10-03-2012, 11:37 AM (آخرین تغییر در ارسال: 10-03-2012, 01:40 PM توسط M_Saturn.)
تعداد قمر های مشتری 67 تاست و این 4 قمر به قمر های گالیله ای معروف هستند. خیر. به خاطر جاذبه زیاد مشتری اجرامی که اطرافش هستند به دور خودش میگردن. اجرامی که اطرافش هستند از خودش کوچیک ترند پس جرم زیادی ندارن که بخواد غلبه به جرم مشتری و جرمی رو وادار به گردش اطراف خودش کنه.
دوشنبه , 18 مهر 1384.گاهی یه تاریخ آدمو پر انرژی تر میکنه.منو استروتاک
یکی از جالبترین اجرام آسمانی در منظومه شمسی (( آیو )) است که نخستین قمر از چهار قمر بزرگ گالیله محسوب میشود . ظاهر عجیب و نادر این قمر نام ( قمر پیتزا ) رو برای آن به ارمغان اورده . چهره این پیتزا فقط شبحی از گوجه فرنگی _ پنیر و زیتون را بر سطحش نشان میدهد . سطح این قمر پوشیده از گوگرد و دی اکسید گوگرد و نمک است . در حالی که چشم اندازها و مناظر دهانه های آتشفشانی سطح ماه میلیونها سال قدمت دارد _ چهره و ظاهر آیو تقریبا هر روز فرق میکند .
آتشفشانهای شدید سطح آیو موجب میشود که سطح این قمر به طور مداوم در اثر جاری شدن گدازه ها و ریزش باران خاکستر تغییر کند .
انسان متحیر شده بود که چگونه این جرم آسمانی در درون این قدر داغ است در حالی که در ماه یا مریخ از میلیونها سال پیش دیگر فعل و انفعال آتشفشانی رخ نداده است . اکنون میدانیم که آیو هنگام حرکت بر مدار خود به طور منظم در اثر نیروی جاذبه قمری که بلافاصله پس از آن به سمت خارج قرار گرفته یعنی قمر اروپا از مدار خود به سمت خارج کشیده و از مشتری دور میشود . آیو پس از عبور از مقابل اروپا دوباره به داخل مدار قبلی و فاصله قبلی خود نسبت به مشتری باز میگردد . این انحنای مدار آیو تغییراتی را در نیروهای جزر و مدی در سطح این قمر به وجود می آورد .
بنابراین اجزای تشکیل دهنده این قمر دائما در حال فروپاشی و یا در هم رفتن هستند . به عبارت دیگه میتوان گفت که دائما در حال به هم خوردن و زیر و رو شدن هستند . از این طریق گرمای مالشی ایجاد میشود که گوگرد و تعدادی مواد دیگه رو که زیر سطح آیو هستند گرم میکند و سپس تحت فشار زیاد به شکل گدازه از شیارها و بریدگیها و مخروطهای آتشفشانی به خارج فوران میدهد . بعضی اوقات این مواد تا ارتفاع 250 کیلومتر به بالا پرتاب میشوند . به این ترتیب هر روز تغییرات زیادی در تصویر چهره آیو پدید می آید .
قمر (( اروپا )) کاملا متفاوت با قمر (( آیو )) است . این قمر کاملا پوشیده از یخه یا بهتره بگیم منظره یک یخچال طبیعی یک دست رو داره . اروپا یک دنیای صخره ای است . چگالیش نشون میده که شامل سهم زیادی از صخره است .
مشاهدات فرو سرخ از روی زمین _ یخ آب را آشکار میکند و عکسهای وویجر یک سطح یخی درخشان رو نشون میده . بنابراین اروپا یک قمر صخره ای با یک جبه نازکی از آب یا یخ است که بوسیله یک پوسته یخی روپوش دار میشود .
اروپا به طور آشکار فعاله . اگر چه بهترین عکسهای وویجر طرح هایی با قطری به کوچکی 100 متر رو آشکار سازی کرد ولی تقریبا هیچ فرو رفتگی پیدا نکرد . معلومه که اروپا توسط شهاب سنگها ضربه خورده زیرا عمیقا در داخل میدان گرانشی مشتری قرار داره . به طریقی پوسته اروپا فرورفتگی ها رو با همون سرعتی که آنها شکل میگیرن محو میسازد . علاوه بر این سطح اروپا یک ضریب بازتاب 69/. کاملا روشنه . پوسته های یخی قدیمی تاریک هستند بنابراین سطح اروپا باید جوان باشد .
جوانی پوسته یخی در خطوط ریزی که روی سطح اروپا مشخصه مشهوده . این خطوط به طور نوعی 50-100 کیلومتر پهنا و 1000 کیلومتر طول دارند .
بنابراین اروپا یک دنیای فعاله . این امکان وجود داره که منبع گرمایی آن تحت تاثیر مشتری دستخوش جزر و مدهایی بشه که آب جبه رو ذوب مکنه و پوسته یخی رو بترکونه . چنین گرمای جزر و مدی بیشتر بر اروپا حاکمه تا گانیمد و کالیستو زیرا اروپا به مشتری نزدیکتره .
گانیمد بزرگترین قمر مشتری است که توسط گالیله کشف شد . احتمالا مخلوطی از سنگ و یخ است که با یک پوسته نازک از مواد سیاهرنگ پوشیده شده است . این لایه نازک بارها مورد اصابت اجرام آسمانی قرار گرفته و از دهانه های ایجاد شده یخهای زیر لایه به بیرون رانده شده اند . این دهانه های یخی تا حدودی ما رو به یاد سیستمهای دهانه آتشفشانی درخشان یا پرتو افکن سطح ماه می اندازد که البته آن پرتوها حاصل غبارهای روشن بود .
گانیمد یک دنیای یخی است و بزرگترین قمر منظومه شمسی میباشد . گانیمد در برخی از موارد شبیه کایستو است و چگالی آن فقط یکمی از چگالی کالیستو بیشتر است . مدلهای درون گانیمد پیشنهاد میکند که مشابه با کالیستو است یعنی یک هسته سنگی _ یک جبه یخ _ آب و یک پوسته یخی .
بر خلاف این شباهتها یک نظر اجمالی در عکس گانیمد نشان میدهد که با کالیستو فرق دارد . حدود 66 درصد سطح گانیمد با ناحیه شیار دار روشن مشخص میشود . این شیارها نوعا 100 کیلومتر طول و 3-10 کیلومتر از هم فاصله و حدود 300 متر بلندی دارند . شیبها آنقدر کم عمق است که پیاده روی از طریق دره از بالای یکی تا بالای بعدی مشکل نیست . تنها بخش پوسته که شبیه کالیستو مسن است نواحی فرو رفته تاریک بین نوارهای شیاردار دارد .
به نظر میرسد ناحیه شیاردار روشن بر روی گانیمد که پایین سطح قرار دارد _ همانطور که قمر سرد میشود درون آن منبسط میشود و تنش پوسته یخی را لحظه به لحظه خورد میکند . که در نتیجه آن الگوهای شیاردار ایجاد میشود . در همان زمان بعضی از بخشهای درون به میزان کافی برای گداختن آب گرم میشوند . یک دوغاب غنی از آب به سطح نفوذ میکند و به صورت دشتهای غنی از یخ که روشنتر از پوسته قدیمی است منجمد میشود . عکسهای فضاپیما چندین گسله از سطح را آشکار کردند که شاخص فشارهای دیرینه در پوسته است .
گانیمد زیاد فعال نیست . تعداد فرورفتگیها در ناحیه شیاردار بیانگر اینست که شیارها حداقل چند میلیارد سال پیش تشکیل شده اند . الگوهای پرتو درخشان را در اطراف فرورفتگیهای جوان نه اطراف شیارهای جوان روشن میتوان دید . پوسته یخی به حدی ضخیم میشود تا فشارها را بدون شکستن تحمل کند .
سطح ظاهری که بر روی مشتری میبینیم فقط بالاترین لایه ابری مرکب از بلورهای آمونیاک است. دما حدود 150 کلوین و جو تقریبا هیدروژنی آن فقط حدود 70 درصد چگالی جو زمین در سطح دریا است . از میان سوراخهای اتفاقی در این لایه ابری ستاره شناسان فرو سرخ لایه های گرمتر را عمیقتر دیده اند . مدلها پیشنهاد میکنند که لایه ابری بعدی مرکب از بلورهای هیدروسولفید آمونیاک با دمای حدود 200 کلوین ( 100- درجه فارنهایت ) است . از تجزیه هیدروسولفید آمونیاک به آمونیاک و سولفید هیدروژن گازی ایجاد میشود که بوی تخم مرغ فاسد دارد . در قسمتهای عمیقتر یک لایه از قطرات کوچک آمونیاک مایع و بلورهای آب قرار دارد و در پایین _ جو به تدریج با هیدروژن مایع درونی ترکیب میشود .
ابرهایی که میبینیم به طرف داخل کمربند تاریک و مناطق روشن مرتب میشوند . حتی یک تلسکوپ کوچک الگوی کمربند _ منطقه را بر روی مشتری میتواند آشکار کند . کمربند معمولا قهوه ای یا قرمز رنگ است اگر چه ممکن است سایه به رنگ آبی _ سبز داشته باشد و مناطق زرد _ سفید رنگ هستند . پس گفتیم که بالاترین ابرهای مشتری مرکب از بلورهای آمونیاک و لایه های ابری عمیقتر ممکن است از هیدروسولفید آمونیاک و آب تشکیل شده باشد که تمام این ترکیبات سفید هستند .
لذا رنگها از وجود ناخالصی در ابرها ناشی میشوند . بعضی از نظریه پردازان بر این باورند که نور فرابنفش خورشید و انرژی حاصل از آذرخش در جو مشتری میتواند متان و آمونیاک و سایر مولکولها را تجزیه کند . بویژه آنهایی که شامل سولفور و فسفر هستند. اجزاء این مولکولها برای تشکیل ترکیبات پیچیده با عمر کوتاه به یکدیگر پیوند میخورند و گستره های رنگهایی از زرد روشن تا قهوه ای شده را در بر میگیرند . طبیعت دقیق این ترکیبات مشخص نیست .
