07-16-2010, 05:07 AM
1 هفته بعد از شب یلدای 85 که یه سال پر بار رصدی بود شب با بچه های انجمن رفتیم سردشت به امید اینکه یه شب پر ستاره داریم وحسابی رصد می کنیم، شب که شد یکم هوا سرد بود و همچنین مرطوب. یکم که گذشت( حدود 2 ساعت) یعنی طرفای ساعت 10 که تازه اولشه که یه شب رصدی گرم بشه! عدسیه تلسکوپ های شکستی کاملا بخار گرفته بود و دیگه کارایی نداشتن ، تنها راه نجاتشون این بود که تا یخ نزدن برن کنار بخاری! حدود 1 ساعت بعدش هم همین بلا سر تلسکوپ های بازتابی اومد... خلاصه ما موندیم و یه اسمون ستاره، ولی دیگه اینقدر هوا سرد بود که نمی شد بیرون موند. یه 2 ساعتی رو داخل بودیم و با گرمای الکل جامد خودمونو گرم می کردیم. دیدیم نه بابا فاییده نداره!! گفتیم دل و می زنیم به دریا و می ریم دوباره رو پشت بام مدرسه تا حداقل با چشم ستاره ها رو ببینیم ولی از شدت سرما نه می شد روی زمین خوابید، نه حتا یک جا ایستاد، حتا نمی تونستیم درست حسابی بالا رو نگاه کنیم تا صورت فلکی ها رو به هم نشون بدیم، مغزمون داشت یخ می زد دیگه که شروع کردیم به ساختن صورت فلکی های اختراعیه خودمون، پیچ و مهره ی صورت فلکی ها رو باز می کردیم و اشتباهی به هم می بستیم، خلاصه آسمون و ستاره هاشو اون شب حسابی به هم ریختیم. تو این حین اصلا حواسمون نبود که تمام وسایلمون توی این هوا بیرون مونده، وقتی فهمیدیم که تمام وسایل و محتویاتشون یخ زدن که بچه ها به هوس خوردن چای رفتن دنبال وسایل و بله..... همه چیز از کف رفته بود، حتا کتابای راهنمای آسمان که روی زمین مونده بود... این شب رصدی هم با این که سر هم شاید فقط 1 ساعت اولش رصد بود ولی حسابی خاطره شد!!!!!
شجاعت همیشه فریاد زدن نیست، گاهی صدای آرامی است در انتهای روز که فردا دوباره تلاش خواهم کرد.