ارسال‌ها: 403
موضوع‌ها: 12
تاریخ عضویت: Mar 2010
مثلا به ما كه كمك كردن در پژوهش سراي دانش آموزي كه يه رصد خونه ي كاملا مجهز در شهرمون راه بندازيم خوب اين خيلي خوبه ديگه نيست :wink:
تا مرهم زخم کهنه ما نمک است
هر سو که نگاه می*کنم قاصدک است
من ماندم و یک درد به نام*ِ پرواز
این درد میان مَردها مشترک است
ارسال‌ها: 139
موضوع‌ها: 7
تاریخ عضویت: Jun 2010
چرا ممكن است فضانوردان دچار پوكي استخوان شوند؟آيا راه حلي براي اين موضوع پيدا شده
؟خواهش مي كنم زودتر جواب بدين :?:
ارسال‌ها: 139
موضوع‌ها: 7
تاریخ عضویت: Jun 2010
چرا فضانوردان موهاي خود را كوتاه مي كنند؟
ارسال‌ها: 46
موضوع‌ها: 0
تاریخ عضویت: Mar 2010
درود
نخستین اثری که بیشتر فضانوردان آن راتجربه میکنند نشانگان سازش با فضا (فضازدگی) است ، از علائم این بیماری می توان به حالت تهوع ، سرگیجه ، سردرد، و بیحالی اشاره کرد که اولین بار توسط گرمن تیتوف کیهان نورد روس در سال 1961 گزارش شد.این حالی تقریبا در مورد 45 درصد از فضانوردان درست است. که یکی دوروز بعد برطرف میشود.
اثرهای نامطلوب دراز مدت ، پس از جاری شدن مایع بدن از بخش تحتانی به بخشهای بالایی یعنی سر و سینه است که موجب پف کردن صورت فضانوردان می شود.در این حالت بدن احساس می کند که باید مایع زیادی را به بیرون بفرستد و نزدیک به یک پنجم مایع بدن را به بیرون می فرستد.هر چند این عمل در فضا باعث بروز مشکلات جدی برای فضانوردان نمیشود ولی همگامی که به زمین باز می گردند و باید دوباره شرایط گرانش زمین را تجربه کنند ، ممکن است باعث ضعف جسمانی و سرگیجه و اختلال در حواس شود.
از دیگر تاثیرات مهم شرایط بی وزنی میتوان به تغییر در توزیع مایعات در بدن ، کاهش سرعت گردش خون، کاهش تولید گلبولهای قرمز ، از بین رفتن توازن بدن و کاهش قدرت دفاعی اشاره کرد.همچنین گرانش صفر اثرات نامطلوبی بر چشم فضانوردان می گذارد که از میان آنها میتوان به تورم چشم و افزایش فشار داخل چشم در ساعات اولیه حضور در فضا اشاره کرد.بسیاری از اثرات سوء بی وزنی مشابه اثرات پیری است.بنابراین دانشمندان بر این عقیده اند که با بررسی شرایط بی وزنی میتوان تاثیرات افزایش سن را شناسایی و در صورت امکان بهبود بخشید.
روند تضعیف استخوان و کاهش روند استخوان سازی در بدن در شرایط در شرایط گرانش صفر هنوز به طور دقیق شناخته نشده .این فرآیند در فضا بر روی تمام اندام ها بطور یکسان اثر نمیگذارد.حتی ممکن است برخی از استخوان ها در یک یک سفر فضایی تقویت شوند.در واقع استخوان هایی که بیشترین فشار ناشی از گرانش را تحمل میکنند ، در معرض تضعیف بیشتری قرار دارند.یکی از دلایلی که جلوگیری از فرآیند تحلیل رفتن استخوانها را با مشکل مواجه میکند ، افت محسوس فشار خون در پاها در شرایط گرانش صفر است.
شرایط ویژه ای چون گرانش صفر ، نور کم و تجمع درصد بالای دی اکسید کربن اثرات نامطلوبی بر اسکلت بدن دارد.در چنین شرایطی ، نرخ کاهش وزن برخی از استخوانهادر حدود یک تا دو درصد در ماه ، یعنی شش برابر نرخ تحلیل استخوانها در بدترین حالت بر روی زمین است وتاکنون تمام فضانوردان درصدی کاهش وزن استخوان را پس از بازگشت به زمین تجربه کرده اند.در یکی از وخیم ترین موارد ، دیوید ولف پس از چهارماه و نیم حضور در ایستگاه فضایی میر ، 40 درصد از وزن عضلات و 12 درصد از وزن استخوانهای خود را در برخی از اندامها از دست داده بود.
در شرایط بی وزنی ، تمهیدات ویژه ای مثل ورزش کردن ، استفاده از دستگاه های ارتعاش دهنده اندامها با فرکانس پایی و یا داروهای تقویت استخوان آزمایش شده است.در عین حال ، تا هنگام کشف روشی موثر برای جلوگیری از تضعیف استخوانها و تحلیل عضلانی ، عملا سفرهای بلند مدت سرنشین دارمانند سفر به مریخ میسر نخواهد بود.دانشمندان در تلاشند تا با به کارگیری روشهایی مانند چرخش فضاپیما به دور خود و یا استفاده از تجهیزات مکانیکی پیشرفته نوعی گرانش مصنوعی در فضاپیما ایجاد کنند تا اثرات سوء بی وزنی بر بدن فضانوردان به حداقل برسد.
امیدوارم مفید باشه
ارسال‌ها: 139
موضوع‌ها: 7
تاریخ عضویت: Jun 2010
gloryspace نوشته: درود
نخستین اثری که بیشتر فضانوردان آن راتجربه میکنند نشانگان سازش با فضا (فضازدگی) است ، از علائم این بیماری می توان به حالت تهوع ، سرگیجه ، سردرد، و بیحالی اشاره کرد که اولین بار توسط گرمن تیتوف کیهان نورد روس در سال 1961 گزارش شد.این حالی تقریبا در مورد 45 درصد از فضانوردان درست است. که یکی دوروز بعد برطرف میشود.
اثرهای نامطلوب دراز مدت ، پس از جاری شدن مایع بدن از بخش تحتانی به بخشهای بالایی یعنی سر و سینه است که موجب پف کردن صورت فضانوردان می شود.در این حالت بدن احساس می کند که باید مایع زیادی را به بیرون بفرستد و نزدیک به یک پنجم مایع بدن را به بیرون می فرستد.هر چند این عمل در فضا باعث بروز مشکلات جدی برای فضانوردان نمیشود ولی همگامی که به زمین باز می گردند و باید دوباره شرایط گرانش زمین را تجربه کنند ، ممکن است باعث ضعف جسمانی و سرگیجه و اختلال در حواس شود.
از دیگر تاثیرات مهم شرایط بی وزنی میتوان به تغییر در توزیع مایعات در بدن ، کاهش سرعت گردش خون، کاهش تولید گلبولهای قرمز ، از بین رفتن توازن بدن و کاهش قدرت دفاعی اشاره کرد.همچنین گرانش صفر اثرات نامطلوبی بر چشم فضانوردان می گذارد که از میان آنها میتوان به تورم چشم و افزایش فشار داخل چشم در ساعات اولیه حضور در فضا اشاره کرد.بسیاری از اثرات سوء بی وزنی مشابه اثرات پیری است.بنابراین دانشمندان بر این عقیده اند که با بررسی شرایط بی وزنی میتوان تاثیرات افزایش سن را شناسایی و در صورت امکان بهبود بخشید.
روند تضعیف استخوان و کاهش روند استخوان سازی در بدن در شرایط در شرایط گرانش صفر هنوز به طور دقیق شناخته نشده .این فرآیند در فضا بر روی تمام اندام ها بطور یکسان اثر نمیگذارد.حتی ممکن است برخی از استخوان ها در یک یک سفر فضایی تقویت شوند.در واقع استخوان هایی که بیشترین فشار ناشی از گرانش را تحمل میکنند ، در معرض تضعیف بیشتری قرار دارند.یکی از دلایلی که جلوگیری از فرآیند تحلیل رفتن استخوانها را با مشکل مواجه میکند ، افت محسوس فشار خون در پاها در شرایط گرانش صفر است.
شرایط ویژه ای چون گرانش صفر ، نور کم و تجمع درصد بالای دی اکسید کربن اثرات نامطلوبی بر اسکلت بدن دارد.در چنین شرایطی ، نرخ کاهش وزن برخی از استخوانهادر حدود یک تا دو درصد در ماه ، یعنی شش برابر نرخ تحلیل استخوانها در بدترین حالت بر روی زمین است وتاکنون تمام فضانوردان درصدی کاهش وزن استخوان را پس از بازگشت به زمین تجربه کرده اند.در یکی از وخیم ترین موارد ، دیوید ولف پس از چهارماه و نیم حضور در ایستگاه فضایی میر ، 40 درصد از وزن عضلات و 12 درصد از وزن استخوانهای خود را در برخی از اندامها از دست داده بود.
در شرایط بی وزنی ، تمهیدات ویژه ای مثل ورزش کردن ، استفاده از دستگاه های ارتعاش دهنده اندامها با فرکانس پایی و یا داروهای تقویت استخوان آزمایش شده است.در عین حال ، تا هنگام کشف روشی موثر برای جلوگیری از تضعیف استخوانها و تحلیل عضلانی ، عملا سفرهای بلند مدت سرنشین دارمانند سفر به مریخ میسر نخواهد بود.دانشمندان در تلاشند تا با به کارگیری روشهایی مانند چرخش فضاپیما به دور خود و یا استفاده از تجهیزات مکانیکی پیشرفته نوعی گرانش مصنوعی در فضاپیما ایجاد کنند تا اثرات سوء بی وزنی بر بدن فضانوردان به حداقل برسد.
امیدوارم مفید باشه
ممنون جواب اون يكي سوالم روهم ميشه بدين
ارسال‌ها: 46
موضوع‌ها: 0
تاریخ عضویت: Mar 2010
خب موهاشون رو کوتاه میکنند چون بلند میشه! و تمیز نگه داشتن موی بلند کاره مشکلیه چه در زمین چه در فضا.
متن پایین از خاطرات انوشه انصاریه :
هیجان‌انگیزترین تجربه در ایستگاه بین‌المللی فضایی - شاید من آن را یک تجربه می‌دانم - شستشوی موهای سر فضانوردان است. حالا من می‌فهمم چرا فضانوردان موهای خود را کوتاه میکنند. ابتدا باید یک کیسه حاوی آب را روی سرتان بگذارید و بعد از اینکه گوی‌های کوچک آب دور و بر سر شما آرام گرفتند با استفاده از شامپوی خشک و بسیار با ملایمت موهایتان را بشویید. با کوچکترین حرکت حساب‌نشده‌ای قطرات گوی مانند اب به همه طرف پراکنده می‌شوند.
پیروز باشید
ارسال‌ها: 139
موضوع‌ها: 7
تاریخ عضویت: Jun 2010
gloryspace نوشته: خب موهاشون رو کوتاه میکنند چون بلند میشه! و تمیز نگه داشتن موی بلند کاره مشکلیه چه در زمین چه در فضا.
متن پایین از خاطرات انوشه انصاریه :
هیجان‌انگیزترین تجربه در ایستگاه بین‌المللی فضایی - شاید من آن را یک تجربه می‌دانم - شستشوی موهای سر فضانوردان است. حالا من می‌فهمم چرا فضانوردان موهای خود را کوتاه میکنند. ابتدا باید یک کیسه حاوی آب را روی سرتان بگذارید و بعد از اینکه گوی‌های کوچک آب دور و بر سر شما آرام گرفتند با استفاده از شامپوی خشک و بسیار با ملایمت موهایتان را بشویید. با کوچکترین حرکت حساب‌نشده‌ای قطرات گوی مانند اب به همه طرف پراکنده می‌شوند.
پیروز باشید
مگه نگفتين فضانوردان فعلا نمي تونن به سفر هاي طولاني مدت برن مگه سفر هاي كوتاه چند روزه كه موهاشون تو اون مدت بلند بشه؟
