11-10-2011, 01:36 PM
[color="#0000ff"]
[b] ابرنو اختر بزرگ نمايي شده
ابرنواخترها در ميان ستاره شناسان مهمترين ابزار کشف تاريخچه کيهان هستند . کثرت آنها به ما اين اجازه را ميدهد تا از چگونگي تشکيل ستاره ، افزايش عناصر سنگين و گسترش فاصله ميان کهکشانها آگاه شويم . هنوز اين انفجارات عظيم در محدوده اي مشخص همچنان درخشانند وبا تلسکوپهاي رايج قابل مشاهده . محدوده آنان توسط گرانش گسترش هم مي يابد . يکي از نتايج تئوري انشتين و قانون نسبيت اين است که اجرام سنگين باعث خمش فضا مي شوند وخاصيت لنز گونه ايجاد مي شود اولين بار اين فرض در سال 1924واقع شد در سال 1937 فريتس زوئيکي درباره کهکشانها طرحي پيشنهاد کرد تا اينکه در سال1979کوازار دوردستي مشاهده شد هسته پر انرژِي کهکشاني دوردست توسط اغتشاشات گرانشي يک خوشه کهکشاني به دو نيم تقسيم شد . وقتي خاصيت لنز اين است که تصوير را قوسي کرده يا بزرگ کند لابد مي تواند جرم دوردست را نيز بزرگتر جلوه دهد وباعث افزايش مقدار نوري شود که ما دريافت مي کنيم . بنابراين ستاره شناسان از ابرنواخترهاي دوردست به عنوان ابزار کارشان بهره مي برند اما در اين موقعيت بايد به دنبال ابرنواختري متفاوت باشند . محققان معمولا به طيفهاي مرئي توجه مي کنند و بخشهايي که با چشم ديده مي شوند اما در مورد انبساط کيهان نور اين اجرام به سمت قسمتهاي بي نور کشيده ميشودکه جهت تحقيق درباره ابرنواختر منابع ناچيزي محسوب مي شوند تيمي به سرپرستي رحمان امان الله در دانشگاه استکهلم سوئد با استفاده از vlt يکي از اين منابع را مورد تحقيق و بررسي قرار داد تا ابرنواختر را که به وسيله خاصيت لنزي خوشه کهکشاني بزرگ ابل 1689بزرگنمايي شده رصد کند اين خوشه به عنوان منبع لنز گرانشي اجرام معروف شده ومي تواند برخي کهکشانها را که بلافاصله بعد از انفجار بزرگ تشکيل شده اند را مرئي سازد . در سال 2009 تيم ابر نواختري را کشف کرد که توسط اين خوشه بزرگنمايي شده بود و5 تا6 ميليارد سال نوري با ما فاصله داشت در مقاله اي جديد تيم جزئياتي از يک ابرنواختر دورتر را که در فاصله 10ميليارد سال نوري قرار دارد آشکار کرد. از توزيع انرژي در نقاط مختلف طيف مي توان حدس زد که ابرنواختر مزبور به علت فروريختگي هسته در ستاره اي پرجرم اتفاق افتاده . فاصله اين پديده آن را در رديف ابرنواخترهاي بسيار دور قرار ميدهد که تاکنون مشاهده شده . رصد ساير اين نوع ابرنواخترهاي دور نيازمند گذاشتن وقت يشتر وبکارگيري تلسکوپ هابل يا تلسکوپهاي بزرگ ديگر است .
برگرفته از : جهان امروز
[/b][/color]
[attach=config]1043[/attach]
[b] ابرنو اختر بزرگ نمايي شده
ابرنواخترها در ميان ستاره شناسان مهمترين ابزار کشف تاريخچه کيهان هستند . کثرت آنها به ما اين اجازه را ميدهد تا از چگونگي تشکيل ستاره ، افزايش عناصر سنگين و گسترش فاصله ميان کهکشانها آگاه شويم . هنوز اين انفجارات عظيم در محدوده اي مشخص همچنان درخشانند وبا تلسکوپهاي رايج قابل مشاهده . محدوده آنان توسط گرانش گسترش هم مي يابد . يکي از نتايج تئوري انشتين و قانون نسبيت اين است که اجرام سنگين باعث خمش فضا مي شوند وخاصيت لنز گونه ايجاد مي شود اولين بار اين فرض در سال 1924واقع شد در سال 1937 فريتس زوئيکي درباره کهکشانها طرحي پيشنهاد کرد تا اينکه در سال1979کوازار دوردستي مشاهده شد هسته پر انرژِي کهکشاني دوردست توسط اغتشاشات گرانشي يک خوشه کهکشاني به دو نيم تقسيم شد . وقتي خاصيت لنز اين است که تصوير را قوسي کرده يا بزرگ کند لابد مي تواند جرم دوردست را نيز بزرگتر جلوه دهد وباعث افزايش مقدار نوري شود که ما دريافت مي کنيم . بنابراين ستاره شناسان از ابرنواخترهاي دوردست به عنوان ابزار کارشان بهره مي برند اما در اين موقعيت بايد به دنبال ابرنواختري متفاوت باشند . محققان معمولا به طيفهاي مرئي توجه مي کنند و بخشهايي که با چشم ديده مي شوند اما در مورد انبساط کيهان نور اين اجرام به سمت قسمتهاي بي نور کشيده ميشودکه جهت تحقيق درباره ابرنواختر منابع ناچيزي محسوب مي شوند تيمي به سرپرستي رحمان امان الله در دانشگاه استکهلم سوئد با استفاده از vlt يکي از اين منابع را مورد تحقيق و بررسي قرار داد تا ابرنواختر را که به وسيله خاصيت لنزي خوشه کهکشاني بزرگ ابل 1689بزرگنمايي شده رصد کند اين خوشه به عنوان منبع لنز گرانشي اجرام معروف شده ومي تواند برخي کهکشانها را که بلافاصله بعد از انفجار بزرگ تشکيل شده اند را مرئي سازد . در سال 2009 تيم ابر نواختري را کشف کرد که توسط اين خوشه بزرگنمايي شده بود و5 تا6 ميليارد سال نوري با ما فاصله داشت در مقاله اي جديد تيم جزئياتي از يک ابرنواختر دورتر را که در فاصله 10ميليارد سال نوري قرار دارد آشکار کرد. از توزيع انرژي در نقاط مختلف طيف مي توان حدس زد که ابرنواختر مزبور به علت فروريختگي هسته در ستاره اي پرجرم اتفاق افتاده . فاصله اين پديده آن را در رديف ابرنواخترهاي بسيار دور قرار ميدهد که تاکنون مشاهده شده . رصد ساير اين نوع ابرنواخترهاي دور نيازمند گذاشتن وقت يشتر وبکارگيري تلسکوپ هابل يا تلسکوپهاي بزرگ ديگر است .
برگرفته از : جهان امروز
[/b][/color]
[attach=config]1043[/attach]