10-11-2009, 10:13 AM
ببینید توی جامعه هر قسمتی فرهنگ خاص خودش رو می طلبه. من مثالهای ساده میزنم. مثلاَ اینکه مردم پولهاشونو به بانک بدن... یا اینکه مثلاَ کوهنوردی میکنن. اتفاقاَ این دومی جالبه. ببینید الان فرهنگ کوهنوردی توی دورود کاملاَ جا افتاده و به جرات میگم خونه ای رو پیدا نمی کنید که توش کوله پشتی و ... مخصوص کوهستان نباشه. هر زمان که یه کوه پیمایی همگانی میذارن اکثر مردم شهر میرن. والدین اجازه میدن بچه هاشون توی کوه شب مانی داشته باشن و به ارتفاعات خارج از استان برن اون هم تنهایی. خب چون فرهنگش جا افتاده. چون دیگه خانواده ها میدونن که مثلاَ ورزش برای سلامتی خوبه. و بچه هاشون توی محیط سالمی میرن و...
اما علم ستاره شناسی
خودمم جرات نمیکردم بیشتر از 1 خط توی جمع صحبت کنم. میگفتن وقت تلف کردنه. این همه خرج کنی که چی؟؟ اصلاَ اینا رو بدونی که چی؟؟
اما من با همه مخالفتهایی که بود تلاش خودم رو کردم و اول از همه سعی کردم به مردم بگم یک ستاره شناس چطوریه؟ طرز فکرش چیه؟ باور میکنید حتی طرز لباس پوشیدن هم مهم هست؟ دلیل دارم که میگم .اگه شما یه انجمن داشته باشید که هر چی از این مدهای بد که جدیداَ میبینیم عضو اون باشن و زمانتون فقط به خنده بره خب مشخصه که هیچ وقت والدین اجازه ورود بچه هاشونو به اون انجمن نمیدن. یا اینکه اگه من بد لباس بپوشم مطمئنم که اگه یک نفر واقعاَ دلش بخواد ستاره شناسی کار کنه اما به خاطر وضع بد من خانوادش بهش میگن تو هم یکی میشی مثل اون.
خب دیگه. این میشه فرهنگ. خودم بودم و با خانواده ها صحبت کردم. با بچه ها. علاقم رو تحمیل نکردم اما فرهنگش رو سعی میکنم جا بندازم و ازش دفاع میکنم.
سال گذشته با مشکلات زیادی که داشتم تونستم یه دوره کلاس توی دورود و یکی از روستاها بذارم. سعی کردم خانواده ها رو توجیه کنم. با اینکه خودم هزینه کردم از لوح تقدیر گرفته تا جوایز و... فکر میکردم موفق نشدم اما امسال خود خانواده ها از آموزش و پرورش خواستن که بازم کلاس ها برقرار بشه.
خب. اگه یه برنامه توی دورود برگذار بشه دیگه نگران این نیستم که کسی میاد یا نه؟ اینکه کسانی که میان واسه مسخره بازی میان یا اینکه برنامه موفق میشه.
پس اگه هر چیزی توی جامعه موفق شده به خاطر اینکه مروج های اولیه خودشون خواستن که به اونجا رسیدن.
چیزایی که من گفتم حاشیه نیستن . عوامل روانشناسی کا ترویج هستند. :roll:
از اینکه صحبت هام طولانی شد عذر میخوام. :!:
اما علم ستاره شناسی
خودمم جرات نمیکردم بیشتر از 1 خط توی جمع صحبت کنم. میگفتن وقت تلف کردنه. این همه خرج کنی که چی؟؟ اصلاَ اینا رو بدونی که چی؟؟
اما من با همه مخالفتهایی که بود تلاش خودم رو کردم و اول از همه سعی کردم به مردم بگم یک ستاره شناس چطوریه؟ طرز فکرش چیه؟ باور میکنید حتی طرز لباس پوشیدن هم مهم هست؟ دلیل دارم که میگم .اگه شما یه انجمن داشته باشید که هر چی از این مدهای بد که جدیداَ میبینیم عضو اون باشن و زمانتون فقط به خنده بره خب مشخصه که هیچ وقت والدین اجازه ورود بچه هاشونو به اون انجمن نمیدن. یا اینکه اگه من بد لباس بپوشم مطمئنم که اگه یک نفر واقعاَ دلش بخواد ستاره شناسی کار کنه اما به خاطر وضع بد من خانوادش بهش میگن تو هم یکی میشی مثل اون.
خب دیگه. این میشه فرهنگ. خودم بودم و با خانواده ها صحبت کردم. با بچه ها. علاقم رو تحمیل نکردم اما فرهنگش رو سعی میکنم جا بندازم و ازش دفاع میکنم.
سال گذشته با مشکلات زیادی که داشتم تونستم یه دوره کلاس توی دورود و یکی از روستاها بذارم. سعی کردم خانواده ها رو توجیه کنم. با اینکه خودم هزینه کردم از لوح تقدیر گرفته تا جوایز و... فکر میکردم موفق نشدم اما امسال خود خانواده ها از آموزش و پرورش خواستن که بازم کلاس ها برقرار بشه.
خب. اگه یه برنامه توی دورود برگذار بشه دیگه نگران این نیستم که کسی میاد یا نه؟ اینکه کسانی که میان واسه مسخره بازی میان یا اینکه برنامه موفق میشه.
پس اگه هر چیزی توی جامعه موفق شده به خاطر اینکه مروج های اولیه خودشون خواستن که به اونجا رسیدن.
چیزایی که من گفتم حاشیه نیستن . عوامل روانشناسی کا ترویج هستند. :roll:
از اینکه صحبت هام طولانی شد عذر میخوام. :!:
دوشنبه , 18 مهر 1384.گاهی یه تاریخ آدمو پر انرژی تر میکنه.منو استروتاک