08-04-2005, 01:05 PM
اثیر به عنوان ماده میان ستاره ای نخستین ماده جهان شناخته شده است. لازم است درباره ماده میان ستاره ای قدری قلم فرساپی کنیم. اتو استروو ستاره شناس امریکاپی در مبانی ستاره شناسی مینویسد: کهکشان راه شیری دارای مقدار زیادی گرد و غبار است که به صورت دانه های ریز توزیع شده اند قسمت اعظم آن به صورت ابرهای متراکمی است که از گلوبولهای گرد سیاه و متراکمی به اندازه یک دهم یا یک صدم سال نوری تا مجتمع های بسیار بزرگ گاز و گردو غبار به وسعت چند صد پارسک تشکیل شده اند. نظیر ابرهاپی در صورت فلکی جبار یا اوریون. گاو. ماکیان و عقرب. این ابرهای کیهانی به بازوهای مارپیچی کهکشان راه شیری مربوط هستند.در مجاورت منظومه شمسی چگالی گاز هیدروژن بطور متوسط در حدود یک اتم در هر سانتیمتر مکعب است.این نشان می دهد که گاز هیدروژن بسیار رقیقی در فضای میان ستاره ای وجود دارد و می توان گفت که چنین گازهای رقیقی را در گزشته اثیر می نامیدند که دوباره توسط دانشمندان کشف شده است.امروز در محیط های علمی هیچ کس جرات نمی کند با حضور و وجود اثیر دوباره کشف شده مخالفت کند.