اخبار نجومی

[Belder]

سلام دوستان من یه چند روزی به دلیل دزدیده شدن نتونستم بیام در این مدت یه چیزی به مخ ناقصم خطور کرد که اینه که بیاید در این سوژه اخبار نجومی رو منتشر کنیم چون بعضی دوستان اینقدر میان اینجا وقت نمی کنن برن سایت های دیگه (مثل خودم)
با تشکر

[Castor va Pollux]

وضعیت آب و هوایی بسیار بد در فلوریدا باعث شد تا شاتل نتواند به زمین باز گردد. این اوضاع دست کم برای یک روز دیگر ادامه خواهد داشت و احتمالا شاتل در عصر روز جمعه در پایگاه فضایی کندی فرو خواهد آمد. اگر همچنان این وضعیت بد جوی ادامه داشته باشد، خلبان دیسکاوری مجبور است تا آن را در پایگاه نیروی هوایی ادوارد در کالیفرنیا بنشاند.



اسمان شب ایران

[Castor va Pollux]

خواهش می کنم
گروهی از دانشمندان علوم زمینی اخیرا موفق به ارائه توضیحی جدید در خصوص پیدایی و گسترش تپه های شنی بر روی سطح تیتان، بزرگترین قمر زحل، شدند...

«پاتریک هسپ»(Patrick Hesp)، استاد دپارتمان جغرافیا و انسان شناسی LSU، و «دیوید رابین»(David Rubin)، دانشمند سازمان زمین شناسی ایالات متحده، مقاله ای تازه و احتمالاً بحث انگیز را به صورت آنلاین در بخش علوم زمینی طبیعی (Nature Geoscience) منتشر کرده اند. این مقاله با عنوان "منشأهای متعدد برای تپه های شنی خطی بر روی زمین و تیتان" ساز و کار محتمل و تازه ای را برای گسترش تپه های شنی خطی بسیار بزرگ که بر روی سطح تیتان، بزرگترین قمر زحل، تشکیل شده اند بررسی می کند.

نویسندگان مقاله، تپه های شنی خطی– یا طولی ای*– که در سرتاسر سطح دهانۀ «کی دم» چین کشیده شده اند را آزمایش کرده و آن ها را مرکب از شن، مقادیری نمک و لجن یافتند. دو عامل آخر یعنی نمک و لجن سبب چسبناک شدن تپه های شنی می شوند. بر اساس مطالعات انجام گرفته، این موضوع سبب تغییر شکل کامل تپه های شنی از فرم متقاطع به فرم خطی می شود، حتی اگر سرعت و جهت باد تغییری نکند. به طور نمونه این گونه است که تپه های شنی متقاطع بر اثر وزش باد از یک محدوده ی باریک و مستقیم به وجود می آیند در حالی که تپه های شنی طولی یا خطی بر اثر وزش باد از دو جهت مخالف و مورب ایجاد می شوند. این یافته ها تفسیری پیشنهادی را برای تپه های شنی پیدا شدۀ مشابه هم بر روی تیتان ارائه می کنند.

هسپ و رابین پیشنهاد کرده اند که اگر تپه های شنی خطی عظیمی که بر سطح تیتان پیدا شده اند نیز از رسوبات چسبناک تشکیل شده باشند، پس آن ها هم می توانسته اند بر اثر وزش بادهای تک جهتی به وجود آمده باشند. این موضوع در تضاد شدید با مطالعات پیشین است، که در آن فرض شده بود این رسوبات شل هستند و تفسیر شکل خطی تپه های شنی گواهی بر وزش بادهایی بود که در جهت های متناوبی می وزیدند. فرضیۀ پیشنهاد شده که تپه های شنی خطی تیتان از رسوبات چسبناک تشکیل شده اند نتیجۀ مؤثر و مهمی بر مطالعات تیتان خواهد داشت. اگر نظریۀ پیشنهادی هسپ و رابین درست باشد، فرضیات جدید با در نظر داشتن ترکیبات، منشأ، تکامل، اندازه ی ذرات، چسبندگی، کمیت، الگوها ی جابه جایی کلی و متناسب بودن جهت انتقال رسوبات تیتان با باد، سرعت ها، و الگوها ی فصلی بادهای تیتان و رطوبت کلی سطح باید به طور کامل از نو تعیین شوند.

· تپه های شنی طولی، تلماسه های طولی :
پشته های طویلی از ماسه که به موازات جهت بادهای غالب تشکیل می شود. این تلماسه ها در جایی تشکیل می شوند که مقدار ماسه محدود باشد. طول این تپه ها گاهی به 80 تا 100 کیلومتر و ارتفاع آنها به 50 تا 100 متر نیز میرسد. به آنها دون ریسمانی نیز گفته می شود.
بهدخت عرفانیان
منبع :پایگاه خبری ماهنامه نجوم

[iya2009]

فضاپیمای دیسکاوری به زمین نشست


سفینه رفت و برگشت دیسکاوری پس از سفر به ایستگاه بین المللی فضایی در پایگاه هوایی ادواردز در کالیفرنیا به زمین نشسته است.


دیسکاوری در ابتدا قرار بود در پایگاه هوایی کندی در ایالت فلوریدا به زمین بنشیند که به علت بدی شرایط جوی محل فرود آن تغییر کرد.برنامه فرود این سفینه فضایی همچنین دو بار در روز پنجشنبه لغو شد.دیسکاوری و هفت سرنشین آن در ماموریت فضایی خود ضمن انتقال تجهیزات به ایستگاه بین المللی فضایی، آی اس اس، یک سرنشین جدید را به این پایگاه فضایی منتقل کردند. ناسا ترجیح می دهد فضاپیماهای شاتل هنگام فرود در فلوریدا به زمین بنشینند زیرا انتقال این سفینه ها از کالیفرنیا به سکوی پرتاب در فلوریدا علاوه بر نیاز به یک هفته زمان، یک میلیون و 700 هزار دلار هزینه دارد.

دیسکاوری در ماموریت خود یک فریزر، یک تردمیل، یک خوابگاه جدید و یک سیستم تصفیه هوا را به آی اس اس انتقال داد. علاوه بر این، دیسکاوری نیکول اسکات را به عنوان سرنشین جدید آی اس اس به این ایستگاه منتقل کرد و تیم کاپرا را پس از چهل و چهار روز اقامت در این ایستگاه با خود به زمین برگرداند.نیکول اسکات قرار است سه ماه در ایستگاه بین المللی فضایی حضور داشته باشد.

خدمه دیسکاوری همچنین با انجام راهپیمایی فضایی مخزن آمونیاک آی اس اس را که در سیستم تهویه مطبوع این ایستگاه کاربرد دارد، تغییر دادند.سازمان هوا فضایی آمریکا قصد دارد تا زمان از رده خارج کردن فضاپیماهای شاتل در اواخر سال 2010 یا ابتدای 2011، این سفینه های فضایی را شش بار دیگر به مدار زمین پرتاب کند.فضاپیمای آتلانتیس قرار است در ماه نوامبر قطعات یدکی مهمی را به آی اس اس منتقل کند.

منبع : BBC News

[Belder]

یک کوتوله سفید در آستانه انفجار


وقتی یک کوتوله سفید بزرگتر از 1.4 برابر جرم خورشید برسد، یا بصورت ابرنواختر منفجر میشود و یا بر سر هسته خود سقوط میکند و جرم دیگری را بنام ستاره نیوترونی می سازد.


یونس بخشی

یک ستاره کوتوله سفید در آستانه انفجار ابرنواختری

تلسکوپ فضایی اشعه ایکس نیوتن اولین تصویر واضح و نزدیک یک کوتوله سفید را که طی چند میلیون سال بعد می تواند بصورت ابرنواختر Ia منفجر شود کشف نموده است. البته با مقیاس زمانی در فضا این مدت خیلی زود و عنقریب شمرده میشود و هر چند این کوتوله سفید بدور ستاره همدم خود (ستاره HD 49798) در حال گردش است، اما به قدر کافی از ما دور است و خطری را برای زمین ایجاد نمی کند ولی آنقدر نزدیک است که بتواند به یکی از زیباترین اجرام آسمانی برای رصدگران مبدل شود. محاسبات نشان میدهد که این ستاره اول به درخشندگی ماه کامل درخشان میشود و به قدری روشن خواهد بود که حتی در روز با چشمان غیر مسلح قابل مشاهده می باشد، اما این واقعه زیاد طولانی نخواهد بود.

اخترشناسان از سال 1997 به این سو به دنبال این جرم آسمانی بودند و در آن زمان متوجه شدند که اتفاقات عجیبی در طول موج های اشعه ایکس در نزدیکی ستاره HD 49798 جریان دارد. حالا به پاس چشم تیز بین و حساسیت قوی تلسکوپ فضایی نیوتن این جرم اسرار آمیز کشف گردید. رصد ها نشان داد که یک ستاره کوتوله (کوچک) سفید یا به گونه دیگر قلب یک ستاره مرده با اشعه ایکس در فضا می تابد.

ساندرو میرگاتی از مرکز تحقیقاتی INAF–IASF در شهر میلان ایتالیا می گوید " این یک کوتوله معمولی نیست. بعد از اندازه گیری جرم آن، ما دریافتیم که دوبرابر تصور قبلی مان بزرگ است. اکثر کوتوله های سفید در واقع حدود 0.6 درصد جرم خورشید اند که در یک فضایی به اندازه زمین متراکم و جمع شده اند. اما این کوتوله سفید خاص و بی مانند دو برابر جرم دارد و در فضایی برابر با نیم قطر زمین جمع شده است و در هر 13 ثانیه یک بار بدور محور خود می چرخد که تا کنون تیز پا و سریعترین کوتوله شناخته شده می باشد".



مشخص نمودن جرم یک ستاره برای اخترشناسان بسیار مهم است، زیرا تلسکوپ فضایی نیوتن می تواند به اخترشناسان در "وزن" نمودن یک ستاره کمک کند که در نتیجه میتوان خصوصیات گرانشی یک جسم را بر اساس نظریه نیوتن کشف نمود.



اکثر کوتوله ها با دزدیدن گاز ستاره همدم رشد می کنند و این پروسه به رشد یپوسته یا برافزایشی مشهور است. حالا این کوتوله با جرم 1.3 برابر جرم خورشید به خطرناک ترین حد موجودیت خود رسیده است.

وقتی یک کوتوله سفید بزرگتر از 1.4 برابر جرم خورشید برسد، یا بصورت ابرنواختر منفجر میشود و یا بر سر هسته خود سقوط میکند و جرم دیگری را بنام ستاره نوترونی می سازد. انفجار یک کوتوله سفید مشهور ترین توضیح برای وجود ابرنواختر های نوع Ia در عالم می باشد. این انفجار های درخشان به مثابه یک فانوس برای یافتن کوتوله های سفیدی که در حال ربودن گاز ستاره همدم خود می باشند بکار میروند تا بتوان جرم آن را با دقت مشخص نمود.





این تصویر سنگ سرخ یا (Rosset Stone) یک کوتوله سفید در یک منظومه دوتایی است. تشخیص دقیق جرم هر دو ستاره در منظومه های دو ستاره ی بسیار مهم است. حالا دانشمندان میتوانند مطالعات بیشتر در این بخش را ادامه دهند و سعی کنند تا گذشته آن را طوری بسازند که بتوان آینده آن را محاسبه کرد.

حالا میرگاتی می گوید به خوانندگان تان بگویید تا در جستجوی یک نمایش زیبای آسمانی باشند، البته نه به این زودی ها. امیدورایم دیگر ایمیل های فریبنده در مورد اینکه عنقریب یک ابرنواختر به اندازه ماه در روز دیده خواهد شد دریافت نکنیم، درست شبیه فریب قبلی که همه انتظار داشتند مریخ را در آسمان شب به اندازه ماه ببینند.




منبع : kabulsky.com

[iya2009]

معماي تيتان حل می‌شود
از زماني كه تيتان، غول پيكرترين قمر زحل در سال 1655 از سوي كريستين هويگنس ستاره‌شناس برجسته هلندي كشف شد، همواره از آن به عنوان مكاني مرموز و كنجكاو برانگيز در منظومه شمسي ياد مي‌شود.

اين جرم آسماني بزرگ و مملو از ابرهاي فضايي طي 5 سال گذشته براي گروه‌هاي مختلفي از دانشمندان به معمايي گيج‌كننده تبديل شده و البته طي اين مدت بارها از سوي فضاپيماي كاسيني نيز مورد بررسي دقيق قرار گرفته است.

در اين مدت اين فضاپيما 60 بار حركت نزديك به سطح قمر تيتان را به ثبت رسانده كه در يكي از تازه‌ترين اين مأموريت‌ها مشخص شده اتمسفر آن غني از تركيبات ارزشمندي نظير پروپان است.
دانشمنداني در دانشگاه مريلند آمريكا با بررسي داده‌هاي به دست آمده از فضاپيماي كاسيني به اين نتيجه رسيده‌اند كه با استفاده از پروپان موجود در اتسمفر تيتان مي‌توان اكتشافات فضايي و فناوري‌هاي مرتبط با طراحي و ساخت سيستم‌هاي حمل و نقل فضايي را متحول كرد.
دانشمندان برآورد مي‌كنند حدود 700 ميليون بشكه پروپان در تيتان وجود داشته باشد كه اين ميزان براي پركردن كپسول‌هاي 10 كيلوگرمي گاز مايع پروپان كفايت مي‌كند.
در حال حاضر از اين كپسول‌ها در صنايع و عرصه‌هاي بسيار متنوعي استفاده مي‌شود؛ البته گرچه دانشمندان اين ميزان پروپان را قابل توجه مي‌دانند، اما برآورد شده است اين ميزان تنها پاسخگوي مصرف 18 ماه مردم سراسر آمريكا خواهد بود.

از سوي ديگر و از آنجاكه پروپان مولكولي پيچيده دارد، دانشمندان در نظر دارند بررسي‌هاي بيشتري در اين زمينه و منبع تازه كشف شده آن داشته باشند.
منبع: Science Daily

[iya2009]

اکسیژن زمین از کجا آمده است
بررسی تاریخچه اکسید کروم، معمای چگونگی به وجود آمدن اکسیژن روی زمین و مراحل آن را حل خواهد کرد.
اکسیژن با چه سرعتی در جو زمین اولیه تشکیل شد؟ تحلیلی جدید که با استفاده از ایزوتوپ‌های کروم در رسوبات بسیار قدیمی اقیانوس‌ها انجام شده،‌ به بینشی غیرمنتظره در مورد این معمای دیرینه دست یافته است.
بر اساس گزارش نیچر، داستان معمول شیمی زمین‌شناختی در این مورد،‌ ترکیبی از دو دوره قوی افزایش مولکول‌های اکسیژن در جو است؛ اولی در حدود 2.2 تا 2.45 میلیارد سال پیش در آن‌چه زمین‌شناسان رویداد اکسایش بزرگ (GOE) می‌خوانند و بعد از آن هم، در حدود 750 میلیون سال پیش، جریان بزرگ دیگری اتفاق افتاد. اما جزییات این رویدادها نامشخص مانده بود. پیش از این با استفاده از ایزوتوپ‌های مولیبدن،‌ رنیوم و سایر فلزات، ‌تلاش‌هایی در جهت فهم شکل‌گیری اولیه اکسیژن صورت گرفته بود که طیفی از نتایج را در مورد آغاز اکسیژن، سرعت پیشرفت آن و این‌که آیا ادامه‌دار بوده است یا خیر، در بر داشت. با این حال، ‌به گفته تیم لیون از دانشگاه کالیفرنیا، بالارفتن اکسیژن جو در رویداد اکسایش بزرگ همچنان جزو چند سوال بزرگ در مورد زمین اولیه باقی مانده است.
نتایجی که گروهی از پژوهشگران به سرپرستی روبرت فری از دانشگاه کوپنهاک دانمارک به دست آورده‌اند، به زمانی بین دو دوره مهم افزایش فراوان اکسیژن برمی‌گردد. روبرت فری، ‌کسی است که از شکل‌گیری آهن نواری،‌ یک سنگ رسوبی غنی از آهن، نمونه‌برداری کرده است. این گروه نشان داده‌اند که در حدود 2.6 تا 2.8 میلیارد سال پیش، ‌اکسیژن در سطح آب‌های اقیانوس پنهان بوده است؛‌ یعنی حداقل 200 میلیون سال قبل از زمانی که تحلیل‌های حاصل از سایر ایزوتوپ‌های فلزی پیش‌بینی کرده بودند.

جالب‌تر این‌که‌ آن‌ها اظهار داشته‌اند در حدود 1.9 میلیارد سال پیش سطح اکسیژن تقریبا به همان اندازه‌ای که پیش از رویداد اکسایش بزرگ بوده تقلیل می‌یابد،‌ یعنی کم‌تر از 1 درصد سطح اکسیژن امروز. به اعتقاد دان کانفیلد از دانشگاه دانمارک و از اعضا گروه پژوهشی که مقاله خود را در این زمینه در نشریه نیچر به چاپ رساندند، این جذاب‌ترین بخش داستان است.
ماده سنگین
روش این گروه بر چگونگی پاسخ کروم به تغییر سطح اکسیژن موجود در هوا تکیه دارد. وقتی اکسیژن کم باشد،‌ کروم به صورتی در سنگ جای می‌گیرد که هر اتم آن سه الکترون کم‌تر از عنصر اصلی فلز کروم دارد،‌ یون کروم 3بار مثبت با اکسایش 3+. اما با بالا رفتن سطح اکسیژن،‌ منگنز فلزی موجود در برخی سنگ‌ها به اکسید منگنز تبدیل می‌شود که الکترون‌های کروم محصور در خشکی را می‌رباید. نتیجه آن،‌ شکل اکسید شده 6+ کروم است که احتمال بیشتری دارد در آب باران حل شود و شسته شود تا به اقیانوس برسد. در آن جا با فلز آهن واکنش می‌دهد و با هم به صورت یون 3بار مثبت تشکیلات آهن نواری تبدیل می‌شوند.
احتمال این که ایزوتوپ سنگین کروم،‌ یعنی کروم 53 اکسایش یابد و با آب شسته شود و به اقیانوس برود، به طور قطع از نسخه سبک‌تر نزدیک به آن،‌ یعنی کروم 52 بیشتر است. یعنی اندازه‌گیری میزان نسبی ایزوتوپ‌های سنگین‌تر و سبک‌تر کروم در تشکیلات آهن نواری مقدار اکسیژن موجود در جو را،‌ زمانی که این ایزوتوپ‌ها جزئی از این سنگ‌ها شده‌اند، نشان می‌دهد.
روبرت هازن، از آزمایشگاه ژئوفیزیک موسسه علوم کارنگی در واشنگتن دی.سی می‌گوید: «این روش واقعا فوق‌العاده است. به نظر می‌رسد که این روش نسبت به تغییرات اکسیژن حساس‌تر است. با این حال ممکن است یون‌های کروم واکنش‌هایی بیشتر از واکنش با اکسید منگنز و آهن داشته باشند که می‌تواند ماجرا را قدری پیچیده‌تر کند. آن چه ما لازم داریم، ‌فهم بهتر فرایند فرسایش کروم است.»
لیونز که در این پروژه مشارکت نداشته،‌ به طور خاص از این مسئله خوشحال است که این نمونه جدید تا مدت‌ها بعد از رویداد اکسایش بزرگ هم به کار خود ادامه می‌داده،‌ چرا که نشانه‌های سایر ایزوتوپ‌های فلزی با افزایش میزان اکسیژن غرق شده‌اند. وی می‌افزاید که نوسان سطوح اکسیژن،‌ به جای یک سیر ثابت افزایشی‌ در زمان خود اهمیت فوق‌العاده‌ای برای حیات داشته است.
فری می‌پرسد: «آیا این نوسانات اکسیژن با نوساناتی در حیات مرتبط بوده است؟» وی امیدوار است که یافته‌های جدید بتواند به این بحث کمک کند که آیا شکل‌هایی از حیات بسیار پیش از رویداد اکسایش بزرگ، فوتوسنتز داشته‌اند که چنین حجم انبوهی از اکسیژن را فراهم آورده است. به گفته فری، ‌این که آیا حیات اولیه باعث اولین پدیداری اکسیژن روی زمین اولیه شده است یا نه، مسئله متفاوتی است که باید بررسی شود. در حال حاضر، هم روش ایزوتوپ کروم و هم نتایج این گروه باید با بررسی سنگ‌های بیشتر تایید شوند.
منبع : خبر آنلاین

[Belder]

لباسهای فضایی جدیدی که به فضانوردان امكان مي‌دهد در لباسهاي فضايي تحرك بيشتري داشته باشند


دانشمندان موسسه فن‌آوري ماساچوست در آمريكا در تلاش براي طراحي نوع جديدي از لباسهاي فضايي هستند كه به فضانوردان امكان مي‌دهد در لباسهاي فضايي تحرك بيشتري داشته باشند. یکی از محققان موسسه فن‌آوري ماساچوست در اين زمينه مي گويد: « در طول 40 سال اخیر که انسانها به فضا سفر كرده‌اند، لباسهاي فضايي كه به تن مي‌كردند تغييرات اندكي داشته است. اين لباسهاي فضايي شامل انبوهي از سامانه‌ها و تجهيزات بودند تا از آنها در برابر خطرات احتمالي حفاظت كند اما در عين حال توانايي فضانوردان در ميان اين تجهيزات براي حركت كردن و جابه جايي بسيار محدود مي‌شود. »

دکتر داوا نيومن، استاد سيستم‌هاي مهندسي فضايي و فضانوردي در اين موسسه مشغول طراحي يك لباس فضايي زيبا و پيشرفته موسوم به « بيوسوئيت » است كه از تركيب نايلون و اسپاندكس ساخته مي‌شود. وي در طراحي اين لباس به مرد عنكبوتي مي‌انديشد. اين استاد به همراه چندين دستيار خود مدت هفت سال است كه بر روي اين پروژه مشغول به فعاليت هستند. نمونه‌هاي اوليه از لباس‌هاي فضايي كه اين گروه توليد كرده‌اند هنوز آماده پرواز نيست اما نشان مي‌دهند كه اين گروه در دستيابي به اهدافشان نزديكتر مي‌شوند. پيش بيني مي‌شود كه بيوسوئيت تا زمان آغاز ماموريت آژانس فضانوردي آمريكا (ناسا) براي اكتشافات مريخي در حدود 10 سال آينده آماده شود.

منبع : Space.Com

[skytotelescope]

دومین نمایشگاه شب های پر ستاره ایران
شب های پر ستاره ایران نام پروژه ای است که توسط گروه نجومی فراز به مناسبت سال جهانی نجوم در ایران و منطقه قفقاز تدوین و اجرا می شود.

یکی از اهداف اصلی این پروژه برگزاری نمایشگاه هایی در مراکز عمومی برای آشنایی بیشتر مردم با آسمان شب کشور خودشان و نعمت آسمان پر ستاره است. در این راستا مسئولین این پروژه شروع به اجرای این مهم در طی سال جهانی کردند، اگر چه این پروژه به علت حوادث اخیر و پاره ای از مسائل دیگر کمی دیر شروع به کار خود کرد اما امید آن می رود که این پروژه بتواند در راستای اهداف خود قدمی بزرگ و مؤثر در ضمینه عمومی سازی و تخصصی سازی علم نجومی کشورمان بردارد.

حال شاهد دومین نمایشگاه این پروژه در شهر بزرگ تهران و در یک مرکز نسبتاً عمومی هستیم. از آنجا که تعداد زیادی از منجمان آماتور و حرفه ای کشور در تهران زندگی می کنند از تمامی این جامعه نجومی برای بازدید و نقد این نمایشگاه دعوت به عمل می آید. تنها نقد شما است که می تواند نمایشگاه های بعدی این پروژه را برای مردم ایران و منطقه پر بار تر کند.

مکان: تهران، خیابان ولیعصر، خیابان فرشته، خیابان تختی، رستوران گالری گشت

زمان: 17-29 شهریور ماه، همه روزه از ساعت 8 عصر تا 12 شب

محوریت نمایشگاه: آثار تاریخی ایران و آسمان پر ستاره

عکاسان این نمایشگاه: پیمان نوروزی، مهدی زمانی (مدیران پروژه) و علیرضا عظیمی

وبلاگ من:http://www.skytotelescope.blogfa.com

[Belder]

دوست عزیز اگه میشه عکس اولی رو کوچکتر کنید صفحه رو به هم ریخته
متشکرم