11-08-2011, 11:06 PM
[TABLE]
[TR]
[TD]
یک دانشجوی جوان به تازگی فکری به سرش زده است که شاید بتواند آینده صنعت فضایی دنیا را دچار تحولاتی شگرف نماید. او می*خواهد مینیاتوری*ترین ماهواره*های جهان را با قیمت*هایی بی*نهایت ارزان بسازد و برای مردم عادی کوچه و بازار به فضا بفرستد. ایا شما مایل به داشتن چنین ماهواره*ای هستید؟
[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
[TABLE]
[TR]
[TD] [/TD]
[/TR]
[/TABLE]
[TABLE]
[TR]
[TD][/url][/TD]
[TD]تکلیف خیلی از محصولات دنیای فناوری از همان ابتدا مشخص است. آنها آمده*اند که من و شما آنها را بخریم و ببریم خانه یا دفاتر کارمان تا به زندگی روزانه ما رفاه و راحتی بیشتری ببخشند. اما خیلی از محصولات فناورانه برای استفاده شخصی طراحی نمی*شوند. مثلا صحبت از سینمای خانگی یا هواپیمای شخصی فقط مختص ثروتمندانی است که گاهی اوقات باید راهنمایی*شان کرد تا پول*های فراوانشان را چگونه هزینه کنند. تا همین ۴۰ یا ۵۰ سال پیش وقتی که صحبت از هواپیمای شخصی می*کردی، حتما طوری نگاهت می*کردند که انگار از سیاره دیگری آمده*ای.
[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
حدود ۱۰ سال پیش برای اولین بار یک دانشمند بازنشسته ناسا به نام دنیس توتو که به کار تجارت مشغول شده بود، رویای دیرینه خود برای سفر به فضا را که حاصل سال*ها کار در بزرگ*ترین سازمان فضایی دنیا بود، با پرداخت ۲۰ میلیون دلار به واقعیت تبدیل کرد. این اولین بار بود که یک انسان زمینی (حالا انگار صد نوع دیگر انسان می*شناسیم!) می*توانست از سفر فضایی خودش سخن بر زبان آورد. اما هنوز راه بسیاری مانده تا بتوان تعطیلات عید نوروز را در مدار زمین به تفریح گذراند.
همزمان عده*ای به فکر افتادند که چرا باید مانند دنیس توتو پول بدهند به سازمان فضایی روسیه، راسکوسموس، تا سوار بر فضاپیمای سایوز بروند به ایستگاه بین*المللی فضایی و به ازای هر حرکت اشتباهی که از طرف آنها سر می*زد، نگران چشم نازک کردن فضانوردان حرفه*ای باشند. آنها برای اولین بار رفتند سراغ ساخت فضاپیمای خودشان تا صنعت فضایی دنیا شاهد نقطه عطف مهم دیگری شود.
[TABLE]
[TR]
[TD]عده*ای دور هم جمع شدند و بنیادی را تشکیل دادند به نام بنیاد جایزه اکس (X Prize) و از آن طرف هم یک بانوی میلیونر ایرانی به نام انوشه انصاری مبلغ جایزه را که ۱۰ میلیون دلار بود متقبل شد تا انگیزه کافی برای مهندسان خلاق و کارکشته ایجاد شود. هدف، ساخت اولین فضاپیمای خصوصی دنیا بود که بتواند در طول یک هفته دو بار پرواز زیر مداری انجام دهد، یعنی با سرعت برود به ارتفاعی بیش از ۱۰۰ کیلومتر که مرز بین جو زمین و فضاست و بعد دوباره به سمت زمین سقوط کند.
در روزهایی که در آن به سر می*بریم یک اکس دیگر قصد دارد فضا را باز هم به ما نزدیکتر کند. شرکت اسپیس اکس به همین زودیها نخستین پرتابگر فضایی و اولین کپسول فضایی بخش خصوصی را که قابلیت اتصال به ایستگاه بین*المللی فضایی را دارد به منظور آزمایش زیرسیستمهای متنوع آن به فضا پرتاب خواهد کرد. اسپیس اکس طرح*های بلندپروازانه بسیار دیگری نیز دارد. آنها می*خواهند تور ویژه گردشگری به مقصد ماه و مریخ را نیز در دهه*های آینده اجرا کنند.
[/TD]
[TD][/TD]
[/TR]
[/TABLE]
تازه این بخش جدی ماجرا است. در گوشه*ای دیگر از سیاره زمین و در کشور کوچکی به نام دانمارک دو دوست خیال*پرداز که همیشه آرزوی سفر به فضا داشته*اند خودشان دست به کار شده*اند و دارند در انباری خانه*اشان! (واقعیتش این است که اینجای کار را یک کمی اغراق کردم٬ کارگاه آنها همچین انباری خانه هم نیست) موشک فضایی خانگی خود را با دست خالی می*سازند. خب واقعا به نظر می*رسد که اگر پول کافی داشته باشید تا چند دهه آینده بتوانید یکی از این فضاپیماها را بخرید و به همراه خانواده از یک فرودگاه فضایی نزدیک محل زندگیتان یا حتی شاید حیاط پشتی خانه*تان راهی فضا شوید. سفر به خیر!
تا اینجای کار همه صحبت*هایمان درباره سفرهای فضایی بود که انتظار می*رود تا چند سال آینده آنقدر ارزان شوند که در دسترس همه باشند، اما شاید جذاب*تر از سفر به فضا که می*تواند کمی هم خطرناک باشد، داشتن یک چیزی در فضا برای خودتان بتواند چالش بعدی صنعت خصوصی شود. بویژه اگر آن چیز بتواند از فضا اطلاعات جالب و هیجان*انگیزی برایتان ارسال کند. بله درست فهمیدید، داریم از ماهواره*های شخصی صحبت می*کنیم. خب، در ابتدای امر کمی بی*فایده و صرفا یک سرگرمی به نظر می*رسد. اما چه کسی می*داند، شاید بزودی کاربردهای فراوانی برای یک ماهواره شخصی تعریف شود.
البته این اولین بار نیست که صحبت از ماهواره شخصی به میان آمده است. سال*هاست که بخش خصوصی و شرکت*های بزرگ ماهواره*ای صاحب بخش بزرگی از ماهواره*های مخابراتی در دورترین مدار کاربردی زمین یعنی مدار زمین ثابت هستند. اما چرا مثلا من نتوانم یک ماهواره برای خودم داشته باشم. این ایده*ای بود که مدت*های مدیدی افکار زک منچستر، مهندس هوافضا از دانشگاه کورنل را پریشان کرده بود. او با خودش فکر می*کرد که چرا ماهواره*ها همیشه باید خیلی پیشرفته و بزرگ و کارآمد باشند. چرا نتوان یک ماهواره ریز و کوچک و ارزان ساخت که بتواند چند صباحی در فضا به سر برده و خاطره*ای شود برای صاحبش. برای مثال داشتن ماهواره*ای که روزی یکی دو بار از بالای سرتان رد شود و پیام بفرستد که:
[INDENT]من ماهواره تو هستم. این دور ۴۶۷ام من به دور زمین است. اینجا هوا منهای ۲۰۰ درجه سانتی*گراد است. خورشید در سمت چپ من قرار دارد و... آخ ماهواره شهروز همین الان با من تصادف کرد!
[/INDENT]خب نظرتان چیست؟ حداقل می*توانید جلوی مهمانانتان قیافه بگیرید و نیم ساعتی آنها را منتظر نگه دارید تا ماهواره*تان از بالای سر خانه رد شده و متن بالا را برایتان بفرستد و شما هم در حالی که بادی در غبغب انداخته*اید، جلوی آنها قیافه*ای بگیرید و در باب اهمیت صنعت فضانوردی و کمک به شرکت*های دانش بنیان کوچک برای توسعه علم با صرف مبلغ اندکی پول، سخنرانی گیرایی ارائه کنید. موافقید؟ قرارداد را امضا کنیم؟
[TABLE]
[TR]
[TD][/TD]
[TD]خیلی راحت است، زک منچستر با این ایده ساده دست یاری به سمت همه مردم سیاره زمین دراز کرده تا با جمع*آوری مبلغی حدود ۳۶ میلیون تومان اولین محموله ۱۰۰ تایی ماهواره*های شخصی دنیا را به فضا بفرستد.
زک معتقد است در صورت دریافت این کمک مالی و ارسال نخستین نمونه*ها به فضا می*تواند با توسعه و تکمیل ایده خود در آینده ماهواره*های پیشرفته*تری بسازد که توانایی*های جدی*تری داشته باشند. هم*کنون قیمت هر ماهواره*ای که زک طراحی می*کند و می*سازد حدود ۳۶۰ هزار تومان است. زک تا الان توانسته یك*سوم ماهواره*های اولین محموله خود را که قرار است مشتمل بر یکصد ماهواره باشد را بفروشد.
[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
ماهواره*های زک بر اساس یک ایده خلاقانه استوار است. برای اولین بار یک طراح ماهواره به این فکر افتاده است که حالا و پس از پیشرفت*های تاثیرگذار دانش الکترونیک چرا ما هنوز هم باید مثل اجداد فضانوردمان یک ماهواره بزرگ با بدنه و تجهیزات و یال و کوپال بسازیم.بیاییم برای اولین بار یک ماهواره را روی یک مدار چاپی خلاصه کنیم. فوق*العاده است نه؟ ماهواره*ای روی یک مدار چاپی با همه کارآمدی یک ماهواره واقعی.
خیلی*ها ایراد گرفته*اند که خب با اختلاف دمای بین منهای ۲۰۰ درجه سانتیگراد در شب هنگام و ۴۰۰ درجه سانتیگراد در هنگام تابش خورشید یا با تشعشعات مضر و خطرنک و بارهای الکتریکی بادهای خورشیدی و هزار چیز عجیب و غریب دیگر در فضا چه خواهید کرد؟ زک اما برای همه این پرسش*ها یک پاسخ ساده دارد. نمی*دانم!
اما ایده فوق*العاده است، فکرش را بکنید اگر بشود این کار را کرد چه می*شود. در آن زمان ما شاهد خواهیم بود که ماهواره*هایی با عملکردهای فوق*العاده و پیچیده اما بسیار سبک و کوچک تولید خواهند شد که می*توانند با قیمت*های امروزی که حدود ۲۵ میلیون تومان برای هرکیلوگرم محموله فضایی است، صرفه*جویی عظیمی در صنعت فضایی به وجود آورند. در آن زمان هزینه*های مخابرات، ناوبری و مشاهده فضایی به مراتب کاهش خواهد یافت و تعداد بیشتری از جمعیت ساکن سیاره زمین می*توانند از قابلیت*های بی*نظیر فضا برای رسیدن به رفاه و امنیت بیشتر استفاده ببرند.
منبع : http://www.spacescience.ir
[TR]
[TD]
یک دانشجوی جوان به تازگی فکری به سرش زده است که شاید بتواند آینده صنعت فضایی دنیا را دچار تحولاتی شگرف نماید. او می*خواهد مینیاتوری*ترین ماهواره*های جهان را با قیمت*هایی بی*نهایت ارزان بسازد و برای مردم عادی کوچه و بازار به فضا بفرستد. ایا شما مایل به داشتن چنین ماهواره*ای هستید؟
[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
[TABLE]
[TR]
[TD] [/TD]
[/TR]
[/TABLE]
[TABLE]
[TR]
[TD][/url][/TD]
[TD]تکلیف خیلی از محصولات دنیای فناوری از همان ابتدا مشخص است. آنها آمده*اند که من و شما آنها را بخریم و ببریم خانه یا دفاتر کارمان تا به زندگی روزانه ما رفاه و راحتی بیشتری ببخشند. اما خیلی از محصولات فناورانه برای استفاده شخصی طراحی نمی*شوند. مثلا صحبت از سینمای خانگی یا هواپیمای شخصی فقط مختص ثروتمندانی است که گاهی اوقات باید راهنمایی*شان کرد تا پول*های فراوانشان را چگونه هزینه کنند. تا همین ۴۰ یا ۵۰ سال پیش وقتی که صحبت از هواپیمای شخصی می*کردی، حتما طوری نگاهت می*کردند که انگار از سیاره دیگری آمده*ای.
[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
حدود ۱۰ سال پیش برای اولین بار یک دانشمند بازنشسته ناسا به نام دنیس توتو که به کار تجارت مشغول شده بود، رویای دیرینه خود برای سفر به فضا را که حاصل سال*ها کار در بزرگ*ترین سازمان فضایی دنیا بود، با پرداخت ۲۰ میلیون دلار به واقعیت تبدیل کرد. این اولین بار بود که یک انسان زمینی (حالا انگار صد نوع دیگر انسان می*شناسیم!) می*توانست از سفر فضایی خودش سخن بر زبان آورد. اما هنوز راه بسیاری مانده تا بتوان تعطیلات عید نوروز را در مدار زمین به تفریح گذراند.
همزمان عده*ای به فکر افتادند که چرا باید مانند دنیس توتو پول بدهند به سازمان فضایی روسیه، راسکوسموس، تا سوار بر فضاپیمای سایوز بروند به ایستگاه بین*المللی فضایی و به ازای هر حرکت اشتباهی که از طرف آنها سر می*زد، نگران چشم نازک کردن فضانوردان حرفه*ای باشند. آنها برای اولین بار رفتند سراغ ساخت فضاپیمای خودشان تا صنعت فضایی دنیا شاهد نقطه عطف مهم دیگری شود.
[TABLE]
[TR]
[TD]عده*ای دور هم جمع شدند و بنیادی را تشکیل دادند به نام بنیاد جایزه اکس (X Prize) و از آن طرف هم یک بانوی میلیونر ایرانی به نام انوشه انصاری مبلغ جایزه را که ۱۰ میلیون دلار بود متقبل شد تا انگیزه کافی برای مهندسان خلاق و کارکشته ایجاد شود. هدف، ساخت اولین فضاپیمای خصوصی دنیا بود که بتواند در طول یک هفته دو بار پرواز زیر مداری انجام دهد، یعنی با سرعت برود به ارتفاعی بیش از ۱۰۰ کیلومتر که مرز بین جو زمین و فضاست و بعد دوباره به سمت زمین سقوط کند.
در روزهایی که در آن به سر می*بریم یک اکس دیگر قصد دارد فضا را باز هم به ما نزدیکتر کند. شرکت اسپیس اکس به همین زودیها نخستین پرتابگر فضایی و اولین کپسول فضایی بخش خصوصی را که قابلیت اتصال به ایستگاه بین*المللی فضایی را دارد به منظور آزمایش زیرسیستمهای متنوع آن به فضا پرتاب خواهد کرد. اسپیس اکس طرح*های بلندپروازانه بسیار دیگری نیز دارد. آنها می*خواهند تور ویژه گردشگری به مقصد ماه و مریخ را نیز در دهه*های آینده اجرا کنند.
[/TD]
[TD][/TD]
[/TR]
[/TABLE]
تازه این بخش جدی ماجرا است. در گوشه*ای دیگر از سیاره زمین و در کشور کوچکی به نام دانمارک دو دوست خیال*پرداز که همیشه آرزوی سفر به فضا داشته*اند خودشان دست به کار شده*اند و دارند در انباری خانه*اشان! (واقعیتش این است که اینجای کار را یک کمی اغراق کردم٬ کارگاه آنها همچین انباری خانه هم نیست) موشک فضایی خانگی خود را با دست خالی می*سازند. خب واقعا به نظر می*رسد که اگر پول کافی داشته باشید تا چند دهه آینده بتوانید یکی از این فضاپیماها را بخرید و به همراه خانواده از یک فرودگاه فضایی نزدیک محل زندگیتان یا حتی شاید حیاط پشتی خانه*تان راهی فضا شوید. سفر به خیر!
تا اینجای کار همه صحبت*هایمان درباره سفرهای فضایی بود که انتظار می*رود تا چند سال آینده آنقدر ارزان شوند که در دسترس همه باشند، اما شاید جذاب*تر از سفر به فضا که می*تواند کمی هم خطرناک باشد، داشتن یک چیزی در فضا برای خودتان بتواند چالش بعدی صنعت خصوصی شود. بویژه اگر آن چیز بتواند از فضا اطلاعات جالب و هیجان*انگیزی برایتان ارسال کند. بله درست فهمیدید، داریم از ماهواره*های شخصی صحبت می*کنیم. خب، در ابتدای امر کمی بی*فایده و صرفا یک سرگرمی به نظر می*رسد. اما چه کسی می*داند، شاید بزودی کاربردهای فراوانی برای یک ماهواره شخصی تعریف شود.
البته این اولین بار نیست که صحبت از ماهواره شخصی به میان آمده است. سال*هاست که بخش خصوصی و شرکت*های بزرگ ماهواره*ای صاحب بخش بزرگی از ماهواره*های مخابراتی در دورترین مدار کاربردی زمین یعنی مدار زمین ثابت هستند. اما چرا مثلا من نتوانم یک ماهواره برای خودم داشته باشم. این ایده*ای بود که مدت*های مدیدی افکار زک منچستر، مهندس هوافضا از دانشگاه کورنل را پریشان کرده بود. او با خودش فکر می*کرد که چرا ماهواره*ها همیشه باید خیلی پیشرفته و بزرگ و کارآمد باشند. چرا نتوان یک ماهواره ریز و کوچک و ارزان ساخت که بتواند چند صباحی در فضا به سر برده و خاطره*ای شود برای صاحبش. برای مثال داشتن ماهواره*ای که روزی یکی دو بار از بالای سرتان رد شود و پیام بفرستد که:
[INDENT]من ماهواره تو هستم. این دور ۴۶۷ام من به دور زمین است. اینجا هوا منهای ۲۰۰ درجه سانتی*گراد است. خورشید در سمت چپ من قرار دارد و... آخ ماهواره شهروز همین الان با من تصادف کرد!
[/INDENT]خب نظرتان چیست؟ حداقل می*توانید جلوی مهمانانتان قیافه بگیرید و نیم ساعتی آنها را منتظر نگه دارید تا ماهواره*تان از بالای سر خانه رد شده و متن بالا را برایتان بفرستد و شما هم در حالی که بادی در غبغب انداخته*اید، جلوی آنها قیافه*ای بگیرید و در باب اهمیت صنعت فضانوردی و کمک به شرکت*های دانش بنیان کوچک برای توسعه علم با صرف مبلغ اندکی پول، سخنرانی گیرایی ارائه کنید. موافقید؟ قرارداد را امضا کنیم؟
[TABLE]
[TR]
[TD][/TD]
[TD]خیلی راحت است، زک منچستر با این ایده ساده دست یاری به سمت همه مردم سیاره زمین دراز کرده تا با جمع*آوری مبلغی حدود ۳۶ میلیون تومان اولین محموله ۱۰۰ تایی ماهواره*های شخصی دنیا را به فضا بفرستد.
زک معتقد است در صورت دریافت این کمک مالی و ارسال نخستین نمونه*ها به فضا می*تواند با توسعه و تکمیل ایده خود در آینده ماهواره*های پیشرفته*تری بسازد که توانایی*های جدی*تری داشته باشند. هم*کنون قیمت هر ماهواره*ای که زک طراحی می*کند و می*سازد حدود ۳۶۰ هزار تومان است. زک تا الان توانسته یك*سوم ماهواره*های اولین محموله خود را که قرار است مشتمل بر یکصد ماهواره باشد را بفروشد.
[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
ماهواره*های زک بر اساس یک ایده خلاقانه استوار است. برای اولین بار یک طراح ماهواره به این فکر افتاده است که حالا و پس از پیشرفت*های تاثیرگذار دانش الکترونیک چرا ما هنوز هم باید مثل اجداد فضانوردمان یک ماهواره بزرگ با بدنه و تجهیزات و یال و کوپال بسازیم.بیاییم برای اولین بار یک ماهواره را روی یک مدار چاپی خلاصه کنیم. فوق*العاده است نه؟ ماهواره*ای روی یک مدار چاپی با همه کارآمدی یک ماهواره واقعی.
خیلی*ها ایراد گرفته*اند که خب با اختلاف دمای بین منهای ۲۰۰ درجه سانتیگراد در شب هنگام و ۴۰۰ درجه سانتیگراد در هنگام تابش خورشید یا با تشعشعات مضر و خطرنک و بارهای الکتریکی بادهای خورشیدی و هزار چیز عجیب و غریب دیگر در فضا چه خواهید کرد؟ زک اما برای همه این پرسش*ها یک پاسخ ساده دارد. نمی*دانم!
اما ایده فوق*العاده است، فکرش را بکنید اگر بشود این کار را کرد چه می*شود. در آن زمان ما شاهد خواهیم بود که ماهواره*هایی با عملکردهای فوق*العاده و پیچیده اما بسیار سبک و کوچک تولید خواهند شد که می*توانند با قیمت*های امروزی که حدود ۲۵ میلیون تومان برای هرکیلوگرم محموله فضایی است، صرفه*جویی عظیمی در صنعت فضایی به وجود آورند. در آن زمان هزینه*های مخابرات، ناوبری و مشاهده فضایی به مراتب کاهش خواهد یافت و تعداد بیشتری از جمعیت ساکن سیاره زمین می*توانند از قابلیت*های بی*نظیر فضا برای رسیدن به رفاه و امنیت بیشتر استفاده ببرند.
[url=http://www.spacescience.ir/ShowPost.aspx?Post=0000183]
شکی نیست که این تفکر، راه آینده صنعت فضایی است و باید این ایده و تفکر جدید را وارد دانشکده*های مهندسی خودمان کنیم و همگام شویم با صنعت نوین فضایی جهان. یادمان نرود که اختراع چرخ کار بیهوده*ای است.منبع : http://www.spacescience.ir
كاش میمردم و دوباره زنده میشدم و میدیدم كه هیچ كس دور خانه اش دیوار نكشیده است. (فروغ فرخزاد)
http://www.beyondsky.ir
http://www.beyondsky.ir
![[عکس: SkyCube-W-w-iPhone-med_0-610x250.jpg]](http://sefidmeshki.ir/wp-content/uploads/2013/08/SkyCube-W-w-iPhone-med_0-610x250.jpg)
![[عکس: 04_SkyCube.jpeg]](http://s1.picofile.com/file/7888564943/04_SkyCube.jpeg)