باسلام خدمت دوستان.من تازه عضو سایت شدم.یه چند تا مسئله دارم که اگه براتون زحمتی نیست برام جواب بدید.
1-سرعت دو قطار که به طرف هم حرکت میکنند72km/hاست.طول قطار ها به ترتیب100mو150mاست.پس از چند ثانیه دو قطار از کنار هم رد میشوند؟
2-چه مقدار اب روی یک لیتر به چگالی گرم بر سانتیمتر مکعب5/1
اضافه میکنیم تا چگالی اسید رقیق شده3/1گرم بر سانتیمتر مکعب شود؟
علیک سلام. خواهش میکنم!
1. 72 کیلومتر بر ساعت میشه 20 متر بر ثانیه و طولی که باید طی بشه 250 متره. پس میشه 250 تقسیم بر 40 که میشه 6.25 ثانیه.
2.هر لیتر 1000 سانتی متر مکعبه. پس 5100 گرم اسید داریم. پس 5100 تقسیم بر حجم کل باید بشه 3/1. پس حجم کل حدودا 1645 سانتی متر مکعب هست و آب اضافه شده 645 سی سی.
یه سوال دیگه
نسبیت استاد آینشتاین را کجا با اثبات ریاضی پیدا کنم؟
کتاب باشه لطفا
[url=http://skyofstarrynight.mihanblog.com][/url]The world will not be destroyed by those who do evil but by those who watch them without doing anything. _ Albert Einstein
11-08-2012, 08:36 PM (آخرین تغییر در ارسال: 11-08-2012, 08:44 PM توسط New Astronomer.)
سلام
من در زمینه نسبیت خاص تقریباً زیاد کار کردم. حتی قبلاً توی همین استروتاک خودمون بحث های مفصلی راجع به این موضوع داشتیم. یک سری اثباتهای ریاضی ساده اما کامل هم در این زمینه تهیه کردم که در [SIZE=2]وبلاگم میتونید مشاهده بفرمایید. اول مطالعه بفرمایید اگر سوالی بود در خدمت هستم.
همچنین بهترین مرجع هم در زمینه نسبیت خاص در کشور این کتاب است:
آشنایی با نسبیت خاص
مولف: رابرت رزنیك
ترجمه : جعفر گودرزی[/SIZE]
موفق باشید.
[SIZE=1][SIZE=1]...And, it was man's job to understand how it worked[/SIZE][/SIZE]
[url=http://skyofstarrynight.mihanblog.com][/url]The world will not be destroyed by those who do evil but by those who watch them without doing anything. _ Albert Einstein
11-11-2012, 10:16 PM (آخرین تغییر در ارسال: 11-11-2012, 10:18 PM توسط New Astronomer.)
سلام
تسلط ریاضی بر نسبیت عام کار هرکسی نیست. تفاوت سطح نسبیت خاص و نسبیت عام مثل اینه که مثلاً بخوای به یک دانش آموز دبستانی که خیلی خوب هم درس علوم رو بلده یاد بدی که سرعت لحظه ای با مشتق گیری از معادله مکان-زمان بدست می یاد!!!
نسبیت خاص رو هر کسی با یه حداقلی از ریاضیات دبیرستانی راحت میتونه بفهمه. ولی برای تسلط بر نسبیت عام نیاز است تا در سطح یک لیسانس و یا حتی فوق لیسانس ریاضی بدونید. وگرنه بدون تعارف بگم هیچ چیز نمی فهمید.
فقط میشه به توصیفاتی از قبیل اینکه جرم باعث انحناء بافت فضا زمان می شود، اکتفا کرد.
شاید کتاب "فضا-زمان تخت و خمیده"، نوشته جورج الیس و روث ویلیامز، ترجمه یوسف امیر ارجمند، بتونه کمی کمک کنه.
موفق باشید.
[SIZE=1][SIZE=1]...And, it was man's job to understand how it worked[/SIZE][/SIZE]
11-12-2012, 09:55 AM (آخرین تغییر در ارسال: 11-12-2012, 10:23 AM توسط mars.)
Regulus نوشته: تو رو خدا یکی توضیح بده این فضا-زمان چیه. خیلی در موردش صحبت میشه اما من نمیدونم خودش دقیقا چیه.
خب خیلی طبیعیه چون بحث فضا و زمان بحث بسیار پیچیده ای است و هنوز خود دانشمندان توش مشکل دارن .شاید این مطالب به درد بخورن .
مقدمه
بررسی و شناخت پدیده*های فیزیکی و روابط بین آنها بدون توجه به مفاهیم و درک شهودی از فضا و زمان چندان مأنوس به نظر نمی*رسد. مفهوم و درک فضا و زمان نیز مانند سایر کمیتهای فیزیکی روندی پویا دارد و در طول تاریخ دستخوش تغییرات زایدی شده است. بویژه بعد از نسبیت مفاهیم فضا و زمان و درک بشر از آنها دچار تغییر زیادی شده است.
دویست سال قبل از آنکه آلبرت انیشتین (1955_1879) نظریه*های نسبیت خود را ارائه کند، اسحاق نیوتن (1727_1643) ، ریاضیدان انگلیسی ، اعلام کرده که فضا کاملاً مجزا از زمان می*باشد. اما در ریاضی نسبیت ، زمان و سه بعدی فضایی _ طول ، عرض ، ارتفاع با همدیگر ، یک چهارچوب چهار بعدی به نام پیوستار فضا _ زمان را تشکیل می*دهند. فضا (Space) چیست؟
واژه*ای است که در زمینه*های متعدد و رشته*های گوناگون از قبیل فلسفه ، جامعه*شناسی ، معماری و شهرسازی بطور وسیع استفاده می*شود. لیکن تکثّر کاربرد واژه فضا به معنی برداشت یکسان از این مفهوم در تمام زمینه*های فوق نیست، بلکه تعریف فضا از دیدگاههای مختلف قابل بررسی است. مطالعات نشان می*دهد با وجود درک مشترکی که به نظر می*رسد از این واژه وجود دارد، تقریباً توافق مطلقی در مورد تعریف فضا در مباحث علمی به چشم نمی*خورد و این واژه از تعدد معنایی نسبتاً بالایی برخوردار است و تعریف مشخص و جامعی وجود ندارد که در برگیرنده تمامی جنبه*های این مفهوم باشد. فضا یک مقوله بسیار عام است. فضا تمام جهان هستی را پر می*کند و ما را در تمام طول زندگی احاطه کرده* است. زمان
زمان ، مفهومی چنان آشنا ، ملموس ، بدیهی ، پیش پا افتاده و عمیق است که نوشتن درباره*اش جسارت زیادی را می*طلبد. فهم مفهوم زمان و نقد کردن برداشت رایج از این مفهوم ، اگر به قدر کافی تداوم یابد، به تلاش برای دستیابی به نگاهی تازه و رویکردی کارآمدتر درباره مفاهیمی کلیدی مانند مکان ، تغییر و رخداد منتهی می*شود. زمان ، مفهومی چنان حاضر و نافذ است که هر پیشنهاد جدیدی برای جور دیگر دیدن آن به راهبردهایی رفتاری برای دگرگونی در کردار هم می*انجامد. این پیشنهادهای نظری و آن توصیه*های عملیاتی ، بطور خاص مهمترین جنبه*هایی هستند که به چالش طلبیدن مفهوم زمان را چنین ترسناک می*نمایند. در فیزیک ، زمان با دو روش متفاوت تعریف می*شود: روش ترمودینامیکی
این روش را برای نخستین بار فیزیکدانانی مانند کلوین و سلسیوس که به مفهوم دما و تبادلات گرمایی علاقمند بودند، بنیان نهادند. اما شکل پخته و امروزین آن را در آثار اندیشمندانی مانند بولتزمان می*بینیم. تعریف ترمودینامیکی زمان ، بر الگوهایی از رفتار مبتنی است که در سیستمهای ساده دیده می*شود. بخش مهمی از سیستمهایی که در پیرامون ما وجود دارند، نظامهایی ساده هستند که از شمار زیادی از عناصر به نسبت ساده تشکیل یافته*اند. عناصری که رفتارشان تقریبا تصادفی به نظر می*رسد، اما برآیند رفتارهای سطح خردشان بر مبنای قواعدی کلان پیش بینی پذیر است. بررسی تحولات انرژیایی این سیستمها ، ستون فقرات علم ترمودینامیک را تشکیل می*دهد. روش تاریخ مدارانه
این روش زمان را بر مبنای سیستمهای پیچیده*ای تعریف می*کند که امکان انباشت اطلاعات و تجربیات را در خود دارند. در این سیستمها ، گذر زمان به کاهش یافتن بی نظمی و افزایش نظم منتهی می*شود. مثلا وقتی به بدن مجروح یک انسان یا بذر یک گیاه نگاه می*کنیم، می*بینیم که با مرور زمان مقدار نظم درونی این سیستمها زیاد می*شود. فرد زخمی بهبود می*یابد و بذر به گیاه تبدیل می*شود. به این ترتیب به نظر می*رسد تعریف تاریخ مدارانه از زمان ، با تعریف ترمودینامیکی آن در تضاد باشد.
چنانکه می*دانیم، مهمترین ویژگی حاکم بر قوانین علوم تجربی مانند فیزیک ، ناوردایی یا تقارن است. تقارن بدان معناست که قوانین یاد شده در تمام شرایط قابل تصور صدق می*کنند. این بدان معناست که قوانین مزبور بیانگر ماهیت موضوع پژوهش و شیوه رفتار آن هستند و به شرایط پیرامونیِ آن وابسته نمی باشند.
کل قوانین فیزیک ، نسبت به همه شرایط ناوردا هستند. تنها متغیری که این تقارن را در هم می*شکند، زمان است و منشأ این نقض شدن تقارن ، قانون دوم ترمودینامیک است. محور زمان ، تنها شاخص فیزیکی است که جهت دارد و در مسیر مشخصی جریان می*یابد و بسته به این جهت ، رفتار سیستمها دگرگون می*شود. مفهوم فیزیکی زمان دو مشکل اساسی دارد:
تعریف ترمودینامیکی و تاریخ مدار از زمان به ظاهر باهم در تعارض هستند. بنابراین تعریف یگانه و فراگیری از زمان وجود ندارد. گویی زمان در سیستمهای بازِ ساده و پیچیده به دو شکل متفاوت تعریف شود.
توضیح اینکه چرا زمان به عنوان متغیری عام اینطور یک طرفه عمل می*کند و تنها در جهت خاصی جریان دارد، دشوار است. به بیان دیگر ، "پیکان زمان" و حرکت دائمی و ثابتش از گذشته به آینده امری است که نیاز به توضیح و تبیین دارد. تلاشهای زیادی برای آشتی دادن دو تعریف ترمودینامیک و تاریخ مدار از زمان صورت گرفته است.
