اخبار اخترفیزیک

[هلیا]

رفتیم مریخ میتونیم با خودمون ببریم

[sahand]

رفتیم مریخ میتونیم با خودمون ببریم

منم تو اين فكر بودم اما مريخو كه تعطيل كرديم ببريم به سياره اي كه ميخواستيم درست كنيم

[Regulus]

اونم كه تعطيل شد.

[هلیا]

[h=1]مشاهده شکل ۱۸۰میلیون سال از حیات جهان در «کیهان*شناسی ۲۱ سانتی*متری»[/h]


یک تیم بین*المللی از محققان موفق به کشف راهی برای شناسایی کهکشان* ها در زمان*های بسیار دور شده*اند.


یک تیم بین*المللی از محققان موفق به کشف راهی برای شناسایی کهکشان* ها در زمان*های بسیار دور شده*اند.
به گزارش ایسنا، اعتقاد بر این است که جهان حدود ۱۴ میلیارد سال عمر دارد و فیزیکدانان بر این تصور هستند که موفق به شناسایی شیوه*ای برای مشاهده شکل جهان در سن ۱۸۰ میلیون سالگی آن شده*اند.
تلسکوپهای کنونی تنها قادر به مشاهده کهکشانهایی با عمر ۷۰۰ میلیون سال آن هم تنها در زمانی هستند که یک کهکشان به شکل نامعمولی بزرگ بوده یا در نتیجه یک رویداد بزرگ مانند یک انفجار ستاره*یی ایجاد شده باشد؛ اما این دانشمندان توانسته*اند شیوه*ای را برای شناسایی کهکشانهای ستاره*ای ایجاد کنند که در مراحل ابتدایی جهان شکل گرفته*اند.
این پژوهش که در مجله نیچر منتشر شده، از تلسکوپهای رادیویی برای بررسی امواج رادیویی منتشر شده توسط اتمهای هیدروژن استفاده کرده که در روزهای ابتدایی جهان به وفور وجود داشته*اند.
این اتمها با انتشار امواجی با طول حدود ۲۱ سانتی*متر به بازتاب تابش ستارگان پرداخته و انتشارات آنها را توسط تلسکوپهای رادیویی ممکن می*کند.
به گفته محققان این امواج یک طرح ویژه را در آسمان به نمایش گذاشته که یک نشانه واضح از کهکشانهای اولیه به اندازه میلیونها برابر کهکشانهای امروزی است.
تفاوت در حرکت ماده تاریک و گاز از دوره ابتدایی جهان که بر شکل*گیری ستارگان تاثیر داشته، یک طرح نوسانی را ایجاد کرده که تشخیص این موجهای اولیه را از انتشارات رادیویی محلی درخشان آسان*تر می*کند.
شدت امواج این دوره ابتدایی به دمای گازها بستگی دارد که به محققان اجازه داده تا کار چیدمان یک نقشه ناهموار از کهکشانها را در یک منطقه از آسمان آغاز کنند. اگر این گازها بسیار داغ باشند، به معنی وجود ستارگان بیشتر در آن منطقه بوده و بالعکس آن به معنی کاهش تعداد ستاره است.
این گامهای ابتدایی در ریشه*های مرموز جهان به ستاره*شناسان رادیویی برای اولین بار در بازسازی جهان اولیه به ویژه به لحاظ توزیع ستارگان و کهکشانها در سراسر آسمان کمک خواهد کرد.
این حوزه پژوهش فیزیک نجومی که اکنون «کیهان*شناسی ۲۱ سانتیمتری» نام گرفته، در حال شکل گیری است.
ستاره*شناسان امیدوارند که این حوزه پژوهشی بتواند دوره اسرارآمیز میان تولد جهان و زمانهای مدرن را روشن کرده و این فرصت را برای آزمایش پیش*بینی*ها در مورد روزهای اولیه جهان ارائه دهد.

[هلیا]

ایده جدید ناسا
نظریه* پردازان ناسا پس از کشف یک احتمال نظری برای سفرهای فضایی تاب*دار، از طرحهایی برای سفرهای سریع*تر از نور در آینده خبر داده*اند.

به گزارش علم پرس به نقل از ایسنا؛ با وجود تمایل انسان برای بررسی ستارگان، محدودیت*هایی به دلیل سفر در سرعت کمتر از نور وجود داشته و حتی با دستیابی به این سرعت نیز باید سالیان دراز برای چنین سفرهایی منتظر ماند.
اگرچه هیچ چیز نمی*تواند سرعت نور را بشکند، دانشمندان همیشه سفرهای فضایی با استفاده از قابلیت رانش تاب*دار آلکابیر را در نظر داشته*اند که در آن فضانوردان می*توانند فضا و زمان را بر خود خم کرده و از میان راه*های گریز در فضا حرکت کنند.
معادلات مبتنی بر قوانین نسبیت، این سرعت تاب*دار را در حالت نظری ممکن کرده اما انرژی مورد نیاز برای به واقعیت پیوستن آن نیازمند جرم و انرژی یک سیاره اندازه مشتری است.
نظریه*های میگوئل آلکابیر، فیزیکدان مکزیکی از شکل عملی بیشتری برخوردار بوده و یک حلقه را اطراف فضاپیماهای کروی شکل مطرح کرده*اند که با فضای روبروی فضاپیما تماس داشته و فضای پشت آن را گسترش می*دهد.
این امر می*تواند سفرهای سریع*تر از نور را در صورتی ممکن سازد که فیزیکدانان نجومی بتوانند انرژی به اندازه یک سیاره را جمع*آوری کرده یا نیروی لازم را از یک ابرنواختر بگیرند.
«هارولد سانی وایت» از مرکز فضایی جانسون ناسا در سمپوزوم ۱۰۰ سال کشتی فضایی که نشستی برای دانشمندان، نویسندگان و فلاسفه در هوستون بود، اظهار کرد که نظریه*های جدید به انسان اجازه خواهد داد تا با انرژی کمتر به چنین سرعتی دست یابد.
وایت در سخنان خود با حاضران در این نشست گفت که به جای پیوست یک فضاپیما در یک حباب زمان فضا، خودروی فضایی می*تواند درون یک شکل دونات مانند قرار گیرد، بدین معنی که رانش تابدار می*تواند نیروی خود را از جرمی برابر با اندازه فضاپیمایی مانند وویجر ۱ به دست بیاورد که به اندازه یک خودروی کوچک است.
وی در گفت*وگو با سایت اسپیس بیان کرد: یافته*هایی که من امروز ارائه کردم می*تواند این نظریه را از شکل غیرعملی به یک حالت امکان*پذیر و ارزشمند برای پژوهش*های بیشتر تغییر دهد.
وایت افزود: کاهش انرژی اضافی محقق شده با نوسان شدن حباب یک گمان جالب بوده که ما در آزمایشگاه به بررسی آن مشغول هستیم.
وایت و تیم وی مشغول آزمایش یک نسخه کوچک از یک رانش تابدار در آزمایشگاه خود با استفاده از لیزر برای تابدار کردن فضا و زمان در شکل کوچک* شده آن به اندازه یک بخش در ۱۰ میلیون هستند.

[Regulus]

مخ ادم منفجر میشه، خیلی باحاله.
من همیشه به این ماشین (بعضی جا ها بهش فضاران هم میگن) امید داشتم.
امیدوارم تا وقتی زندم اولین سفرشو ببینم.

[M_Saturn]

اخبار جدید رو کسی میذارهدرج میکنه؟

[N.Sayah]

دانشمندان به تازگی مقدار جدیدی را برای ثابت جهانی نیوتن G گزارش داده*اند که تفاوت فاحشی با مقدار قبلی آن دارد.

به گزارش انجمن فیزیک ایران، G ثابت گرانش نیوتن، یکی از ثابتهای بنیادینِ طبیعت است که نیروی گرانش بین دو جسم جرم*دار را تعیین می*کند. اگر چه این ثابت اولین بار حدود 200 سال پیش توسط نویل ماسکلاین(Nevil Maskelyne) اندازه*گیری شد، اما تعیین ِمقدار دقیق آن همواره یکی از اهداف فیزیکدانانِ تجربی بوده است: گزارش*های اخیر نشان می*دهد که مقدار G بیش از 400 میلیونیوم متفاوت است، یعنی 20 برابر بزرگتر از خطای موجود در هر اندازه*گیری است. برای فهم بهتر این مغایرت، تری کویین (Terry Quinn) به همراه همکارانش در دفتر بین*المللی وزن*ها و اندازه*گیری*ها در فرانسه، به دنبال خطاهای سیستماتیک موجود در آزمایش، ابزار اندازه*گیری و آزمایش را مجدد سرهم*بندی کردند و نتایج بدست آمده را با وسیله*ای که دوازده سال پیش برای اندازه*گیری G استفاده شده بود مقایسه کردند.گرانش ضعیف*ترین نیروی شناخته شده است، و اندازه*گیری اثرات آن بر روی اجسام در مقیاس آزمایشگاهی واقعا دشوار است. برای تعیین مقدار G، محققان از ابزاری به نام ترازوی چرخشی استفاده می*کنند که در آن به چیدمانی از چند جرم معلق، گشتاوری ناشی از نیروهای گرانش وارد می*شود. اگرچه، یکی از مشکلات موجود در این آزمایش تغییرات دما است، که باعث انبساط یا انقباض مولفه*های مشخصی در ترازو می*شود. با وجودی که انحرافات اندازه*گیری شده بسیار کوچک هستند-درحدود یک صدم درجه-اما افت*وخیزها می*توانند اثر قابل*ملاحظه*ای بر روی نتایج داشته باشند.

در این آزمایش جدید، کویین و همکارانش از یک ترازوی چرخشی با روبانی معلق استفاده کردند که امکان اندازه*گیری G را از دو طریق ممکن می*سازد: با استفاده از انحراف زاویه*ای و نیز از طریق نیروی الکتروستاتیکی لازم برای خنثی کردن اثرات نیروی گرانش. همان*طور که در Physical Review Letters گزارش شده، مقدار جدیدِ G که توسط این محققان بدست آمده برابر 10 -11 m3/(kg s2) 6.67545(18 ) X است. کویین و همکارانش علت این اختلاف زیاد در مقدار G را نمی*دانند، اما گمان می*کنند این اختلاف ناشی از خطاهای ناشناخته آزمایشگاهی باشد.

[N.Sayah]

با تحلیل ترک*های منحصر*به*فرد در طول چهره یخی اروپا، دانشمندان ناسا دریافته*اند این قمر مشتری احتمالا زمانی در گذشته حول محوری کج چرخیده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این مورب*بودن می*تواند بر محاسبات موجود در خصوص تاریخ اروپا و پوسته منجمد آن، میزان گرمایی که توسط امواج اقیانوسی*اش تولید می*شود و حتی مدت زمانی که این اقیانوس مایع بوده است، تاثیرگذار باشد.
یکی از معماهای موجود در خصوص اروپا این است که چرا جهت* ترک*های مستقیم و طولانی طی زمان تغییر کرده*اند.
دانشمندان دریافته*اند مورب*بودن کوچک در محور چرخش این قمر (در گذشته) می*تواند توضیح*دهنده این معماها باشد.
شبکه ترک*های اروپا به عنوان ضبط فشارهایی عمل می*کند که توسط امواج عظیم در اقیانوس جهانی این قمر موجب شده*اند.
امواج مزبور به این دلیل رخ می*دهند که اروپا حول مشتری در یک مدار اندکی بیضی*شکل می*چرخد.
زمانی که اروپا به سیاره نزدیک*تر می*شود، این قمر مانند یک نوار پلاستیکی کش و ارتفاع اقیانوس در انتهای دیگر حدود 30 متر بالا می*آید.
این میزان به بزرگی سونامی سال 2004 در اقیانوس هند گزارش شده، اما بر پهنه شیئی رخ می*دهد که قطر آن حدود یک چهارم زمین است.
هنگامی که اروپا دورتر از مشتری حرکت می*کند، دوباره به شکل یک توپ بازمی*گردد.
لایه یخی این قمر مجبور است کش بیاید و منعطف شود تا با این تغییرات همراه شود، اما زمانی که فشارها بیش از اندازه بزرگ می*شوند، ترک بر می*دارد.
بخش سردرگم*کننده این موضوع اینجاست که چرا ترک*ها طی زمان در جهت*های مختلفی رخ می*دهند، حتی چنانچه یک طرف اروپا همواره رو به مشتری باشد.
یک توضیح غالب این است که پوسته بیرونی و منجمد اروپا ممکن است اندکی سریع*تر از قمری که حول مشتری می*چرخد، بچرخد.
چنانچه این چرخش رخ دهد یک بخش پوسته یخی همواره رو به مشتری نخواهد بود.
دانشمندان مرکز پرواز گودارد ناسا این ایده را با استفاده از تصاویری که طی ماموریت هشت*ساله سفینه*فضایی گالیله ناسا گرفته شدند، آزمایش کردند.
گالیله تغییرات بسیاری را در درک دانشمندان از اروپا ایجاد کرد و یکی از این پدیده*ها چرخش خارج از سنکرون بود.
محققان الگوهای ترک*ها در ناحیه کلیدی نزدیک استوای اروپا را با پیش*بینی*های مبتنی بر سه توضیح متفاوت مقایسه کردند.
نخستین پیش*بینی بر اساس چرخش پوسته یخی بود. دومین پیش*بینی بر این فرضیه استوار بود که اروپا حول یک محور کج می چرخید که به نوبه خود، جهت*دهی قطب را طی زمان دستخوش تغییر کرده است. این اثر precession نامیده می*شود. توضیح سوم این بود که ترک*ها در جهت*های تصادفی ایجاد شده*اند.
محققان زمانی که فرض کردند precession (که توسط مورب*بودن حدود یک درجه رخ داده بود) ایجاد شده، بهترین عملکرد را داشتند و این اثر را با تعدادی از ترک*های تصادفی ترکیب کردند. در این مطالعات چرخش خارج از سنکرون به طور باورنکردنی ناموفق بود.
با استخراج اطلاعات جدید از داده*های گالیله، این تحقیق درک دانشمندان را از زمین*شناسی بسیار نامعمول اروپا ارتقا داد.
وجود موربی، چرخش خارج از سنکرون را به طور کامل حذف نمی*کند، بلکه نشان می*دهد ترک*های اروپا بسیار بیش از آنچه پیش*تر تصور می*شد، جدید هستند.
مورب*بودن همچنین می*تواند بر تخمین*های موجود درخصوص عمر اقیانوس اروپا تاثیرگذار باشد.
به این دلیل که نیروهای جذر و مدی گرمایی تولید می*کنند که اقیانوس اروپا را مایع نگه می*دارد ، مورب*بودن در محور چرخش ممکن است نشان*دهنده گرمای بیشتری باشد که توسط نیروهای جز و مدی تولید می*شود. این موضوع موجب می*شود اقیانوس به مدت طولانی*تری مایع بماند.
چنین تحلیلی نشان می*دهد که مورب*بودن چه هنگام رخ داده است.
تاکنون اندازه*گیری*هایی در خصوص مورب*بودن محور اروپا انجام نشده*اند و این یکی از اهدافی است که دانشمندان در مامور*یت*های آتی اروپا به دنبال تحقق آن هستند.
جزئیات این مطالعه در مجله Icarus منتشر می*شود.

[N.Sayah]

در یک مطالعه ی جدید، محققان نظریه ی بحث برانگیزی را که شتاب انبساط جهان را یک توهم می پنداشت، رد کردند. در حالیکه یافته ها شتاب کیهانی را توضیح نمی دهند، یک احتمالِ تحریک آمیز به این نکته اشاره دارد که سیاره، منظومه شمسی و کهکشانمان در مرکز عالم قرار دارند و هیچ انرژی تاریکی وجود ندارد، اما این فرضیه از سوی دانشمندان رد شد.
به گزارش بیگ بنگ، جایزه ی نوبل 2011 به کشفِ شتاب انبساط جهان اعطا شد. یک ایده برای توضیح این شتاب در واقع ماده ای جدید و اسرارآمیز به نام انرژی تاریک است که به نظر می رسد سه چهارم از انرژی جهان را تشکیل می دهد. اما ایده ی دیگر این است که زمین، منظومه ی شمسی و کهکشان راه شیری مان در مرکز جهان قرار دارند. این نظریه، فرضیه ی «استانداردی جهان فاقد مرکز» را رد می کند، اما اگر این نظریه درست باشد، انبساط شتاب دار کیهانی را بدون انرژی تاریک یا قوانین جدید فیزیک می توان توضیح داد.

اما محققان کالج دارتموث متوجه شدند که این مدل نمی تواند در آزمایشاتِ مشاهده ای دیگر بکار رود. تابش های آسمان با نورهایی که از بیگ بنگ باقی مانده اند، تابش پس زمینه ی مایکروویو کیهانی نامیده می شوند و چگونگیِ تحت تأثیر قرار دادن تابش را محاسبه می کنند. یافته های آنها حاکی از آن است که پیش بینی این مدل با تابشی که اندازه گیری شده ، کاملأ متفاوت است.
تصویر زیر جهان نوزاد را نشان می دهد که از پوسته ی بدون ساختارش خارج می شود. گروه علمیِ cobe نقشه ی آسمانِ آبی و صورتی را از داده های بدست آمده از ماهواره ی جستجوگر پس زمینه ی کیهانی (cobe) ایجاد کردند. این نقشه، نوسانات چند دقیقه ایِ دما را نشان می دهد که از محدوده ی 0.00015 درجه ی کلوین سردتر (آبی) از پس زمینه تا 0.00015 درجه ی کلوین گرمتر (صورتی) گسترش یافته است.
رابرت کالدول، پروفسور فیزیک و اخترشناس و همکارِ نویسنده ی این مقاله می گوید: «ما ضرورتأ آینه ای را به طرف جهان می گیریم و می پرسیم که آیا انعکاس آن خاص بوده است. این انعکاس نشان می دهد که به نظر در یک محل خاص زندگی نمی کنیم و قطعأ مانع از توضیحِ شتاب انبساط جهان می شود. بسیار خوب است که بتوانیم مسئله ی اصلی کیهان شناسی را در میان قوانین شناخته شده ی فیزیک درک کنیم، اما تحقیقمان مرحله ی مهمی در توضیح این مسئله است که فیزیک مسئول شتاب کیهانی است.»