سوال بی پاسخ

[Shirmardi]

درود

در اینکه مواد اولیه ای که یک منظومه را شکل می دهد شکی نیست
اما سن ستاره مادر بیشتر از سیارات اون است
به این دلیل که ستاره با آغاز فعالیت های خود مواد اطراف خودش رو در فضای پیرامونش پراکنده می کند!
همان طور که می دانید مواد سنگین تر کمتر دور می شوند و مواد سبک تر مثل گازها تا فاصله ای بیشتر از ستاره مادر قرار می گیرند و پس از پراکندگی با توجه به شرایط ستاره مادر و قدرت گرانش اون سیارات شروع به چرخش به دور آن می کنند ( اگر هم سن بودند که دیگر نمی توانستیم بگوییم که ستاره مادر است)



پس در نتیجه ستاره از سیارت زودتر شکل می گیرد و به فرم ثابتی دست پیدا می کند.
چه هنگام ممکن است سیاره در مجاورت ستاره مادر خود به جرمی نزدیک به جرم مشتری دست پیدا کند؟
در ضمن با توجه به جهت های بادهای خورشیدی قاعدتاً باید سهم گازهای سیارات سنگی نزدیک به خورشید به قسمت خارجی منظومه شمسی برود نه اینکه ستاره آن را جذب کند! (البته در بین راه می توان گفت که اسیر جاذبه غول های گازی بیرونی شود.)
نکته دیگر این است که ستاره قبل از انفجار اولیه و شروع به کار به فرم ستاره ای (سوخت هسته ای) تنها قبل از این شرایط گاز جذب می کند اما بعد از انفجارات اولیه به سرعت زیاد و با حجم بسیار بالا گازهای خود را از دست میدهد.
خورشید در هر ثانیه 100 هزار تن گاز می سوزاند و از دست می دهد.
اما راجع به ستارگان که فرمودید شاید کوتوله قهوه ای باشند!
برای تبدیل یک کره گازی به حداقل اندازه یک کوتوله قهوه ای به ناچار می بایست جرمی معادل 80 برابر مشتری داشته باشند اما سیارات گازی کشف شده تنها چند برابر مشتری هستند و نکته ی دیگر اینکه در تیتر خبر ها گفته شد که سیاره گازی کشف کردیم نه کوتوله قهوه ای!
امیدوارم که پاسخ سوال خود را بیابم!
با تشکر