گروهي از دانشمندان سازمان فضايي آمريكا با ارائه برنامه اي شگفت انگيز اعلام كردند به منظور نجات زمين از گرماي جهاني و افزايش طول عمر آن مي توان اين سياره را به مداري دورتر انتقال داد.
به گزارش خبرگزاري مهر، دانشمندان به منظور جلوگيري از افزايش حرارت زمين شيوه اي غير طبيعي را كشف كرده اند: حركت دادن زمين به نقطه اي خنك تر از منظومه خورشيدي. تنها ابزاري كه براي انجام اين انتقال نياز خواهد بود چند ستاره دنباله دار در نزديكي زمين است و پس از آن سياره زمين در منطقه اي ايمن و خنكتر از منظومه خورشيدي قرار خواهد گرفت.
ايده حركت دادن زمين به منظور بهبود دادن موقعيت بين سياره اي زاييده افكار گروهي از دانشمندان ناسا و اخترشناسان آمريكايي است كه معتقدند با انجام چنين كاري مي توان 6 بيليون سال ديگر به عمر مفيد زمين افزود.
گرگ لاگلاين از مركز تحقيقاتي امز در اين باره معتقد است تغيير مدار زمين نيازمند فناوريهاي دور از ذهني نيست، براي انجام چنين كاري مي توان از شيوه اي كه اكنون براي منحرف كردن شهاب سنگها و ستاره هاي دنباله دار استفاده مي شوند كمك گرفت.
برنامه اي كه توسط اين محققان ارائه شده است هدايت كردن يك شهابسنگ يا ستاره دنباله دار است به شكلي كه از نزديك ترين فاصله ممكن از زمين عبور كند در اين صورت بخشي از نيروي گرانشي آن به زمين منتقل شده و در نتيجه سرعت مداري زمين افزايش پيدا خواهد كرد. به اين شكل سياره زمين به مداري بالاتر از موقعيت كنوني خود و در فاصله اي بيشتر از خورشيد قرار خواهد گرفت.
به گفته دانشمندان ناسا چنين راه حلي در كوتاه مدت مي تواند براي جلوگيري از بحران گرماي جهاني بسيار موثر باشد. براي هدايت اجرام كيهاني بايد از راكتي شيميايي استفاده كرده و در زمان مناسب به شهاب سنگ يا ستاره دنباله داري ضربه زد.
بر اساس گزارش گاردين، با اين حال براي انجام چنين برنامه اي محاسبات بسيار دقيقي لازم است زيرا يك اشتباه بسيار كوچك مي تواند منجر به برخورد جرم كيهاني هدايت شده با زمين شود كه بر اساس تخمينها، برخورد جرمي با قطر 100 كيلومتر با زمين با سرعتي در مقياس سرعتهاي كيهاني مي تواند زمين را از حيات تهي كند.
جابجایی زمین یا از بین بردن نظم عالم؟؟
تبدیل سیاره زمین به یک ستاره ی مصنوعی!
خب مسئله گرم شدن زمین نگرانی هست که چندین ساله گریبان انسان رو گرفته و دانشمندان هم تحقیقات زیادی در این باره انجام دادن. اما نباید فراموش کنیم که انسان خودش باعث این مشکل شده و من نظری دارم. شاید به نظر سایرین مخالفت با دانشمندان،دانشمند بودن رو می طلبه. اما به نظر من جابجا کردن زمین و استفاده از گرانش دیگر اجرام برای دور کردن زمین از خورشید کار عاقلانه ای نیست!
اگه هدف از انجام پروژه دور کردن زمین از منبع گرمایی هست باید زمین رو از خودش دور کنیم. این امکان پذیره؟؟؟
زمین الان به یک ستاره مصنوعی تبدیل شده. در تعریف ابتدایی سیاره ها و ستاره ها که در مقطع ابتدایی خوندیم این بود که ستاره ها از خودشون نور و گرما دارند و منبع گرما هستند و سیاره ها نور و گرمای ستاره ها رو دریافت میکنند و از خودشون گرمایی ندارند!
اما زمین الان یک ستاره مصنوعی شده. زمین در حال گرم شدنه وبهتر بگم داره از خودش گرما تولید میکنه.اماتفاوتش با ستاره ها حکایت همون ماشین های درون سوز و برون سوزه! ستاره ها خودشون عامل گرما هستند ( مثل ماشینهای درون سوز) اما زمین گرم شدنش رو مدیون انسانهاست (همون ماشین برون سوز) از خودش گرمایی نداره و گرماش رو داره از جای دیگه ای به دست میاره. از یک منبع بیرونی. و فقط و فقط به خاطر فعالیت های خطر ناک انسانه!حرفم رو قبول دارین؟؟
و جالب اینجاست که میگیم به سرعت در حال پیشرفت هستیم در حالی که باید بگیم به سرعت درحال نابود کردن خودمون هستیم. نمیدونم قسمت آخر سریال مسافران رو دیدین یا نه؟
آقای رادش یا همون65 داستان! گفتن زمینی ها باید نابود بشن . وجود اونها برای کهکشان خطر ناکه. شاید این فقط یک دیالوگ بود اما ....
اما ما داریم برای کهکشان خطر ناک میشیم.! اینو جدی میگم. جابجا کردن جسمی که جرم قابل توجهی داره و عضو منظومه ای هست که قسمتی از تعادل این منظومه به عهده ی اون هست. به نظرتون این اتفاق نظم رو به هم نمیزنه؟ حتماً بعداً هم میخوان خورشید رو دور تر کنن. بعد برای جبران نیروی گرانش یه جرم دیگه رو وارد این محیط کنند.
روی صحبت من با دانشمندان و شماست که مسئله گرم شدن زمین براتون مهمه.
آیا بهتر نیست به جای جابجایی زمین (که مطمئن هستم با سرعت زیادی روی این پروژه کار می کنند) همین سرعت رو روی پروژه ی نجات زمین قرار بدهند؟؟
پیدا کردن راهی که بتونه زمین رو نجات بده؟؟
نمیگم کارخونه ها رو تعطیل کنند. چرا این وقتی رو که به پروژه جابجا کردن زمین اختصاص دادند به همین انرژی خورشیدی اختصاص نمیدهند؟؟؟ چرا ابر فیلتر هایی رو برای کارخونه ها طراحی نمی کنند که انقدر گرمایش نداشته باشیم!!!؟؟؟
سعی کردم به ساده ترین صورت نظرم رو بیان کنم.!
دوشنبه , 18 مهر 1384.گاهی یه تاریخ آدمو پر انرژی تر میکنه.منو استروتاک
من فکر می کنم اگه ناسا چنین کاری بکنه حتما فکر این چیزارو هم می کنه.
برای این کار ناسا از سازمان های معتبری باید اجازه بگیره که اون ها به فکر تمام این مسایل هستند.
نکته ی دیگه این که منظور از گرم شدن زمین می تونه بزرگتر شدن خورشید در اثر گذر زمان و طول عمرش و وارد شدن زمین به محدوده ی گرما باشه که در مستند اسپیس این موضوع مورد بررسی قرار گرفته و راجع به اون هشدار داده شده.در این صورت انسان ها در این گرمایش موثر نیستند.
در مورد افزایش جرم خورشید من چیزی نشنیدم اما اگر اینطوری باشه خب بله :roll: در این صورت انسان دخیل نیست. اما در حال حاظر گرمای زمین به خاطر فعالیت های نامناسب انسانهاست. قبول ندارین؟ممکنه هم یک قسمت افزایش جرم خورشید باشه. اما یک موضوع دیگه هست که :roll: اجازه بدین کمی تحقیق کنم بعد اگه به نتیجه رسیدم مطرح میکنم :wink:
دوشنبه , 18 مهر 1384.گاهی یه تاریخ آدمو پر انرژی تر میکنه.منو استروتاک
این مقاله امروز در روزنامه جام جم چاپ شد که اقای ناظمی اون رو نوشتن و فکر کنم جواب همه ی سوالات رو بده.
آيا بايد زمين را جابه‌جا كرد؟
جام جم آنلاين: طي هفته‌هاي اخير در محافل اينترنتي و در ايميل‌هاي گروهي، داستاني قديمي كه روزنامه گاردين درباره طرحي عجيب منتشر كرده بود، دست به دست مي‌چرخيد و با اين‌كه چند سالي از اصل مطلب گذشته بود، اما پرسش‌هاي بسياري را به وجود آورد.
اين مقاله اشاره به طرحي مي‌كرد كه برخي مهندسان و دانشمندان فضايي براي مواجه با مشكل گرم شدن زمين از يك سو و از سوي ديگر براي نجات زمين در زماني كه خورشيد تبديل به غولي عظيم مي‌شود ارائه و پيشنهاد كرده بودند با استفاده از نيروي دنباله‌دارها و سيارك‌ها مدار زمين را تغيير دهند و آن را جابه‌جا كنند. آيا چنين چيزي ممكن است؟ آيا مي توان سياره را جابه‌جا كرد؟ اين مقاله نگاهي به اين طرح و مشكلات آن و واقعيت‌هايي درباره آينده زمين دارد.
همه مي‌دانيم زمين بر اثر فعاليت‌هاي بشر و بويژه سوزاندن سوخت‌هاي فسيلي كه موجب آزاد شدن حجم انبوهي از گازهاي گلخانه‌اي مي‌شوند، شاهد افزايش دماي ميانگين خود بوده است. پديده‌اي كه به گرمايش جهاني موسوم شده است و دانشمندان آن را يكي از مهم‌ترين و جدي‌ترين خطرهايي مي‌دانند كه نژاد بشر در طول تاريخ حضورش روي سياره زمين با آن مواجه شده است. بسياري از فعالان محيط زيست و دانشمندان، طرح‌هاي گوناگوني را براي فرار از اين مشكل ارائه كرده‌اند. اين مساله اگر مهار و كنترل نشود مي‌تواند طي 2 تا 5 دهه آينده چهره سياره ما را تغيير دهد و حتي موجب انقراض نسل‌هاي عظيمي شود كه در نهايت دامن انسان را نيز خواهد گرفت، اما اگر بتوانيم از اين خطر كوتاه مدت عبور كنيم، در آينده‌اي بسيار دورتر با فاجعه‌اي بزرگتر مواجه خواهيم شد. خورشيد ما با به پايان رساندن سوخت هيدروژني خود از رشته اصلي ستاره‌ها (بخشي از زندگي خود كه در آن مشغول سوزاندن هيدروژن و توليد انرژي بر اثر فرآيند همجوشي هسته‌اي هستند) خارج شده و طي فرآيندي آشوبناك به غول سرخي تبديل مي‌شود كه در آن دوره كه حدود 4 ميليارد سال آينده رخ مي‌دهد، زمين را برشته خواهد كرد. چند سال پيش گروهي از مهندسان ناسا و دانشمندان، طرحي بلندپروازانه را براي رهايي زمين از هر دوي اين مشكلات ارائه كردند كه مقاله روزنامه گاردين نيز همين طرح را توصيف كرده بود.
اين گروه براي نجات زمين به يكي از اصول ساده معادلات پرتابه‌ها پناه برده بودند. اين روزها بسياري از سفاين فضايي كه عازم مقاصد گوناگون در منظومه شمسي هستند بخشي از نيروي پيشران خود را از سياره‌ها مي‌گيرند. در واقع مانوري با نام مانور قلابسنگ باعث مي‌شود پرتابه مورد نظر با عبور در مداري مشخص از نزديكي سياره و دريافت بخشي از انرژي آن، اندازه حركت خود را افزايش دهند و در عوض اندكي از اندازه حركت سياره مي‌كاهد. با توجه به جرم كم پرتابه در برابر سياره اين افزايش اندازه حركت براي پرتابه منبعي براي پيش رانش مي‌شود در حالي‌كه تاثيري چشمگير روي سياره نخواهد داشت. حال تصور كنيد به جاي آن‌كه سفينه‌اي كوچك از كنار زمين عبور كند جرمي به مراتب بزرگتر، مثلا دنباله‌داري غول‌پيكر يا سياركي بزرگ به طور كنترل شده از كنار زمين عبور كند و همين اتفاق را تكرار كند در اين صورت و اگر عبورهاي به طور مكرر تكرار شوند، سرعت چرخش زمين در مدار خود به دور خورشيد كاهش مي‌يابد و براساس قوانين مداري براي آن‌كه مدار خود را پايدار كند به منطقه‌اي دورتر رانده مي‌شود؛ جايي خنكتر كه عمر زمين را مي‌تواند هنگام تبديل خورشيد به غول سرخ نيز اندكي در حد چند ميليارد سال ناقابل افزايش دهد.
ايده‌پردازان پيشنهاد كرده بودند با نصب راكت‌هاي ويژه‌اي روي سطح سيارك‌ها و دنباله‌دارهايي كه از دوردست‌هاي منظومه شمسي به ديدار خورشيد مي‌آيند، آن را در مسيري كنترل شده قرار دهند تا با عبور از زاويه‌اي مشخص و تعيين شده بدون آن كه در دام گرانش زمين افتاده و با زمين برخورد كنند، اين مانور را انجام دهند.
ظاهر طرح اگرچه به نظر ساده مي‌آمد؛ اما در عمل با ده‌ها مشكل مواجه بود. يكي از مسائلي كه در اين طرح بدان توجه نشده بود، وضعيت ماه در اين تغيير مدار بود. با تغيير مدار زمين، مدار ماه نيز دچار آشفتگي مي‌شود و احتمال فراوان وجود دارد كه ماه براي هميشه از مدار زمين فرار كند و شب‌هاي زمين را تيره بگذارد؛ ولي اين موضوع در برابر مشكلات ديگر چيز مهمي به حساب نمي‌آمد. مشكل بزرگ ديگري كه پيش روي اين طرح وجود دارد، به شكار دنباله‌دارها و سيارك‌ها مربوط مي‌شود.
در دوران ما، يكي از خطرهاي بالقوه ولي بسيار مصيبت‌باري كه زمين را تهديد مي‌كند، احتمال برخورد سيارك و دنباله‌دارها با زمين است. چنانچه چنين برخوردي كه به گفته محققان پيش از اين نيز بارها رخ داده و حتي مظنون اصلي در انقراض نسل دايناسورها به شمار مي‌رود، بار ديگر رخ دهد، بخش بزرگي از تمدن از ميان خواهد رفت و اگر ابعاد جرم برخوردكننده بزرگ باشد، شايد كل نسل انسان را نيز نابود كند. به همين دليل ناسا و ديگر سازمان‌هاي پيشروي فضايي، طرح‌هاي متعددي را براي بررسي اجرامي كه از نزديكي زمين عبور مي‌كنند، مطرح كرده‌اند؛ طرح‌هايي مانند NEAR و NEAT هستند؛ اما همه اين طرح‌ها از يك مشكل مشترك رنج مي‌برند، اين كه معمولا طرح‌ها تنها زمان كوتاهي پيش از عبور آن جرم از نزديكي زمين مي‌توانند آن را شناسايي كنند. در اين حال هيچ شانسي براي انجام عمل دفاع موثر باقي نمي‌ماند. برخلاف فيلم‌هاي هاليوودي در صورت بروز چنين رويدادي، كاري از انفجارهاي هسته‌اي يا سفينه‌هاي نجات زمين برنمي‌آيد؛ چراكه براي منحرف كردن مسير يك دنباله‌دار شما به سال‌ها وقت و فناوري نياز داريد كه هنوز وجود ندارد.
يكي از ايده‌ها، پوشاندن يا رنگ كردن سطح دنباله‌دار با جسمي است كه ضريب بازتاب متفاوتي داشته باشد تا نور خورشيد بتواند آن را منحرف كند؛ اما اين كار زماني موفق مي‌شود كه شما چند هزارسالي فرصت داشته باشيد كه نداريد. حالا فرض كنيد ما به پيشراني دست يافته باشيم كه بتواند سياركي را كنترل كند. چگونه بايد آن را در زمان مناسب به دنباله‌دار رساند و روي آن سوار كرد؟ اگر به فرض همه اين مراحل با موفقيت انجام شود، كافي است يكي از پيشران‌هاي فرضي، تنها كسري از ثانيه ديرتر يا زودتر از محاسبات روشن شوند و يا اثر يكي از اجرام كوچك منظومه شمسي كه در راه اين دنباله‌دار يا سيارك قرار دارد، محاسبه نشده باشد تا اين جرم به جاي عبور از كنار زمين با آن برخورد كند.
چنين مشكلاتي باعث مي‌شود چنين طرحي در زمره طرح‌هاي علمي تخيلي قرار بگيرد و براي خنك كردن زمين بيشتر به فكر اهرم‌هايي بود كه با مشاركت مردم و دولت‌ها و استفاده درست از منابع در دسترس وجود دارد.
البته يك واقعيت ديگر نيز وجود دارد؛ هم‌اكنون نيز زمين در حال دور شدن از خورشيد است. بله تعجب نكنيد. براساس تحقيقات يك گروه بين‌المللي، زمين به طور متوسط در هر سال 15 سانتي‌متر از خورشيد دور مي‌شود كه البته عدد بزرگي به شمار نمي‌رود؛ اما دليل آن مورد مناقشه قرار دارد. گروهي از دانشمندان ژاپني، يكي از بهترين توضيحات را در اين زمينه ارائه كرده‌اند و معتقدند تغييرات نيروهاي كشندي كه در سيستم زمين و ماه باعث دور شدن ماه از زمين مي‌شوند، موجب دور شدن زمين از خورشيد نيز مي‌شوند. البته اين دور شدن بسيار ناچيز است و ربطي به طرح تخيلي محققان ندارد و دردي از گرمايش زمين هم دوا نمي‌كند و براي اين موضوع خود ما انسان‌ها كه اين مشكل را درست كرده‌ايم، بايد فكري براي حل آن كنيم.
