امروز صبح رفتم برای رصد 3 دنباله دار Lovejoy ، Ison و Encke. بویژه lovejoy که فرصت زیادی برای دیدنش در اوج نمونده.
قرار بود ساعت 5 بیدارشم تا 5:15 پشت بوم باشم و تلسکوپو اماده کرده باشم.
ولی ساعت 5:15 تازه بیدار شدم! بدو بدو یه نماز خوندمو تا رسیدم بالا و تلسکوپو سر هم کردم شد حدود 5:22.
اول رفتم سراغ Lovejoy که پیدا کردنش اسون تر بود. باید امتداد گاما به زتا اسد رو به اندازه دو برابر فاصلشون ادامه میدادم.
همین کارو کردم, ولی بدلیل همخط نبودن جوینده با تلسکوپ چیزی مشخص نشد. یکم از تو چشمی این ور و اون ور کردم تا بالاخره دیدمش.
نسبتا گسترده و محو بود. قدرشم حساب نکردم (اصلا بلد نبودم که حساب کنم :grin
. هستش ستاره ای و مشخص بود. دنبالشم اصلا دیده نمیشد, ولی کماش کمی حالت اشک مانند داشت که میشد جهت دنباله رو ازش فهمید.
یه بار تلسکوپو جهتشو عوض کردم تا دوباره پیداش کنم و دستم بیاد کجاست, ولی هرچی زور زدم نشد که نشد. ساعت حدود 5:25 بود. ترسیدم هوا روشن شه به دوتای دیگه بخصوص encke نرسم.
سریع رفتم سراغ ison. باید کمی بالاتر از ضلع چهارم لوزی ای که با سه ستاره الفا, گاما و تتا سنبله تشکیل میشد رو میگشتم.
عین دفعه قبل خبری نبود. باز یکم با چشمی این ور و انور کردم تا دیدمش. نسبت به lovejoy متمرکز تر و پر نور تر بود. احتمالا بخاطر همین متمرکز تر بودنش پر نور تر دیده میشد (همون قضیه قدر مجموع). این هم هسته ستاره ای و مشخصی داشت. باز هم دنباله دیده نمیشد و ایندفعه حتی کما هم جهت دنباله رو نشون نمیداد و فقط کمی بیضی شکل بود.
دوباره جهت تلسکوپو عوض کردم تا دوباره پیداش کنم. البته اول با شباهنگ همخطی اپتیک رو بررسی کردم تا مطمئن بشم مشخص نبودن دنباله بخاطر اپتیک نیست. تلسکوپ همخط بود, البته اگه نبود هم وسیله نداشتم تا درستش کنم. :-o
برگشتم سمت ison و ایندفعه شد و راحت پیداش کردم. رفتم lovejoy رو دوباره پیدا کنم که اونم شد. کم کم داشت افق روشن میشد. ساعت 5:33 بود.
افق وضعیت افتضاحی داشت. کاملا مه الود بود. نشونه پیدا کردن encke سیاره عطارد بود. باید عطاردو در پایین میدان دید جوینده قرار میدادم و اونوقت encke در بالای میدان دید جوینده قرار میگرفت.
متاسفانه من اینو همین الان فهمیدم (یعنی دیروز چک کرده بودم, ولی صبح یادم رفت) و به جاش هی عطاردو وسط میدان دید فایندر قرار میدادم و از تو چشمی عطاردو پایین میدان دید میذاشتمو و میخواستم دنباله دارو بالای میدان دید پیدا کنم. :-?
:lol:
هر چقدر زور زدم هیچی پیدا نکردم. میدونستم جوینده همخط نیست, برا همین همخطش کردم و دوباره رفتم دنبالش. حدود 20 دقیقه گشتم ولی نشد که نشد. (الان دیگه معلومه که چرا نشد). از ساعت 5:40 (یک ساعت قبل از طلوع خورشید) کم کم افق روشن شد و تا 10 دقیقه بعدش دیگه افق روشن بود و امیدی نبود. چون encke به خودی خود کم نور بود و تو اون افق مه الود و حالا روشن واقعا هیچ شانسی برای من نبود.
برگشتم گفتم یه نگاه به مشتری بکنم. با چشمی 25mm (تلسکوپ 8 دابسونی) که نگاه کردم دیدم خیلی درشتو خوشگله. چشمی 10mm رو گذاشتم. مشخص بود اپتیک همخطه, چون کمربند های جوی مشتری کاملا واضح بودن. یدفعه متوجه یکی از قمرای مشتری شدم که در لبه مشتری قرار داره و داره پشتش میره (البته الان متوجه شدم اون یه ستاره بوده, نه قمر). باز که دقت کردم دیدم یکی دیگه از قمرا جلوی قرص مشتریه و سایش هم روی مشتری افتاده. کلی خوش حال شدم که عجب صحنه ای و این حرفا. (الان که بررسی کردم, دیدم کالیستو جلوی مشتری بوده (که البته کمتر از بقیه قمرا اتفاق میفته) و اصلا سایه ای در کار نیست و احتمالا یکی از عوارض جوی مشتری بوده. انقدر سوتی واقعا جای شرمندگی داره :oops
باز سرمو بلند کردم, ساعت 5:58 بود. دیدم یه شی پر نور در افق شمال غربی در حال حرکته. تقریبا مطمئن بودم ایستگاه فضاییه. تلسکوپو برگردوندم سمتش و شروع کردم به تعقیبش از توی چشمی. بدک نبود, صفحات خورشیدیش تا حدودی معلوم بودن. اومدم بیخیالش بشم, سرمو اوردم بالا, ولی به خودم گفتم بذار رفتنش پشت کوهو ببینم. دوباره شروع کردم به تعقیبش تا بالاخره ساعت 6:01 دقیقه در سمت شمال, پشت کوه های توچال رفت. صحنه جالبی بود, بویژه که از چند ثانیه قبلش از تو چشمی حرکتشو بر فراز کوه ها میشد دید.
واقعا صبح پر باری بود و ارزش از خواب بلند شدنو داشت. تو اون سرما, با اون افق و چشم خواب الود من که هی باد بهش میخورد و پر اشک شده بود, دیدن اون دو تا دنباله دار به خودی خود جای خوش حالی داشت.
عکسم که نگرفتم, تلسکوپم دابسونیه دیگه, توقعی نمیره.
قرار بود ساعت 5 بیدارشم تا 5:15 پشت بوم باشم و تلسکوپو اماده کرده باشم.
ولی ساعت 5:15 تازه بیدار شدم! بدو بدو یه نماز خوندمو تا رسیدم بالا و تلسکوپو سر هم کردم شد حدود 5:22.
اول رفتم سراغ Lovejoy که پیدا کردنش اسون تر بود. باید امتداد گاما به زتا اسد رو به اندازه دو برابر فاصلشون ادامه میدادم.
همین کارو کردم, ولی بدلیل همخط نبودن جوینده با تلسکوپ چیزی مشخص نشد. یکم از تو چشمی این ور و اون ور کردم تا بالاخره دیدمش.
نسبتا گسترده و محو بود. قدرشم حساب نکردم (اصلا بلد نبودم که حساب کنم :grin
. هستش ستاره ای و مشخص بود. دنبالشم اصلا دیده نمیشد, ولی کماش کمی حالت اشک مانند داشت که میشد جهت دنباله رو ازش فهمید.یه بار تلسکوپو جهتشو عوض کردم تا دوباره پیداش کنم و دستم بیاد کجاست, ولی هرچی زور زدم نشد که نشد. ساعت حدود 5:25 بود. ترسیدم هوا روشن شه به دوتای دیگه بخصوص encke نرسم.
سریع رفتم سراغ ison. باید کمی بالاتر از ضلع چهارم لوزی ای که با سه ستاره الفا, گاما و تتا سنبله تشکیل میشد رو میگشتم.
عین دفعه قبل خبری نبود. باز یکم با چشمی این ور و انور کردم تا دیدمش. نسبت به lovejoy متمرکز تر و پر نور تر بود. احتمالا بخاطر همین متمرکز تر بودنش پر نور تر دیده میشد (همون قضیه قدر مجموع). این هم هسته ستاره ای و مشخصی داشت. باز هم دنباله دیده نمیشد و ایندفعه حتی کما هم جهت دنباله رو نشون نمیداد و فقط کمی بیضی شکل بود.
دوباره جهت تلسکوپو عوض کردم تا دوباره پیداش کنم. البته اول با شباهنگ همخطی اپتیک رو بررسی کردم تا مطمئن بشم مشخص نبودن دنباله بخاطر اپتیک نیست. تلسکوپ همخط بود, البته اگه نبود هم وسیله نداشتم تا درستش کنم. :-o
برگشتم سمت ison و ایندفعه شد و راحت پیداش کردم. رفتم lovejoy رو دوباره پیدا کنم که اونم شد. کم کم داشت افق روشن میشد. ساعت 5:33 بود.
افق وضعیت افتضاحی داشت. کاملا مه الود بود. نشونه پیدا کردن encke سیاره عطارد بود. باید عطاردو در پایین میدان دید جوینده قرار میدادم و اونوقت encke در بالای میدان دید جوینده قرار میگرفت.
متاسفانه من اینو همین الان فهمیدم (یعنی دیروز چک کرده بودم, ولی صبح یادم رفت) و به جاش هی عطاردو وسط میدان دید فایندر قرار میدادم و از تو چشمی عطاردو پایین میدان دید میذاشتمو و میخواستم دنباله دارو بالای میدان دید پیدا کنم. :-?
:lol:هر چقدر زور زدم هیچی پیدا نکردم. میدونستم جوینده همخط نیست, برا همین همخطش کردم و دوباره رفتم دنبالش. حدود 20 دقیقه گشتم ولی نشد که نشد. (الان دیگه معلومه که چرا نشد). از ساعت 5:40 (یک ساعت قبل از طلوع خورشید) کم کم افق روشن شد و تا 10 دقیقه بعدش دیگه افق روشن بود و امیدی نبود. چون encke به خودی خود کم نور بود و تو اون افق مه الود و حالا روشن واقعا هیچ شانسی برای من نبود.
برگشتم گفتم یه نگاه به مشتری بکنم. با چشمی 25mm (تلسکوپ 8 دابسونی) که نگاه کردم دیدم خیلی درشتو خوشگله. چشمی 10mm رو گذاشتم. مشخص بود اپتیک همخطه, چون کمربند های جوی مشتری کاملا واضح بودن. یدفعه متوجه یکی از قمرای مشتری شدم که در لبه مشتری قرار داره و داره پشتش میره (البته الان متوجه شدم اون یه ستاره بوده, نه قمر). باز که دقت کردم دیدم یکی دیگه از قمرا جلوی قرص مشتریه و سایش هم روی مشتری افتاده. کلی خوش حال شدم که عجب صحنه ای و این حرفا. (الان که بررسی کردم, دیدم کالیستو جلوی مشتری بوده (که البته کمتر از بقیه قمرا اتفاق میفته) و اصلا سایه ای در کار نیست و احتمالا یکی از عوارض جوی مشتری بوده. انقدر سوتی واقعا جای شرمندگی داره :oops
باز سرمو بلند کردم, ساعت 5:58 بود. دیدم یه شی پر نور در افق شمال غربی در حال حرکته. تقریبا مطمئن بودم ایستگاه فضاییه. تلسکوپو برگردوندم سمتش و شروع کردم به تعقیبش از توی چشمی. بدک نبود, صفحات خورشیدیش تا حدودی معلوم بودن. اومدم بیخیالش بشم, سرمو اوردم بالا, ولی به خودم گفتم بذار رفتنش پشت کوهو ببینم. دوباره شروع کردم به تعقیبش تا بالاخره ساعت 6:01 دقیقه در سمت شمال, پشت کوه های توچال رفت. صحنه جالبی بود, بویژه که از چند ثانیه قبلش از تو چشمی حرکتشو بر فراز کوه ها میشد دید.
واقعا صبح پر باری بود و ارزش از خواب بلند شدنو داشت. تو اون سرما, با اون افق و چشم خواب الود من که هی باد بهش میخورد و پر اشک شده بود, دیدن اون دو تا دنباله دار به خودی خود جای خوش حالی داشت.
عکسم که نگرفتم, تلسکوپم دابسونیه دیگه, توقعی نمیره.
[COLOR="#00FF00"]9[/COLOR]