10-25-2005, 12:27 AM
منظومه شمسی نسبتا دور از مرکز کهکشان قرار دارد.محل استقرار آن 23 تا 26 هزار سال نوری از کنار آن است.ما در خانواده ستاره ای یا شهر ستارگان خود حاشیه نشین میباشیم. یکی از نتایج دوری از مرکز، سرعت بسیار زیاد گردش منظومه شمسی به دور مرکز کهکشان است(250 کیلومتر در ثانیه). یکی دیگر از مزایای این محل استقرار، این است که منجمین ما با یک نگاه همه چیز را مشاهده میکنند. به همین دلیل عکس برداری از کهکشان مقدور شده است.درست مثل اینکه کسی در آخرین واگن یک قطار بنشیندو هنگامی که ترن از پیچی عبور میکند از آن عکس بگیرد.در نتیجه در بخش مرپی عالم بایستی یکصد میلیون سیاره وجود داشته باشدو چنانکه آلپاتف میگوید احتمال زیادی هست که پاره ای از این سیارات در مرحله تکامل کنونی زمین ما باشند پس میتوان گمان برد در روی این سیارات نیز حیاتی کم و بیش نظیر آنچه ما داریم هستی یافته باشد!!! با این مقدمه آیا نمیتوان در میان صدها میلیون سیاره یکی را یافت که در آن موجوداتی بزیند که از لحاظ دانش و فن در سطحی بالاتر از زمین باشند؟ اگر چنین چیزی هست پس چرا تاکنون با ما تماس برقرار نکرده اند؟ مگر خود ما اخیرا دست به کشف دنیاهای تازه نزده ایم؟ چطور ممکن است که تا کنون از تمدنهای پیشرفته ماورا زمین هیچ اطلاعی در دست نداریم؟ بله خطای ما در سنجش فاصله است یعنی در این است که فواصل را به حساب نیاورده ایم.ما از بخش متراکم کهکشان خود بسیار دوریم همانجایی که ممکن است موجوداتی بسیار کاملتر از ما در سیارات بوده باشند و خیلی پیش ا ز ما دست به کشف فضا زده باشند اما بعد مسافت ما را از زیارت آنها محروم کرده است. :roll: