اختر فیزیک تئوری:تخمین دقیق*تر از حد ذرات ماده تاریک
دانش > دانش - همشهری آنلاین:
فیزیکدانان دقیق*ترین حد تعیین*شده برای ذرات ماده تاریک- ماده اسرارآمیز و مبهمی که تصور می*شود 98 درصد از همه ماده جهان و تقریبا یک چهارم جرم کل جهان را تشکیل دهد- را به دست داده*اند.
به گزارش لایوساینس پژوهشگران از داده*های به دست آمده از "تلسکوپ فضایی پرتو گامای فرمی" ناسا برای محاسبه سرعت برخورد ذرات ماده تاریک با ضدماده*های*شان و نابودشدن*شان در کهکشان*هایی که به دور کهکشان راه شیری ما می*چرخند، استفاده کردند تا پارامترهای مربوط به جرم ذرات تاریک را تعیین کنند.
ساواس کوشیاپاس، استادیارد بخش فیزیک در دانشگاه براون، و دانشجوی دوره فوق*لیسانس آلکس گرینگر- اسمت دریافتند که ذرات ماده تاریک باید جرمی بیشتر از 40 گیگا الکترون ولت(GeV)- تقریبا 42 برابر جرم یک پروتون را داشته باشند.
کوشیاپاس در بیانیه*ای اعلام کرد: "بر اساس یافته*های ما اگر ذره یک توده جرمی کمتر از 40 گیگا-الکترون*ولت داشته باشند، نمی*توان آنها را ذره ماده تاریک خواند."
جزئیات این بررسی در جورنال Physical Review Letters منتشر شده است.
تردید در یافته*های پیشین
این پژوهشگران می*گویند نتایج آنها با یافته*های اخیر از تجربیات زیرزمینی که کشف بالقوه ماده تاریک را گزارش کرده بود، تطبیق ندارد.
این تجربیات مدعی بودند که ذرات ماده تاریک با جرمی از 7 تا 12 گیگا الکترون ولت یافته*اند، میزانی بسیار کمتر حد تعیین شده بر اساس بررسی جدید است.
اما قضیه پیچیده*تر از اینهاست. در دهه 1920 ادوین هابل ستاره*شناس کشف کرد که جهان ایستا نیست، بلکه در حال گسترش است. بیش از70 سال بعد، مشاهدات تلسکوپ فضایی هابل که نام این ستاره*شناس را بر خود داشت، نشان داد که جهان با سرعتی بسیار بیشتر از حدی که قبلا تصور می*شد، در حال گسترش و انبساط است.
کیهان*شناسان معتقدند نیروی مرموزی به نام انرژی تاریک زمینه*ساز این شتاب گرفتن شگفت*آور انبساط جهان است. انرژی تاریک، مانند ماده تاریک، به طور مستقیم شناسایی نشده است، اما تصور می**شود عامل نیرویی باشد که کیهان را با سرعت مرتبا فزاینده گسترش می*دهد.
کوشیاپاس می*گوید: "اگر فرض کنیم که جرم ذره ماده تاریک کمتر از 40 گیگا الکترون ولت است، در این صورت مقدار ماده تاریک در حال حاضر آنقدر زیاد خواهد بود که دیگر نمی**شود با این سرعت شتابنده انبساط پیدا کند."
جهان پیچیده ما
تصور می**شود که انرژی تاریک 73 درصد از کل جرم و انرژی جهان را تشکیل می*دهد. ماده تاریک 23 درصد بقیه را تشکیل می*دهد و تنها 4 درصد از جهان از ماده معمول که ما می*توانیم آن را ببینیم، مانند ستاره*ها، سیاره*ها و کهکشان*ها تشکیل شده*اند.
اما از آنجایی که نه ماده تاریک و نه انرژی تاریک به طور مستقیم قابل* شناسایی نیستند، مفاهیمی ثابت*نشده باقی می*مانند.
دست کم از یک لحاظ تصور می*شود که ماده تاریک مانند ماده معمول عمل می*کند، هنگامی که ذرات ماده تاریک با ذرات ضدماده مربوط به خود برخورد می*کنند، باید یکدیگر را نابود کنند. ضدماده متناظر ماده معمولی است؛ تصور بر این است که برای هر ذره ماده یک ذره ضدماده متناظر وجود دارد که جرمی معادل آن و باری مخالف آن دارد.
دانشمندان تصور می*کنند که ماده تاریک از ذراتی به نام "ذرات پرجرم با تعامل ضعیف" (WIMP) تشکیل شده باشند. هنگامی که یک WIMP با ضدذره خود برخورد می*کنند، باید یکدیگر را نابود کنند.
کوشیاپاس و گرینگر- سامت برای بررس جرم ماده تاریک، اساس این روند نابودی را معکوس کردند. آنها به مشاهده هفت کهکشان کوتوله پرداختند که تصور می*شود مملو از ماده تاریک باشند، زیرا حرکت ستاره**های درون آنها را نمی*توان با جرم آنها به تنهایی به طور کامل توضیح داد.
به گفته کوشیاپاس از آنجایی که این کهکشان*های کوتوله همچنین گاز هیدروژن و سایر مواد معمول بسیار کمتری دارند، تصویر واضحتری از ماده تاریک و اثرات آن را به دست می*دهند.
فیزیکدانان با استفاده از داده*های جمع*آوری*شده در سه سال گذشته بوسیله تلسکوپ فرمی که تابش پرتوهای پرانرژی گاما را رصد می*کند، به عقب باز گشند.
این دانشمندان با اندازه*گیری شمار ذرات نور، به نام فوتون*ها، در این کهکشان*ها محاسبه معکوس انجام دادند تا مشخص کنند هر چند وقت یک بار ذراتی نام کوارک تولید می*شده*اند که فراورده واکنش نابودی WIMP و ضدWIMP هستند.
این کار فیزیکدانان را قادر کرد تا حدود جرم ذرات ماده تاریک و سرعت نابود*شدن*شان را تعیین کنند.
[COLOR="#0000FF"] [B][SIZE=3]نامگذاري عنصر *١١٤ به نام فيزيكدان برجسته روسي
اسامي جديد پيشنهادي سنگين*ترين عناصر جدول تناوبي اعلام شد
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: علمي
سرويس: علمي
1390/09/12
12-03-2011
12:15:47
[ATTACH=CONFIG]1177[/ATTACH]
دانشمندان اتحاديه بين*المللي شيمي محض و کاربردي (آيوپاك) نام*هايي را كه براي دو عنصر از جديدترين اعضاي جدول تناوبي پيشنهاد كرده*اند، اعلام كردند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در صورت تاييد،* عنصر 114 به افتخار «گئورگي فلروف»، فيزيكدان روسي با نام (Flerovium» (Fl» و عنصر 116 به نام آزمايشگاه محل كشف آن، (Livermorium» (Lv» نام خواهند گرفت.
در ماه ژوئن 2011 اتحاديه بين*المللي شيمي محض و کاربردي پس از 10 سال از كشف عناصر 114 و 116 توسط مؤسسه تحقيقات اتمي دوبناي روسيه و آزمايشگاه ملي لارنس ليورمور به طور رسمي آنها را به عنوان سنگين*ترين عناصر تاييد كرد.
تاييد رسمي اين اسامي نيز مدت پنج ماه طول خواهد كشيد. اين عناصر در ميان چندين عنصر جديد از جمله عناصر 113، 115 و 118 هستند كه براي ورود به جدول تناوبي مورد بررسي قرار گرفته*اند.
عناصر 114 و 116 نيز به مدت سه سال تحت بازبيني اتحاديه بين*المللي شيمي محض و کاربردي و اتحاديه بين*المللي فيزيك محض و كاربردي قرار داشت.
اين اسامي پس از مشاركت عمومي مردم براي اعلام نظراتشان در مورد اسامي جديد، تاييد خواهند شد.
دانشمندان لارنس ليورمور به همراه تيمي از دانشمندان، واكنش*هاي اتمي آزمايشگاه فلروف روسيه عنصر 116را با برخورد يونهاي كلسيم به عنصر کوريم به دست آوردند كه به سرعت تنزل كرده و به عنصر 114 تبديل مي*شود. آنها همچنين به طور جداگانه عنصر 114 را با جايگزيني يك هدف پلوتونيوم به جاي كوريم به دست آوردند.
گروهي از ستاره شناسان به رهبري جياشنگ هوانگ از مرکز اخترفيزيک هاروارد-اسميتسون با استفاده از تلسکوپ فضايي اسپيتزر، چهار کهکشان بسيار قرمز را کشف کرده اند و مربوط به زماني هستند که عمر عالم يک ميليارد سال بوده است . دلايل متعددي وجود دارد که يک کهکشان مي تواند قرمز باشد . براي مثال کهکشانهاي بسيار دور مي توانند به علت انتقال به سرخ که مرتبط با انبساط عالم است قرمز مشاهده شوند . اگر يک کهکشان حاوي مقادير زيادي گرد و غبار باشد از کهکشاني ديگر که گرد و غبار کمتري دارد قرمزتر است . همچنين کهکشانهايي که داراي ستاره هاي مسن ترهستند قرمز و کهکشانهايي که ستاره هاي جوان دارند آبي ديده مي شوند .
هوانگ و تيمش هر سه مدل را بررسي کرده و بهترين جواب را جمعيت ستاره هاي مسن دانستند . مطالعه اين کهکشانهاي بسيار دور به اخترشناسان در يافتن درک بهتري از آغاز عالم و به طور خاص چگونگي شکل گيري کهکشانهاي اوليه و برخي از نخستين ستارگان کمک مي کند. اين تيم برنامه اي را براي جستجوي کهکشانهايي شبيه به اين چهار کهکشان آغاز کرده اند .
[SIZE=3][B]تکذیب پیش بینی مایاها درباره پایان جهان؛* سال 2012 پایان جهان نیست
دانش > دانش - همشهری آنلاین:
[ATTACH=CONFIG]1188[/ATTACH]
محققان تمدن مایا که تلاش دارند هر نوع باور درباره توانایی این قوم برای پیش*بینی سرنوشت جهان هستی را رد کنند، می*گویند دلیلی برای نگرانی از آغاز سال 2012 وجود ندارد زیرا تا زمان پایان یافتن جهان زمان طولانی یا دست*کم زمان نامشخصی باقی مانده است.
تقویم مایاها پایان چرخه پنج هزار و 126 ساله جهان را در تاریخی در حدود 12 دسامبر 2012 اعلام کرده است، تاریخی که در آن الهه جنگ و خلقت مایاها با نام «بولون یوکته» باز خواهد گشت.
«اریک ولاسکوئز» محقق دانشگاه نشنال اتونوموس مکزیک می*گوید باید کاملا درباره این موضوع آگاه باشیم، هیچ پیشگویی درباره سال 2012 وجود ندارد و این شایعات تنها اشتباهات و استدلال*های غلط بازاری هستند.
موسسه ملی تاریخ انسان شناسی در مکزیک نیز به شدت در تلاش است تا رگبار مداوم پیش*گویی*های پیشگوها را درباره پایان جهان هستی خنثی کند.
در تقویم مایاها، تقویمی که نوشتن آن از سال سه هزار و 114 قبل از میلاد آغاز شده و به دوره*های 394 ساله به نام «باکتون» تقسیم شده، عدد 13 عددی مقدس است و قرار است در سیزدهمین باکتون جهان پایان گیرد.
«سون گرونمیر» محقق سمبلهای مایایی در دانشگاه تروب در استرالیا که برای رمزگشایی از تقویم مایاها تلاش فراوانی انجام داده است می*گوید این روز پایانی که در تقویم مایاها مشخص شده در واقع نشان دهنده آغاز دوره گذار از یک دوران به دوران بعدی است که در آن به اعتقاد مایاها «بولون یوکته» بازخواهد گشت.
به گزارش مهر به نقل از لایو ساینس، به گفته محققان از میان 15 هزار متن تصویری کشف شده در بخش*های مختلف امپراطوری مایاها، تنها دو اشاره به سال 2012 شده است.
به گفته «آلفونسو لادنا» پروفسور دانشگاه «کامپلوتنز» در اسپانیا مایاها درباره بشریت، گرمای جهانی و یا پیش بینی ترکیب قطب*های زمین فکر نکرده*اند و ما تنها نگرانی*های خود را بر روی دانسته*های باستانی آنها منعکس می*کنیم.
[/B][/SIZE][/COLOR]
رصد تشعشعات کهکشان راه شیری
دوقلوهای ویه جر ناسا که از زمان آغاز سفر پرماجرایشان به میان فضای بین سیاره ای چندین دهه می گذرد، اطلاعاتی جدید و بی سابقه را درباره کهکشان راه شیری در اختیار دانشمندان قرار داده اند.
این دو فضاپیما نشانه هایی جدید از تشعشعات کهکشان راه شیری که دانشمندان تا کنون آنها را از جانب دیگر کهکشانها مشاهده کرده بودند، در اختیار اخترشناسان قرار داده اند. این اطلاعات می توانند منجر به درک بهتر روند شکل گیری ستاره ها شده و اسراری که جوانترین ستاره های جهان را احاطه کرده است آشکار سازد.
دو ویه جر در سال 1977 برای اکتشاف در میان سیاره های غول پیکر سامانه خورشیدی و مطالعه بر روی ذرات باردار خورشیدی پرتاب شدند اما فراتر از انتظارات ناسا عمل کرده و تا کنون به مسیر خود ادامه داده و به ارسال اطلاعات جدید مشغولند.
اکنون این دو فضاپیما اولین نشانه ها از نوعی بسیار حیاتی از تشعشعات فرابنفش از کهکشان راه شیری را ارائه کرده اند، پدیده ای که به خط لیمان-آلفا شهرت دارد. این پدیده درخشانترین نوار هیدروژنی درون کهکشان به شمار می رود. مطالعه بر روی این پدیده می تواند دیدگاه های بسیاری را درباره پدیده های کیهانی از قبیل شکل گیری ستاره ها، محیطهای باردار الکتریکی که اتمسفر سیاره های جوان در آن شکل می گیرند و گازهای متشنج در فضای بین ستاره ای را در ذهن اخترشناسان زنده کند.
اخترشناسان نوار لیمان-آلفا را در دیگر کهکشانها مشاهده کرده بوده و از آن برای بررسی تاریخ اولیه جهان هستی استفاده کرده بودند. اما نوار لیمان-آلفای کهکشان راه شیری به دلیل نور کور کننده خورشید هرگز دیده نشده بود. اکنون ویه جرها به اندازه ای از پارازیتهای فرابنفشی خورشیدی دور شده اند که می توانند منظره ای واضح از پرتوهای لیمان-آلفای راه شیری را در برابر دیدگانشان داشته باشند.
به گفته اخترشناسان، این پرتوهایی که به تازگی ردیابی شده اند موقعیت متولد شدن ستاره های داغ جوان را نشان می دهند، به این شکل آگاهی از میزان تشعشعات لیمان-آلفا از کهکشان راه شیری می تواند نشاندهنده میزان متولد شدن ستاره های جدید باشد. یکی از اهداف اصلی در این مطالعه ردیابی اولین ظهور ستاره ها در جهان نوپا است.
بر اساس گزارش اسپیس، با وجود اینکه ویه جرها در حال حاضر بهترین دیدگاه را از تشعشعات کهکشان راه شیری به دست آورده اند، اما این دو فضاپیما به واسطه کم بودن سوخت توانایی رصد این تشعشعات را به تدریج از دست خواهند داد. در حال حاضر طیف سنج فرابنفش ویه جر 2 برای صرفه جویی در سوخت خاموش شده و به زودی همین دستگاه در ویه جر 1 نیز غیر فعال خواهد شد.
رکورد جدید سیاهچاله
سیاهچاله هایی 10 میلیارد برابر خورشید
محققان موفق به کشف بزرگترین سیاهچاله هایی شده اند که تا کنون شناخته شده اند، پدیده هایی که ابعاد آنها 10 میلیارد برابر بزرگتر از خورشید است.
گروهی از اخترشناسان در دانشگاه کالیفرنیا برکلی موفق به کشف دو سیاهچاله غول پیکر در خوشه ای از کهکشانهای بیضی شکل شده اند که در فاصله 300 میلیون سال نوری قرار گرفته اند، فاصله ای که در مقیاسهای کیهانی بسیار نزدیک به شمار می رود.
عظمت این سیاهچاله ها در مقایسه با کهکشانهایی که به آنها تعلق دارند بسیار زیاد است از این رو اخترشناسان به هیچ وجه انتظار مواجه شدن با چنین پدیده ای را نداشتند.
رکورددار سابق سیاهچاله ها به بزرگی 6 میلیارد خورشید بوده است. محققان بر این باورند که این سیاهچاله ها شاید بقایای اخترواره هایی باشند که جهان اولیه را از خود انباشته بودند، این سیاهچاله ها از نظر جرمی شبیه به اخترواره های جوان هستند و تا کنون توانسته بودند خود را به خوبی پنهان سازند.
برای رصد این دو غول کیهانی، اخترشناسان علاوه بر تلسکوپهای زمینی از تلسکوپ هابل و ابررایانه های تگزاس نیز برای رصد ستاره های نزدیک به سیاهچاله ها و محاسبه سرعتهای ستاره ای برای کشف این مناطق وسیع و نامرئی بهره بردند. سیاهچاله ها به اندازه ای متراکم هستند که هیچ چیز، حتی نور نیز نمی تواند از آن بگریزد.
بعضی از آنها به واسطه فروپاشی ستاره های عظیم به وجود می آیند با این همه هنوز منشاء این دو سیاهچاله عظیم مشخص نشده است و بزرگی بیش از اندازه آنها به این معنی است که از زمان شکل گیری شان تا کنون رشد بسیار زیادی داشته اند. به اعتقاد دانشمندان این کشف می تواند نمایانگر شیوه های متفاوتی باشد که منجر به رشد سیاهچاله ها می شوند.
وزن یکی از سیاهچاله های کشف شده 9.7 میلیارد بیشتر از خورشید است در حالی که وزن دیگری که از زمین فاصله بیشتری دارد بالاتر از سیاهچاله اولی است. دانشمندان بر این باورند که در جهان سیاهچاله های بزرگتری نیز وجود دارند اما سوال اینجاست که یک سیاهچاله تا چه اندازه می تواند بزرگ باشد؟
بر اساس گزارش اسپیس، برای یافتن پاسخ این سئوال اخترشناسان در حال مطالعه بر روی بزرگترین سیاهچاله هایی هستند که تا کنون کشف شده اند و انتظار دارند تا دو سال آینده سیاهچاله های بزرگتری را نیز رصد کنند.
12-07-2011, 08:29 PM (آخرین تغییر در ارسال: 12-07-2011, 08:35 PM توسط amir adib.)
خانه وحشت
اختر شناسان بیشتر از هر زمانی به کشف سیاره قابل زیست دیگری مثل سیاره خودمان نزدیک شده اند. آنها در این راه تعدادی سیاره هولناک پیدا کرده اند. این سیارات دارای شرایط بسیار خشنی می باشند به طوری که حیات را در آن غیرممکن می سازد.
در اینجا تعدادی از ترسناکترین و کشنده ترین سیارات خارجی ارائه شده؛ نقاطی که هرگز آرزو نمی کنید سری به آنجا بزنید و حتی ترسناکترین خانه ها و داستان های روی زمین هم در مقایسه با آنها رنگ می بازند.
باران تشعشعات، آیا کسی هست؟
سیارات PSR B1257+12b و c و d جزء اولین یافته ها بودند و همچنین جزء خارق العاده ترین سیارات قرار دارند. کل این سیستم به حکم گورستانی از باقی مانده های یک منظومه خورشیدی نرمال و عملکردی است. ستاره این منظومه در اثر یک انفجار بسیار عظیم مثل انفجار یک ابرنواختر از بین رفته است.
سیارات PSR B1257+12b و c و d همگی باقی مانده های یک منظومه خورشیدی از بین رفته هستند. آنها دائماً تحت تشعشات قوی قرار دارند.
شوک حاصل از موج انفجار این ابرنواختر اتمسفر و هر نوع موجود زنده ای که شاید زمانی بر روی آن زندگی می کرده را از نابود ساخته.
PSR B1257+12 به طور کامل از بین نرفته، هسته باقیمانده از ستاره قدیمی تبدیل به یک ستاره Zombie به نام Pulsar شده است. PSR B1257+12 دقیقاً در جای خود درحال چرخش است و هر 22/6 میلی ثانیه یک بار به طور کامل به دور خود می چرخد به طوری که یک دسته عظیم از تشعشعات را از خود خارج می سازد. این تشعشعات از روی زمین قابل روئیت هستند. سیارات این ستاره به طور منظم در معرض تشعشعات کشنده قرار دارند و این باعث شده تا اطمینان حاصل شود این سیستم به صورت یک سرزمین غیربشری باقی بماند.
باد عظیم
صدای وزش باد جزء حتمی در تمام خانه های متروک و ترسناک زمینی است. اما این شرایط روی HD189733 b نیز آن را به یک مکان بسیار ترسناک تبدیل می کند!
HD189733 b دارای بادهایی با سرعت 22000 مایل بر ساعت است.
HD189733 b در نگاه اول شبیه به سیاره "مشتری داغ" (Hot Jupiter) است. به شکل یک سیاره گازی عظیم که به طرز بسیار خطرناکی نزدیک به یک ستاره داغ و سوزان قرار گرفته. دمای روزانه در خنک ترین حالت به 1770 درجه فارنهایت می رسد. یک طرف این سیاره همیشه رو به ستاره اش قرار دارد.
زمانی که دانشمندان دمای طرف شب این سیاره را اندازه گرفتند متوجه شدند که تنها 500 درجه نسبت به طرف روز خنک تر است! اما چطور ممکن است سمت پشتی چنین سیاره ای اینقدر گرم باشد؟!
جواب این سوال "باد" است: باد خطرناک و بسیار نیرومندی که گرما را از طرف روز سیاره به طرف شب آن منتقل می کند. سرعت این باد 4500 مایل بر ساعت، حدوداً شش برابر سرعت صوت می باشد. در حقیقت اخترشناسان سرعت این باد را تا بالای 22000 مایل بر ساعت تخمین زده اند. وضعیتی که در آن تمام مکانهای بسیار ترسناک زمین در مقایسه با آن مثل یک روز خوب و آرام در کنار ساحل است.
سیاره جوشان و مشکلات آن
سیاره HD209458 b در موارد اندکی تشابهاتی با زمین دارد: این سیاره در اتمسفرش دارای بخار آب، متان و دی اکسید کربن است، عناصر اصلی برای حیات بر روی کره زمین. ولی این سیاره به مانند یک دیگ جوشان با درجه حرارت غیر قابل تصور می ماند.
حتی داغ ترین روزهای تابستانی زمینی به بدی وضعیت حاکم بر روی HD209458b نیست. HD209458b سیاره ای است که با فاصله بسیار نزدیکی به دور ستاره اش می چرخد به طوری که در طول طی نمودن مدار 5/3 روزه اش اتمسفر آن از سطح سیاره جدا می شود. گازهای جدا شده از سطح HD209458 b دنباله ای به طول 200000 کیلومتر را تشکیل می دهد.
دانشمندان سیارات زیاد دیگری را مانند HD209458 b پیدا کرده اند. سیارات بزرگ گازی که در مدارهای بسیار نزدیک به ستاره شان در حال چرخش هستند و دارای اتمسفر کشنده و بسیار داغ می باشند. گاهی مواقع خطر نابودی و بلعیده شدن توسط ستاره ای که به دورش در حال چرخش اند برای چنین سیاراتی وجود دارد. همانطور که احتمالاً برای WASP-18b اتفاق می افتد.
HD209458b درست در لبه پرتگاه قرار دارد. شانس زیادی وجود دارد که در طی یک میلیون سال آینده به طور کامل نابود شود و این درست زمانی است که اسپیرال ها (Spirals) در فاصله بسیار نزدیکی از ستاره قرار می گیرند. دانشمندان می دانند که آیا WASP-18b تا 10 سال آینده در راه مرگ قرار می گیرد یا خیر.
کاملاً تنها و بسیار سرد
سیاره OGLE-2005-BLG-390Lb با داشتن تنها 50 درجه کلوین سردترین سیاره خارجی ای است که تا کنون کشف شده.
در حالی که اغلب سیارات خارجی ای که تا کنون پیدا شده اند به طور وحشتناکی داغ هستند OGLE-2005-BLG-390Lb سردترین سیاره خارجی ای است که تا کنون کشف شده.
حدوداً 10 سال زمینی طول می کشد تا این سیاره مدار خود را به دور ستاره کوتوله و ریز خود طی کند. متوسط درجه حرارت بر روی OGLE-2005-BLG-390Lb به 50 درجه کلوین یا منفی 370 درجه فارنهایت می رسد.
با وجود اینکه این سیاره اندکی بزرگتر از زمین است ولی سیاره ای است همیشه یخبندان به طوریکه حتی سردترین شب ها در قطب جنوب در مقایسه با آن با مانند بهشت می ماند.
[COLOR="#0000FF"]
16 آذر 1390 [SIZE=3][B]کشف یک انفجار پرتو گاما با ماهیت دوگانه
رصدخانه فضایی سوئیفت در جدیدترین بررسی های خود انفجار پرتو گامای جدیدی کشف کرده است که ماهیتی دوگانه و عجیب دارد.
[ATTACH=CONFIG]1207[/ATTACH]
انفجار عجیب کیهانی که اولین بار در کریسمس 2010 توسط رصدخانۀ فضایی سوئیفت (SWIFT) ناسا کشف شد می*تواند توسط یک ابرنواختر از گونه*ای جدید و یا در اثر برخوردی غیرعادی در همین نزدیکی، یعنی کهکشان خودمان، ایجاد شده باشد.
انفجارهای پرتو گاما (GRBs) درخشان*ترین انفجارهای کیهانی هستند که تنها طی چند ثانیه انرژی*ای معادل کل انرژی تابش شده از خورشید در کل دوران حیاتش از خود گسیل می*کنند. این انفجارها که اخترشناسان آن را "انفجار کریسمسی" می*نامند، به قدری استثنایی است که می*توان از جنبه های گوناگون آن را مدل*سازی کرد. "کریستینا توئنه "(Chiristina Thoene)، نویسندۀ مطالعات ابرنواختری در مؤسسه اخترفیزیک آندولوسیای اسپانیا می*گوید:"انفجار کریسمسی باخود این پیام را دارد که خانوادۀ انفجارهای پرتوی گاما متنوع تر از آن*چه می*پنداریم هستند. تنها با کشف سریع صدها عدد از آنها توسط سوئیفت می*توانیم برخی دیگر از هم نژادهای مرکزگریز آنها را به دام اندازیم."
نقطۀ مشترک دو سناریویی که در این*باره مطرح شد وجود ستاره*ای نوترونی با هستۀ به هم فشرده است که وقتی ستاره*ای با چندین جرم خورشید منفجر می*شود، شکل می*گیرد. زمانی که سوخت ستاره تمام می شود، زیر فشار وزن خود در هم فرو می*ریزد و هسته*اش را نیم میلیونیوم جرم زمین فشرده کرده و در فضایی به اندازۀ یک شهر جمع می*شود.
تلسکوپ هشدار انفجارِ سوئیفت این انفجار کریسمسی را که به نام GRB101225A نیز خوانده می*شود، در تاریخ 4 دی 1389/25 دسامبر 2010 در صورت فلکی آندرومدا کشف کرد. انتشار پرتوی گامای آن دست کم 28 دقیقه طول کشید که بسیار غیرعادی و طولانی است. هابل و تلسکوپ های زمینی در رصدهایی که به دنبال آن انجام دادند نتوانستند فاصلۀ آن را تخمین بزنند.
[/SIZE][/B][/COLOR]
