09-27-2010, 12:15 PM
زندگي و کار در ايستگاه فضايي
اولين گروهي که به ايستگاه فضايي رفتند، بيشتر وقت خود را براي آماده سازي ايستگاه، ساخت آن و انجام آزمايش هاي علمي گوناگون و رصد زمين صرف کردند. خدمه در بخش سکونت زندگي مي کنند. هر چند اين بخش چندان تجملي نيست، اما همه چيزهايي را که فضانوردان به آن نياز دارند، در اختيارشان قرار مي دهد. اين بخش هيچ کم و کسري ندارد و اتاق خواب اختصاصي براي هر فرد، توالت، امکانات بهداشتي، آشپزخانه با يک ميز، دستگاه دوي ثابت و دوچرخه ثابت از جمله تجهيزات اين بخش است.
در فضا استخوان هاي فضانوردان تحليل مي رود و ماهيچه ها لاغر و ضعيف مي شود. بنابراين فضانوردان بايد پيوسته ورزش کنند. خوابيدن در فضا نيز با خوابيدن در زمين بسيار تفاوت دارد. فضانوردان در تختخواب نمي خوابند، بلکه در يک کيسه خواب که روي ديوار نصب شده است، دراز مي کشند و زيپش را مي بندند. کيسه خواب ها، جاي مخصوصي هم براي دست ها دارد که باعث مي شود دست فرد هنگام خواب آويزان نشود. از آنجا که مقدار آب موجود در ايستگاه فضايي محدود است، فضانوردان براي حمام کردن و شست وشو از اسفنج هاي مرطوب استفاده مي کنند. با اين کار در مصرف آب صرفه جويي مي شود. هر فرد يک بسته بهداشتي اختصاصي دارد که شامل مسواک، خميردندان، شامپو، تيغ اصلاح و ديگر لوازم بهداشتي است. بيشتر غذاهاي ايستگاه نيز منجمد، خشک و بدون آب است، حتي نوشيدني ها نيز بدون آب است. فضانوردان براي تغذيه، در صورت نياز به غذاي خود آب اضافه مي کنند و در اجاق حرارت مي دهند. البته هر فضانورد حدود پنج ماه پيش از پرواز فهرست غذاهاي خود را سفارش مي دهد.
پس از آنکه ايستگاه فضايي تکميل شد، کار در آن شامل نگهداري ايستگاه (مرمت ابزارهاي شکسته شده و تعمير ساختارهاي خراب) و انجام آزمايش هاي علمي و رصد است. ايستگاه شش آزمايشگاه علمي دارد.
کار کردن در وضعيت بي وزني باعث مي شود از جرم ماهيچه ها کم شود. به همين دليل فضانوردان مجبورند هر روز ورزش کنند. از طرف ديگر وضعيت کار کردن در زمين با کار کردن در فضا متفاوت است. در وضعيت بي وزني همه چيز در فضا شناور مي شود و به همين دليل هر چيزي را بايد در جاي خود محکم کرد.
اولين گروهي که به ايستگاه فضايي رفتند، بيشتر وقت خود را براي آماده سازي ايستگاه، ساخت آن و انجام آزمايش هاي علمي گوناگون و رصد زمين صرف کردند. خدمه در بخش سکونت زندگي مي کنند. هر چند اين بخش چندان تجملي نيست، اما همه چيزهايي را که فضانوردان به آن نياز دارند، در اختيارشان قرار مي دهد. اين بخش هيچ کم و کسري ندارد و اتاق خواب اختصاصي براي هر فرد، توالت، امکانات بهداشتي، آشپزخانه با يک ميز، دستگاه دوي ثابت و دوچرخه ثابت از جمله تجهيزات اين بخش است.
در فضا استخوان هاي فضانوردان تحليل مي رود و ماهيچه ها لاغر و ضعيف مي شود. بنابراين فضانوردان بايد پيوسته ورزش کنند. خوابيدن در فضا نيز با خوابيدن در زمين بسيار تفاوت دارد. فضانوردان در تختخواب نمي خوابند، بلکه در يک کيسه خواب که روي ديوار نصب شده است، دراز مي کشند و زيپش را مي بندند. کيسه خواب ها، جاي مخصوصي هم براي دست ها دارد که باعث مي شود دست فرد هنگام خواب آويزان نشود. از آنجا که مقدار آب موجود در ايستگاه فضايي محدود است، فضانوردان براي حمام کردن و شست وشو از اسفنج هاي مرطوب استفاده مي کنند. با اين کار در مصرف آب صرفه جويي مي شود. هر فرد يک بسته بهداشتي اختصاصي دارد که شامل مسواک، خميردندان، شامپو، تيغ اصلاح و ديگر لوازم بهداشتي است. بيشتر غذاهاي ايستگاه نيز منجمد، خشک و بدون آب است، حتي نوشيدني ها نيز بدون آب است. فضانوردان براي تغذيه، در صورت نياز به غذاي خود آب اضافه مي کنند و در اجاق حرارت مي دهند. البته هر فضانورد حدود پنج ماه پيش از پرواز فهرست غذاهاي خود را سفارش مي دهد.
پس از آنکه ايستگاه فضايي تکميل شد، کار در آن شامل نگهداري ايستگاه (مرمت ابزارهاي شکسته شده و تعمير ساختارهاي خراب) و انجام آزمايش هاي علمي و رصد است. ايستگاه شش آزمايشگاه علمي دارد.
کار کردن در وضعيت بي وزني باعث مي شود از جرم ماهيچه ها کم شود. به همين دليل فضانوردان مجبورند هر روز ورزش کنند. از طرف ديگر وضعيت کار کردن در زمين با کار کردن در فضا متفاوت است. در وضعيت بي وزني همه چيز در فضا شناور مي شود و به همين دليل هر چيزي را بايد در جاي خود محکم کرد.
دوشنبه , 18 مهر 1384.گاهی یه تاریخ آدمو پر انرژی تر میکنه.منو استروتاک