نشانه‌هاي حيات در سياره‌اي فراخورشيدي

[Virologist]

- براي دومين بار، پژوهشگران موفق شدند مولكول‌هاي آلي را در اطراف سياره‌اي مشتري‌مانند و داغ در خارج از منظومه شمسي كشف كنند. اين بدان معني است كه فراواني مولكول‌هاي آلي و بنيان‌هاي اصلي حيات در جهان، بسيار بيشتر است و احتمالا حيات بسيار آسان‌تر شكل‌ مي‌گيرد.


مجيد جويا: پژوهشگران ناسا توانستند در جايي بسيار دور از منظومه شمسي، مولكول‌هاي پايه حيات را در يك سياره گازي داغ بيابند. اين كشف، گامي رو به جلو براي منجماني است كه درتلاشند سياراتي را كه مي‌توانند ميزبان حيات باشند، مشخص كنند اين سياره تازه‌كشف شده قابل سكونت نيست، ولي مواد شيميايي مشابهي دارد كه، اگر در آينده در اطراف يك سياره سنگي كشف شود، مي‌تواند نشانه‌اي از وجود حيات باشد.


مارك سواين از پژوهشگران آزمايشگاه پيشرانش جت ناسا، جي.پي.ال در پاسادناي كاليفرنيا مي‌گويد: «اين دومين سياره خارج از منظومه شمسي است كه در آن آب، متان و دي‌اكسيد كربن يافت شده، موادي كه وجود آنها براي فرايندهاي زيستي در سيارات قابل سكونت لازم است. كشف تركيبات آلي در دو سياره بيرون از منظومه شمسي، اين احتمال را افزايش مي‌دهد كه سياراتي كه در آنها مولكول‌هاي لازم براي حيات وجود دارند، به تعداد بيشتر و حتي معمول‌تر در فضا وجود دارند».


سواين و پژوهشگران همكارش از اطلاعات دو رصدخانه مداري بزرگ ناسا يعني تلسكوپ فضايي هابل و تلسكوپ فضايي اسپيتزر براي بررسي سيارهHD 209458b استفاده كردند. اين سياره گازي داغ و عظيم‌الجثه از مشتري بزرگ‌تر است و به دور ستاره‌اي خورشيد مانند در فاصله 150 سال نوري از زمين در صورت فلكي اسب بالدار (پگاسوس) مي‌چرخد. يافته‌هاي جديد آنها، دومين كشف اين گروه بعد از كشف دي‌اكسيد كربن در اطراف يك سياره گازي داغ و مشتري‌مانند است به نام HD 189733b است. مشاهدات پيشين هابل و اسپيتزر از آن سياره، آب و بخار متان را نيز آشكار كرد.





اين كشفيات با طيف‌سنجي انجام شد. در اين روش، پرتوهاي نور مريي از درون ابزاري منشورمانند عبور مي‌كنند و به مولفه‌هاي تشكيل دهنده تجزيه مي‌شوند. هر ماده شيميايي بر طول‌موج‌هاي بخصوص و يكتايي از طيف نور مريي و فروسرخ تاثير مي‌گذارد و بدين‌سان، مي‌توان با بررسي دقيق طيف، مواد مختلف شيميايي تشكيل دهنده آن را آشكار كرد. اطلاعات دوربين فروسرخ نزديك هابل و طيف‌سنج چند جسمي آن، وجود مولكول‌ها را نشان مي‌دهد و اطلاعات نورسنج و طيف‌سنج فروسرخ اسپيتزر نيز مقدار آنها را معين مي‌كند.


به گفته سواين: «اين نشان مي‌دهد كه ما مي‌توانيم مولكول‌هاي لازم براي فرايند‌هاي حياتي را كشف كنيم». اكنون منجمان مي‌توانند با مقايسه جو دو سياره، به شباهت‌ها و تفاوت‌هاي اين دو سياره هم‌دسته پي ببرند. براي مثال، مقادير نسبي آب و دي‌اكسيد كربن در دو سياره مشابه است، ولي HD 209458b مقادير بيشتري از متان به نسبت HD 189733b دارد. سواين مي‌گويد: «مقدار زياد متان چيزي را به ما نشان مي‌دهد. اين مي‌تواند به اين معني باشد كه چيز خاصي در تركيبات تشكيل دهنده اين سياره وجود داشته است».


به گفته سواين، ديگر سيارات بزرگ داغ و مشتري مانند را نيز مي‌توان با استفاده از امكانات موجود بررسي و با هم مقايسه نمود. اين كار پايه و اساس نوعي تحليل است كه اخترشناسان بايد انجام دهند تا در نهايت بتوانند فهرستي از سيارات سنگي زمين مانند تهيه كنند كه در آنها، نشانه‌هايي از مواد آلي نشان‌گر حيات احتمالي وجود دارد.


انتظار مي‌رود كه ماموريت كپلر ناسا بتواند تعدادي از اين دنياهاي جامد را كشف كند. اين فضاپيما در سال جاري پرتاب شد، ولي به اعتقاد اخترشناسان ما دست‌كم يك دهه تا كشف حيات احتمالي روي چنين سياراتي زمان لازم داريم.


به گفته سواين اگر زماني چنين سيارات زمين مانندي در آينده كشف شوند، «كشف تركيبات آلي الزاما به اين معني نخواهد بود كه روي يك سياره حيات وجود دارد، چرا كه راه‌هاي ديگري نيز براي توليد چنين مولكول‌هايي وجود دارد. اگر ما مواد شيميايي آلي را روي يك سياره سنگي زمين مانند كشف كنيم، پس از آن خواهيم خواست تا به اندازه كافي در مورد آن سياره بدانيم تا فرايندهاي غير زيستي را كه ممكن است به حضور اين مواد روي آن سياره ختم شده باشند، حذف كنيم».


«اين موارد آنقدر از ما دور هستند كه نمي‌شود به آنجا كاوشگر فرستاد، در نتيجه تنها راهي كه ما بتوانبم چيزي در مورد آنها بدانيم اين است كه تلسكوپ‌ها را روي آنها تنظيم كنيم. طيف‌سنجي، ابزاري بسيار قوي براي تعيين مواد شيميايي و ديناميك آنها است».


اين خصيصه تعاملي كه در جي.پي.ال توسعه يافته، داستان كشف سيارات جديد بيرون منظومه شمسي را وارد مرحله تازه‌اي مي‌كند، داستاني كه با تفكرات فلاسفه باستاني آغاز شد و در نهايت به وضعيت كنوني مشاهدات و رصدهاي فضايي توسط ماموريت‌هاي اسپيتزر و كپلر ناسا رسيد. در طول زمان نقاط برجسته‌اي در فرهنگ، فناوري و علم وجود داشته‌اند كه از جمله آنها، يك شمارنده سيارات خواهد بود كه آهنگ كشف سيارات بيروني را در طول زمان تعقيب مي‌كند.


تلسكوپ فضايي هابل يك پروژه همكاري بين‌المللي بين ناسا و آژانس فضايي اروپا است و هدايت آن در مركز فضايي گودارد در گرينبالت مريلند است، انستيتوي علمي تلسكوپ فضايي در بالتيمور مريلند عمليات علمي هابل را هدايت مي‌كند. اتحاديه دانشگاه‌ها براي پژوهش‌هاي اخترشناسي، آئورا مستقر در واشينگتن، اين انستيتو را براي ناسا مديريت مي‌كند.


جي.پي.ال ماموريت تلسكوپ فضايي اسپيتزر را براي ناسا مديريت مي‌كند. ماموريت‌هاي علمي در مركز علمي اسپيتزر در كالتك (انستيتو فناوري كاليفرنيا در پاسادنا) هدايت مي‌شود. كلتك هم‌چنين جي.پي.ال را براي ناسا اداره مي‌كند.
http://oonieknafar.blogfa.com

[Virologist]

نگهبانان عزیز لطفا زحمت این کار رو بکشید

[mars]

[color="#0000ff"]
[b] هرشل و اسپيتزر در منظومه هاي ستاره اي ديگر آب يافته اند



تلسکوپ فضايي هرشل در صفحه شکلگيري سياره حول ستاره اي جوان ذخيره هاي فراوان آب منجمد را کشف کرد . تلسکوپ فضايي اسپيتزر هم شواهدي را از پيکره هاي داراي آب که از دنباله دارها حاصل شده يافته که در نزديکي اين سيستم ستاره اي باقي مانده اند . هيدرا tw ده ميليون ساله در فاصله 175سال نوري و در صورت فلکي مار آبي ديده مي شود . ستاره شناسان با استفاده از ابزار hifiهرشل معادل ميزان هزاران اقيانوس زمين آب را به شکل بخار در نواحي خارجي صفحه ستاره اي کشف کرده اند . به نظر مي رسد نور فرا بنفش ساطع شده از ستاره مرکزي و ساير ستاره هاي نزديک و پرتاب و شليک يخ در صفحه ، مسئول توليد ابرهاي بخار است . مايل هوگريج سرپرست تيم ميگويد :"ما انتظار داشتيم بخار آب از بين رفته يا سريعا از سيستم خارج شود اما يخ مي تواند براي ميليونها سال ذخيره گردد وحتي شايد براي ميلياردها سال ." اين کشفيات رابطه شگفت انگيزي بامنظومه شمسي خودمان دارد که در زمان بمباران فراوان دنباله دارها در 600 ميليون سال بعد از تشکيل زمين توسط آبي که از دنباله دارها به منظومه شمسي رسيد اين محدوده ميزبان ذخيره هاي فراوان يخ آب بود به نظر ميرسد که دنباله دارها مسئول ايجاد اقيانوسها در زمينند با مشاهدات اخير اثرات شيميايي يخ آب دنباله دار هارتلي 2که مسبب تشکيل اقيانوسها ي سياره ما هم بوده احتمال اين فرضيه قويتر است . گزارش جداگانه ديگري هم در اين هفته ارائه شد دانشمندان با استفاده از تلسکوپ فضايي اسپيتزر شواهد چنين بمباراني را در منظومه اتا کلاغ يک ميليارد ساله که 60 سال نوري دورتر است يافته اند اطراف ستاره درخشان صفحه غباري در حال گردش است که ردپاي يخ آب ، صخره و ارگانيکها در آن ديده مي شوند که نشانه يک برخورد بين دنباله داري غول آسا يا هر دنباله دار ديگر با يک سياره صخره ايست حلقه ديگر غبار سردتر است و محل برخورد دنباله دارهاست اين جفت حلقه ها مثل کمربند کويپر هستند که دور منظومه شمسي خودمان قرار گرفته و يخ و سنگ باقيمانده از آن از زمانهاي دور باقي مانده است .

[/b][/color]
[attach=config]1038[/attach]

[هلیا]

سیارات بیشتری می تواند حاوی حیات باشد



مدل های تازه کامپیوتری حاکیست که ممکن است سیارات خیلی بیشتری از آنچه قبلا تصور می شد در جهان باشند که قابل سکونت هستند.

مدل های تازه کامپیوتری حاکیست که ممکن است سیارات خیلی بیشتری از آنچه قبلا تصور می شد در جهان باشند که قابل سکونت هستند.دانشمندان مدل هایی برای کمک به شناسایی این سیارات در سایر منظومه های دوردستی که امکان پیدایش حیات در آنها هست ایجاد کرده اند.تخمین ها در مورد شمار سیارات قابل سکونت بر احتمال وجود آب بر سطح آنها استوار است.

براساس این مدل سیاراتی که از ستاره مرکزی دورند نباید از نظر قابلیت سکونت مردود شمرده شوند

اما مدل تازه به دانشمندان امکان می دهد سیاراتی را شناسایی کنند که آب مایع در لایه های زیرین آنها وجود دارد.نتیجه این تحقیقات در جشنواره علمی بریتانیا در شهر آبردین ارائه شد.دانشمندان فرض می کنند آب برای پیدایش حیات در هر کجا ضروری است.در سیاراتی که بیش از حد به ستاره مرکزی نزدیک باشند، آب سطحی تبخیر و وارد اتمسفر می شود.آب سطحی اگر در نقاط سردتر سیاره دور از تابش نور خورشید قرار داشته باشد به صورت یخ ذخیره می شود.تصور غالب این بود که برای آنکه آب به صورت مایع – حالتی که حیات می تواند در تشکیل شود یا استمرار یابد – وجود داشته باشد، سیاره باید در فاصله مناسب از ستاره مرکزی قرار داشته باشد.شان مک ماهون دانشجوی درجه دکترا از دانشگاه آبردین که این مطالعه را انجام می دهد توضیح داد: “به طور سنتی گفته شده که اگر سیاره ای در محدوده موسوم به گلدیلاکس – نه داغ نه سرد – قرار داشته باشد در آن صورت می تواند در سطح آب مایع داشته باشد و قابل سکونت باشد.”اما محققان به تدریج به این نتیجه رسیده اند که نظریه “گلدیلاکس” خیلی ساده است.سیارات می توانند از دو منبع حرارت بگیرند – حرارت ناشی از تابش مستقیم نور ستاره و حرارتی که از اعماق داخل سیاره می آید.با عبور از پوسته زمین، دما بالاتر و بالاتر می رود. حتی وقتی سطح یخ زده است آب می تواند در عمق وجود داشته باشد. در واقع مقادیر عظیمی آب که اشکال اولیه حیات در آن وجود دارد.پروفسور جان پارنل از دانشگاه آبردین که هدایت این مطالعه را به عهده دارد می گوید: “زیر سطح زمین زیستگاه قابل توجهی برای میکرو ارگانیسم ها وجود دارد که تا عمق چندین کیلومتری ادامه پیدا می کند.”به این ترتیب تیم آبردین درحال ایجاد مدلی برای پیش بینی این مساله است که کدام سیارات دورافتاده ممکن است حاوی ذخایر زیرزمینی آب مایع با احتمال وجود حیات باشد.آقای مک ماهون گفت: “اگر امکان وجود زیستگاه های عمیق را به حساب آورید، در آن صورت آشتی دادن آن با ایده یک ناحیه قابل سکونت محدود که فقط با شرایط سطح تعریف می شود مشکل خواهد بود.”همانطور که از ستاره دورتر می شویم، میزان حرارتی که سیاره از خورشیدش دریافت می کند کم می شود و آب سطح یخ می بندد – اما هر آبی که در عمق به صورت مایع وجود داشته باشد همانطور می ماند البته به شرطی که حرارت داخلی به اندازه کافی بالا باشد و این آب می تواند به پیدایش یا استمرار حیات کمک کند.حتی سیاره ای که آنقدر از ستاره مرکزی دور است که تقریبا هیچ حرارتی از آن نمی گیرد می تواند حاوی آب مایع در زیر سطح باشد.آقای مک ماهون می گوید: “به این ترتیب شمار این سیارات چندین برابر بیشتر خواهد بود.”