11-27-2011, 01:04 PM
[COLOR="#0000FF"][B][COLOR="#FF0000"][SIZE=3]
/آغاز بزرگترين ماموريت فضايي مريخ/
كاوشگر «كنجكاوي» به سوي سياره سرخ پرتاب شد [/COLOR]
سرويس: فناوري
1390/09/06
11-27-2011
11:19:00
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فناوري
[ATTACH=CONFIG]1155[/ATTACH]
موشك «اطلس 5» حامل بزرگترين و پيچيده*ترين مريخ*نورد ناسا عصر روز گذشته (شنبه) آسمان ابري فلوريدا را شكافت و سفر 570 ميليون كيلومتري خود را به سوي سياره سرخ آغاز كرد.
به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، موشك حامل كاوشگر «كنجكاوي»(كيورياسيتي) در ساعت 15:02 به وقت گرينويچ از پايگاه هوايي كيپ*كاناورال فلوريدا به فضا پرتاب شد.
كنجكاوي در پايان سفري هشت و نيم ماهه در آگوست 2012 به مريخ خواهد رساند.
حدود 13 هزار و 500 تماشاچي در مركز فضايي كندي و تعداد بسيار ديگري از جاده*ها و مناطق اطراف به تماشاي پرتاب اين مريخ*نورد يك تني كه به اندازه يك خودروي كوچك است، پرداختند.
ايستگاه بعدي روبات 2.5 ميليارد دلاري كنجكاوي، دهانه 160 كيلومتري گيل در مريخ خواهد بود كه در آنجا ماموريت اكتشافي خود را كه به گفته محققان جهش بزرگي در درك انسان از امكان حيات در اين سياره سرخ خواهد بود، آغاز خواهد كرد.
اگرچه پرتاب اين كاوشگر توجه بسياري را جلب كرد اما فرود آن بسيار جالبتر خواهد بود چرا كه براي اولين بار در تاريخ اكتشاف فضايي قرار است يك جرثقيل آسماني موشك، اين روبات عظيم را با كابل روي سياره مريخ فرود بياورد.
مريخ*نورد كنجكاوي با وزن نزديك به يك تن كه ديگر مريخ*نوردهاي ناسا را كوتوله جلوه مي*دهد، پيچيده*ترين كاوشگر سياره*يي محسوب مي*شود.
اين كاوشگر شش چرخ حدود پنج برابر بزرگتر از كاوشگرهاي «فرصت» و «روح» است كه در سال 2004 براي بررسي امكان وجود نشانه*هايي از آب در گذشته در مريخ فرود آمدند.
كنجكاوي با خود 10 ابزار علمي را حمل مي*كند كه دو برابر محموله دو مريخ*نورد پيشين است.
از جمله اين ابزار مي*توان به يك ليزر تبخير سنگ و چرخ*دنده براي شناسايي مولكول*هاي آلي اشاره كرد. اين مريخ*نورد همچنين از يك مته در انتهاي بازوي روباتيك 2.1 متري خود برخوردار است كه به جمع*آوري نمونه*ها از سنگهاي داخلي مريخ كمك مي*كند. اين اولين كاوشگر روباتيك مريخ بوده از چنين قابليتي برخوردار است.
كاوشگر كنجكاوي اگوست سال آينده در دهانه 160 كيلومتري گيل در سطح مريخ فرود آمده و به بررسي امكان برخورداري كنوني يا گذشته اين سياره از حيات ميكروبي خواهد پرداخت.
اين پرتاب نه تنها براي دانشمندان كه براي افرادي ديگر از جمله دختري كه نام «كنجكاوي» را براي اين كاوشگر انتخاب كرده رويدادي فراموش نشدني خواهد بود.
كلارا ما، دانش*آموز دبيرستاني ايالت كانزاس كه سه سال پيش در رقابت ناسا براي انتخاب نام مريخ*نورد جديد آن، نام «كنجكاوي» را ارسال كرده و برنده شده* بود، اكنون در فلوريدا به سر برده و منتظر پرتاب اين كاوشگر به سوي مريخ است.
تا سال 2009، كاوشگر كنجكاوي به همان نام ماموريت سازنده خود، آزمايشگاه علمي مريخ ناميده مي*شد اما ناسا به دنبال انتخاب يك نام درخور براي اين محصول برجسته خود از دانش*آموزان خواست تا در مسابقه انتخاب نام شركت كنند.
بيش از 9 هزار پيشنهاد براي اين سازمان ارسال شد كه از ميان آنها نام پيشنهادي كلارا انتخاب شد.
آژانس فضايي آمريکا (ناسا) در سال 1997 ميلادي کاوشگر «سوجنر» را که به اندازه يک اسباب*بازي بود، به مريخ فرستاد. اين کاوشگر فقط کمي بيش از 10 کيلوگرم وزن داشت.
اين حرکت، هفت سال بعد تکرار شد و اين بار دو کاوشگر مشابه با 170 کيلو وزن به مريخ فرستاده شدند. اين دو کاوشگر فرصت (آپورچونيتي) و روح (اسپريت) نام داشتند و مجموع تجهيزات آنها به تنهايي 10 کيلو وزن داشت که هم*وزن کل کاوشگر «سوجنر» بود.
هم*اکنون منتظر کيورياسيتي هستيم. ربات عظيم*الجثه*اي که بزرگ*ترين ابزار آن به تنهايي نزديک به چهار برابر کاوشگر کوچکي که در سال 1997 ميلادي به مريخ فرستاده شد، حجم دارد.
جان گروتزينگر از پژوهشگران فعال در اين پروژه، در توصيف کيورياسيتي مي*گويد: «چهارچرخه*اي به اندازه يک ميني کوپر است که روي چرخ*هاي يک نفربر نصب شده است.»
با اين توصيف، انتظارات زيادي از کيورياسيتي مي*رود. يک ماشين بزرگ که به پرسش*هاي بزرگي پاسخ خواهد داد.
«كنجكاوي» به دنبال چيست؟
مايک مير از پژوهشگران ارشد ناسا در پروژه اکتشاف مريخ مي*گويد: «آزمايشگاه علمي مريخ نقشي کليدي در يک رشته ماموريت*هاي مربوط به بررسي و مطالعه مريخ دارد. از جمله بررسي اين که آيا امکان زندگي در اين سياره وجود دارد يا نه. اين ماشين مي*تواند به يک منطقه برود و بعد از جست*وجو به ما بگويد که آيا آنجا قابل سکونت بوده يا نه و حتي اين که آيا آنجا امروز هم مي*تواند به عنوان يک محل زندگي مورد استفاده قرار بگيرد يا نه.»
مهندسان ناسا سيستم سه مرحله*اي جديدي را براي ورود اين آزمايشگاه به جو مريخ و فرود آن در سطح اين سياره طراحي کرده*اند.
آنها مي*گويند که با اين سيستم، آزمايشگاه علمي مريخ در منطقه*اي مشخص قرار مي*گيرد.
اين منطقه مشخص، 20 کيلومتر وسعت دارد و آزمايشگاه علمي مريخ ممکن است در هر نقطه*اي از آن فرود بيايد.
اين سيستم جديد، دقتي به مراتب بهتر از فناوري*هاي پيشين دارد.
كنجكاوي در كجا فرود مي*آيد؟
گروتزينگر در مورد محل فرود كنجكاوي كه «دهانه برخوردي گيل» (Gale Crater) در نزديکي خط استواي اين سياره است، مي*گويد: گيل يکي از عميق*ترين گودال*هاي مريخ به شمار مي*رود كه کوهي با ارتفاع حدود سه مايل در مرکز اين دهانه قرار دارد.
وي خاطرنشان كرد: مهم اين است که اين منطقه مرتفع مرکزي، متشکل از يک رشته لايه*هايي است که در طول ميلياردها سال، سطح مريخ را پوشانده*اند. در نتيجه ما نه فقط تصاويري با وضوح بالا داريم که لايه*هاي اين کوه را نشان مي*دهد، بلکه همچنين به دليل طيف*سنج*هايي که در مدار مريخ داريم، مي*توانيم مواد معدني را که با آب فعل و انفعال نشان مي*دهند، ببينيم.
هدف اين است که آزمايشگاه کيورياسيتي در منطقه*اي صاف در عمق دهانه برخوردي گيل فرود بيايد. بعد از فرود، اين ماشين به سمت نوک قله به راه مي*افتد.
در طول مسير، اين ماشين بايد مقادير قابل توجهي ترکيبات معدني رسي (فيلوسيليکات) پيدا کند که فهم جديدي از وضعيت اين سياره سرخ در سال*هاي نخست تشکيلش به دنبال خواهد داشت.
خاک رس و ترکيبات آن، فقط زماني تشکيل مي*شود که سنگ براي مدتي بسيار طولاني در تماس با آب باشد.
بالاتر از محدوده*اي که ترکيبات خاک رس قرار دارد، کاوشگر بايد نمک*هاي سولفات پيدا کند که مربوط به دوره*اي است که سطح مريخ هنوز خيس و مرطوب بود، ولي روند خشک شدنش آغاز شده بود.
اين ربات بالاتر که برود، بيشتر با سنگ*هايي روبه*رو خواهد شد که از تجمع گردوخاک تشکيل شده*اند و مربوط به دوره زمين*شناختي کنوني مريخ هستند که سطحي سرد و خشک دارد.
اما حتي قبل از تمام اينها، اين لابراتوار در منطقه*اي فرود خواهد آمد که از مدار مريخ، چيزي شبيه مخروطي آبرفتي به نظر مي*رسد. گستره*اي از رسوب*هايي که با جاري شدن جريان آب از دهانه اين حفره به سمت پايين شکل گرفته است.
با استفاده از باتري پلوتونيومي در اين ماشين، اين امکان فراهم شده است که آزمايشگاه علمي مريخ براي بيش از ده سال در سطح مريخ در گشت*وگذار باشد. اين زمان، کافي است تا کف دهانه برخوردي گيل مورد اکتشاف قرار بگيرد و کيورياسيتي تا قله کوهي که داخل آن است، بالا برود.
«كنجكاوي» به دنبال حيات مريخي نيست!
گروتزينگر با تاکيد بر اين كه اين ماموريت براي يافتن حيات در مريخ نيست، اضافه مي*کند: ميدانم که خيلي*ها مي*خواهند بدانند که ما چه زماني چنين کاري را انجام مي*دهيم. ولي اولين و مهم*ترين قدم به سمت چنين ماموريتي، اين است که سعي کنيم بفهميم مواد مناسب ممکن است در چه منطقه*اي وجود داشته باشد. در اين مورد خاص، لازم است محيطي قابل زيست، شناسايي و تشخيص داده شود.
او مي*گويد: چنين محيطي، جايي است که منابع آب داشته باشد؛ چيزي که براي زندگي از نوعي که ما در زمين مي*شناسيم، لازم است. نياز داريم که منبع انرژي داشته باشيم؛ اين منبع براي موجودات زنده لازم است تا بتوانند به سوخت و ساز بپردازند. ما همچنين به منبع کربن نيازمنديم؛ يعني چيزي که براي ايجاد ساختارهاي مولکولي تشکيل*دهنده ساختارهاي يک موجود زنده، ضروري است.
اين پژوهشگر ناسا مي*گويد: شايد عجيب باشد که چرا در چنين ماموريت*هايي به طور مستقيم، علائم حيات بررسي نمي*شود. دليلش روشن است. انجام چنين بررسي*هايي بسيار دشوار است و واقعيت اين است که ما واقعا انتظار نداريم که اجتماعات وسيعي از حيات ذره*بيني و ميکروبي را در سطح مريخ پيدا کنيم، چون سطح اين سياره در شرايط کنوني خيلي سخت و ناملايم است.
به گفته او، پيشينه خيلي دور را که نظر بگيريم، وضعيت ممکن است کمي متفاوت باشد. الان تقريبا به نظر واضح مي*رسد که وقتي در بيش از سه ميليارد سال پيش، حيات روي زمين در حال شکل*گيري بود، مريخ هم شرايطي گرم و مرطوب داشت.
او مي*گويد: يافتن نشانه*هايي از نوع حيات در دوره*هاي باستاني زمين، الان بسيار سخت شده است و اغلب نيازمند تجهيزات قابل توجهي هستيم. در حالي که اين کار، با يک ماشين در ابعاد کيورياسيتي در سطح مريخ، شدني است.
اين ماشين تجهيزات و ابزاري دارد که با آنها مي*تواند محيط اطرافش را بررسي و نمونه*هاي احتمالي را ارزيابي کند.
چند دوربين و يک سيستم ليزري مادون قرمز از جمله اين ابزارها است که با آنها مي*توان سطح يک سنگ را تحريک کرد و ساختار شيميايي تشکيل*دهنده*اش را مشخص کرد.
اين ماشين همچنين بازويي با حدود 2.1 متر طول دارد که روي آن ابزارهايي براي بررسي وضعيت از نزديک، نصب شده است. از جمله مته*اي روي اين بازو نصب شده است که مي*تواند از حدود 5 سانتيمتري عمق يک سنگ، نمونه*برداري کند.
آزمايشگاه علمي مريخ دو کيت آزمايشگاهي هم در داخل يکي از بدنه*هايش دارد که با آنها مي*توان نمونه*هايي را از سنگ، خاک و حتي اتمسفر مريخ آزمايش کرد.
به گزارش ايسنا، يکي از لحظه*هاي مهم براي اين ماموريت، زماني خواهد بود که کيورياسيتي بتواند مجموعه*اي از مولکول*هاي کربني مربوط به ترکيب*هاي آلي پيچيده مثل آمينواسيدها را پيدا کند.
ماموريت*هاي قبلي روي مريخ، به ويژه وايکينگ*ها در دهه 1970 ميلادي، نشانه*هايي از وجود مواد آلي در سطح اين سياره را مخابره کرده*اند و خيلي خوب خواهد بود اگر کيورياسيتي بتواند تمام ترديدها را در اين باره از بين ببرد. هرچند، اين کارخيلي سخت خواهد بود.
به همين دليل، رسيدن به نتيجه*اي مثبت، يک پيروزي براي تيمي خواهد بود که آزمايشگاه علمي مريخ را به راه انداخته*اند.
هرچند بايد توجه داشت که يافتن ترکيب*هاي پيچيده آلي به معناي وجود حيات در مريخ نيست، چون مي*دانيم که اين مولکول*هاي کربني مي*توانند منشاء غيرزيستي داشته باشند.
در عين حال، چنين کشفي، مي*تواند کمک کند که بدانيم دست*کم پيش*شرط هاي مورد نياز براي حيات در سياره سرخ وجود دارد.
بعد از اين مرحله، مي*توان در فکر اين بود که چطور حيات در مريخ مورد بررسي قرار بگيرد. هرچند تنها راه*حل واقعي اين خواهد بود که نمونه سنگ*هاي مريخ براي تحليل و آزمايش، به زمين فرستاده شود.
انتهاي پيام
[/SIZE][/B][/COLOR]
/آغاز بزرگترين ماموريت فضايي مريخ/
كاوشگر «كنجكاوي» به سوي سياره سرخ پرتاب شد [/COLOR]
سرويس: فناوري
1390/09/06
11-27-2011
11:19:00
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فناوري
[ATTACH=CONFIG]1155[/ATTACH]
موشك «اطلس 5» حامل بزرگترين و پيچيده*ترين مريخ*نورد ناسا عصر روز گذشته (شنبه) آسمان ابري فلوريدا را شكافت و سفر 570 ميليون كيلومتري خود را به سوي سياره سرخ آغاز كرد.
به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، موشك حامل كاوشگر «كنجكاوي»(كيورياسيتي) در ساعت 15:02 به وقت گرينويچ از پايگاه هوايي كيپ*كاناورال فلوريدا به فضا پرتاب شد.
كنجكاوي در پايان سفري هشت و نيم ماهه در آگوست 2012 به مريخ خواهد رساند.
حدود 13 هزار و 500 تماشاچي در مركز فضايي كندي و تعداد بسيار ديگري از جاده*ها و مناطق اطراف به تماشاي پرتاب اين مريخ*نورد يك تني كه به اندازه يك خودروي كوچك است، پرداختند.
ايستگاه بعدي روبات 2.5 ميليارد دلاري كنجكاوي، دهانه 160 كيلومتري گيل در مريخ خواهد بود كه در آنجا ماموريت اكتشافي خود را كه به گفته محققان جهش بزرگي در درك انسان از امكان حيات در اين سياره سرخ خواهد بود، آغاز خواهد كرد.
اگرچه پرتاب اين كاوشگر توجه بسياري را جلب كرد اما فرود آن بسيار جالبتر خواهد بود چرا كه براي اولين بار در تاريخ اكتشاف فضايي قرار است يك جرثقيل آسماني موشك، اين روبات عظيم را با كابل روي سياره مريخ فرود بياورد.
مريخ*نورد كنجكاوي با وزن نزديك به يك تن كه ديگر مريخ*نوردهاي ناسا را كوتوله جلوه مي*دهد، پيچيده*ترين كاوشگر سياره*يي محسوب مي*شود.
اين كاوشگر شش چرخ حدود پنج برابر بزرگتر از كاوشگرهاي «فرصت» و «روح» است كه در سال 2004 براي بررسي امكان وجود نشانه*هايي از آب در گذشته در مريخ فرود آمدند.
كنجكاوي با خود 10 ابزار علمي را حمل مي*كند كه دو برابر محموله دو مريخ*نورد پيشين است.
از جمله اين ابزار مي*توان به يك ليزر تبخير سنگ و چرخ*دنده براي شناسايي مولكول*هاي آلي اشاره كرد. اين مريخ*نورد همچنين از يك مته در انتهاي بازوي روباتيك 2.1 متري خود برخوردار است كه به جمع*آوري نمونه*ها از سنگهاي داخلي مريخ كمك مي*كند. اين اولين كاوشگر روباتيك مريخ بوده از چنين قابليتي برخوردار است.
كاوشگر كنجكاوي اگوست سال آينده در دهانه 160 كيلومتري گيل در سطح مريخ فرود آمده و به بررسي امكان برخورداري كنوني يا گذشته اين سياره از حيات ميكروبي خواهد پرداخت.
اين پرتاب نه تنها براي دانشمندان كه براي افرادي ديگر از جمله دختري كه نام «كنجكاوي» را براي اين كاوشگر انتخاب كرده رويدادي فراموش نشدني خواهد بود.
كلارا ما، دانش*آموز دبيرستاني ايالت كانزاس كه سه سال پيش در رقابت ناسا براي انتخاب نام مريخ*نورد جديد آن، نام «كنجكاوي» را ارسال كرده و برنده شده* بود، اكنون در فلوريدا به سر برده و منتظر پرتاب اين كاوشگر به سوي مريخ است.
تا سال 2009، كاوشگر كنجكاوي به همان نام ماموريت سازنده خود، آزمايشگاه علمي مريخ ناميده مي*شد اما ناسا به دنبال انتخاب يك نام درخور براي اين محصول برجسته خود از دانش*آموزان خواست تا در مسابقه انتخاب نام شركت كنند.
بيش از 9 هزار پيشنهاد براي اين سازمان ارسال شد كه از ميان آنها نام پيشنهادي كلارا انتخاب شد.
آژانس فضايي آمريکا (ناسا) در سال 1997 ميلادي کاوشگر «سوجنر» را که به اندازه يک اسباب*بازي بود، به مريخ فرستاد. اين کاوشگر فقط کمي بيش از 10 کيلوگرم وزن داشت.
اين حرکت، هفت سال بعد تکرار شد و اين بار دو کاوشگر مشابه با 170 کيلو وزن به مريخ فرستاده شدند. اين دو کاوشگر فرصت (آپورچونيتي) و روح (اسپريت) نام داشتند و مجموع تجهيزات آنها به تنهايي 10 کيلو وزن داشت که هم*وزن کل کاوشگر «سوجنر» بود.
هم*اکنون منتظر کيورياسيتي هستيم. ربات عظيم*الجثه*اي که بزرگ*ترين ابزار آن به تنهايي نزديک به چهار برابر کاوشگر کوچکي که در سال 1997 ميلادي به مريخ فرستاده شد، حجم دارد.
جان گروتزينگر از پژوهشگران فعال در اين پروژه، در توصيف کيورياسيتي مي*گويد: «چهارچرخه*اي به اندازه يک ميني کوپر است که روي چرخ*هاي يک نفربر نصب شده است.»
با اين توصيف، انتظارات زيادي از کيورياسيتي مي*رود. يک ماشين بزرگ که به پرسش*هاي بزرگي پاسخ خواهد داد.
«كنجكاوي» به دنبال چيست؟
مايک مير از پژوهشگران ارشد ناسا در پروژه اکتشاف مريخ مي*گويد: «آزمايشگاه علمي مريخ نقشي کليدي در يک رشته ماموريت*هاي مربوط به بررسي و مطالعه مريخ دارد. از جمله بررسي اين که آيا امکان زندگي در اين سياره وجود دارد يا نه. اين ماشين مي*تواند به يک منطقه برود و بعد از جست*وجو به ما بگويد که آيا آنجا قابل سکونت بوده يا نه و حتي اين که آيا آنجا امروز هم مي*تواند به عنوان يک محل زندگي مورد استفاده قرار بگيرد يا نه.»
مهندسان ناسا سيستم سه مرحله*اي جديدي را براي ورود اين آزمايشگاه به جو مريخ و فرود آن در سطح اين سياره طراحي کرده*اند.
آنها مي*گويند که با اين سيستم، آزمايشگاه علمي مريخ در منطقه*اي مشخص قرار مي*گيرد.
اين منطقه مشخص، 20 کيلومتر وسعت دارد و آزمايشگاه علمي مريخ ممکن است در هر نقطه*اي از آن فرود بيايد.
اين سيستم جديد، دقتي به مراتب بهتر از فناوري*هاي پيشين دارد.
كنجكاوي در كجا فرود مي*آيد؟
گروتزينگر در مورد محل فرود كنجكاوي كه «دهانه برخوردي گيل» (Gale Crater) در نزديکي خط استواي اين سياره است، مي*گويد: گيل يکي از عميق*ترين گودال*هاي مريخ به شمار مي*رود كه کوهي با ارتفاع حدود سه مايل در مرکز اين دهانه قرار دارد.
وي خاطرنشان كرد: مهم اين است که اين منطقه مرتفع مرکزي، متشکل از يک رشته لايه*هايي است که در طول ميلياردها سال، سطح مريخ را پوشانده*اند. در نتيجه ما نه فقط تصاويري با وضوح بالا داريم که لايه*هاي اين کوه را نشان مي*دهد، بلکه همچنين به دليل طيف*سنج*هايي که در مدار مريخ داريم، مي*توانيم مواد معدني را که با آب فعل و انفعال نشان مي*دهند، ببينيم.
هدف اين است که آزمايشگاه کيورياسيتي در منطقه*اي صاف در عمق دهانه برخوردي گيل فرود بيايد. بعد از فرود، اين ماشين به سمت نوک قله به راه مي*افتد.
در طول مسير، اين ماشين بايد مقادير قابل توجهي ترکيبات معدني رسي (فيلوسيليکات) پيدا کند که فهم جديدي از وضعيت اين سياره سرخ در سال*هاي نخست تشکيلش به دنبال خواهد داشت.
خاک رس و ترکيبات آن، فقط زماني تشکيل مي*شود که سنگ براي مدتي بسيار طولاني در تماس با آب باشد.
بالاتر از محدوده*اي که ترکيبات خاک رس قرار دارد، کاوشگر بايد نمک*هاي سولفات پيدا کند که مربوط به دوره*اي است که سطح مريخ هنوز خيس و مرطوب بود، ولي روند خشک شدنش آغاز شده بود.
اين ربات بالاتر که برود، بيشتر با سنگ*هايي روبه*رو خواهد شد که از تجمع گردوخاک تشکيل شده*اند و مربوط به دوره زمين*شناختي کنوني مريخ هستند که سطحي سرد و خشک دارد.
اما حتي قبل از تمام اينها، اين لابراتوار در منطقه*اي فرود خواهد آمد که از مدار مريخ، چيزي شبيه مخروطي آبرفتي به نظر مي*رسد. گستره*اي از رسوب*هايي که با جاري شدن جريان آب از دهانه اين حفره به سمت پايين شکل گرفته است.
با استفاده از باتري پلوتونيومي در اين ماشين، اين امکان فراهم شده است که آزمايشگاه علمي مريخ براي بيش از ده سال در سطح مريخ در گشت*وگذار باشد. اين زمان، کافي است تا کف دهانه برخوردي گيل مورد اکتشاف قرار بگيرد و کيورياسيتي تا قله کوهي که داخل آن است، بالا برود.
«كنجكاوي» به دنبال حيات مريخي نيست!
گروتزينگر با تاکيد بر اين كه اين ماموريت براي يافتن حيات در مريخ نيست، اضافه مي*کند: ميدانم که خيلي*ها مي*خواهند بدانند که ما چه زماني چنين کاري را انجام مي*دهيم. ولي اولين و مهم*ترين قدم به سمت چنين ماموريتي، اين است که سعي کنيم بفهميم مواد مناسب ممکن است در چه منطقه*اي وجود داشته باشد. در اين مورد خاص، لازم است محيطي قابل زيست، شناسايي و تشخيص داده شود.
او مي*گويد: چنين محيطي، جايي است که منابع آب داشته باشد؛ چيزي که براي زندگي از نوعي که ما در زمين مي*شناسيم، لازم است. نياز داريم که منبع انرژي داشته باشيم؛ اين منبع براي موجودات زنده لازم است تا بتوانند به سوخت و ساز بپردازند. ما همچنين به منبع کربن نيازمنديم؛ يعني چيزي که براي ايجاد ساختارهاي مولکولي تشکيل*دهنده ساختارهاي يک موجود زنده، ضروري است.
اين پژوهشگر ناسا مي*گويد: شايد عجيب باشد که چرا در چنين ماموريت*هايي به طور مستقيم، علائم حيات بررسي نمي*شود. دليلش روشن است. انجام چنين بررسي*هايي بسيار دشوار است و واقعيت اين است که ما واقعا انتظار نداريم که اجتماعات وسيعي از حيات ذره*بيني و ميکروبي را در سطح مريخ پيدا کنيم، چون سطح اين سياره در شرايط کنوني خيلي سخت و ناملايم است.
به گفته او، پيشينه خيلي دور را که نظر بگيريم، وضعيت ممکن است کمي متفاوت باشد. الان تقريبا به نظر واضح مي*رسد که وقتي در بيش از سه ميليارد سال پيش، حيات روي زمين در حال شکل*گيري بود، مريخ هم شرايطي گرم و مرطوب داشت.
او مي*گويد: يافتن نشانه*هايي از نوع حيات در دوره*هاي باستاني زمين، الان بسيار سخت شده است و اغلب نيازمند تجهيزات قابل توجهي هستيم. در حالي که اين کار، با يک ماشين در ابعاد کيورياسيتي در سطح مريخ، شدني است.
اين ماشين تجهيزات و ابزاري دارد که با آنها مي*تواند محيط اطرافش را بررسي و نمونه*هاي احتمالي را ارزيابي کند.
چند دوربين و يک سيستم ليزري مادون قرمز از جمله اين ابزارها است که با آنها مي*توان سطح يک سنگ را تحريک کرد و ساختار شيميايي تشکيل*دهنده*اش را مشخص کرد.
اين ماشين همچنين بازويي با حدود 2.1 متر طول دارد که روي آن ابزارهايي براي بررسي وضعيت از نزديک، نصب شده است. از جمله مته*اي روي اين بازو نصب شده است که مي*تواند از حدود 5 سانتيمتري عمق يک سنگ، نمونه*برداري کند.
آزمايشگاه علمي مريخ دو کيت آزمايشگاهي هم در داخل يکي از بدنه*هايش دارد که با آنها مي*توان نمونه*هايي را از سنگ، خاک و حتي اتمسفر مريخ آزمايش کرد.
به گزارش ايسنا، يکي از لحظه*هاي مهم براي اين ماموريت، زماني خواهد بود که کيورياسيتي بتواند مجموعه*اي از مولکول*هاي کربني مربوط به ترکيب*هاي آلي پيچيده مثل آمينواسيدها را پيدا کند.
ماموريت*هاي قبلي روي مريخ، به ويژه وايکينگ*ها در دهه 1970 ميلادي، نشانه*هايي از وجود مواد آلي در سطح اين سياره را مخابره کرده*اند و خيلي خوب خواهد بود اگر کيورياسيتي بتواند تمام ترديدها را در اين باره از بين ببرد. هرچند، اين کارخيلي سخت خواهد بود.
به همين دليل، رسيدن به نتيجه*اي مثبت، يک پيروزي براي تيمي خواهد بود که آزمايشگاه علمي مريخ را به راه انداخته*اند.
هرچند بايد توجه داشت که يافتن ترکيب*هاي پيچيده آلي به معناي وجود حيات در مريخ نيست، چون مي*دانيم که اين مولکول*هاي کربني مي*توانند منشاء غيرزيستي داشته باشند.
در عين حال، چنين کشفي، مي*تواند کمک کند که بدانيم دست*کم پيش*شرط هاي مورد نياز براي حيات در سياره سرخ وجود دارد.
بعد از اين مرحله، مي*توان در فکر اين بود که چطور حيات در مريخ مورد بررسي قرار بگيرد. هرچند تنها راه*حل واقعي اين خواهد بود که نمونه سنگ*هاي مريخ براي تحليل و آزمايش، به زمين فرستاده شود.
انتهاي پيام
[/SIZE][/B][/COLOR]