[COLOR="#008000"]
به نام خدا
نیل الدرن آرمسترانگ
25 اوت 2012 ؛ روزی که نخستین انسانی که پا بر ماه نهاد ،
به علت عوارض بعد از عمل در 82 سالگی جان خود را از دست داد . اکنون در 25 اوت 2013 که دقیقا 1 سال از مرگ وی می گذرد ، نگاهی داریم به زندگی 82 ساله ی وی .
تولد
نیل آرمسترانگ حاصل ازدواج استفان کونیگ آرمسترانگ و ویولا لوئیس انگل است و در 5 اوت 1930 ؛ در شهر واپاکونتا، اوهایو به دنیا آمد .
نوجوانی و جوانی
پدرش استفان آرمسترانگ، حسابرس دولت ایالتی اوهایو بوده است و بارها در سراسر کشور نقل مکان کرده است. گفته می شود که نیل قبل از تولد ۱۵ سالگی اش در ۲۰ شهر مختلف زندگی کرده*است. وی در سن 6 سالگی به همراه پدرش برای اولین بار پرواز را تجربه کرد و در این زمان بود که اشتیاقش برای فضانورد شدن شکل گرفته و در طول زندگی اش از بین نرفت.
او به شدت به پرواز علاقه داشت. پدر او برای تحصیل نیل در دبیرستان "بلوم"، برای آخرین بار در سال ۱۹۴۴ به شهرستان واپاکونتا نقل مکان کرد.
. قهرمان زندگی آرمسترانگ چارلز لیندبرگ بود و در سن 16 سالگی، پیش از اینکه بتواند رانندگی کند، پرواز را شروع کرد
وی در سال 1947 تحصیل در رشته مهندسی هوا فضا را در دانشگاه پوردو آغاز کرد و لیسانس خود را در سال 1955 در این رشته دریافت کرد،ی پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه پوردو تصمیم گرفت به خلبان آزمایشی مطالعات تجربی نیز تبدیل شود و از این رو به کمیته مشاوره ملی ایستگاه پرواز های سریع در پایگاه هوایی ادواردز پیوست. اولین پرواز وی بر روی هواپیمای موشکی در 15 آگوست 1957 و در ارتفاع 18 کیلومتری انجام گرفت. وی در این دوران پروازهای آزمایشی زیادی را بر روی هواپیماهای مختلف انجام داد.
بزرگسالی
نیل در1985 در برنامه ی
Man In Space Soonest
نیروی هوایی آمریکا پذیرفته شد. در سال 1960 به عضویت گروه خلبانان مشاور بوئینگ
X-20 Dyna-Soar
یک هواپیمای فضایی نظامی درآمد و در مارچ 1962 آرمسترانگ به عنوان یکی از 6 خلبان برگزیده که در برنامه فضایی پرواز خواهند کرد، انتخاب شد.
در آن زمان، درخواست آرمسترانگ که به شدت جذب برنامه فضایی آپولو و جستجو در محیط فضایی جدید شده بود، یک هفته پس از زمان تعیین شده به پایگاه ادواردز رسید، اما این درخواست به کمک دوست آرمسترانگ به شکلی که کسی متوجه نشود، در میان دیگر درخواست ها قرار گرفت و وی توانست در تست پزشکی در پایگاه بروکز سیتی شرکت کند.
در سال 1962 ، سالی که جان اف، کندی قول داد تا پایان دهه انسانی را به روی کره ماه می فرستد، از نیل برای پیوستن به نیروی فضایی ناسا دعوت شد و وی بدون تامل این دعوت را پذیرفت. در حالی که روسها عنوان اولین انسان ها در فضا را از آن خود کرده بودند، آمریکایی ها در تلاش بودند در این رقابت پیروز شوند و از این رو حمایت*های مالی و پشتیبانی از برنامه آپولوی ناسا هیچ حد و مرزی نداشت
آرمسترانگ طی ماموریت جمینی 8 توانست کنترل کپسول فضایی را در دست گرفته و جان خود و کمک خلبانش را نجات دهد. نیل انسانی به شدت خجالتی و کم حرف بود اما مهارت های پرواز وی باعث شد تا در نهایت به فرمانده بی چون و چرای آپولو 11 تبدیل شود .
در سال 1969 سر انجام ؛
آرمسترانگ به همراه
باز آلدرین و مایکل کالینز به عنوان افراد منتخب برای اولین ماموریت آپولو به سوی ماه،* در فضاپیمایی که سیستم کنترلی آن کمتر از یک هزارم قدرت رایانشی لپ تاپ های امروزی بود، راهی کره ماه شدند .
20 جولای 1969 ،آن ها به ماه رسیدند ، آرمسترانگ پس از مانور دادن برای جلوگیری از اصابت با صخره ها، تنها 20 ثانیه سوخت در اختیار داشت تا اتاقک ایگل را بر روی سطح ماه فرود آورد، و در نهایت وی از درون کپسول به مرکز کنترل هیجان زده در هیوستون اعلام کرد: ایگل فرود آمد. وی درحالی که با احتیاط اتاقک فضایی را ترک می کرد، جمله مشهورش را آماده می*کرد و در نهایت گفت: قدمی کوچک برای انسان، جهشی بزرگ برای بشریت. جمله ای که در تاریخ فعالیت های فضایی بشر جاودانه شد .
پس از بازگشت به زمین ، آرمسترانگ حاضر نشد از شهرتش برای درآمدزایی استفاده کند و به در تنهایی در مزرعه اش در اوهایو به زندگی پرداخت، در دانشگاه سینسیناتی به آموزش مهندسی پرداخته و در نهایت وارد تجارت شد .
آرمسترانگ در طول حیاتش به ندرت مصاحبه ای انجام داد و هیچ عکسی از خود را برای کسی امضا نکرد و تنها گاه و بی گاه به سخنرانی های کوتاه و پراکنده ای بسنده می کرد. وی به همراه دو فضانورد دیگر آپولو در سال 1999 مدال هوانوردی لانگلی را از ال گور دریافت کردند .
ارمسترانگ درهفتم آگوست سال 2012 تحت جراحی قلب قرار گرفت و در 25 آگوست 2012 به دلیل اختلالات ناشی از این جراحی سنگین، در اوهایو آمریکا چشم از جهان فرو بست .
اکنون که 1 سال از مرگ وی میگذرد ،
او و جمله ی معروفش در ذهن اکثریت مردم جهان باقی است .
روحش شاد و یادش گرامی باد
امیرحسین ادیبی
[/COLOR]نیل الدرن آرمسترانگ
25 اوت 2012 ؛ روزی که نخستین انسانی که پا بر ماه نهاد ،
به علت عوارض بعد از عمل در 82 سالگی جان خود را از دست داد . اکنون در 25 اوت 2013 که دقیقا 1 سال از مرگ وی می گذرد ، نگاهی داریم به زندگی 82 ساله ی وی .
تولد
نیل آرمسترانگ حاصل ازدواج استفان کونیگ آرمسترانگ و ویولا لوئیس انگل است و در 5 اوت 1930 ؛ در شهر واپاکونتا، اوهایو به دنیا آمد .
نوجوانی و جوانی
پدرش استفان آرمسترانگ، حسابرس دولت ایالتی اوهایو بوده است و بارها در سراسر کشور نقل مکان کرده است. گفته می شود که نیل قبل از تولد ۱۵ سالگی اش در ۲۰ شهر مختلف زندگی کرده*است. وی در سن 6 سالگی به همراه پدرش برای اولین بار پرواز را تجربه کرد و در این زمان بود که اشتیاقش برای فضانورد شدن شکل گرفته و در طول زندگی اش از بین نرفت.
او به شدت به پرواز علاقه داشت. پدر او برای تحصیل نیل در دبیرستان "بلوم"، برای آخرین بار در سال ۱۹۴۴ به شهرستان واپاکونتا نقل مکان کرد.
. قهرمان زندگی آرمسترانگ چارلز لیندبرگ بود و در سن 16 سالگی، پیش از اینکه بتواند رانندگی کند، پرواز را شروع کرد
وی در سال 1947 تحصیل در رشته مهندسی هوا فضا را در دانشگاه پوردو آغاز کرد و لیسانس خود را در سال 1955 در این رشته دریافت کرد،ی پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه پوردو تصمیم گرفت به خلبان آزمایشی مطالعات تجربی نیز تبدیل شود و از این رو به کمیته مشاوره ملی ایستگاه پرواز های سریع در پایگاه هوایی ادواردز پیوست. اولین پرواز وی بر روی هواپیمای موشکی در 15 آگوست 1957 و در ارتفاع 18 کیلومتری انجام گرفت. وی در این دوران پروازهای آزمایشی زیادی را بر روی هواپیماهای مختلف انجام داد.
بزرگسالی
نیل در1985 در برنامه ی
Man In Space Soonest
نیروی هوایی آمریکا پذیرفته شد. در سال 1960 به عضویت گروه خلبانان مشاور بوئینگ
X-20 Dyna-Soar
یک هواپیمای فضایی نظامی درآمد و در مارچ 1962 آرمسترانگ به عنوان یکی از 6 خلبان برگزیده که در برنامه فضایی پرواز خواهند کرد، انتخاب شد.
در آن زمان، درخواست آرمسترانگ که به شدت جذب برنامه فضایی آپولو و جستجو در محیط فضایی جدید شده بود، یک هفته پس از زمان تعیین شده به پایگاه ادواردز رسید، اما این درخواست به کمک دوست آرمسترانگ به شکلی که کسی متوجه نشود، در میان دیگر درخواست ها قرار گرفت و وی توانست در تست پزشکی در پایگاه بروکز سیتی شرکت کند.
در سال 1962 ، سالی که جان اف، کندی قول داد تا پایان دهه انسانی را به روی کره ماه می فرستد، از نیل برای پیوستن به نیروی فضایی ناسا دعوت شد و وی بدون تامل این دعوت را پذیرفت. در حالی که روسها عنوان اولین انسان ها در فضا را از آن خود کرده بودند، آمریکایی ها در تلاش بودند در این رقابت پیروز شوند و از این رو حمایت*های مالی و پشتیبانی از برنامه آپولوی ناسا هیچ حد و مرزی نداشت
آرمسترانگ طی ماموریت جمینی 8 توانست کنترل کپسول فضایی را در دست گرفته و جان خود و کمک خلبانش را نجات دهد. نیل انسانی به شدت خجالتی و کم حرف بود اما مهارت های پرواز وی باعث شد تا در نهایت به فرمانده بی چون و چرای آپولو 11 تبدیل شود .
در سال 1969 سر انجام ؛
آرمسترانگ به همراه
باز آلدرین و مایکل کالینز به عنوان افراد منتخب برای اولین ماموریت آپولو به سوی ماه،* در فضاپیمایی که سیستم کنترلی آن کمتر از یک هزارم قدرت رایانشی لپ تاپ های امروزی بود، راهی کره ماه شدند .
20 جولای 1969 ،آن ها به ماه رسیدند ، آرمسترانگ پس از مانور دادن برای جلوگیری از اصابت با صخره ها، تنها 20 ثانیه سوخت در اختیار داشت تا اتاقک ایگل را بر روی سطح ماه فرود آورد، و در نهایت وی از درون کپسول به مرکز کنترل هیجان زده در هیوستون اعلام کرد: ایگل فرود آمد. وی درحالی که با احتیاط اتاقک فضایی را ترک می کرد، جمله مشهورش را آماده می*کرد و در نهایت گفت: قدمی کوچک برای انسان، جهشی بزرگ برای بشریت. جمله ای که در تاریخ فعالیت های فضایی بشر جاودانه شد .
پس از بازگشت به زمین ، آرمسترانگ حاضر نشد از شهرتش برای درآمدزایی استفاده کند و به در تنهایی در مزرعه اش در اوهایو به زندگی پرداخت، در دانشگاه سینسیناتی به آموزش مهندسی پرداخته و در نهایت وارد تجارت شد .
آرمسترانگ در طول حیاتش به ندرت مصاحبه ای انجام داد و هیچ عکسی از خود را برای کسی امضا نکرد و تنها گاه و بی گاه به سخنرانی های کوتاه و پراکنده ای بسنده می کرد. وی به همراه دو فضانورد دیگر آپولو در سال 1999 مدال هوانوردی لانگلی را از ال گور دریافت کردند .
ارمسترانگ درهفتم آگوست سال 2012 تحت جراحی قلب قرار گرفت و در 25 آگوست 2012 به دلیل اختلالات ناشی از این جراحی سنگین، در اوهایو آمریکا چشم از جهان فرو بست .
اکنون که 1 سال از مرگ وی میگذرد ،
او و جمله ی معروفش در ذهن اکثریت مردم جهان باقی است .
روحش شاد و یادش گرامی باد
امیرحسین ادیبی