06-14-2010, 08:19 AM
...شاعران گفته اند که علم زیبایی ستاره ها را ضایع می کند، چون که آنها را صرفا کره هایی ازاتمها و مولکول های گاز می داند... اما من هم می توا نم ستاره ها را در آسمان شب کویر ببینم و شکوه و زیباییشان را حس کنم ... می توانم این چرخ فلک را با چشم بزرگ تلسکوپ پالومار تماشا کنم و ببینم که ستاره ها دارند از هم دیگر، از نقطه ی آغازی که شاید زمانی سرچشمه ی همگی شان بوده است، دور می شوند... جست و جو برای همه ی این چیزها گمان نمی کنم لطمه ای به رمز و راز و زیبایی این چرخ فلک بزند. راستی شاعران امروزی چرا حرفی از این چیزها نمی زنند؟ چه جور مردمانی هستند این شاعران که اگر ژوپیتر خدایی در هیئت انسان باشد چه شعر ها که برایش نمی سرایند اما اگر در قالب کره ی عظیم چرخانی از متان و آمونیاک باشد سکوت می کنند؟
ریچارد فاینمن
به نظر من مهم نیست در مورد کدوم حیطه از علم داریم صحبت می کنیم ، مهم اینه که همشون به یک اندازه حیرت انگیزن و همشون دست آخر به یک چیز می رسن، یه چیز آشنا!!! ولی واسه ی ما فقط نشستن و از این زیبایی ها لذت بردن کافی نیست، این زیبایی ها وقتی لذت بخش تر می شه که به ما شناخت بیشتری از جهانمون بده تا باهاش احساس نزدیکی بیشتری کنیم و اونو درک کنیم. درک نظم وجود این همه ستاره در کنار هم خیلی زیباتر از نگاه کردن به مجموعه ی اونهاست وقتی که از دل تک تکشون خبری نداری.
ریچارد فاینمن
به نظر من مهم نیست در مورد کدوم حیطه از علم داریم صحبت می کنیم ، مهم اینه که همشون به یک اندازه حیرت انگیزن و همشون دست آخر به یک چیز می رسن، یه چیز آشنا!!! ولی واسه ی ما فقط نشستن و از این زیبایی ها لذت بردن کافی نیست، این زیبایی ها وقتی لذت بخش تر می شه که به ما شناخت بیشتری از جهانمون بده تا باهاش احساس نزدیکی بیشتری کنیم و اونو درک کنیم. درک نظم وجود این همه ستاره در کنار هم خیلی زیباتر از نگاه کردن به مجموعه ی اونهاست وقتی که از دل تک تکشون خبری نداری.
شجاعت همیشه فریاد زدن نیست، گاهی صدای آرامی است در انتهای روز که فردا دوباره تلاش خواهم کرد.