01-04-2010, 09:06 PM
در 5 فوریه 1965 سازمان دفاع آمریکا به قسمت ویژه یوفو دستور داد تا درباره گزارش دو متصدی رادار تحقیقی انجام دهند.این دو فرد در 29 ژانویه 1965 اجسام ناشناخته ای را در صفحه رادار فرودگاه مریلند مشاهده کرده بودند.این اجسام با سرعت غیر قابل باور 7000 کیلومتر بر ساعت از سمت جنوب رو به فرودگاه در حال حرکت بودند ناگاه در فاصله 48 کیلومتری فرودگاه فورآ دور زدندو از صفحه رادار خارج شدند.
در 3 می 1964 عده ای از ساکنان کانبرا در استرالیا از جمله 3 هواشناس،جسم درخشان بزرگی را در صبح در آسمتن مشاهده کردند.در که در مسیر شمال شرقی در حال پرواز بود.در تحقیقاتی که سازمان های وابسته به ناسا انجام دادند،گزارش شده که گفته اند این جسم با حرکت مارپیچ،رو به بالا و پایین میرفته و جسم کوچکتری در حال تعقیب آن بوده تا اینکه از جسم کوچکتر،نور قرمزی ساطع گشته و فورآ از بین رفته و جسم بزرگتر در جهت شمال غربی ناپدید گشته است.یکی از هواشناسان که خیلی بهت زده شده بود، میگفت: من همیشه یوفو ها را داستان می پنداشتم اما حالا که آنها را دیده ام
نمی دانم چه بگویم.
در 23 نوامبر 1953 یک جسم ناشناس پرنده بر روی صفحه رادار پایگاه هوایی (کینروس) در (میشیگان) دیده شد.به ستوان هوایی (ر.ویلسون) که در حال پرواز آزمایشی بود،دستور داده شد که این جسم را تعقیب کند.متصدیان رادار،(ویلسون)را در صفحه میدیدند که 250 کیلومتر در حال تعقیب این جسم ناشناخته بود اما ناگاه این دو جسم در صفحه رادار یکی شدند و هر چه تلاش کردند تا با او تماس بگیرند،میسر نشد.به مدت چهار روز تمامی منطقه ای که این حادثه بر فراز آن اتفاق افتاده بود،مورد جستجوی بسیار دقیق و فراوان قرار گرفت اما هیچ چیزی حتی قطعه ای از بدنه هواپیما کشف نشد.آنها حتی از آب دریاچه (سوپریور) را که در نزدیکی محل حادثه قرار داشت برای یافتن روغن،مورد تحقیق قرار دادند اما نتیجه منفی بود و هیچ اثری از ستوان (ویلسون) و هواپیمایش یافت نشد .
در 13 سپتامبر 1965،چند دقیقه ای قبل از ساعت 1 بامداد،گروهبان پلیس (اوجن برتراند) که در حال حرکت در جاده (نیو هامپشایر) آمریکا بود،خودرویی را با راننده زنی پشت فرمان دید که در وسط جاده توقف کرده و به هیچ وجه حاضر به حرکت نبود.او ادعا می کرد جسم بزرگ سرخ رنگ پرنده ای را به مسافت 16 کیلومتر وی را تا جاده 101 تعقیب کرده و در انجا جسم در جنگل ناپدید شده.پلیس با خود اندیشید که احتمالآ این خانم دیوانه است،اما همین موقع از بی سیم خودرویش گزارشی دریافت کرد به این مظنون که گشتی دیگری با چنین اتفاقی رو به رو شده و به وی دستور رسید به محل گشتی همکارش (جین تولاند) برود. در آنجا نیز جئانی همان ادعای آن خانم را داشت. او از ترس آن جسم درخشان سرخ به درون چاله ای پناه برده بود.
این دو پلیس با بی میلی گزارش خود را فرستادند و به گشت خود ادامه دادند و مطمئن بودند این ادعا های خیالی توجیه منطقی دارد.آنها پس از 2 ساعت گشت در منطقه تصمیم به بازگشت گرفتند، که ناگهان 6 اسب از مزرعه ای به حالت تاخت فرار کردند و در یک لحظه منطقه با نوری قرمز رنگ روشن گردید.یکی از پلیس ها فریاد کشید:آنجا را نگاه کن آنجا! و جسم آتشین سرخ رنگ،بدون صدا و بسیار آهسته بر فراز درخت ها به طرف پلیس می آمدند.(برتراند فورآ به وسیله بی سیم به همکار خود این موضوع را گزارش داد.تولاند نیز خود را فورآ به مرکز رساند و گزارش داد.همکار آن دو پلیس در مرکز می گفت: صدای آنها را از دور می شنیدم که مرتب فریاد می کشیدند و من فکر می کردم که آنها دیوانه شده اند.
در تحقیقاتی که پیرامون این موضع به عمل آمد،58 شاهد عینی،این اتفاق را مانند یکدیگر بازگو میکردند.در بین این افراد یک هواشناس و یک نگهبان ساحلی نیز وجود داشت که صحت این ماجرا را تآیید کردند.
در 5 می 1967،شهردار (مارلین)، در (مالیوت)حفره عجیبی را در فاصله 620 متری جاده ای در یک مزرعه پیدا کرد.در اطراف حفره،دایره هایی به قطر 5/4 متر و به عمق 30 سانتی متر بر جا مانده بود.همچنین خطوطی به عمق 10 سانتی متر از این دایره ها به اطراف کشیده شده بود. این طور یه نظر میرسید که شبکه فلزی سنگینی در ان نقطه به زمین فشار وارد آورده است.در انتهای این خطوط،حفره های به عمق 35 سانتی متر وجود داشت که احتمالآ اثر پایه های شبکه فلزی بوده است.موضوع جالب توجه این بود که گرد سفید رنگی این حفره ها را پوشانده بود.
در باره این اتفاقات عجیب و نادر چه نظریه و هدفی را میتوانیم دنبال کنیم؟
متآسفانه شاهدان عینی برای اینکه نمی خواهند مورد تمسخر اطرافیان قرار گیرند،از بیان انچه که دقیقآ خود دیده اند خودداری میکنند و در نتیجه کار پژوهش را دشوار میکنند.
در 6 نوامبر 1967 در برنامه ای طرف تلویزیون آلمان به نام (حمله از طرف فضا)خلبان شرکت (لوفتانزا) از واقعه ای که خود و چهار خلبان دیگر دیده است، صحبت نمودندآنها در 15 فوریه 1967 بین 10 تا 15 دقیقه قبل از فرود در فرودگاه سان فرانسیسکو جسمی بسیار درخشان را به قطر 10 متر در نزدیکی هواپیمای خود مشاهده کردند،که برای 15 دقیقه در کنارشان پرواز کرده بودند.انها وقتی مشاهدات خود را به دانشگاه کلرادو گزارش دادند جواب گرفتند که ان جسم قسمتی از یک موشک در حال سقوط بوده است. اما خلبان و همکارانش نمی توانستند بپذیرند که پس از هزاران کیلومتر پرواز جسمی به مدت 15 دقیقه در کنار آنان پرواز میکرده قسمتی از موشک است.
دو گزارش از (دای سادیوتچه زیتونگ) در تاریخ 21 و 23 نوامبر 1967 در مونیخ نوشته شده است:
(بلگراد.خبرنگار ویژه خبری)
اجسام پرنده ناشناسی یا اصطلاحآ یوفو ها در چند روز اخیر در چند قسمت اروپای غربی دیده شده اند.در اواخر هفته یک ستاره شناس مبتدی در (آگرام) از جسم درخشان فضایی عکس گرفته است.در حالی که هنوز متخصصان در حال اظهار نظر درباره این عکسها در روزنامه های (یوگسلاوی) میباشند،گزارش رسیده تعداد دیگری از یوفو ها در منطقه کوهستانی (مونتگرو) دیده شده و حتی گفته شده که چند آتش سوزی در مناطق جنگلی به وجود آمده.بیشتر این گزارشها از دهکده (ایوان گرید) بدست آمده است.و اهالی آنجا به مقدسات سوگند میخورند که در چند روز اخیر به هنگام غروب اجسام آسمانی درخشانی را مشاهده کرده اند.مسئولان مربوطه وقوع آتش سوزی های اخیر را تایید
کرده اند اما در باره علت آنها اظهار بی اطلاعاتی کرده اند.
(سوفیا.خبرگزاری بین المللی)
یک یوفو بر فراز سوفیا پایتخت بلغارستان مشاهده شده است.بر اساس گزارش خبرنگاران خبرگزاری بلغارستان (بتا)،این یوفو با چشم غیر مسلح نیز قابل رویت بوده.(بتا) اعلام کرد که این جسم پرنده بزرگتر از خورشید و شبیه به یک ذوزنقه بوده است.این جسم که توسط ستاره نما در سوفیا مشاهده شده است،از خود تشعشعات زیادی ساطع میکرده است.یکی از متخصصان علمی پژوهشگاه آب و هواشناسی بلغارستان نظر داده این جسم با قدرت خودش در حال پرواز در ارتفاع 30 کیلومتری از سطح زمین بوده است.
در هفتمین نشست کنگره پژوهشگران (یوفا)در پاییز 1967،پروفسور (هرمان اوبرت) که ملقب به پدر سفر فضایی و استاد (ورنر فون براون) میباشد،اظهار کرد: که یوفو هنوز یک مسئله حل نشده علمی است و شاید آنها،سفینه های فضایی متعلق به دنیاهای ناشناخته باشند.او همچنین گفت مطمئنآ افرادی که قادر به پرواز و هدایت چنین
سفینه های فضایی باشند،از لحاظ تمدن بشری بسیار پیشرفته تر از ما میباشند،و اگر ما عاقلانه بیندیشیم میتوانیم خیلی از اسرار و ناگفته های علمی را از آنها بیاموزیم،دکتر (اوبرت) که پیشرفت ساخت موتورهای موشک را ابداع نموده بعنوان مطرح ترین فرد در زمینه علوم هوا و فضا شناخته شده است.
جالب ترین و هیجان آمیزترین واقعه مربوط به اجسام آسمانی در ساعت 7:17 دقیقه صبح 30 ژوئن 1908 در (تایگا) سیبری به وقوع پیوست.مسافران راه آهن سراسری سیبری،جسمی درخشان را که مانند کره آتشینی بود دیدند که به سرعت از طرف جنوب به سمت شمال میرفت و در میان دشتها ناپدید گشت و قطار به علت صدای وحشتناک آن به شدت لرزید و در کمال تعجب چند لحظه بعد انفجار عظیمی رخ داد که بشدت زمین را تکان داد و تمامی ایستگاه های زلزله نگار دنیا زمین لرزه ای بزرگ را ثبت کردند.شدت این انفجار به اندازه ای بود که (ایرتوتسک) واقع در 885 کیلومتری محل حادثه که خود در نزدیکی (سیسموگراف) میباشد،به مدت یک ساعت پیوسته لرزید، و صدای انفجار آن تا 1000 کیلومتری شنیده شد.گله های فراوانی از گوزنهای شمالی از بین رفتند و عشایر بیابان گرد با چادرهایشان به هوا پرت شدند.
از سال 1929 پروفسور (کولیک) شروع به جمع اوری گزارشهایی که شاهدان عینی گزارش داده بودند نمود.او پس از جمع آوری افراد و مقداری پول به منطقه کم جمعیت (تایگا) سفر نمود.آنها هنگامی که در سال 1927 به (استونی تونگوشکا) رسیدند مطمئن بودند با حفره عظیمی که در اثر برخورد شهاب سنگ به وجود آمده مواجه خواهند شد.اما وقتی به منطقه رسیدند فورآ نظریات آنان باطل شد.زیرا درختان اطراف تا شعاع 60 کیلومتری بی سر شده بودند و هر چه به مرکز انفجار نزدیکتر میشدند،زمینها سوخته تر و خالی از پوشش گیاهی می گردید، و درختان مانند تیر چراغ برق عاری ازشاخ و برگ شده بودند.در نزدیکی محل انفجار حتی ضخیم ترین درختان هم به طرف بیرون شکسته شده بودند.آثاری از یک برخورد عظیم به جای مانده بود.آنها بار دیگر نظریه برخورد شهاب سنگ را ازائه دادند ولی باز هم با شکست مواجه شد زیرا محل برخورد شهاب سنگ هر چه کاوشگران و محققان بررسی میکردند، تکه ای از شهاب سنگ یا نیکل پیدا نکردند.دو سال بعد با دستگا های حفاری پیشرفته مکانیکی، کار آنها دنبال شد.آنها تا عمق 36 متری زمین را کندند اما هیچ اثری از شهاب سنگ نیافتند.در سال 1961 و 1963 پژوهشگاه علوم روسیه دو دسته تحقیقات دیگری به (استونی تونگوشکا) فرستاد.گروهی که در سال 1963 به آنجا رفت تحت سرپرستی زمین شناسی به نام (سولوتف) بود.آنها پس ازبررسی ها و آزمایشات بسیار،نظر دادند که انفجار (تونگوشکا) یک انفجار هسته ای بوده است.
منتظر نظراتتان
در 3 می 1964 عده ای از ساکنان کانبرا در استرالیا از جمله 3 هواشناس،جسم درخشان بزرگی را در صبح در آسمتن مشاهده کردند.در که در مسیر شمال شرقی در حال پرواز بود.در تحقیقاتی که سازمان های وابسته به ناسا انجام دادند،گزارش شده که گفته اند این جسم با حرکت مارپیچ،رو به بالا و پایین میرفته و جسم کوچکتری در حال تعقیب آن بوده تا اینکه از جسم کوچکتر،نور قرمزی ساطع گشته و فورآ از بین رفته و جسم بزرگتر در جهت شمال غربی ناپدید گشته است.یکی از هواشناسان که خیلی بهت زده شده بود، میگفت: من همیشه یوفو ها را داستان می پنداشتم اما حالا که آنها را دیده ام
نمی دانم چه بگویم.
در 23 نوامبر 1953 یک جسم ناشناس پرنده بر روی صفحه رادار پایگاه هوایی (کینروس) در (میشیگان) دیده شد.به ستوان هوایی (ر.ویلسون) که در حال پرواز آزمایشی بود،دستور داده شد که این جسم را تعقیب کند.متصدیان رادار،(ویلسون)را در صفحه میدیدند که 250 کیلومتر در حال تعقیب این جسم ناشناخته بود اما ناگاه این دو جسم در صفحه رادار یکی شدند و هر چه تلاش کردند تا با او تماس بگیرند،میسر نشد.به مدت چهار روز تمامی منطقه ای که این حادثه بر فراز آن اتفاق افتاده بود،مورد جستجوی بسیار دقیق و فراوان قرار گرفت اما هیچ چیزی حتی قطعه ای از بدنه هواپیما کشف نشد.آنها حتی از آب دریاچه (سوپریور) را که در نزدیکی محل حادثه قرار داشت برای یافتن روغن،مورد تحقیق قرار دادند اما نتیجه منفی بود و هیچ اثری از ستوان (ویلسون) و هواپیمایش یافت نشد .
در 13 سپتامبر 1965،چند دقیقه ای قبل از ساعت 1 بامداد،گروهبان پلیس (اوجن برتراند) که در حال حرکت در جاده (نیو هامپشایر) آمریکا بود،خودرویی را با راننده زنی پشت فرمان دید که در وسط جاده توقف کرده و به هیچ وجه حاضر به حرکت نبود.او ادعا می کرد جسم بزرگ سرخ رنگ پرنده ای را به مسافت 16 کیلومتر وی را تا جاده 101 تعقیب کرده و در انجا جسم در جنگل ناپدید شده.پلیس با خود اندیشید که احتمالآ این خانم دیوانه است،اما همین موقع از بی سیم خودرویش گزارشی دریافت کرد به این مظنون که گشتی دیگری با چنین اتفاقی رو به رو شده و به وی دستور رسید به محل گشتی همکارش (جین تولاند) برود. در آنجا نیز جئانی همان ادعای آن خانم را داشت. او از ترس آن جسم درخشان سرخ به درون چاله ای پناه برده بود.
این دو پلیس با بی میلی گزارش خود را فرستادند و به گشت خود ادامه دادند و مطمئن بودند این ادعا های خیالی توجیه منطقی دارد.آنها پس از 2 ساعت گشت در منطقه تصمیم به بازگشت گرفتند، که ناگهان 6 اسب از مزرعه ای به حالت تاخت فرار کردند و در یک لحظه منطقه با نوری قرمز رنگ روشن گردید.یکی از پلیس ها فریاد کشید:آنجا را نگاه کن آنجا! و جسم آتشین سرخ رنگ،بدون صدا و بسیار آهسته بر فراز درخت ها به طرف پلیس می آمدند.(برتراند فورآ به وسیله بی سیم به همکار خود این موضوع را گزارش داد.تولاند نیز خود را فورآ به مرکز رساند و گزارش داد.همکار آن دو پلیس در مرکز می گفت: صدای آنها را از دور می شنیدم که مرتب فریاد می کشیدند و من فکر می کردم که آنها دیوانه شده اند.
در تحقیقاتی که پیرامون این موضع به عمل آمد،58 شاهد عینی،این اتفاق را مانند یکدیگر بازگو میکردند.در بین این افراد یک هواشناس و یک نگهبان ساحلی نیز وجود داشت که صحت این ماجرا را تآیید کردند.
در 5 می 1967،شهردار (مارلین)، در (مالیوت)حفره عجیبی را در فاصله 620 متری جاده ای در یک مزرعه پیدا کرد.در اطراف حفره،دایره هایی به قطر 5/4 متر و به عمق 30 سانتی متر بر جا مانده بود.همچنین خطوطی به عمق 10 سانتی متر از این دایره ها به اطراف کشیده شده بود. این طور یه نظر میرسید که شبکه فلزی سنگینی در ان نقطه به زمین فشار وارد آورده است.در انتهای این خطوط،حفره های به عمق 35 سانتی متر وجود داشت که احتمالآ اثر پایه های شبکه فلزی بوده است.موضوع جالب توجه این بود که گرد سفید رنگی این حفره ها را پوشانده بود.
در باره این اتفاقات عجیب و نادر چه نظریه و هدفی را میتوانیم دنبال کنیم؟
متآسفانه شاهدان عینی برای اینکه نمی خواهند مورد تمسخر اطرافیان قرار گیرند،از بیان انچه که دقیقآ خود دیده اند خودداری میکنند و در نتیجه کار پژوهش را دشوار میکنند.
در 6 نوامبر 1967 در برنامه ای طرف تلویزیون آلمان به نام (حمله از طرف فضا)خلبان شرکت (لوفتانزا) از واقعه ای که خود و چهار خلبان دیگر دیده است، صحبت نمودندآنها در 15 فوریه 1967 بین 10 تا 15 دقیقه قبل از فرود در فرودگاه سان فرانسیسکو جسمی بسیار درخشان را به قطر 10 متر در نزدیکی هواپیمای خود مشاهده کردند،که برای 15 دقیقه در کنارشان پرواز کرده بودند.انها وقتی مشاهدات خود را به دانشگاه کلرادو گزارش دادند جواب گرفتند که ان جسم قسمتی از یک موشک در حال سقوط بوده است. اما خلبان و همکارانش نمی توانستند بپذیرند که پس از هزاران کیلومتر پرواز جسمی به مدت 15 دقیقه در کنار آنان پرواز میکرده قسمتی از موشک است.
دو گزارش از (دای سادیوتچه زیتونگ) در تاریخ 21 و 23 نوامبر 1967 در مونیخ نوشته شده است:
(بلگراد.خبرنگار ویژه خبری)
اجسام پرنده ناشناسی یا اصطلاحآ یوفو ها در چند روز اخیر در چند قسمت اروپای غربی دیده شده اند.در اواخر هفته یک ستاره شناس مبتدی در (آگرام) از جسم درخشان فضایی عکس گرفته است.در حالی که هنوز متخصصان در حال اظهار نظر درباره این عکسها در روزنامه های (یوگسلاوی) میباشند،گزارش رسیده تعداد دیگری از یوفو ها در منطقه کوهستانی (مونتگرو) دیده شده و حتی گفته شده که چند آتش سوزی در مناطق جنگلی به وجود آمده.بیشتر این گزارشها از دهکده (ایوان گرید) بدست آمده است.و اهالی آنجا به مقدسات سوگند میخورند که در چند روز اخیر به هنگام غروب اجسام آسمانی درخشانی را مشاهده کرده اند.مسئولان مربوطه وقوع آتش سوزی های اخیر را تایید
کرده اند اما در باره علت آنها اظهار بی اطلاعاتی کرده اند.
(سوفیا.خبرگزاری بین المللی)
یک یوفو بر فراز سوفیا پایتخت بلغارستان مشاهده شده است.بر اساس گزارش خبرنگاران خبرگزاری بلغارستان (بتا)،این یوفو با چشم غیر مسلح نیز قابل رویت بوده.(بتا) اعلام کرد که این جسم پرنده بزرگتر از خورشید و شبیه به یک ذوزنقه بوده است.این جسم که توسط ستاره نما در سوفیا مشاهده شده است،از خود تشعشعات زیادی ساطع میکرده است.یکی از متخصصان علمی پژوهشگاه آب و هواشناسی بلغارستان نظر داده این جسم با قدرت خودش در حال پرواز در ارتفاع 30 کیلومتری از سطح زمین بوده است.
در هفتمین نشست کنگره پژوهشگران (یوفا)در پاییز 1967،پروفسور (هرمان اوبرت) که ملقب به پدر سفر فضایی و استاد (ورنر فون براون) میباشد،اظهار کرد: که یوفو هنوز یک مسئله حل نشده علمی است و شاید آنها،سفینه های فضایی متعلق به دنیاهای ناشناخته باشند.او همچنین گفت مطمئنآ افرادی که قادر به پرواز و هدایت چنین
سفینه های فضایی باشند،از لحاظ تمدن بشری بسیار پیشرفته تر از ما میباشند،و اگر ما عاقلانه بیندیشیم میتوانیم خیلی از اسرار و ناگفته های علمی را از آنها بیاموزیم،دکتر (اوبرت) که پیشرفت ساخت موتورهای موشک را ابداع نموده بعنوان مطرح ترین فرد در زمینه علوم هوا و فضا شناخته شده است.
جالب ترین و هیجان آمیزترین واقعه مربوط به اجسام آسمانی در ساعت 7:17 دقیقه صبح 30 ژوئن 1908 در (تایگا) سیبری به وقوع پیوست.مسافران راه آهن سراسری سیبری،جسمی درخشان را که مانند کره آتشینی بود دیدند که به سرعت از طرف جنوب به سمت شمال میرفت و در میان دشتها ناپدید گشت و قطار به علت صدای وحشتناک آن به شدت لرزید و در کمال تعجب چند لحظه بعد انفجار عظیمی رخ داد که بشدت زمین را تکان داد و تمامی ایستگاه های زلزله نگار دنیا زمین لرزه ای بزرگ را ثبت کردند.شدت این انفجار به اندازه ای بود که (ایرتوتسک) واقع در 885 کیلومتری محل حادثه که خود در نزدیکی (سیسموگراف) میباشد،به مدت یک ساعت پیوسته لرزید، و صدای انفجار آن تا 1000 کیلومتری شنیده شد.گله های فراوانی از گوزنهای شمالی از بین رفتند و عشایر بیابان گرد با چادرهایشان به هوا پرت شدند.
از سال 1929 پروفسور (کولیک) شروع به جمع اوری گزارشهایی که شاهدان عینی گزارش داده بودند نمود.او پس از جمع آوری افراد و مقداری پول به منطقه کم جمعیت (تایگا) سفر نمود.آنها هنگامی که در سال 1927 به (استونی تونگوشکا) رسیدند مطمئن بودند با حفره عظیمی که در اثر برخورد شهاب سنگ به وجود آمده مواجه خواهند شد.اما وقتی به منطقه رسیدند فورآ نظریات آنان باطل شد.زیرا درختان اطراف تا شعاع 60 کیلومتری بی سر شده بودند و هر چه به مرکز انفجار نزدیکتر میشدند،زمینها سوخته تر و خالی از پوشش گیاهی می گردید، و درختان مانند تیر چراغ برق عاری ازشاخ و برگ شده بودند.در نزدیکی محل انفجار حتی ضخیم ترین درختان هم به طرف بیرون شکسته شده بودند.آثاری از یک برخورد عظیم به جای مانده بود.آنها بار دیگر نظریه برخورد شهاب سنگ را ازائه دادند ولی باز هم با شکست مواجه شد زیرا محل برخورد شهاب سنگ هر چه کاوشگران و محققان بررسی میکردند، تکه ای از شهاب سنگ یا نیکل پیدا نکردند.دو سال بعد با دستگا های حفاری پیشرفته مکانیکی، کار آنها دنبال شد.آنها تا عمق 36 متری زمین را کندند اما هیچ اثری از شهاب سنگ نیافتند.در سال 1961 و 1963 پژوهشگاه علوم روسیه دو دسته تحقیقات دیگری به (استونی تونگوشکا) فرستاد.گروهی که در سال 1963 به آنجا رفت تحت سرپرستی زمین شناسی به نام (سولوتف) بود.آنها پس ازبررسی ها و آزمایشات بسیار،نظر دادند که انفجار (تونگوشکا) یک انفجار هسته ای بوده است.
منتظر نظراتتان
hock:
