04-11-2014, 12:56 PM
دانشمندان با تحلیل نوعی سیگنال، آن را به وجود ماده تاریک نسبت داده اند.
[ATTACH=CONFIG]1979[/ATTACH]
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، ماده تاریک دهه هاست که یکی از اهداف مهم فیزیک نجومی بوده و محققان همواره به دنبال کاوش هویت این ماده نامرئی بوده اند. تصور می شود، چنین مولفه ای بخش اعظم جهان را تشکیل داده با این حال، کارشناسان هنوز هویت آن را شناسایی نکرده اند.
مطالعه جدید با استفاده از داده های عمومی تلسکوپ فضایی فرمی ناسا ممکن است پاسخ هایی به پرسش های مطرح در این زمینه ارائه دهد.
«دان هوپر» دانشیار «آزمایشگاه ملی فرمی» واقع در ایلینوی و همکارانش، از سال 2009 تاکنون در حال بررسی سیگنالی در قلب کهکشان راه شیری بوده اند. این سیگنال از هاله ای از پرتوهای گامای دارای تشعشع انرژی بی نهایت تشکیل شده و دانشمندان را متقاعد کرد که این سیگنال، توسط برخورد ذرات ماده تاریک به یکدیگر تولید شده است.
زمانی که این ذرات یکدیگر را نابود می کنند، پرتوهای گامایی را به فضا گسیل می دارند که جرقه ای قابل درک را در مرکز کهکشان راه شیری پدید می آورند. کشف های مشابه در کهکشان های کوتوله مجاور نیز نشان می دهد این فرضیه می تواند درست باشد.
هوپر این سیگنال را مشخص ترین سرنخ برای ذرات ماده تاریک تاکنون می خواند.
برای تایید یافته هایشان، دانشمندان حاضر در این تحقیق، مجبور به حذف دیگر احتمالات برای منشا سیگنال مزبور بودند؛ یکی از احتمالات موجود این بود که اشعه های موردبخث توسط یک تپ اختر دوردست یا یک ستاره سریع چرخان ایجاد شده اند. آن ها دریافتند این پرتوهای گاما، حوزه هایی به عرض 10 هزار سال نوری را در اطراف مرکز کهکشانی ایجاد می کنند که احتمال تپ اخترها را به عنوان منبع این اشعه ها از بین می برد.
چنانچه کشف جدید پروفسور هوپر و تیم علمی اش با سیگنال های مشابه در مرکز دیگر کهکشان ها مطابقت داشته باشد، احتمال درست بودن دستاورد جدید تقویت خواهد شد.
[ATTACH=CONFIG]1979[/ATTACH]
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، ماده تاریک دهه هاست که یکی از اهداف مهم فیزیک نجومی بوده و محققان همواره به دنبال کاوش هویت این ماده نامرئی بوده اند. تصور می شود، چنین مولفه ای بخش اعظم جهان را تشکیل داده با این حال، کارشناسان هنوز هویت آن را شناسایی نکرده اند.
مطالعه جدید با استفاده از داده های عمومی تلسکوپ فضایی فرمی ناسا ممکن است پاسخ هایی به پرسش های مطرح در این زمینه ارائه دهد.
«دان هوپر» دانشیار «آزمایشگاه ملی فرمی» واقع در ایلینوی و همکارانش، از سال 2009 تاکنون در حال بررسی سیگنالی در قلب کهکشان راه شیری بوده اند. این سیگنال از هاله ای از پرتوهای گامای دارای تشعشع انرژی بی نهایت تشکیل شده و دانشمندان را متقاعد کرد که این سیگنال، توسط برخورد ذرات ماده تاریک به یکدیگر تولید شده است.
زمانی که این ذرات یکدیگر را نابود می کنند، پرتوهای گامایی را به فضا گسیل می دارند که جرقه ای قابل درک را در مرکز کهکشان راه شیری پدید می آورند. کشف های مشابه در کهکشان های کوتوله مجاور نیز نشان می دهد این فرضیه می تواند درست باشد.
هوپر این سیگنال را مشخص ترین سرنخ برای ذرات ماده تاریک تاکنون می خواند.
برای تایید یافته هایشان، دانشمندان حاضر در این تحقیق، مجبور به حذف دیگر احتمالات برای منشا سیگنال مزبور بودند؛ یکی از احتمالات موجود این بود که اشعه های موردبخث توسط یک تپ اختر دوردست یا یک ستاره سریع چرخان ایجاد شده اند. آن ها دریافتند این پرتوهای گاما، حوزه هایی به عرض 10 هزار سال نوری را در اطراف مرکز کهکشانی ایجاد می کنند که احتمال تپ اخترها را به عنوان منبع این اشعه ها از بین می برد.
چنانچه کشف جدید پروفسور هوپر و تیم علمی اش با سیگنال های مشابه در مرکز دیگر کهکشان ها مطابقت داشته باشد، احتمال درست بودن دستاورد جدید تقویت خواهد شد.
ما زنده از آنیم که آرام نگیریم * موجیم که آسودگی ما عدم ماست