09-05-2011, 11:48 AM
اطلاعات نجومی 45 (آتش بازی بزرگ در فضا-هلیکس)
آتش بازی بزرگ در فضا-هلیکس
سحابی مارپیچ یا حلزونی (ngc۷۲۹۳) (هلیکس) نه تنها یکی از زیباترین و جالب ترین سحابی های نجومی، بلکه یکی از نزدیک ترین آنها به زمین است که در فاصله ۷۱۰ سال نوری از زمین قرار دارد. عکس جدید تهیه شده از این سحابی توسط دوربین فروسرخ تلسکوپ «سوبارو» در هاوایی ده ها هزار گلوله گره مانند را که شبیه به ستاره های دنباله دار هستند، نشان می دهد که قبل از این در هیچ تصویری مشاهده نشده بودند. توده عظیمی از این گره ها شبیه یک آتش بازی بزرگ در فضاست. این اجرام نخستین بار در سحابی حلزونی دیده شده اند. ممکن است این گره ها از مواد باقیمانده در فضا پس از پایان عمر ستارگان تشکیل شده باشد.
سحابی آخرین مرحله زندگی ستارگان کم جرمی چون خورشید ما است. زمانی که این ستارگان به پایان زندگی خود نزدیک می شوند، مقدار زیادی از مواد تشکیل دهنده خود را به طرف فضا پرتاب می کنند. هرچند تشکیل سحابی شبیه یک نمایش آتش بازی است، اما روند رشد سحابی مانند آتش بازی های ما، انفجاری یا آنی نیست بلکه به آرامی و در یک بازه زمانی ده هزار تا یک میلیون ساله رخ می دهد. در این روند تدریجی با رها شدن هسته داخلی ستاره (که سوخت هسته یی ستاره در آن قرار دارد) سحابی به وجود می آید. اشعه ماوراء بنفش این هسته مواد تشکیل دهنده ستاره را پس زده و به بیرون می راند.
منجمان رصدخانه ملی ژاپن (naoj) از دانشگاه های لندن، منچستر و کنت انگلستان و برخی از دانشگاه های امریکا که روی اشعه فروسرخ انتشار یافته از مولکول های هیدروژن این سحابی پژوهش می کردند به این نکته پی بردند که این گره ها در سرتاسر سحابی یافت می شود. هرچند این مولکول ها با تابش های فرابنفش موجود در فضا از بین می روند، اما آنها در این مکان های گره مانند باقی مانده اند و به وسیله سپری از غبار و گاز که توسط دوربین های نجومی قابل مشاهده است، محافظت می شوند. شکل دنباله دار این گره ها نتیجه تبخیر پیوسته گاز درون این گره ها توسط بادهای ستاره یی نیرومند و اشعه ماوراء بنفش ایجاد شده از مرگ ستاره در مرکز سحابی است.
[attach=config]941[/attach]
برخلاف تصاویر قبلی از گره های سحابی مارپیچ که با نور مرئی تهیه شده بود، تصویر فروسرخ به وضوح هزاران گره را نشان می دهد که در فاصله بسیار دوری از ستاره مرکزی در طول سحابی کشیده شده اند. دکتر «میکاکو ماتسورا» منجم و ستاره شناس که قبلاً در naoj و اکنون در کالج لندن است، در این باره می گوید؛ «این پژوهش ها نشان می دهد ستاره مرکزی چگونه گره ها را به آرامی تخریب و مکان هایی را که امکان وجود مواد مولکولی و اتمی هست، مشخص می کند.» این عکس ها منجمان را قادر ساخته است وجود حدود ۴۰ هزار از این گره ها را در سرتاسر سحابی به عرض میلیاردها کیلومتر تخمین بزنند. جرم مجموع آنها حدود ۳۰ هزار برابر جرم زمین یا یک دهم جرم خورشید ماست. منشاء این گره ها فعلاً ناشناخته است. آیا آنها باقیمانده منظومه یی ستاره ها هستند یا مواد باقیمانده از مراحل مختلف زندگی یک ستاره اند. هر پاسخی به این پرسش ها به دانشمندان کمک خواهد کرد به سوالات مهمی در مورد زندگی ستارگان و منظومه های ستاره ها پاسخ دهند.
[attach=config]942[/attach]
آتش بازی بزرگ در فضا-هلیکس
سحابی مارپیچ یا حلزونی (ngc۷۲۹۳) (هلیکس) نه تنها یکی از زیباترین و جالب ترین سحابی های نجومی، بلکه یکی از نزدیک ترین آنها به زمین است که در فاصله ۷۱۰ سال نوری از زمین قرار دارد. عکس جدید تهیه شده از این سحابی توسط دوربین فروسرخ تلسکوپ «سوبارو» در هاوایی ده ها هزار گلوله گره مانند را که شبیه به ستاره های دنباله دار هستند، نشان می دهد که قبل از این در هیچ تصویری مشاهده نشده بودند. توده عظیمی از این گره ها شبیه یک آتش بازی بزرگ در فضاست. این اجرام نخستین بار در سحابی حلزونی دیده شده اند. ممکن است این گره ها از مواد باقیمانده در فضا پس از پایان عمر ستارگان تشکیل شده باشد.
سحابی آخرین مرحله زندگی ستارگان کم جرمی چون خورشید ما است. زمانی که این ستارگان به پایان زندگی خود نزدیک می شوند، مقدار زیادی از مواد تشکیل دهنده خود را به طرف فضا پرتاب می کنند. هرچند تشکیل سحابی شبیه یک نمایش آتش بازی است، اما روند رشد سحابی مانند آتش بازی های ما، انفجاری یا آنی نیست بلکه به آرامی و در یک بازه زمانی ده هزار تا یک میلیون ساله رخ می دهد. در این روند تدریجی با رها شدن هسته داخلی ستاره (که سوخت هسته یی ستاره در آن قرار دارد) سحابی به وجود می آید. اشعه ماوراء بنفش این هسته مواد تشکیل دهنده ستاره را پس زده و به بیرون می راند.
منجمان رصدخانه ملی ژاپن (naoj) از دانشگاه های لندن، منچستر و کنت انگلستان و برخی از دانشگاه های امریکا که روی اشعه فروسرخ انتشار یافته از مولکول های هیدروژن این سحابی پژوهش می کردند به این نکته پی بردند که این گره ها در سرتاسر سحابی یافت می شود. هرچند این مولکول ها با تابش های فرابنفش موجود در فضا از بین می روند، اما آنها در این مکان های گره مانند باقی مانده اند و به وسیله سپری از غبار و گاز که توسط دوربین های نجومی قابل مشاهده است، محافظت می شوند. شکل دنباله دار این گره ها نتیجه تبخیر پیوسته گاز درون این گره ها توسط بادهای ستاره یی نیرومند و اشعه ماوراء بنفش ایجاد شده از مرگ ستاره در مرکز سحابی است.
[attach=config]941[/attach]
برخلاف تصاویر قبلی از گره های سحابی مارپیچ که با نور مرئی تهیه شده بود، تصویر فروسرخ به وضوح هزاران گره را نشان می دهد که در فاصله بسیار دوری از ستاره مرکزی در طول سحابی کشیده شده اند. دکتر «میکاکو ماتسورا» منجم و ستاره شناس که قبلاً در naoj و اکنون در کالج لندن است، در این باره می گوید؛ «این پژوهش ها نشان می دهد ستاره مرکزی چگونه گره ها را به آرامی تخریب و مکان هایی را که امکان وجود مواد مولکولی و اتمی هست، مشخص می کند.» این عکس ها منجمان را قادر ساخته است وجود حدود ۴۰ هزار از این گره ها را در سرتاسر سحابی به عرض میلیاردها کیلومتر تخمین بزنند. جرم مجموع آنها حدود ۳۰ هزار برابر جرم زمین یا یک دهم جرم خورشید ماست. منشاء این گره ها فعلاً ناشناخته است. آیا آنها باقیمانده منظومه یی ستاره ها هستند یا مواد باقیمانده از مراحل مختلف زندگی یک ستاره اند. هر پاسخی به این پرسش ها به دانشمندان کمک خواهد کرد به سوالات مهمی در مورد زندگی ستارگان و منظومه های ستاره ها پاسخ دهند.
[attach=config]942[/attach]