نزدیک ترین ستاره به ما.

[Shirmardi]

سلام
یک سوال
نزدیک ترین ستاره به ما اسمش چیست و چقدر با ما فاصله دارد؟

[New Astronomer]

تا اونجایی که من میدونم آلفای قنطورس با 4.3 سال نوری.

[skytotelescope]

اگر درست یادم باشه شعرای یمانی است که پرنورترین ستاره در اسمان به غیر از خورشید نیز به حساب میاید.

[Belder]

نه دوست عزیز شعرای یمانی فقط پرنور ترین ستاره آسمان جواب درست همون آلفا-قنطورس با فاصله4/5 سال نوری.

[Shirmardi]

فکر نمی کردم دوستان به سوال به این سادگی اشتباه پاسخ بدهند.
نزدیک ترین ستاره به ما خورشید نام دارد که تنها ستاره منظومه شمسی و اصطلاحا ستاره مادر آن است.
باید در سطح پست های دیگر تجدید نظر کنیم!

[Belder]

دلیل اشتباه هممون اینه که در کتابا می گن نزدیک ترین ستاره به ما ستاره آلفا_قنطورس است
منم فکر می کردم یه منجمی مثل شما چرا اینو بلد نیست؟

[Shirmardi]

متاسفانه در کتاب های پارسی زبان، بعضا اشتباهات بزرگ نگارشی و علمی مشاهده شده که در صورت تمایل می توانم چند مورد کوتاه از آن را بیان کنم.
اما خیلی ساده تر این است که به ذهن خود رجوع کنید!

[New Astronomer]

این قضیه "یه منجمی مثل شما" چیه؟

مثل کی؟

من که نوشتم کیم: "New Astronomer"

منم با خوندن کتاب "نجوم به زبان ساده" نجوم رو یاد گرفتم و تازه کار هستم.

پس دیگه لطفاً اینو نگید. این اشتباها برای یه تازه کار اجتناب ناپذیره. :wink:

ولی جالبه، اینم بر میگرده به یکی از همون خصلت‌های آدما:

هر چیزی رو که داریم و نزدیک ماست (150 میلیون کیلومتر) و هروز داریم می‌بینیمش، قدر و ارزشش رو نمی‌دونیم، اصلاً وجودش رو دیگه حس نمی‌کنیم. اما همین که دور شد و رفت تا حدی که دیگه لااقل در این جهان مادی دست نیافتنی شد (مثلاً 4.3 سال نوری)، تازه می فهمیم که چه چیزی رو از دست دادیم و برامون مهم میشه و میشه ملکه ذهنهامون.

اینجاست که ارزش علم نجوم (البته بصورت علمیش) نمایان‌تر می‌شه. علمی که جواب همه چراهای عمیقاً درونی آدم‌هاست.

ممنون از توجه شما.

[Belder]

این قضیه "یه منجمی مثل شما" چیه؟

مثل کی؟

من که نوشتم کیم: "New Astronomer"

منم با خوندن کتاب "نجوم به زبان ساده" نجوم رو یاد گرفتم و تازه کار هستم.

پس دیگه لطفاً اینو نگید. این اشتباها برای یه تازه کار اجتناب ناپذیره. :wink:

ولی جالبه، اینم بر میگرده به یکی از همون خصلت‌های آدما:

هر چیزی رو که داریم و نزدیک ماست (150 میلیون کیلومتر) و هروز داریم می‌بینیمش، قدر و ارزشش رو نمی‌دونیم، اصلاً وجودش رو دیگه حس نمی‌کنیم. اما همین که دور شد و رفت تا حدی که دیگه لااقل در این جهان مادی دست نیافتنی شد (مثلاً 4.3 سال نوری)، تازه می فهمیم که چه چیزی رو از دست دادیم و برامون مهم میشه و میشه ملکه ذهنهامون.

اینجاست که ارزش علم نجوم (البته بصورت علمیش) نمایان‌تر می‌شه. علمی که جواب همه چراهای عمیقاً درونی آدم‌هاست.

ممنون از توجه شما.

دوست عزیز من منظورم با شما نبود منظورم با آقای شیرمردی بود که فکر می کردم همین آلفا_قنطرس رو نمی دونه. بعدشم باز شما خوبه منجم جدیدی ولی من که اصلا خودمو منجم نمی دونم.

[New Astronomer]

نه دوست عزیز شعرای یمانی فقط پرنور ترین ستاره آسمان جواب درست همون آلفا-قنطورس با فاصله4/5 سال نوری.

ببخشید: 4.5 نه 4/5 (در انگلیسی ممیز رو با نقطه نشون میدن نه اسلش، اسلش مربوط به فارسیه) :wink: