گویا بالاخره بعد از چندین سال انتظار, می توانیم امیدوار به دیدن یک دنباله دار زیبا و پرنور باشیم. دنباله داری که پیشبینی ها حتی از قدر منفی ان خبر میدهند.
![[عکس: bqghulmlitbbzp6l.jpg]](http://www.up.persianv.com/imagess/bqghulmlitbbzp6l.jpg)
تلسکوپ Pan-STARRS 1 (بطور کامل The Panoramic Survey Telescope & Rapid Response System) واقع بر قله هالیکالای (Haleakalā) جزیره مائوئی (Maui) هاوایی, با هدف پیدا کردن سیارک ها و دنباله دار های بالقوه خطرناک برای زمین, چندین بار در ماه اسمان را جست و جو میکند.
در عکس های گرفته شده در تاریخ 5 و 6 ماه جون 2011, توسط دوربین 1.4 گیگاپیکسلی این تلسکوپ, دنباله داری کشف شد که نام c\2011 L4 را در لیست خرده اجرام منظومه شمسی گرفت.
![[عکس: kcv7d6ippqsa9wreh.gif]](http://www.up.persianv.com/imagess/kcv7d6ippqsa9wreh.gif)
در زمان کشف, دنباله دار در فاصله 6.6 واحد نجومی (978 میلیون کیلومتر) از خورشید, جایی داخل مدار زحل قرار داشت و دارای قدری معادل 19 بود.
محاسبات بر اساس مشاهدات اولیه نشان داد که دنباله دار در ماه مارچ 2013 (اسفند 91) در نزدیکترین فاصله خود از خورشید, به 50 میلیون کیلومتری ان میرسد, یعنی تقریبا به فاصله عطارد از خورشید. مدار مشخص شده برای این دنباله دار به شکل سهمی بود و نشان می داد که شاید این اولین و اخرین باری باشد که به سمت خورشید می اید و ما می توانیم ان را ببینیم.
همچنین این محاسبات قدری بین 0 و 1 را در اوج درخشش برای این دنباله دار پیشبینی کردند.
در اپریل و می سال 2012 دنباله دار به قدر کافی پرنور شده بود تا با تلسکوپ های متوسط اماتوری قابل مشاهده شود. دنباله دار در این زمان قدری حدود 12 داشت. از این زمان به بعد رصدگران نیمکره جنوبی می توانستند پیگیر این دنباله دار باشند.
بنابر بعضی از این رصد ها که توسط منجمان اماتور با تجربه و رصدگران حرفه ای دنباله دار ها انجام شد, بعضی حتی قدری منفی, حتی تا 4- (برابر درخشندگی سیاره زهره) برای ان متصور شدند.
![[عکس: aglbz3eut1lg25ygqtt.jpg]](http://www.up.persianv.com/imagess/aglbz3eut1lg25ygqtt.jpg)
در حال حاضر این دنباله دار فقط از نیمکره جنوبی زمین قابل روئیت است و تا روز های اول ماه مارچ (هفته دوم اسفند) برای ساکنان نیمکره شمالی قابل مشاهده نخواهد بود.
پن استارز به محض روئیت پذیری در اسمان نیمکره شمالی, با چشم غیرمسلح دیده می شود و روز 9 مارچ (19 اسفند) به اوج درخشش خود میرسد و ساکنان نیمکره شمالی روز های اوج درخشش این دنباله دار را از دست نخواهند داد.
مسیر حرکت دنباله دار و رویداد های خاص:
از زمانی که دنباله دار به اسمان نیمکره شمالی وارد می شود, سه بار در کنار سایر اجرام اسمانی قرار می گیرد.
اولین پدیده, نزدیکی پن استارز و ماه است. در روز چهارشنبه 13 مارچ (23 اسفند) این دنباله دار و ماه در فاصله 5.5 درجه ای هم در اسمان دیده می شوند.
ماه در این روز تنها 1.5 روز سن دارد و نه تنها به رصد دنباله دار لطمه ای نمیزند, بلکه منظره استثنایی را در افق غربی برای ناظران زمینی خلق می کند.
برای رصد و عکاسی از این پدیده از بعد از غروب خورشید, حدود یک ساعت وقت دارید. برای رصد این رویداد نیاز به افق بسیار باز دارید.
![[عکس: 3o2y1b346dpmheytetf2.jpg]](http://www.up.persianv.com/imagess/3o2y1b346dpmheytetf2.jpg)
پدیده دوم که شاید از اولی جذاب تر هم باشد, در روز دوشنبه 3 اپریل (14 فروردین) اتفاق می افتد. دنباله دار پن استارز که حالا کمی کم فروغ تر شده, پس از تاریکی نسبی اسمان, در کنار کهکشان بزرگ و پر فروغ آندرومدا دیده میشود.در این شب این دو حدود 3 درجه از یکدیگر فاصله دارند و براحتی در میدان دید 4 درجه ای اغلب finderscope (جوینده) های تلسکوپ ها در کنار هم دیده می شوند. در صورتی که دوربین دوچشمی با میدان دید بازتر از 4 درجه دارید, دیدن این پدیده را با دوچشمی خود از دست ندهید.
پس از غروب خورشید, پن استارز حدود 13 درجه از افق ارتفاع دارد و حدود 2 ساعت (در صورت داشتن افق باز) تا غروب ان فرصت برای رصد دارید.
![[عکس: meybdjzw0p6jqtslr074.jpg]](http://www.up.persianv.com/imagess/meybdjzw0p6jqtslr074.jpg)
پدیده سوم که شاید به زیبایی و جذابیت دو پدیده قبلی نباشد, در روز 19 اپریل (30 فروردین), یک روز چهارشنبه اتفاق می افتد. دنباله دار در این روز از حدود نیم ساعت بعد از غروب خورشید و تاریکی اسمان, در فاصله 3.5 درجه ای خوشه باز زیبای NGC 7789 (از قدر مجموع 6.7) دیده میشود.
این پدیده را هم مانند قبلی, می توانید با finderscope تلسکوپ یا دوربین دوچشمی ببینید.
برای دیدن این پدیده, در نیمه شمالی ایران تمام شب را فرصت خواهید داشت ولی ساکنان مناطق جنوبی ایران (عرض های جغرافیایی پایین تر از 32.5 درجه) چند ساعتی در میانه شب از دیدن این پدیده محروم خواهند بود ولی بعد از طلوع مجدد دو جرم در اسمان, تا طلوع خورشید می توانند به نظاره این پدیده بنشینند.
لطفا با ذکر منبع استفاده کنید
در عکس های گرفته شده در تاریخ 5 و 6 ماه جون 2011, توسط دوربین 1.4 گیگاپیکسلی این تلسکوپ, دنباله داری کشف شد که نام c\2011 L4 را در لیست خرده اجرام منظومه شمسی گرفت.
در زمان کشف, دنباله دار در فاصله 6.6 واحد نجومی (978 میلیون کیلومتر) از خورشید, جایی داخل مدار زحل قرار داشت و دارای قدری معادل 19 بود.
محاسبات بر اساس مشاهدات اولیه نشان داد که دنباله دار در ماه مارچ 2013 (اسفند 91) در نزدیکترین فاصله خود از خورشید, به 50 میلیون کیلومتری ان میرسد, یعنی تقریبا به فاصله عطارد از خورشید. مدار مشخص شده برای این دنباله دار به شکل سهمی بود و نشان می داد که شاید این اولین و اخرین باری باشد که به سمت خورشید می اید و ما می توانیم ان را ببینیم.
همچنین این محاسبات قدری بین 0 و 1 را در اوج درخشش برای این دنباله دار پیشبینی کردند.
در اپریل و می سال 2012 دنباله دار به قدر کافی پرنور شده بود تا با تلسکوپ های متوسط اماتوری قابل مشاهده شود. دنباله دار در این زمان قدری حدود 12 داشت. از این زمان به بعد رصدگران نیمکره جنوبی می توانستند پیگیر این دنباله دار باشند.
بنابر بعضی از این رصد ها که توسط منجمان اماتور با تجربه و رصدگران حرفه ای دنباله دار ها انجام شد, بعضی حتی قدری منفی, حتی تا 4- (برابر درخشندگی سیاره زهره) برای ان متصور شدند.
پن استارز به محض روئیت پذیری در اسمان نیمکره شمالی, با چشم غیرمسلح دیده می شود و روز 9 مارچ (19 اسفند) به اوج درخشش خود میرسد و ساکنان نیمکره شمالی روز های اوج درخشش این دنباله دار را از دست نخواهند داد.
مسیر حرکت دنباله دار و رویداد های خاص:
[ATTACH=CONFIG]1730[/ATTACH]
PanSTARRS در حال حاضر در صورت فلکی گرگ قرار دارد و از قدر حدود 9 یا 10 میدرخشد.دنباله دار از امروز تا اواخر ماه می (اوایل خرداد) که دوباره به حدود قدر 10 میرسد, در مسیر خود در اسمان به ترتیب از صورت های فلکی گرگ, عقرب, اکلیل جنوبی, تلسکوپ, میکروسکوپ, درنا, ماهی جنوبی, حجار, دلو, قیطس, ماهی (حوت), آندرومدا, ذات الکرسی, قیفاووس, اژدها و دب اصغر عبور می کند.از زمانی که دنباله دار به اسمان نیمکره شمالی وارد می شود, سه بار در کنار سایر اجرام اسمانی قرار می گیرد.
اولین پدیده, نزدیکی پن استارز و ماه است. در روز چهارشنبه 13 مارچ (23 اسفند) این دنباله دار و ماه در فاصله 5.5 درجه ای هم در اسمان دیده می شوند.
ماه در این روز تنها 1.5 روز سن دارد و نه تنها به رصد دنباله دار لطمه ای نمیزند, بلکه منظره استثنایی را در افق غربی برای ناظران زمینی خلق می کند.
برای رصد و عکاسی از این پدیده از بعد از غروب خورشید, حدود یک ساعت وقت دارید. برای رصد این رویداد نیاز به افق بسیار باز دارید.
پس از غروب خورشید, پن استارز حدود 13 درجه از افق ارتفاع دارد و حدود 2 ساعت (در صورت داشتن افق باز) تا غروب ان فرصت برای رصد دارید.
این پدیده را هم مانند قبلی, می توانید با finderscope تلسکوپ یا دوربین دوچشمی ببینید.
برای دیدن این پدیده, در نیمه شمالی ایران تمام شب را فرصت خواهید داشت ولی ساکنان مناطق جنوبی ایران (عرض های جغرافیایی پایین تر از 32.5 درجه) چند ساعتی در میانه شب از دیدن این پدیده محروم خواهند بود ولی بعد از طلوع مجدد دو جرم در اسمان, تا طلوع خورشید می توانند به نظاره این پدیده بنشینند.
لطفا با ذکر منبع استفاده کنید