09-12-2009, 07:00 AM
سحابی حلقه معروف مسیه 57 (M57 ، گاز 6720) است که اغلب به عنوان نمونه از یک سحابی سیاره ای تلقی می شود ، و یک نمونه ممتاز ویژه نمایش در آسمان نیمکره شمالی در تابستان.
Recent research has confirmed that it is, most probably, actually a ring (torus) of bright light-emitting material surrounding its central star, and not a spherical (or ellipsoidal) shell, thus coinciding with an early assumption by John Herschel . Viewed from this equatorial plane, it would thus more resemble the Dumbbell Nebula M27 or the Little Dumbbell Nebula M76 than its appearance we know from here: We happen to view it from near one pole. تحقیقات اخیر تایید کرده است آن است که ، احتمالا ، در واقع یک حلقه (چنبره) از نور درخشان ساطع - مواد اطراف ستاره مرکزی آن ، و کروی (یا ellipsoidal) پوسته ، بنابراین نمی مصادف با فرض اولیه توسط جان هرشل. بازدید از این هواپیما گینه ، بنابراین آن را بیشتر شبیه دمبل سحابی M27 یا سحابی دمبل کوچک M76 نسبت به ظاهر آن که ما از اینجا که : ما رخ می دهد که به آن در نزدیک به یکی از قطب ببینید.
This is contrary to the belief expressed eg in Kenneth Glyn Jones' book. There are even indications from investigations of deep observations such as George Jacoby's deep photos obtained at Kitt Peak National Observatory that the overall shape might be more that of a cylinder viewed along the direction of the axis than that of a ring, ie, we are looking down a tunnel of gas ejected by a star at the end of its nuclear-burning life. Eventually, these observations have given evidence that the equatorial ring or cylinder has lobe-shaped extensions in polar directions, similar to those found in deep images of M76, but even more resembling other planetaries like NGC 6302 , see eg the review by Sun Kwok (2000) . به این باور بیان شده در تضاد است به عنوان مثال در کتاب Glyn کنت جونز '. حتی نشانه ای از تحقیقات و مشاهدات عمیق مانند عکس عمیق جورج Jacoby's به دست آمده در رصدخانه ملی کیت پیک که شکل کلی ممکن است بیش از یک سیلندر در امتداد بازدید جهت محور از آن از یک حلقه به عبارت دیگر ، ما به دنبال پایین تونل گاز ejected شده توسط ستاره در انتهای عمر سوختن آن به سلاح هستهای و سرانجام ، این مشاهدات داده اند شواهدی موجود است که حلقه گینه و یا سیلندر دارای لوب - به شکل پسوند در جهت قطبی ، مشابه آنچه که در تصاویر عمیق از M76 ، اما حتی بیشتر شبیه planetaries دیگر مثل گاز 6302 ، نگاه کنید به عنوان مثال بررسی شده توسط خورشید Kwok (2000).
The deep observations also show an extended halo of material extending off to over 3.5 arc minutes (Hynes gives 216 arc seconds, quoting Moreno & Lopez, 1987 ), remainders of the star's earlier stellar winds. مشاهدات عمیق و نیز نشان دادن هاله طولانی مواد تمدید کردن به بیش از 3.5 دقیقه قوس (Hynes می دهد 216 ثانیه قوس ، به نقل از Moreno و لوپز ، 1987) ، باقی ماند از ستاره بادها زودتر ستارهای. The halo was discovered in 1935 by JC Duncan ( Duncan, 1935 ). هاله در سال 1935 توسط JC دانکن (دانکن ، 1935) کشف شد.
Our color photo (taken with the 200-inch Hale telescope at Mt. Palomar) shows that the material of the Ring is exposing a decreasing ionization level with increasing distance from the 100,000 to 120,000 K hot central star. The innermost region appears dark as it emits merely UV radiation, while in the inner visible ring, greenish forbidden light of ionized oxygen and nitrogen dominates the color, and in the outer region, only the red light of hydrogen can be excited. رنگ عشق ما (گرفته شده با تلسکوپ 200 اینچی هیل در تن. Palomar) نشان می دهد که مواد از حلقه است افشای کاهش سطح یونیزاسیون با افزایش فاصله از 100،000 تا 120،000 K ستاره داغ مرکزی. درونی منطقه از آن به عنوان تیره به نظر می رسد تنها اشعه ماوراء بنفش خود ساتع می کند ، در حالی که در حلقه درونی قابل رویت ، نور مایل به سبز ممنوع است از نیتروژن و اکسیژن یونیزه غالب رنگ ، و در منطقه بیرونی ، تنها نور قرمز از هیدروژن می تواند هیجان انگیز است.
The central star was discovered in 1800 by the German astronomer Friedrich von Hahn (1742-1805), with a 20-foot FL reflector. ستاره مرکزی در سال 1800 توسط ستاره شناس آلمانی فریدریش فون هان (1742-1805) کشف شد ، با 20 پا بازتابنده فلوریدا. This object is a planet-sized white dwarf star, which shines at about 15th magnitude. It is the remainder of a sunlike star, probably once of more mass than our sun, which has blown away its outer envelopes at the end of its Mira-like phase of evolution. این جسم سیاره به اندازه ستاره کوتوله سفید ، که می درخشد و در حدود قدر 15th آن باقی مانده یک ستاره sunlike ، احتمالا یک بار بیش از جرم خورشید ما ، که دور باد ورق خارجی خود را در انتهای آن Mira مانند مرحله از تکامل. Now over 100,000 K hot, it will soon start to cool down, shine as a white dwarf star for a while of several billions of years, and then eventually end as a cold Black Dwarf. در حال حاضر بیش از 100،000 K داغ ، آن را به زودی برای خنک کردن ، روشن شدن به عنوان یک ستاره کوتوله سفید در حالی که برای چند میلیارد سال پیش شروع و سپس در نهایت پایان به عنوان یک کوتوله سیاه سرد است.
As for most planetary nebulae, the distance to the Ring Nebula M57 is not very wellknown. همانطور که برای اکثر سحابیهای سیارهای ، فاصله تا حلقه سحابی M57 بسیار wellknown نمی باشد. In case of this nebula, however, attempt was made to relate its angular expansion rate of roughly 1 arc second per century with its radial expansion velocity. در صورتی که از این سحابی ، با این حال ، تلاش برای ارتباط نرخ انبساط آن زاویه ای در حدود 1 ثانیه قوس در هر قرن با سرعت انبساط شعاعی آن ساخته شد. These results, however, were based on wrong assumptions of the geometry of this nebula, presuming a spherical shape. Therefore, until recently, only rough estimates could be made, based on various theoretical assumptions and models. این نتایج ، با این حال ، بر اساس فرضیات غلط از هندسه این سحابی شدند ، خود سر کروی شکل. بنابراین ، تا همین اواخر ، تنها می تواند تخمین می زند خشن ، ساخته شده بر اساس مفروضات نظری و مدلهای مختلف. The following distance values have been given: 4,100 ly (KM Cudworth 1974; Mallas/Kreimer), 1,410 ly (Kenneth Glyn Jones), 2,000 to 2,500 ly (Vehrenberg), 2,000 ly (Sky Catalogue 2000.0), "more than 2,000 ly" (Murdin/Allen's Catalogue of the Universe ), 5,000 ly (Chartand/Wimmer's Skyguide), 3,000 ly (WIYN), and 1,000 to 2,000 ly ( Sun Kwok, 2000 ). A good value for the distance still needs to be determined (eg, parallax by Hubble Space Telescope), but recently improved CCD technics was used at the US Naval Observatory (USNO) to determine a trigonometric parallax for the central star of M57, yielding 2,300 ly ( Harris et.al. 1997 , see also STScI/Nasa, Jan 1999 ). مقادیر زیر را فاصله داده شده است : 4،100 سال نوری (کیلومتر Cudworth 1974 ؛ Mallas / Kreimer) ، 1،410 سال نوری (Glyn کنت جونز) ، 2،000 به 2،500 سال نوری (Vehrenberg) ، 2،000 سال نوری (آسمان کاتالوگ 2000.0) ، "بیش از 2،000 سال نوری" (Murdin / آلن 'ثانیه کاتالوگ از جهان) ، 5،000 سال نوری (Chartand / Wimmer' ثانیه Skyguide) ، 3،000 سال نوری (WIYN) ، و 1،000 به 2،000 سال نوری (جستجوی پیشرفته Kwok ، 2000). خوب ارزش برای فاصله هنوز هم باید مشخص (به عنوان مثال ، اختلاف منظر توسط تلسکوپ فضایی هابل) ، اما به تازگی بهبود یافته technics CCD در رصدخانه نیروی دریایی ایالات متحده (USNO) مورد استفاده قرار گرفت برای تعیین اختلاف منظر مثلثاتی برای ستاره مرکزی M57 ، بازده 2،300 سال نوری (هریس et.al. یدلایمخیرات 1997 ، همچنین نگاه کنید به STScI / ناسا ، یدلایمخیرات 1999 ژانویه).
From the expansion rate of one arc second per century given above, the age of the nebula can be roughly estimated under the assumption of constant expansion. For its extension of 60x80 arc seconds, this yields a time of expansion of about 6,000 to 8,000 years. از سرعت گسترش از یک ثانیه قوس در هر قرن داده شده در بالا ، سن سحابی می تواند تقریبا در زیر این فرضیه انبساط ثابت است. برآورد شده برای یک فرمت آن 60x80 ثانیه قوس ، این بازده زمانی است که یک توسعه از حدود 6،000 تا 8،000 سال است.
As most planetary nebulae, the Ring is much brighter visually at magnitude 8.8 than photographically at only 9.7 mag; a consequence of the fact that most light is emitted in very few particular spectral lines (see the discussion in our planetary nebulae page ). Assuming a distance of 2,300 lightyears, this corresponds to an absolute magnitude of -0.3 visually (+0.5 photographically), or an intrinsic brightness of about 50 to 100 times that of our Sun. از آنجا که اکثر سحابیهای سیاره ، حلقه بسیار روشن تر از قدر 8.8 در صورت بصری از photographically فقط در 9.7 کلاغ زنگی ؛ نتیجه این واقعیت است که اغلب نور در تعداد کمی از خطوط طیفی گسیل خاص است (نگاه کنید به بحث ما را در صفحه سیاره ای سحابی). با فرض فاصله 2،300 سال نوری ، این مربوط به قدر مطلق -0.3 بصری (+0.5 photographically) ، و یا درخشندگی ذاتی در حدود 50 تا 100 برابر خورشید ما است. Even the 14.7-mag central star, of the size of a terrestrial planet, is only little fainter than our Sun with an absolute magnitude of about +5 or 6. حتی 14.7 - کلاغ زنگی ستاره مرکزی ، و به اندازه یک سیاره زمینی ، تنها fainter کمی بیش از خورشید ما را با قدر مطلق در مورد +5 و یا 6 است. Its apparent dimension of 1.4 arc minutes corresponds to a linear diameter of 0.9 lightyears (5.5 trillion miles or 8.8 trillion km, or 60,000 Astronomical Units), the halo extending out to a diameter of 2.4 lightyears. ابعاد ظاهری آن از 1.4 دقیقه قوس مربوط به قطر خطی از 0.9 سال نوری (5.5 تریلیون مایل یا 8.8 trillion کیلومتر ، یا 60،000 واحد نجومی) ، هاله را به گسترش قطر 2.4 سال نوری.
The mass of the nebular matter has been estimated at about 0.2 solar masses, the density at about 10,000 ions per ccm (cm^3). توده سحابی از ماده است و در حدود 0.2 برابر جرم خورشید تخمین زده شده است ، تراکم در حدود 10،000 یون در هر ccm (سانتی متر) ^ 3). Its chemical composition has been determined as follows: On each Fluor (Fl) atom, the Ring Nebula contains 4.25 million atoms of Hydrogen (H), 337,500 Helium (He), 2,500 Oxygen (O), 1,250 Nitrogen (N), 375 Neon (Ne), 225 Sulfur (S), 30 Argon (Ar) and 9 Chlorine (Cl) atoms. It is expanding at 20 to 30 km/s, and approaching us at 21 km/s. ترکیب شیمیایی آن به عنوان مشخص شده است عبارتند از : در هر جویبار (مقدم) اتم ، سحابی حلقه حاوی 4.25 million اتم هیدروژن ، (ارتفاع) 337،500 هلیم (او) ، 2،500 اکسیژن (ô) ، 1،250 نیتروژن (نیتروژن) ، نئون 375 (شمال شرقی) ، گوگرد 225 (ها) ، 30 آرگون (در تاریخ) و 9 کلر (کلر) اتم های آن در حال گسترش است در 20 تا 30 کیلومتر / ثانیه ، و نزدیک شدن ما در 21 کیلومتر / s.
M57 images by Finnish astronomers have shown a star which is superimposed (before or behind) over the ring. تصاویر M57 توسط اخترشناسان فنلاندی نشان داده اند که یک ستاره است که تحمیل (پیش یا پشت) بیش از رینگ.
For amateurs, it is always a challenge to identify the faint central star of the Ring. Note Tom Polakis' photometric data of stars around M57 and the Photometry of M57 Field Stars, by Brian Skiff . برای افراد آماتور ، همیشه یک چالش برای شناسایی مرکزی ستاره کم نور از حلقه. توجه داشته باشید اطلاعات photometric تام Polakis 'ستارگان در اطراف M57 و M57 از فیلد نورسنجی ستارگان ، توسط برایان قایق رانی کردن.
M57 was the second planetary nebula to be discovered (in January 1779), 15 years after the first one, M27 . Antoine Darquier de Pellepoix (Darquier) , who discovered the Ring Nebula only a few days before Charles Messier found and cataloged it , described it as "a dull nebula, but perfectly outlined; as large as Jupiter and looks like a fading planet." M57 سحابی دومین سیاره بود که کشف شد (در یدلایمخیرات 1779 ژانویه) ، 15 سال بعد از اول ، M27. آنتوان Darquier د Pellepoix ، (Darquier) را کشف کرد که سحابی حلقه تنها چند روز قبل از شارل مسیه در بر داشت و آن را cataloged ، شرح داده آن را به عنوان "سحابی کسل کننده است ، اما کاملا مشخص شده ؛ به عنوان به عنوان بزرگ شبیه مشتری و یک سیاره محو سازی." This comparison to a planet may have influenced William Herschel , who found the objects of this type resembling the planet newly discovered by him, Uranus, and introduced the name "Planetary Nebulae" . Herschel described M57 as "a perforated nebula, or ring of stars;" this was the first mention of the ring shape. هرشل M57 به عنوان "سحابی سوراخ شده ، و یا حلقه ستارگان توصیف ؛" این اولین اشاره از شکل حلقه است. Oddly, the inventor of the name "Planetary Nebula" did not count this most prominent representative in this object class, but described it as a "curiosity of the heavens", a peculiar object. عجیب ، مخترع به نام "سحابی سیاره ای" آیا این نماینده برجسته ترین در کلاس شی این تعداد نیست ، بلکه آن را به عنوان کنجکاوی "از آسمان" ، یک شیء عجیب و غریب توصیف کرد. Herschel also identified some of the superimposed stars, and correctly assumed that "none [of them] seems to belong to it." هرشل نیز شناسایی برخی از ستارگان تحمیل ، و درست به عهده گرفت که "هیچ کدام [از آنها] به نظر می رسد متعلق به آن."
M57 is very easy to locate as it is situated between Beta and Gamma Lyrae, at about one-third the distance from Beta to Gamma. M57 بسیار آسان به آن را به عنوان کردهاید بین بتا و گاما Lyrae واقع شده است ، در حدود یک سوم فاصله از بتا را به گاما. It can be seen with binoculars as an almost stellar object, difficult to identify just because of its small apparent diameter. با دوربین دوچشمی می توانید آن را به عنوان یک شی تقریبا اختری ، دشوار دیده می شود تا فقط به دلیل آن آشکار قطر کوچک را تشخیص دهد. In smaller amateur telescopes, the ring becomes apparent at about 100 magnification, with a darker middle; a 12th-mag star is east of the planetary nebula, about 1' of the center. در تلسکوپهای آماتوری کوچکتر ، حلقه و در حدود 100 بزرگنمایی آشکار می شود ، با وسط تیره تر ؛ 12th - کلاغ زنگی ستاره سحابی سیاره ای از شرق است ، در حدود 1 'از مرکز می شود. If ever color is notable, the Ring Nebula appears slightly greenish, not unexpected because most of its light is emitted in few green spectral lines. اگر هرگز رنگ سرشناس است ، سحابی حلقه به نظر می رسد کمی مایل به سبز ، غیر منتظره نیست چرا که نور خود را در چند خط سبز طیفی گسیل شده است. Even in small scopes, a slight ellipticity can be noted, with major axis in a position angle of about 60 deg. With increasing aperture and under good condition, more and more detail becomes visible, but even in large instruments, the central star will be apparent only under exceptionally good conditions, or with the help of filters. حتی در دهی کوچک ، ellipticity خفیف می تواند ، متذکر شد با محور عمده در موقعیت زاویه حدود 60 درجه با افزایش دهانه دیافراگم و تحت شرایط خوب ، جزئیات بیشتر و بیشتر می شود قابل مشاهده است ، اما حتی در سازهای بزرگ ، ستاره مرکزی خواهد شد آشکار است فقط تحت شرایط استثنایی خوب ، و یا با کمک فیلترهای. In large instruments, several very faint foreground or background stars can be glimpsed within the nebula's extension under very good conditions. در سازهای بزرگ ، چند بسیار کم نور و یا منظره جلو عکس پس زمینه ستارگان می توانند در داخل فرمت سحابی می شود را تحت شرایط بسیار خوبی اجمالی.
Of the neighboring stars, Beta Lyrae (Sheliak) is a notable eclipsing binary, with components of spectral type B7 and A8, varying between mag 3.4 and 4.4 with a period of 12.91 days. از ستاره های همسایه ، بتا Lyrae (Sheliak) قابل توجه eclipsing دودویی است ، را با مؤلفه های از نوع طیفی B7 و A8 ، کلاغ زنگی مختلفی بین 3.4 و 4.4 با یک دوره 12.91 روز است. Gamma Lyrae (Sulaphat, Arabic for "Tortoise") is a giant of spectral type B9 III and mag 3.2 with a mag 12 companion at 13.8" distance in position angle 300 deg. The 0.4' small and 14.4-mag faint galaxy IC 1296 is situated just 4' NW of M57 and can be found with large instruments. گاما Lyrae (Sulaphat ، عربی برای "لاک پشت ها") در طیفی بزرگ از نوع B9 سوم و کلاغ زنگی 3.2 کلاغ زنگی با 12 همراه در 13.8 "فاصله را در زاویه موقعیت 300 درجه. 0.4' 14.4 - کوچک و کم نور کهکشان کلاغ زنگی آیسی 1296 است. واقع تنها 4 'شمال غربی M57 و می تواند با دستگاه های بزرگ یافت می شود.
بعد 18 : 53.6 (h:m) 18 : 53.6 (ارتفاع : متر)
Declination میل +33 : 02 (deg:m) +33 : 02 (درجه : متر)
Distance فاصله 2.3 (kly) 2.3 (هزار سال نوری)
Visual Brightness تجسمی روشنایی 8.8 (mag) 8.8 (کلاغ زنگی)
Apparent Dimension ابعاد ظاهری 1.4x1.0 (arc min) 1.4x1.0 (قوس دقیقه)
Recent research has confirmed that it is, most probably, actually a ring (torus) of bright light-emitting material surrounding its central star, and not a spherical (or ellipsoidal) shell, thus coinciding with an early assumption by John Herschel . Viewed from this equatorial plane, it would thus more resemble the Dumbbell Nebula M27 or the Little Dumbbell Nebula M76 than its appearance we know from here: We happen to view it from near one pole. تحقیقات اخیر تایید کرده است آن است که ، احتمالا ، در واقع یک حلقه (چنبره) از نور درخشان ساطع - مواد اطراف ستاره مرکزی آن ، و کروی (یا ellipsoidal) پوسته ، بنابراین نمی مصادف با فرض اولیه توسط جان هرشل. بازدید از این هواپیما گینه ، بنابراین آن را بیشتر شبیه دمبل سحابی M27 یا سحابی دمبل کوچک M76 نسبت به ظاهر آن که ما از اینجا که : ما رخ می دهد که به آن در نزدیک به یکی از قطب ببینید.
This is contrary to the belief expressed eg in Kenneth Glyn Jones' book. There are even indications from investigations of deep observations such as George Jacoby's deep photos obtained at Kitt Peak National Observatory that the overall shape might be more that of a cylinder viewed along the direction of the axis than that of a ring, ie, we are looking down a tunnel of gas ejected by a star at the end of its nuclear-burning life. Eventually, these observations have given evidence that the equatorial ring or cylinder has lobe-shaped extensions in polar directions, similar to those found in deep images of M76, but even more resembling other planetaries like NGC 6302 , see eg the review by Sun Kwok (2000) . به این باور بیان شده در تضاد است به عنوان مثال در کتاب Glyn کنت جونز '. حتی نشانه ای از تحقیقات و مشاهدات عمیق مانند عکس عمیق جورج Jacoby's به دست آمده در رصدخانه ملی کیت پیک که شکل کلی ممکن است بیش از یک سیلندر در امتداد بازدید جهت محور از آن از یک حلقه به عبارت دیگر ، ما به دنبال پایین تونل گاز ejected شده توسط ستاره در انتهای عمر سوختن آن به سلاح هستهای و سرانجام ، این مشاهدات داده اند شواهدی موجود است که حلقه گینه و یا سیلندر دارای لوب - به شکل پسوند در جهت قطبی ، مشابه آنچه که در تصاویر عمیق از M76 ، اما حتی بیشتر شبیه planetaries دیگر مثل گاز 6302 ، نگاه کنید به عنوان مثال بررسی شده توسط خورشید Kwok (2000).
The deep observations also show an extended halo of material extending off to over 3.5 arc minutes (Hynes gives 216 arc seconds, quoting Moreno & Lopez, 1987 ), remainders of the star's earlier stellar winds. مشاهدات عمیق و نیز نشان دادن هاله طولانی مواد تمدید کردن به بیش از 3.5 دقیقه قوس (Hynes می دهد 216 ثانیه قوس ، به نقل از Moreno و لوپز ، 1987) ، باقی ماند از ستاره بادها زودتر ستارهای. The halo was discovered in 1935 by JC Duncan ( Duncan, 1935 ). هاله در سال 1935 توسط JC دانکن (دانکن ، 1935) کشف شد.
Our color photo (taken with the 200-inch Hale telescope at Mt. Palomar) shows that the material of the Ring is exposing a decreasing ionization level with increasing distance from the 100,000 to 120,000 K hot central star. The innermost region appears dark as it emits merely UV radiation, while in the inner visible ring, greenish forbidden light of ionized oxygen and nitrogen dominates the color, and in the outer region, only the red light of hydrogen can be excited. رنگ عشق ما (گرفته شده با تلسکوپ 200 اینچی هیل در تن. Palomar) نشان می دهد که مواد از حلقه است افشای کاهش سطح یونیزاسیون با افزایش فاصله از 100،000 تا 120،000 K ستاره داغ مرکزی. درونی منطقه از آن به عنوان تیره به نظر می رسد تنها اشعه ماوراء بنفش خود ساتع می کند ، در حالی که در حلقه درونی قابل رویت ، نور مایل به سبز ممنوع است از نیتروژن و اکسیژن یونیزه غالب رنگ ، و در منطقه بیرونی ، تنها نور قرمز از هیدروژن می تواند هیجان انگیز است.
The central star was discovered in 1800 by the German astronomer Friedrich von Hahn (1742-1805), with a 20-foot FL reflector. ستاره مرکزی در سال 1800 توسط ستاره شناس آلمانی فریدریش فون هان (1742-1805) کشف شد ، با 20 پا بازتابنده فلوریدا. This object is a planet-sized white dwarf star, which shines at about 15th magnitude. It is the remainder of a sunlike star, probably once of more mass than our sun, which has blown away its outer envelopes at the end of its Mira-like phase of evolution. این جسم سیاره به اندازه ستاره کوتوله سفید ، که می درخشد و در حدود قدر 15th آن باقی مانده یک ستاره sunlike ، احتمالا یک بار بیش از جرم خورشید ما ، که دور باد ورق خارجی خود را در انتهای آن Mira مانند مرحله از تکامل. Now over 100,000 K hot, it will soon start to cool down, shine as a white dwarf star for a while of several billions of years, and then eventually end as a cold Black Dwarf. در حال حاضر بیش از 100،000 K داغ ، آن را به زودی برای خنک کردن ، روشن شدن به عنوان یک ستاره کوتوله سفید در حالی که برای چند میلیارد سال پیش شروع و سپس در نهایت پایان به عنوان یک کوتوله سیاه سرد است.
As for most planetary nebulae, the distance to the Ring Nebula M57 is not very wellknown. همانطور که برای اکثر سحابیهای سیارهای ، فاصله تا حلقه سحابی M57 بسیار wellknown نمی باشد. In case of this nebula, however, attempt was made to relate its angular expansion rate of roughly 1 arc second per century with its radial expansion velocity. در صورتی که از این سحابی ، با این حال ، تلاش برای ارتباط نرخ انبساط آن زاویه ای در حدود 1 ثانیه قوس در هر قرن با سرعت انبساط شعاعی آن ساخته شد. These results, however, were based on wrong assumptions of the geometry of this nebula, presuming a spherical shape. Therefore, until recently, only rough estimates could be made, based on various theoretical assumptions and models. این نتایج ، با این حال ، بر اساس فرضیات غلط از هندسه این سحابی شدند ، خود سر کروی شکل. بنابراین ، تا همین اواخر ، تنها می تواند تخمین می زند خشن ، ساخته شده بر اساس مفروضات نظری و مدلهای مختلف. The following distance values have been given: 4,100 ly (KM Cudworth 1974; Mallas/Kreimer), 1,410 ly (Kenneth Glyn Jones), 2,000 to 2,500 ly (Vehrenberg), 2,000 ly (Sky Catalogue 2000.0), "more than 2,000 ly" (Murdin/Allen's Catalogue of the Universe ), 5,000 ly (Chartand/Wimmer's Skyguide), 3,000 ly (WIYN), and 1,000 to 2,000 ly ( Sun Kwok, 2000 ). A good value for the distance still needs to be determined (eg, parallax by Hubble Space Telescope), but recently improved CCD technics was used at the US Naval Observatory (USNO) to determine a trigonometric parallax for the central star of M57, yielding 2,300 ly ( Harris et.al. 1997 , see also STScI/Nasa, Jan 1999 ). مقادیر زیر را فاصله داده شده است : 4،100 سال نوری (کیلومتر Cudworth 1974 ؛ Mallas / Kreimer) ، 1،410 سال نوری (Glyn کنت جونز) ، 2،000 به 2،500 سال نوری (Vehrenberg) ، 2،000 سال نوری (آسمان کاتالوگ 2000.0) ، "بیش از 2،000 سال نوری" (Murdin / آلن 'ثانیه کاتالوگ از جهان) ، 5،000 سال نوری (Chartand / Wimmer' ثانیه Skyguide) ، 3،000 سال نوری (WIYN) ، و 1،000 به 2،000 سال نوری (جستجوی پیشرفته Kwok ، 2000). خوب ارزش برای فاصله هنوز هم باید مشخص (به عنوان مثال ، اختلاف منظر توسط تلسکوپ فضایی هابل) ، اما به تازگی بهبود یافته technics CCD در رصدخانه نیروی دریایی ایالات متحده (USNO) مورد استفاده قرار گرفت برای تعیین اختلاف منظر مثلثاتی برای ستاره مرکزی M57 ، بازده 2،300 سال نوری (هریس et.al. یدلایمخیرات 1997 ، همچنین نگاه کنید به STScI / ناسا ، یدلایمخیرات 1999 ژانویه).
From the expansion rate of one arc second per century given above, the age of the nebula can be roughly estimated under the assumption of constant expansion. For its extension of 60x80 arc seconds, this yields a time of expansion of about 6,000 to 8,000 years. از سرعت گسترش از یک ثانیه قوس در هر قرن داده شده در بالا ، سن سحابی می تواند تقریبا در زیر این فرضیه انبساط ثابت است. برآورد شده برای یک فرمت آن 60x80 ثانیه قوس ، این بازده زمانی است که یک توسعه از حدود 6،000 تا 8،000 سال است.
As most planetary nebulae, the Ring is much brighter visually at magnitude 8.8 than photographically at only 9.7 mag; a consequence of the fact that most light is emitted in very few particular spectral lines (see the discussion in our planetary nebulae page ). Assuming a distance of 2,300 lightyears, this corresponds to an absolute magnitude of -0.3 visually (+0.5 photographically), or an intrinsic brightness of about 50 to 100 times that of our Sun. از آنجا که اکثر سحابیهای سیاره ، حلقه بسیار روشن تر از قدر 8.8 در صورت بصری از photographically فقط در 9.7 کلاغ زنگی ؛ نتیجه این واقعیت است که اغلب نور در تعداد کمی از خطوط طیفی گسیل خاص است (نگاه کنید به بحث ما را در صفحه سیاره ای سحابی). با فرض فاصله 2،300 سال نوری ، این مربوط به قدر مطلق -0.3 بصری (+0.5 photographically) ، و یا درخشندگی ذاتی در حدود 50 تا 100 برابر خورشید ما است. Even the 14.7-mag central star, of the size of a terrestrial planet, is only little fainter than our Sun with an absolute magnitude of about +5 or 6. حتی 14.7 - کلاغ زنگی ستاره مرکزی ، و به اندازه یک سیاره زمینی ، تنها fainter کمی بیش از خورشید ما را با قدر مطلق در مورد +5 و یا 6 است. Its apparent dimension of 1.4 arc minutes corresponds to a linear diameter of 0.9 lightyears (5.5 trillion miles or 8.8 trillion km, or 60,000 Astronomical Units), the halo extending out to a diameter of 2.4 lightyears. ابعاد ظاهری آن از 1.4 دقیقه قوس مربوط به قطر خطی از 0.9 سال نوری (5.5 تریلیون مایل یا 8.8 trillion کیلومتر ، یا 60،000 واحد نجومی) ، هاله را به گسترش قطر 2.4 سال نوری.
The mass of the nebular matter has been estimated at about 0.2 solar masses, the density at about 10,000 ions per ccm (cm^3). توده سحابی از ماده است و در حدود 0.2 برابر جرم خورشید تخمین زده شده است ، تراکم در حدود 10،000 یون در هر ccm (سانتی متر) ^ 3). Its chemical composition has been determined as follows: On each Fluor (Fl) atom, the Ring Nebula contains 4.25 million atoms of Hydrogen (H), 337,500 Helium (He), 2,500 Oxygen (O), 1,250 Nitrogen (N), 375 Neon (Ne), 225 Sulfur (S), 30 Argon (Ar) and 9 Chlorine (Cl) atoms. It is expanding at 20 to 30 km/s, and approaching us at 21 km/s. ترکیب شیمیایی آن به عنوان مشخص شده است عبارتند از : در هر جویبار (مقدم) اتم ، سحابی حلقه حاوی 4.25 million اتم هیدروژن ، (ارتفاع) 337،500 هلیم (او) ، 2،500 اکسیژن (ô) ، 1،250 نیتروژن (نیتروژن) ، نئون 375 (شمال شرقی) ، گوگرد 225 (ها) ، 30 آرگون (در تاریخ) و 9 کلر (کلر) اتم های آن در حال گسترش است در 20 تا 30 کیلومتر / ثانیه ، و نزدیک شدن ما در 21 کیلومتر / s.
M57 images by Finnish astronomers have shown a star which is superimposed (before or behind) over the ring. تصاویر M57 توسط اخترشناسان فنلاندی نشان داده اند که یک ستاره است که تحمیل (پیش یا پشت) بیش از رینگ.
For amateurs, it is always a challenge to identify the faint central star of the Ring. Note Tom Polakis' photometric data of stars around M57 and the Photometry of M57 Field Stars, by Brian Skiff . برای افراد آماتور ، همیشه یک چالش برای شناسایی مرکزی ستاره کم نور از حلقه. توجه داشته باشید اطلاعات photometric تام Polakis 'ستارگان در اطراف M57 و M57 از فیلد نورسنجی ستارگان ، توسط برایان قایق رانی کردن.
M57 was the second planetary nebula to be discovered (in January 1779), 15 years after the first one, M27 . Antoine Darquier de Pellepoix (Darquier) , who discovered the Ring Nebula only a few days before Charles Messier found and cataloged it , described it as "a dull nebula, but perfectly outlined; as large as Jupiter and looks like a fading planet." M57 سحابی دومین سیاره بود که کشف شد (در یدلایمخیرات 1779 ژانویه) ، 15 سال بعد از اول ، M27. آنتوان Darquier د Pellepoix ، (Darquier) را کشف کرد که سحابی حلقه تنها چند روز قبل از شارل مسیه در بر داشت و آن را cataloged ، شرح داده آن را به عنوان "سحابی کسل کننده است ، اما کاملا مشخص شده ؛ به عنوان به عنوان بزرگ شبیه مشتری و یک سیاره محو سازی." This comparison to a planet may have influenced William Herschel , who found the objects of this type resembling the planet newly discovered by him, Uranus, and introduced the name "Planetary Nebulae" . Herschel described M57 as "a perforated nebula, or ring of stars;" this was the first mention of the ring shape. هرشل M57 به عنوان "سحابی سوراخ شده ، و یا حلقه ستارگان توصیف ؛" این اولین اشاره از شکل حلقه است. Oddly, the inventor of the name "Planetary Nebula" did not count this most prominent representative in this object class, but described it as a "curiosity of the heavens", a peculiar object. عجیب ، مخترع به نام "سحابی سیاره ای" آیا این نماینده برجسته ترین در کلاس شی این تعداد نیست ، بلکه آن را به عنوان کنجکاوی "از آسمان" ، یک شیء عجیب و غریب توصیف کرد. Herschel also identified some of the superimposed stars, and correctly assumed that "none [of them] seems to belong to it." هرشل نیز شناسایی برخی از ستارگان تحمیل ، و درست به عهده گرفت که "هیچ کدام [از آنها] به نظر می رسد متعلق به آن."
M57 is very easy to locate as it is situated between Beta and Gamma Lyrae, at about one-third the distance from Beta to Gamma. M57 بسیار آسان به آن را به عنوان کردهاید بین بتا و گاما Lyrae واقع شده است ، در حدود یک سوم فاصله از بتا را به گاما. It can be seen with binoculars as an almost stellar object, difficult to identify just because of its small apparent diameter. با دوربین دوچشمی می توانید آن را به عنوان یک شی تقریبا اختری ، دشوار دیده می شود تا فقط به دلیل آن آشکار قطر کوچک را تشخیص دهد. In smaller amateur telescopes, the ring becomes apparent at about 100 magnification, with a darker middle; a 12th-mag star is east of the planetary nebula, about 1' of the center. در تلسکوپهای آماتوری کوچکتر ، حلقه و در حدود 100 بزرگنمایی آشکار می شود ، با وسط تیره تر ؛ 12th - کلاغ زنگی ستاره سحابی سیاره ای از شرق است ، در حدود 1 'از مرکز می شود. If ever color is notable, the Ring Nebula appears slightly greenish, not unexpected because most of its light is emitted in few green spectral lines. اگر هرگز رنگ سرشناس است ، سحابی حلقه به نظر می رسد کمی مایل به سبز ، غیر منتظره نیست چرا که نور خود را در چند خط سبز طیفی گسیل شده است. Even in small scopes, a slight ellipticity can be noted, with major axis in a position angle of about 60 deg. With increasing aperture and under good condition, more and more detail becomes visible, but even in large instruments, the central star will be apparent only under exceptionally good conditions, or with the help of filters. حتی در دهی کوچک ، ellipticity خفیف می تواند ، متذکر شد با محور عمده در موقعیت زاویه حدود 60 درجه با افزایش دهانه دیافراگم و تحت شرایط خوب ، جزئیات بیشتر و بیشتر می شود قابل مشاهده است ، اما حتی در سازهای بزرگ ، ستاره مرکزی خواهد شد آشکار است فقط تحت شرایط استثنایی خوب ، و یا با کمک فیلترهای. In large instruments, several very faint foreground or background stars can be glimpsed within the nebula's extension under very good conditions. در سازهای بزرگ ، چند بسیار کم نور و یا منظره جلو عکس پس زمینه ستارگان می توانند در داخل فرمت سحابی می شود را تحت شرایط بسیار خوبی اجمالی.
Of the neighboring stars, Beta Lyrae (Sheliak) is a notable eclipsing binary, with components of spectral type B7 and A8, varying between mag 3.4 and 4.4 with a period of 12.91 days. از ستاره های همسایه ، بتا Lyrae (Sheliak) قابل توجه eclipsing دودویی است ، را با مؤلفه های از نوع طیفی B7 و A8 ، کلاغ زنگی مختلفی بین 3.4 و 4.4 با یک دوره 12.91 روز است. Gamma Lyrae (Sulaphat, Arabic for "Tortoise") is a giant of spectral type B9 III and mag 3.2 with a mag 12 companion at 13.8" distance in position angle 300 deg. The 0.4' small and 14.4-mag faint galaxy IC 1296 is situated just 4' NW of M57 and can be found with large instruments. گاما Lyrae (Sulaphat ، عربی برای "لاک پشت ها") در طیفی بزرگ از نوع B9 سوم و کلاغ زنگی 3.2 کلاغ زنگی با 12 همراه در 13.8 "فاصله را در زاویه موقعیت 300 درجه. 0.4' 14.4 - کوچک و کم نور کهکشان کلاغ زنگی آیسی 1296 است. واقع تنها 4 'شمال غربی M57 و می تواند با دستگاه های بزرگ یافت می شود.
بعد 18 : 53.6 (h:m) 18 : 53.6 (ارتفاع : متر)
Declination میل +33 : 02 (deg:m) +33 : 02 (درجه : متر)
Distance فاصله 2.3 (kly) 2.3 (هزار سال نوری)
Visual Brightness تجسمی روشنایی 8.8 (mag) 8.8 (کلاغ زنگی)
Apparent Dimension ابعاد ظاهری 1.4x1.0 (arc min) 1.4x1.0 (قوس دقیقه)
و خداوند اسمان را آفرید..........
