07-03-2010, 09:25 PM
در تابستون كافيه زير آسمون شب بدون ماه رصد بري. بعد همين سؤال رو مرور كني با خودت. مي‌دوني مركز كهكشان رو مي توني نزديك افق ببيني در صورت فلكي قوس. كمي هم با اعداد و ارقام آشنايي داري. حقيقتش اولين بار كه من همين سؤال رو زير آسمون شب با اين شرايط از خودم پرسيدم! واقعاً هول كردم! انگار به جايي بند نيستي. حس واقعاً عجيبيه. البته شايد حرفم كمي نامفهموم باشه. ولي حسم رو با همين سؤال از خيلي قبل پيش گفتم و همين الان هم.
در مورد جواب عددي و واقعي ما در يكي از بازوهاي كهكشان دور از مركز تقريباً با سرعت 500 كيلومتر بر ثانيه داريم مي‌چرخيم خودمون خبر نداريم. يعني زمين! باور نكردنيه. ولي همينه. فاصله‌ها بقدري عظيم هستند كه كمي براي ما در نگاه اول نامأنوسند. شايد همون رصد راه شيري و دانشي كه از قبل داري خيلي راحت به حس غريبي درباره جايي كه هستيم به عنوان يك نقطه ناچيز بين اينهمه جرم فقط در راه شيري كافي باشه.
در مورد جواب عددي و واقعي ما در يكي از بازوهاي كهكشان دور از مركز تقريباً با سرعت 500 كيلومتر بر ثانيه داريم مي‌چرخيم خودمون خبر نداريم. يعني زمين! باور نكردنيه. ولي همينه. فاصله‌ها بقدري عظيم هستند كه كمي براي ما در نگاه اول نامأنوسند. شايد همون رصد راه شيري و دانشي كه از قبل داري خيلي راحت به حس غريبي درباره جايي كه هستيم به عنوان يك نقطه ناچيز بين اينهمه جرم فقط در راه شيري كافي باشه.
Science is a way of trying not to fool yourself. The first principle is that you must not fool yourself, and you are the easiest person to fool. Richard Feynman