07-02-2010, 03:26 PM
gloryspace نوشته: درودممنون جواب اون يكي سوالم روهم ميشه بدين
نخستین اثری که بیشتر فضانوردان آن راتجربه میکنند نشانگان سازش با فضا (فضازدگی) است ، از علائم این بیماری می توان به حالت تهوع ، سرگیجه ، سردرد، و بیحالی اشاره کرد که اولین بار توسط گرمن تیتوف کیهان نورد روس در سال 1961 گزارش شد.این حالی تقریبا در مورد 45 درصد از فضانوردان درست است. که یکی دوروز بعد برطرف میشود.
اثرهای نامطلوب دراز مدت ، پس از جاری شدن مایع بدن از بخش تحتانی به بخشهای بالایی یعنی سر و سینه است که موجب پف کردن صورت فضانوردان می شود.در این حالت بدن احساس می کند که باید مایع زیادی را به بیرون بفرستد و نزدیک به یک پنجم مایع بدن را به بیرون می فرستد.هر چند این عمل در فضا باعث بروز مشکلات جدی برای فضانوردان نمیشود ولی همگامی که به زمین باز می گردند و باید دوباره شرایط گرانش زمین را تجربه کنند ، ممکن است باعث ضعف جسمانی و سرگیجه و اختلال در حواس شود.
از دیگر تاثیرات مهم شرایط بی وزنی میتوان به تغییر در توزیع مایعات در بدن ، کاهش سرعت گردش خون، کاهش تولید گلبولهای قرمز ، از بین رفتن توازن بدن و کاهش قدرت دفاعی اشاره کرد.همچنین گرانش صفر اثرات نامطلوبی بر چشم فضانوردان می گذارد که از میان آنها میتوان به تورم چشم و افزایش فشار داخل چشم در ساعات اولیه حضور در فضا اشاره کرد.بسیاری از اثرات سوء بی وزنی مشابه اثرات پیری است.بنابراین دانشمندان بر این عقیده اند که با بررسی شرایط بی وزنی میتوان تاثیرات افزایش سن را شناسایی و در صورت امکان بهبود بخشید.
روند تضعیف استخوان و کاهش روند استخوان سازی در بدن در شرایط در شرایط گرانش صفر هنوز به طور دقیق شناخته نشده .این فرآیند در فضا بر روی تمام اندام ها بطور یکسان اثر نمیگذارد.حتی ممکن است برخی از استخوان ها در یک یک سفر فضایی تقویت شوند.در واقع استخوان هایی که بیشترین فشار ناشی از گرانش را تحمل میکنند ، در معرض تضعیف بیشتری قرار دارند.یکی از دلایلی که جلوگیری از فرآیند تحلیل رفتن استخوانها را با مشکل مواجه میکند ، افت محسوس فشار خون در پاها در شرایط گرانش صفر است.
شرایط ویژه ای چون گرانش صفر ، نور کم و تجمع درصد بالای دی اکسید کربن اثرات نامطلوبی بر اسکلت بدن دارد.در چنین شرایطی ، نرخ کاهش وزن برخی از استخوانهادر حدود یک تا دو درصد در ماه ، یعنی شش برابر نرخ تحلیل استخوانها در بدترین حالت بر روی زمین است وتاکنون تمام فضانوردان درصدی کاهش وزن استخوان را پس از بازگشت به زمین تجربه کرده اند.در یکی از وخیم ترین موارد ، دیوید ولف پس از چهارماه و نیم حضور در ایستگاه فضایی میر ، 40 درصد از وزن عضلات و 12 درصد از وزن استخوانهای خود را در برخی از اندامها از دست داده بود.
در شرایط بی وزنی ، تمهیدات ویژه ای مثل ورزش کردن ، استفاده از دستگاه های ارتعاش دهنده اندامها با فرکانس پایی و یا داروهای تقویت استخوان آزمایش شده است.در عین حال ، تا هنگام کشف روشی موثر برای جلوگیری از تضعیف استخوانها و تحلیل عضلانی ، عملا سفرهای بلند مدت سرنشین دارمانند سفر به مریخ میسر نخواهد بود.دانشمندان در تلاشند تا با به کارگیری روشهایی مانند چرخش فضاپیما به دور خود و یا استفاده از تجهیزات مکانیکی پیشرفته نوعی گرانش مصنوعی در فضاپیما ایجاد کنند تا اثرات سوء بی وزنی بر بدن فضانوردان به حداقل برسد.
امیدوارم مفید باشه