اطلاعات نجومی ***سری جدید***
#51
اطلاعات نجومی 32 (قوانین کپلر)

قوانین کپلر
۱)قانون اول کپلر درباره حرکت سیارات
این قانون حکم می کند که مدار هر سیاره بیضی ای است که خورشید در یکی از کانون های آن قرار می گیرد.
اگر حرکت یک سیاره را مد نظر قرار دهیم، ملاحظه می شود که تنها نیرویی که بر یک سیاره وارد می شود، نیروی گرانشی حاصل از خورشید و سیارات دیگر است، که مقدار این نیرو بر اساس قانون جهانی گرانشی تعیین می شود. همچنین می دانیم که نیروی گرانشی یک نیروی مرکزی متناسب با عکس مجذور فاصله است. لذا طبیعی است که مسیر حرکت باید به صورت مقاطع مخروطی باشد.
حال اگر معادلات حرکت را نوشته و آنها دقیقا حل کنیم، ملاحظه می شود که مسیر حرکت بیضی شکل است، که مشخصات این بیضی از قبیل خروج از مرکز و پارامترهای دیگر قابل محاسبه است.
۲)قانون دوم کپلر درباره حرکت سیارات
شعاع حامل هر سیاره در بازه های زمانی مساوی مساحت های مساوی رامی پیماید.
این قانون به سرعت سیارات در مدارهای خود می پردازد. این سرعت ثابت نیست، سیارات هرچه به خورشید نزدیک تر شوند، سریع تر حرکت می کنند. هر سیاره حداکثر سرعت خود را زمانی دارد که از هر وقت دیگر به خورشید نزدیک تر است و زمانی حداقل سرعت را دارد که دورتر است. نقطه ای بر مدار که از همه نقاط دیگر به خورشید نزدیک تر است حضیض خورشیدی نام دارد و دورترین نقطه اوج خورشیدی نامیده می شود.
هر چندکه سرعت های سیارات در مدار های خود ثابت نیست، کمیت دیگری که با سرعت رابطه نزدیک دارد ثابت است و آن سرعتی است که خط واصل خورشید و سیاره مساحت را جاروب می کند.
شعاع حامل خطی فرضی است که خورشید را به سیاره وصل می کند؛ این شعاع در حضیض خورشیدی کوتاه و در اوج خورشیدی بلند است.
قانون دوم دال بر این است که سیاره در اوج خورشیدی باید کندتر از حضیض حرکت کند تا بتواند مساحت های مساوی را بر روی بیضی جارو کند.
سرعت متوسط زمین بر روی مدارش به دور خورشید ۳۰ کیلومتر بر ثانیه است. چون مدار زمین تقریبا یک دایره است، سرعت چندان در طول مسیر تغییر نمی کند. زمین در اوج خورشیدی خود کمتر از ییک کیلومتر در ثانیه کمتر از حضیض خورشیدی خود حرکت می کند.
در مورد مدارهایی که خروج از مرکزشان زیاد است، مثلامدارهایی که ستاره های دنباله دار می پیمایند، سرعت مداری زیاد تغییر می کند. سرعت ستاره دنباله دار هالی، هنگامی که در حضیض خورشیدی است ۱۶ کیلومتر بر ثانیه است حال آنکه در اوج خورشیدی سرعتی کمتر از ۱.۵ کیلومتر بر ثانیه دارد.
۳) قانون سوم کپلر درباره حرکت سیارات:
مربع دوره های تناوب هر دو سیاره متناسب است با مکعب فاصله های متوسط آن ها از خورشید.
قانون سوم به رابطه میان دوره تناوب سیاره و فاصله متوسط آن ازخورشید مربوط می شود. «دوره تناوب ، مدت زمانی است که طول می کشد تا سیاره ای یک دوره کامل بر گرد خورشید بگردد.» این زمان برای زمین برابر۲۶ر۳۶۵ روز است. برای سیاره عطارد فقط ۸۸ روز است.
[عکس: lbtzozu9jhfdy4gf3pzk.jpg]
پاسخ
#52
اطلاعات نجومی 33(ماهیگیری در فضا)
ماهیگیری در فضا
افزایش تعداد زباله های فضایی و خطر بالقوه این اجرام برای ماهواره ها و فضاپیماها، علاوه بر این که به معضل عظیمی برای ادامه مأموریت های فضایی تبدیل شده است، هزینه انجام آنها را هم سرسام آور کرده است. از زمان پرتاب ماهواره اسپوتنیک۱ توسط اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۵۷/۱۳۳۶ تاکنون، سازندگان ماهواره ها از مدار زمین به عنوان یک زباله دان بزرگ فضایی استفاده کرده اند که در آن، می توان از قطعات جدا شده از موشک ها تا ماهواره های از کار افتاده و بقایای فضاپیماهای قدیمی را پیدا کرد. زباله های فضایی که تعدادشان رو به افزایش است، خطری جدی برای فضاپیماهای امروزی محسوب می شوند و به همین دلیل، بشر ناچار است هزینه گزافی را برای جبران اشتباهات گذشته بپردازد و نه تنها روی افزایش نیافتن تعداد زباله های فعلی سرمایه گزاری کند، بلکه باید از طریق آژانس های فضایی برای کاهش تعداد این اجرام هم تلاش کند. در همین راستا آژانس فضایی ژاپن تصمیم گرفته است یک ساختار فولادی شبیه به تور ماهیگیری را برای جمع آوری زباله های فضایی در مدار زمین قرار دهد. آژانس فضایی ژاپن (jaxa) برای ساخت این تورهای ویژه از یکی از تولیدکنندگان قدیمی تورهای ماهیگیری این کشور استفاده کرده است. شرکت "نیتو سیمو" که بیش از ۱۰۰ سال است تورهای ماهیگیری تولید می کند اکنون در حال تولید تورهای فولادی ریزبافت و نازکی است که قادر خواهند بود حتی زباله های در ابعاد خرده سنگ را هم از فضای اطراف زمین جمع کنند. این خرده سنگها و تکه های ریز که با سرعت بسیار زیادی در مدارهای زمین در حرکتند می توانند برای ماهواره ها، فضاپیماها و ایستگاه فضایی بین المللی مشکل ایجاد کنند. این تورها که به طول چندین کیلومتر هستند به یک ماهواره متصل می شوند و به فضا می روند و در آنجا از ماهواره جدا می شوند. سپس شروع به حرکت در اطراف زمین کرده و خرده سنگها و تکه های فلزی ریز در مسیر خود را جمع می کنند. بعد با استفاده از میدانهای مغناطیسی، این تورهای فضایی دارای بار الکتریکی به سمت اتمسفر جذب می شوند و قبل از رسیدن به زمین می سوزند. شرکت "نیتو سیمو" از ۶ سال قبل بر روی مواد مختلفی که در ساخت این تورها به کار می رود مطالعه می کند. این شرکت اظهار داشته است که تا قبل از دو سال آینده نمی تواند به ساختار مطلوبی برای انجام این ماموریت دست یابد. بسیاری از این زباله های فضایی از ساختارهای بزرگی که از ماهواره های قدیمی جدا می شوند تشکیل شده اند. این قطعات شامل تکه های موشکها و باقیمانده های برخوردها و یا انفجارهای میان اجرام فضایی هستند. زباله های فضایی امروز به هزاران مورد رسیده اند. چین، روسیه و آمریکا بزرگترین تولیدکنندگان این زباله ها هستند. اما جالب ترین زباله های فضایی عبارتند از: دستکش های فضانورد ماموریت "جمینی ۴" که هنگام پیاده روی فضایی خود دستکش هایش را گم کرد و دوربین عکاسی که مایکل کالینز (سومین فضانوردی که قدم بر روی ماه گذاشت) در سفر خود با ماموریت "جمینی ۱۰" در مدار پرت کرد.

[attach=config]893[/attach]


فایل‌های پیوست
.jpg   o9e5kdc74nq94b7poch.jpg (اندازه 20.58 KB / تعداد دانلود: 1)
پاسخ
#53
اطلاعات نجومی 34 (سحابی خرچنگ)

سحابی خرچنگ

M1 معروفترین بازمانده ابرنواختری است. ابرنواختر موجود در این سحابی در ۴ ژولای ۱۰۵۴ میلادی توسط منجمان چینی رصد شد. در آن زمان احتمالاً درخشندگی اش به ماه کامل!!! رسیده بود. این ابر نواختر تا ۲۳ روز در نور روز هم قابل مشاهده بود.در سال ۱۷۳۷ این سحابی توسط John Bevis کشف شد. پس از او در سال ۱۷۵۷مسیه به طور مستقل آن را کشف کرد. او ابتدا فکر کرد که یک دنباله دار دیده است . اما متوجه شد که این توده مه آلود دارای حرکت ظاهری نیست و آن را به عنوان اولین جرم در فهرست خود وارد کرد. در قرن بعد، این سحابی با ابزارهای دقیقتری رصد شد و به دلیل شکل ظاهری اش سحابی خرچنگ نام گرفت. در واقع M۱ قطری در حدود ۱۰ سال نوری دارد و شامل مواد پرتاب شده از انفجار ابرنواختری است که همچنان با سرعت Km/Sec ۱۸۰۰ در حال گسترش می باشد. سحابی دارای تابش قوی است که ناشی از شتاب گرفتن الکترونها در میدان مغناطیسی قوی آن می باشد. در سال ۱۸۴۸سحابی خرچنگ به عنوان منبع قوی رادیویی شناخته شد . سپس در سال ۱۹۶۴ با کمک راکت های بلند پرواز ، پرتوهای X قوی از آن آشکار شد. تابش انرژی پرتوهای X گسیل شده از آن حدود ۱۰۰ برابر قوی تر از تابش آن در محدوده مرئی است . در سال ۱۹۶۸ وجود یک منبع رادیویی تپنده در این سحابی موسوم به NP ۰۵۳۲ کشف شد. در واقع این تپها ناشی از ستاره نوترونی مرکز سحابی است . این ستاره نوترونی در هر ثانیه ۳۳۰بار به دور خود می چرخد و در هر بار چرخش خود یک تپ را به سوی زمین ارسال می کند. امروزه می دانیم که این جسم با جرمی بیش از خورشید قطری در حدود Km ۳۰ دارد ، بنابراین باید خیلی چگال باشد. این اجسام ( تپ اخترها) دوره چرخش بسیار منظمی دارند.
[ATTACH=CONFIG]896[/ATTACH]


فایل‌های پیوست
.jpg   70ce76e030c500d68d9eb8e627126f68.jpg (اندازه 14.41 KB / تعداد دانلود: 1)
پاسخ
#54
اطلاعات نجومی 35 (آسانسور فضایی)

آسانسور فضایی
"آسانسور فضایی" یکی از گیج کننده ترین مفاهیمی علمی فضایی است که در یک دهه گذشته و با مطرح شدن بدیع ترین ایده ها درخصوص طراحی آن به تصور شکل گیری ستونی فلزی میان زمین و نقاط دور دست فضایی دیگر به عنوان یک افسانه علمی نگریسته نمی شود.
دانشمندان ژاپنی در کنار همتایان اروپایی خود از جمله پیشگامان برجسته طراحی و ارائه ایده های مختلف جذاب درخصوص ساخت آسانسورهای فضایی بوده اند. در حقیقت می توان آنها را به نوعی از پیشگامان تبدیل ایده های مطرح شده در افسانه های علمی به واقعیت قلمداد کرد.
بشر تا به امروز توانسته است با قرار دادن خود در دل شاتلها و کپسولهای مختلف و مدرن فضایی خود را از مرزهای فضا عبور داده و با به جان خریدن خطراتی مرگبار و سفرهای سخت و طولانی به اکتشافاتی در اطراف زمین بپردازد اما پیش بینی می شود قرن بیست و یکم زمان آن باشد که بشر بتواند بدون دغدغه ای خاص و بیشتر در قالب یک سفر تفریحی با کمترین خطرات ممکن از مرزهای فضا عبور کند.
از نظر شیمی دانان، فیزیکدانان و دانشمندان علوم مواد در سراسر دنیا، آسانسورهای فضایی در برگیرنده مفاهیمی پیچیده ای هستند. استفاده از کابلهایی قدرتمندتر و در عین حال سبکتر از هرگونه فیبری که تاکنون در دنیا ساخته شده است و متصل کردن آن از یک سو به پایگاهی زمینی و ثابت نمودن آن در ایستگاه ماهواره ای در خارج از اتمسفر زمین، سه مانع پیچیده ایست که برای غلبه بر آن ایده های مختلفی ارائه شده است.
برخی از این ایده ها دربرگیرنده استفاده از کابلی به طول ۳۶ هزار کیلومتر است که وظیفه اصلی آنها حمل اتاقکهای ویژه حمل مسافران و دانشمندان به خارج از مرزهای فضا عنوان شده است. به گفته دانشمندان طراحی و ساخت این حامل های فضایی گرچه از حیث پیچیدگی به گرد ساختار فوق پیچیده شاتلهای فضایی نخواهد رسید اما ساخت آنها مستلزم استفاده از تکنیکهای فوق مدرن مهندسی است.
دانشمندان این طرحها و از جمله ایده ارائه شده از سوی دانشمندان ژاپنی بر این اصل کلی استوار است که شمار قابل توجهی از حاملهای فضایی به این کابل متصل بوده و به لطف وجود ابر ژنراتورهای خورشیدی هیچ نگرانی نیز از بابت تأمین انرژی حرکتی مورد نیاز این حاملها نیز وجود نخواهد داشت.
[ATTACH=CONFIG]899[/ATTACH]
نکته ای که در این میان موجب دلگرمی دانشمندان شده است این است که نیروی مورد نیاز برای خروج حاملهای فضایی تشکیل دهنده آسانسور به خارج از مرزهای فضا تا ۱۰۰ برابر کمتر از انرژی است که شاتلها برای فرار از زمین صرف می کنند.
ایده جذاب و هیجان برانگیز آسانسورهای فضایی، دانشمندان کشورها و مراکز تحقیقاتی مختلف جهان از ناسا گرفته تا شرکتها و مراکز کوچکتر را بر آن داشته است تا ایده های گوناگونی را درخصوص ساخت آسانسورهای فضایی ارائه کنند اما نکته اساسی این است که تأمین امنیت جانی فضانوردان، دانشمندان و مسافران عادی آنها مهمترین و چالش برانگیزترین مرحله در فرآیند طولانی مدت ارائه آسانسورهای فضایی است.


فایل‌های پیوست
.jpg   82e6796c3ce8bdff81072c80e5452e93.jpg (اندازه 11.7 KB / تعداد دانلود: 1)
پاسخ
#55
اطلاعات نجومی 36 (چرا آسمان آبی است؟)

چرا آسمان آبی است؟
شاید هیچ موضوعی به این اندازه واضح و بدیهی نباشد که آسمان آبی است. اما چرا آسمان ما آبی است و مثلا بنفش، قرمز یا صورتی نیست؟ مثلا شب ها که خورشید در آسمان نیست، با آسمانی مشکی طرف هستیم که نور ستاره ها و ماه در پس زمینه مشکی آن می درخشد. چرا در روز این اتفاق نمی افتد مثلا در روز به جای آسمانی آبی، آسمانی تیره می داشتیم که خورشید در زمینه آن بدرخشد؟
این اتفاق می افتاد اگر زمین جو نداشت. در واقع مسوولیت اصلی همه این داستان ها، جو زمین است که باعث می شود زندگی ما روی زمین ادامه یابد.
تابش نور خورشید در مقابل ماه یا ستاره ها بسیار زیاد است و به همین دلیل زمانی که وارد جو زمین می شود، تاثیری متفاوت از نور ماه و ستاره ها در شب ایجاد می کند.
نور خورشید ترکیبی از طول موج های مختلف است که رنگ های مختلفی را در دل نور سفید خود دارد هنگام وقوع رنگین کمان شما می توانید این طیف رنگی را ببینید یا با قرار دادن منشوری در برابر پرتو نور خورشید آن را به رنگ های سازنده آن تجزیه کنید. این نور سپید و درخشان خورشید در روز اما برای این که بتواند خود را به چشمان ما برساند باید از میان جو غلیظ سیاره ما عبور کند. جوی که عمدتا از نیتروژن و اکسیژن تشکیل شده است.
عبور نور خورشید از دل این گازهای جوی که ابعاد ذرات تشکیل دهنده آنها از طول موج نور عبوری کوچک تر است، باعث می شود تا این طول موج های مختلف متناسب با طول موجشان در جو پراکنده شوند. همین پراکندگی است که باعث می شود تا در روز برخلاف شب همه آسمان روشن شود چرا که منبع نور، آنقدر قوی است که میزان پراکندگی آن باعث روشن شدن کل آسمان می شود، اما چرا آسمان آبی است؟
پدیده پراکندگی طول موج های مختلف در محیط های مختلف را اصطلاحا به نام پدیده رایلی می شناسند. فرمول رایلی میزان پراکندگی نور در آسمان را بیان می کند. این پراکندگی و در واقع میزان پراکنده شدن هر یک از طول موج های مختلف در آسمان به ماده ای بستگی دارد که نور از میان آن عبور می کند. جو زمین عمدتا از نیتروژن تشکیل شده است و مولکول های این گاز در شرایط عادی نور آبی را بیش از بقیه طول موج ها پراکنده می کنند. نتیجه این می شود که غیر از مواقعی که غبار زیادی در جو وجود دارد یا هنگام غروب خورشید آسمان را آبی ببینیم.
این پدیده در سیارات دیگر هم اعمال می شود. مثلا در مریخ با توجه به ترکیب جوی آن عمدتا طول موج نور قرمز است که پراکنده می شود و به همین دلیل هم می توانید در مریخ آسمانی سرخ فام را ببینید. اما اگر زمین جو نداشت چه؟ در این صورت هیچ پراکندگی رخ نمی داد و آسمان سیاهی داشتیم که خورشیددرخشانی در زمینه سیاه آن می درخشید.
[ATTACH=CONFIG]908[/ATTACH]


فایل‌های پیوست
.jpg   b8fa3f6e11383b51b8c5c54253c9e0db.jpg (اندازه 9.37 KB / تعداد دانلود: 1)
پاسخ
#56
اطلاعات نجومی 37 (غول منظومه شمسی)

غول منظومه شمسی
مشتری یا هرمز بزرگ ترین سیاره منظومه خورشیدی است. از نظر فاصله، مشتری پنجمین سیاره است، یعنی پس از تیر، ناهید، زمین و مریخ قرار دارد، از لحاظ درخشندگی نیز چهارمین جرم آسمان است، یعنی پس از خورشید، ماه و ناهید قرار دارد. هرچند گهگاهی ممکن است مریخ درخشان تر از مشتری باشد. اما از لحاظ اندازه باید گفت مشتری بزرگ ترین سیاره منظومه ماست و قطر آن ۱۱برابر قطر زمین است. مشتری می تواند ۱۳۰۰سیاره زمین را در خود جای دهد و فاصله اش تا خورشید پنج برابر فاصله زمین تا خورشید است. جرم آن نیز ۳۱۸بار بیشتر از جرم زمین است. به بیان دیگر جرم مشتری به تنهایی ۵/۲ برابر جرم همه سیارات است. با توجه به این اطلاعات می توان دریافت که چگالی (نسبت جرم به حجم) مشتری کم و حدود ۳/۱ گرم در سانتی متر مکعب یعنی یک چهارم چگالی زمین است. این سیاره بیشتر از عنصرهای سبک هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است اما زمین از عنصرهای سنگین ساخته شده است. حرکت انتقالی مشتری یعنی (چرخش به دور خورشید) ۱۲سال زمینی طول می کشد اما حرکت وضعی (چرخش به دور محور فرضی خود) حدود ۱۰ساعت طول می کشد و از این لحاظ سریع ترین سیاره منظومه خورشیدی است.
چرخش سریع مشتری باعث شده، استوا برآمده تر و قطب ها فرورفته تر باشد. قطر استوا حدود هفت درصد بیشتر از قطر قطب هاست. اما یکی از مهم ترین ویژگی های مشتری، مقدار قمرهای آن است. درحالی که زمین تنها یک قمر دارد، مشتری تعداد زیادی قمر طبیعی دارد که ۶۴ عدد از آنها نام گذاری شده اند و قطر ۱۶قمر نیز بیش از ۱۰کیلومتر است اما از این میان چهار قمر بیش از همه معروفند. این چهار قمر به ترتیب فاصله از مشتری یو (یا آیو)، اروپا، گانیمدوکالیتو نام دارد. این چهار قمر را قمرهای گالیله ای می نامند زیرا اولین بار گالیله، اخترشناس ایتالیایی آنها را در سال ۱۶۱۰ به وسیله اولین تلسکوپ نجومی کشف کرد. کشف این قمرها در تاریخ اخترشناسی بسیار مهم است زیرا اولین بار بود که بشر به چشم خود می دید اجسامی در منظومه شمسی هستند که به دور یک جسم دیگر غیر از زمین می گردند و به این ترتیب بود که پایه های نظریه زمین مرکزی فرو ریخت. شاید بسیاری از افراد ندانند که مشتری حلقه هایی به دور خود دارد. هرچند کیوان (زحل) به داشتن حلقه های زیبا معروف است اما مشتری هم سه حلقه باریک دارد که بسیار کم نورتر از حلقه های کیوان هستند. این حلقه از ذرات بسیار ریزگرد و غبار ساخته شده است.
حلقه اصلی حدود ۳۰کیلومتر ضخامت و ۶۴۰۰کیلومتر پهنا دارد. نکته دیگری که در مورد مشتری بسیار جالب توجه است، برخورد دنباله دار شومیکر لوی۹ با این سیاره است. در مارس سال ۱۹۹۳ سه اخترشناس به نام های «یوجین شومیکر»، «کارولین شومیکر» و «دیوید لوی» دنباله داری را نزدیک سیاره مشتری کشف کردند که دنباله دار «شومیکر – لوی ۹» نام گرفت. مشتری این دنباله دار را به سمت خود جذب کرد و دنباله دار در اثر شدت گرانش به چندین تکه تقسیم شد. دانشمندان تلسکوپ های بزرگ زمین و همچنین تلسکوپ فضایی هابل را به سمت مشتری تنظیم کردند. تکه ها به پشت مشتری برخورد کرد که از زمین نمی شد این برخورد را دید اما به دلیل چرخش مشتری، بعد از نیم ساعت در معرض دید قرار گرفت. این برخورد، انفجارهای شدیدی را به وجود آورد که بی شباهت به انفجارهای اتمی زمینی نبود. دانشمندان می گویند اگر چنین برخوردی با زمین صورت می گرفت، بیشتر گونه های زیستی زمین در اثر پخش شدن گرد و غبار و تاریکی اتمسفر و کاهش دما از بین می رفت. ناسا تاکنون شش فضاپیما به مشتری فرستاده است به نام های پایونیر ۱۰، پایونیر ساترن ۳، وویجر یک و وویجر۲، اولیسه و گالیله.
[ATTACH=CONFIG]914[/ATTACH]


فایل‌های پیوست
.jpg   620cc9c7a80932f51276bb19dba2c98c.jpg (اندازه 15.11 KB / تعداد دانلود: 2)
پاسخ
#57
نقل قول:مشتری تعداد زیادی قمر طبیعی دارد که ۶۴ عدد از آنها نام گذاری شده اند و قطر ۱۶قمر نیز بیش از ۱۰کیلومتر است
قطر 16 تای آن ها بیش از 10 کیلومتر نیست ، امکان نداره که این طوری باشه ، بزرگترین قمر منظومه ی شمسی گانیمده که تقریبا 5 کیلومتر قطرشه.
شاید منظورتون اینه که 16 تای آنها بیش از یک کیلومتر قطر داره.
این همه نقش عجب بر در و دیوار وجود هر که فکرت نکند ، نقش بُوَد بر دیوار
«بوستان سعدی»

حسین ابراهیمی
پاسخ
#58
قطر گانیمد 5262 کیلومتره نه 5 کیلومتر. 5 کیلومتر که چیزی نیست.
پاسخ
#59
Sky_Watcher نوشته: قطر 16 تای آن ها بیش از 10 کیلومتر نیست ، امکان نداره که این طوری باشه ، بزرگترین قمر منظومه ی شمسی گانیمده که تقریبا 5 کیلومتر قطرشه.
شاید منظورتون اینه که 16 تای آنها بیش از یک کیلومتر قطر داره.

نه عزیز درسته. من دوباره تحقیقی کردم. همون 16 تای اون قطرشون بیشتر از 10 کیلومتر هست.Cool
دوستان لطفا بدون تحقیق و تا مطمئن نیستید چیزی نگید. یا حد اقل اشتباه از کسی نگیرید.
گانیمد:5262km
اروپا:3130km
آیو:3636km
کالیستو:4820km
ممنون
پاسخ
#60
ali_solo_ejay نوشته: نه عزیز درسته. من دوباره تحقیقی کردم. همون 16 تای اون قطرشون بیشتر از 10 کیلومتر هست.Cool
دوستان لطفا بدون تحقیق و تا مطمئن نیستید چیزی نگید. یا حد اقل اشتباه از کسی نگیرید.
گانیمد:5262km
اروپا:3130km
آیو:3636km
کالیستو:4820km
ممنون
آخ، آره راست میگی ، من یه لحظه متر رو با کیلومتر اشتباه گرفتم.
فکر کردم گانیمد5262 متره!!! و زمین هم 12700 متر:lol::lol::lol:
این همه نقش عجب بر در و دیوار وجود هر که فکرت نکند ، نقش بُوَد بر دیوار
«بوستان سعدی»

حسین ابراهیمی
پاسخ


موضوعات مشابه ...
موضوع نویسنده پاسخ بازدید آخرین ارسال
وبلاگ جدید منننننننننننننننننننننن sinohe_srs 5 3,346 04-01-2010, 11:53 AM
آخرین ارسال: kashan astronomer
اخبار نجومی Belder 12 5,560 09-19-2009, 12:51 PM
آخرین ارسال: iya2009

پرش به انجمن:


کاربران در حال بازدید این موضوع: 1 مهمان