09-07-2011, 03:34 PM
اطلاعات نجومی 46 (شهابها چگونه شکل میگیرند)
شهابها چگونه شکل میگیرند
شهاب ها مانند زمین در مسیری به دور خورشید می گردند. وقتی که در فضا هستند ما نمی توانیم آنها را ببینیم، چون بسیار کوچک اند. آنها را فقط هنگامی می بینیم که در بخش بالا یی جو زمین حرکت می کنند و بر اثر اصطکاک داغ می شوند.
اگر شما لا ستیک دوچرخه را باد کرده باشید، در می یابید که تلمبه گرم می شود; چون هوای درونش فشرده می شود و اصطکاک به وجود می آید. اصطکاک است که تلمبه را گرم می کند.
ذره ای کوچک که با سرعت به بخش بالا یی جو وارد می شود، بر اثر اصطکاک با هوا گرم می شود. در نتیجه آتش می گیرد و می سوزد.
● چگونه محل افتادن شهاب را تعیین کنیم؟
یک آذرگوی نورانی را در محدوده ای به شعاع ۳۰۰ کیلومتر به وضوح می توان دید.
هزاران نفر آن را می بینند اما قضاوت های اولیه درباره مسیر و مکان سقوط شهاب سنگ معمولا نادرست است همه فکر می کنند شهاب درست از بالا ی سر آنها گذشته است و در جایی نزدیک آنها سقوط کرده است.
بعضی ها هم چنان محو تماشای این منظره می شوند که زمان و مکان از یادشان می رود اما تغییر مکان سقوط شهاب سنگ کار ساده ای نیست. وقتی که ما شهاب را برای چند لحظه در آسمان می بینیم ده ها کیلومتر ارتفاع دارد. چشم همه به خاطر ارتفاع زیاد شهاب در جهت گیری آن دچار خطا می شود.
جالب است بعضی خلبان ها هنگام دیدن شهاب سنگ مانور می دهند تا با آن برخورد نکنند اما واقعیت این است که از هواپیما هم ۲۰ تا ۱۲۰ کیلومتر فاصله دارد.
محاسبات نشان می دهد که آذرگوی نخست در ارتفاع ۱۲۰ کیلومتری ظاهر می شود. برای مقایسه بهتر است بدانید سقف بلند پروازترین جت ها ۱۸ ۲۰ کیلومتر است ولی وقتی شهاب به ارتفاع ۲۰ کیلومتری می رسد دیگر دیده نمی شود.
در چنین ارتفاعی هوا متراکم است و غلظت آن سرعت شهاب را کم می کند. وقتی سرعت شهابواره کم شد دیگر نوری تولید نمی کند.
شهابواره هایی که تا ارتفاع ۱۷ ۱۸ کیلومتری زمین می رسند مطمئنا با سطح زمین برخورد می کنند. از این فاصله بین ۳ تا ۴ دقیقه طول می کشد تا شهاب سنگ به زمین برسد.
در طی این مدت شهاب نورانی نیست و دیده نمی شود.
از سوی دیگر مسیر سقوط آن ها نیز ممکن است چنان باشد که در این مدت ده ها کیلومتر طی کند و در جای دور به زمین بیفتد تعیین دقیق محل سقوط شهاب سنگ در گروه تعداد ناظران و میزان آگاهی آنهاست.
هرچه اطلا عات ناظران دقیق تر باشد. احتمال یافتن شهاب سنگ بیشتر است. مسیر ظاهری شهاب در کره ساوی معمولا همه را به اشتباه می اندازد.
[ATTACH=CONFIG]947[/ATTACH]
شهابها چگونه شکل میگیرند
شهاب ها مانند زمین در مسیری به دور خورشید می گردند. وقتی که در فضا هستند ما نمی توانیم آنها را ببینیم، چون بسیار کوچک اند. آنها را فقط هنگامی می بینیم که در بخش بالا یی جو زمین حرکت می کنند و بر اثر اصطکاک داغ می شوند.
اگر شما لا ستیک دوچرخه را باد کرده باشید، در می یابید که تلمبه گرم می شود; چون هوای درونش فشرده می شود و اصطکاک به وجود می آید. اصطکاک است که تلمبه را گرم می کند.
ذره ای کوچک که با سرعت به بخش بالا یی جو وارد می شود، بر اثر اصطکاک با هوا گرم می شود. در نتیجه آتش می گیرد و می سوزد.
● چگونه محل افتادن شهاب را تعیین کنیم؟
یک آذرگوی نورانی را در محدوده ای به شعاع ۳۰۰ کیلومتر به وضوح می توان دید.
هزاران نفر آن را می بینند اما قضاوت های اولیه درباره مسیر و مکان سقوط شهاب سنگ معمولا نادرست است همه فکر می کنند شهاب درست از بالا ی سر آنها گذشته است و در جایی نزدیک آنها سقوط کرده است.
بعضی ها هم چنان محو تماشای این منظره می شوند که زمان و مکان از یادشان می رود اما تغییر مکان سقوط شهاب سنگ کار ساده ای نیست. وقتی که ما شهاب را برای چند لحظه در آسمان می بینیم ده ها کیلومتر ارتفاع دارد. چشم همه به خاطر ارتفاع زیاد شهاب در جهت گیری آن دچار خطا می شود.
جالب است بعضی خلبان ها هنگام دیدن شهاب سنگ مانور می دهند تا با آن برخورد نکنند اما واقعیت این است که از هواپیما هم ۲۰ تا ۱۲۰ کیلومتر فاصله دارد.
محاسبات نشان می دهد که آذرگوی نخست در ارتفاع ۱۲۰ کیلومتری ظاهر می شود. برای مقایسه بهتر است بدانید سقف بلند پروازترین جت ها ۱۸ ۲۰ کیلومتر است ولی وقتی شهاب به ارتفاع ۲۰ کیلومتری می رسد دیگر دیده نمی شود.
در چنین ارتفاعی هوا متراکم است و غلظت آن سرعت شهاب را کم می کند. وقتی سرعت شهابواره کم شد دیگر نوری تولید نمی کند.
شهابواره هایی که تا ارتفاع ۱۷ ۱۸ کیلومتری زمین می رسند مطمئنا با سطح زمین برخورد می کنند. از این فاصله بین ۳ تا ۴ دقیقه طول می کشد تا شهاب سنگ به زمین برسد.
در طی این مدت شهاب نورانی نیست و دیده نمی شود.
از سوی دیگر مسیر سقوط آن ها نیز ممکن است چنان باشد که در این مدت ده ها کیلومتر طی کند و در جای دور به زمین بیفتد تعیین دقیق محل سقوط شهاب سنگ در گروه تعداد ناظران و میزان آگاهی آنهاست.
هرچه اطلا عات ناظران دقیق تر باشد. احتمال یافتن شهاب سنگ بیشتر است. مسیر ظاهری شهاب در کره ساوی معمولا همه را به اشتباه می اندازد.
[ATTACH=CONFIG]947[/ATTACH]