

salam
man daneshjooye sale 2 havafazaye daneshgahe khai az keshvare okrine hastam
pishnahad mikonam ke ye talar hava fazaham be talar hatoon ezafe konid


http://www.kharkovhavafaza.com

یکی دیگر از اثرات ماه بر سیاره مادری ما کندی حرکت زمین است.
زمین شیار های عمیقی در بستر اقیانوس ها دارد و قبلاً هم گفتم که بر اثر جزرو مد بخشهای برجسته خشکی با برآمدگی آب برخورد میکنند و باعث به وجود آمدن اصطکاک می شوند.اصطکاک به وجود آمده باعث کند شدن حرکت زمین می شوند و با ادامه روند کند شدن ،طول مدت شبانه روز حدود 02%ثانیه در مدت 100 سال بلند تر میشود و همین باعث کند شدن حرکت ماه در گذشته شده است و تا امروز به حدی رسیده که چرخش و گردش ما با یکدیگر برابر شده اند.با طولانی شدن ساعات شبانه روز زمینی،ماه با آهنگ 329 در سال از زمین دور می شود.
یک خانم پار یسی به نام مادام شاندون که از دانشمندان و اختر شناسان رصد خانه پار یس بود موفق شد محل اصطکاک،دردریای احمر و تنگه سوئز را حساب کند و مشخص کرد که در نتیجه این کند شدن از قرن گذشته تا کنون دوران زمین به اندازه یک هزارم ثانیه کند شده است.

یکی از اثراتی که ماه بر زمین میگذارد جذر و مد است.در تعریف اولیه گفته میشود به پایین رفتن و بالا آمدن آب سطح دریاها و اقیانوس ها جزر و مد گفته میشود.و این دو اثر را از وجود نیروی جاذبه ای به غیر از جاذبه زمین میدانیم.اگر مدتی را در کنار آب دریا یا اقیانوس سپری کنید متوجه میشوید که سطح آب در هر شبانه روز به طور دقیق در هر 24 ساعت و 50 دقیقه،دوبار بالا می آید که به آن مد و دوبار پایین میرود که به آن جزر گفته میشود.اگر ماه و خورشید در یک راستا قرار بگیرند،جاذبه بیشتر بوده و اثرات جزرو مدی بیشتر خواهد شد.در دریاچه ها،مد بسیار جزعی بوده و بنابر این در دریاچه خزر مد محسوس نیست،درخلیج فوندی واقع درساحل شرقی کانادا،آب گاهی تا 20 متر پایین میرود و کشتی ها برای به گل ننشستن،قبل از جزر خود را از ساحل دور نموده و تغییر مکان میدهند.
اگر خشکی ها مقابل کره ماه قرار بگیرند به علت مقاومت خشکی،خشکی حدود 20 سانتی متر جابجا میشود که به آن جزر و مد خشکی می گویند.ولی مقاومت اقیانوس ها در مقابل کره ماه کمتراز خشکی است باید در نظر داشت که وقتی آن قسمت از زمین که در مقابل کره می باشد حالت مد داشته باشد نقطه مقابل آن در طرف دیگر زمین نیز،همین حالت مد را خواهد داشت.یعنی قسمت از زمین که ماه روی نصف ا لنهاربوده در اثر جاذبه ماه برای آبها ،مد پیش میاید و در طرف دیگر که از جاذبه ماه دور بوده کمتر تحت تاثیر است .نیرو های جزر و مدی می توانند اثرات شگفت انگیزی را ایجاد کنند.اصطکاک آبهای اقیانوس با بستر دریا چرخش زمین را به میزان 001%ثانیه در هر روز از قرن کاهش میدهد.بررسی فسیلهای حیوانات ثابت کرده است که400 میلیون سال پیش روز زمینی فقط 22ساعت طول می کشیده به علاوه میدان گرانشی زمین نیز،نیروها ی جزر و مدی روی ماه اعمال می کند .بر روی سطح ماه،آب وجود ندارد اما اصطکاک،خم کردن و حرکت دادن صخره ها تا حدی حرکت چرخشی ماه را کند میکند و باعث میشود فقط یک سوی ماه به طرف زمین قرار گیرد.
با توجه به تعریف اولیه جزر و مد که بالا آمدن و پایین رفتن آب دریاها است.حال بهتر است بدانیم این تاثیرات، دوبار در فاصله میانگین 24ساعت و 50 دقیقه رخ میدهند.یعنی در هر 12ساعت و 25 دقیقه دو جزر یا دومد اتفاق می افتد.هنگامیکه ماه و زمین و خورشید هرسه در یک امتداد باشند شدت به حد اکثر میرسد .این امر در آخر ماه قمری که در حالت محاق و چهاردهم ماه قمری در حالت بدر است که به آن، مه کشند و در شبهای هفتم و بیست و هفتم که ماه در حالت تربیع است میزان اثرات حد اقل است که به آن، که کشند گویند.

کسی از دوستان مطلبی به زبان انگلیسی درمورد سحابی ها سراغ نداره؟


آدرسش روبده؟


ممنون



________________________
http://www.iran-nasa-astronomy.blogsky.com

گروهی بین‌المللی از اخترشناسان با به کارگیری تلسکوپ فضایی هابل یکی از جوانترین و درخشانترین کهکشان‌هایی را که تاکنون کشف شده شناسایی کردند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این پژوهشگران به سرپرستی لاری برادلی از دانشگاه جان هاپکینز اعلام کردند که کهکشان کشف شده به نام A1689-zD1 سیزده میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارد و حدود 700 میلیون سال پس از پدیده انفجار بزرگ شکل گرفته است.

اختر شناسان معتقدند که پدیده انفجار بزرگ یا بیگ بنگ 13 میلیارد سال قبل رخ داده و کائنات را بوجود آورده است.

این کهکشان به قدری دور است که مشاهده آن با دوربین پیشرفته هابل برای تحقیقات امکان پذیر نبوده و به همین دلیل با دوربین نزدیک مادون قرمز این تلسکوپ فضایی و اسپکترومتر چند منظوره رصد شده است.

این دانشمندان شامل پژوهشگرانی از دانشگاه کالیفرنیا و رصدخانه جنوب اروپا اعلام کردند که مطالعات و رصدهای خود را در این زمینه با استفاده از تلسکوپ کیک در هاوایی و تلسکوپ وری لارژ در شیلی دنبال خواهند کرد.

این پژوهش در مجله استروفیزیکال منتشر شده است.

منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران

تا انجایی که یادم هست در سال 1374 برای اولین بار این پروژه را انجام دادم و صدای مشتری را شنیدم. آیا تا به حال شما هم انجام داداه اید؟