07-18-2011, 01:20 AM
اطلاعات نجومی 23 (استراق سمع از فاصله ۸۲ میلیارد کیلومتری)
استراق سمع از فاصله ۸۲ میلیارد کیلومتری
استفاده از نیروی گرانشی خورشید برای ارسال پیام های زمینی و تقویت پیام های ارسالی موجودات هوشمند فرازمینی، تازه ترین ابتکاری است که فرانک درک، بنیان گذار پروژه جستجوی هوش فرازمینی مطرح کرده است.
فرانک دِرِک، بنیان گذار جستجوی هوش فرازمینی، قصد دارد برای گسترش جستجوی موجودات هوشمند فضایی به ۸۲ میلیارد کیلومتر دورتر از زمین سفر کند! در این نقطه از فضا، سیگنال های الکترومغناطیسی ارسالی از سیاراتی که در حال گردش به دور ستارگان خود هستند، تحت تاثیر نیروی گرانشی خورشید، تقویت می شوند و از این رو، آسان تر می توان آن ها را کشف کرد. به این شیوه، عدسی گرانشی گفته می شود.
درک پیشنهاد داده که فضاپیماهایی به قصد شنود مکالمات موجودات فضایی به این مکان ارسال شوند، زیرا عملکرد تلسکوپ های روی زمین در این زمینه بسیار ضعیف است.
البته این ایده ای جدید یا بکری نیست؛ ولی به علت وجود فاصله زیاد هرگز عملی نشده است. مقصد مورد نظر درک، ۵۵۰ برابر فاصله زمین تا خورشید است و با فناوری های امروزی، چند صد سال طول می کشد تا فضاپیمایی بتواند به این فاصله برسد. فضاپیمای ویجر که بیش از سی سال پیش به فضا پرتاب شدند، تازه به فاصله ۱۰۰ واحد نجومی (هر واحد نجومی معادل فاصله زمین تا خورشید است) رسیده اند.
از عدسی های گرانشی هم چنین می توان برای ارسال علائم نیز استفاده کرد. بنابراین علائم می توانند تا فاصله های دورتری سفر کنند و تمدن های دوردست در کهکشان، شانس یافتن ما را بدست آورند!. به گفته درک، ممکن است تمدن های هوشمند با استفاده از این شیوه ها، شبکه اینترنتی میان کهکشانی تولید کرده و تنها در انتظار برقراری ارتباط ما باشند.
استراق سمع از فاصله ۸۲ میلیارد کیلومتری
استفاده از نیروی گرانشی خورشید برای ارسال پیام های زمینی و تقویت پیام های ارسالی موجودات هوشمند فرازمینی، تازه ترین ابتکاری است که فرانک درک، بنیان گذار پروژه جستجوی هوش فرازمینی مطرح کرده است.
فرانک دِرِک، بنیان گذار جستجوی هوش فرازمینی، قصد دارد برای گسترش جستجوی موجودات هوشمند فضایی به ۸۲ میلیارد کیلومتر دورتر از زمین سفر کند! در این نقطه از فضا، سیگنال های الکترومغناطیسی ارسالی از سیاراتی که در حال گردش به دور ستارگان خود هستند، تحت تاثیر نیروی گرانشی خورشید، تقویت می شوند و از این رو، آسان تر می توان آن ها را کشف کرد. به این شیوه، عدسی گرانشی گفته می شود.
درک پیشنهاد داده که فضاپیماهایی به قصد شنود مکالمات موجودات فضایی به این مکان ارسال شوند، زیرا عملکرد تلسکوپ های روی زمین در این زمینه بسیار ضعیف است.
البته این ایده ای جدید یا بکری نیست؛ ولی به علت وجود فاصله زیاد هرگز عملی نشده است. مقصد مورد نظر درک، ۵۵۰ برابر فاصله زمین تا خورشید است و با فناوری های امروزی، چند صد سال طول می کشد تا فضاپیمایی بتواند به این فاصله برسد. فضاپیمای ویجر که بیش از سی سال پیش به فضا پرتاب شدند، تازه به فاصله ۱۰۰ واحد نجومی (هر واحد نجومی معادل فاصله زمین تا خورشید است) رسیده اند.
از عدسی های گرانشی هم چنین می توان برای ارسال علائم نیز استفاده کرد. بنابراین علائم می توانند تا فاصله های دورتری سفر کنند و تمدن های دوردست در کهکشان، شانس یافتن ما را بدست آورند!. به گفته درک، ممکن است تمدن های هوشمند با استفاده از این شیوه ها، شبکه اینترنتی میان کهکشانی تولید کرده و تنها در انتظار برقراری ارتباط ما باشند.