رویداد های مهم نجومی

[رضا باجلان]

تصویری از یک جنایت کیهانی
تصویر جدید هابل، کهکشان مارپیچی ESO 137-001 را به نمایش می گذارد که هنگام حرکت از مرکز یک خوشه کهکشان، دل و روده اش بیرون می ریزد، این خوشه کهکشانی با نام Abell 3627 به طور خشونت آمیزی درون این کهکشان را می درد و جریان های نور آبی به جامانده، ردپاهای سخن چین این جنایت کیهانی هستند.

جسم ESO 137-001 در جنوب «صورت فلکی مثلث» واقع شده و کهکشان مارپیچ زیبا و ظریفی است که چنین راز وحشتناکی را در دل خود پنهان کرده است. تصویر ارائه شده نه تنها کهکشان را به صورت دقیق شکار ، بلکه جریانات نور آبی را آشکارسازی می کند که از درون آن به سمت بیرون تراوش می کنند و در نور فرابنفش به طور شفافی قابل رویت هستند.
این جریانات در واقع، ستارگان جوان داغی هستند که به هنگام حرکت کهکشان در فضا توسط پیرامونش از آن کنده می شوند. این عریان کردن خشن کهکشانی به دلیل فرآیندی موسوم به «فشار برخوردی تهی کننده» رخ می دهد.
این پدیده، نیرویی کششی است که توسط جسمی که از خلال مایعی عبور می کند، حس می شود. در این جا مایع مورد بحث گاز فوق داغی است که در مراکز خوشه های کهکشانی کمین کرده است, مطالعه این نوع فشار به منجمان در درک بهتر مکانیسم های هدایت کننده تکامل کهکشان ها کمک می کند.
منبع: ایسنا

http://sarisky.ir/wp-content/uploads/201...usters.jpg

[رضا باجلان]

ماده ی تاریک نابود گر دایناسور ها
بر اساس مطالعه جدید دانشمندان دانشگاه ماساچوست، ماده تاریک شاید نابودگر اصلی دایناسورها بوده باشد، این تحقیق نشان می*دهد دنباله*دارها توسط تاثیر خورشید بر صخره*های فضایی خلق نشده*اند و ماده تاریک، آن*ها را به سمت زمین گسیل می*دارد.

این نیروی مرموز برای نظریه*های توضیح*دهنده چگونگی انبساط جهان و چگونگی تعامل کهکشان*ها حیاتی است و دانشمندان تقریبا مطمئن*اند ماده تاریک وجود دارد اما نمی*دانند به چه چیزی شباهت داشته یا این که کجا باید آن را بیابند.
«لیزا راندال» و «ماتیو ریس» از دانشگاه ماساچوست مدعی*اند، چون منظومه شمسی حول مرکز کهکشان راه شیری می*چرخد، در یک چرخه ۷۰ میلیون ساله به سمت بالا و پایین حرکت می*کند و محاسبات آن*ها نشان می*دهد منظومه شمسی هر ۳۵ میلیون سال یک بار، از خلال ماده تاریک عبور می*کند. الگوی مشابهی پیش*تر در مطالعه برخوردهای دنباله*دارها روی زمین مشاهده شده بود که نشان می*داد این برخوردها هر ۳۵ میلیون سال افزایش می*یابند.
تیم علمی به دنبال بررسی ارتباط احتمالی بین برخوردهای دنباله*دار و حرکت منظومه شمسی از خلال دیسک ماده تاریک بود, زمانی که منظومه شمسی از خلال دیسکی حرکت می*کند، با کشش گرانشی قوی مواجه می*شود که نواحی مانند ابر اورت را مختل کند؛ این کشش می*تواند حرکت سنگهای فضایی به سمت زمین را موجب شود.
تیم علمی دهانه*های برخوردی بزرگ راکه در ۲۵۰ میلیون سال گذشته روی زمین ایجاد شده بودند، مطالعه کرد؛ تحلیل آن*ها نشان می*دهد ماده تاریک، احتمالا الگوهای مشاهده*شده در دهانه*های برخوردی را بیش از میزان متوسط دهانه برخورد ایجاد می*کند.
با این حال، دهانه برخوردی که با انقراض دایناسورها در ۶۶ میلیون سال پیش مرتبط است، به طور کامل با گذر منظومه شمسی از خلال این دیسک مطابقت ندارد و دانشمندان به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز دارند.
http://sarisky.ir/wp-content/uploads/201...Matter.jpg

[naruto sh]

ناکامی فضاپیمای در کشف سیاره ی ایکس
اخترشناسان با استفاده از داده های فضاپیمای WISE موفق به کشف ساکنان جدید منظومه شمسی شدند، اما در این بین هیچ نشانه ای از سیاره ایکس (Planet X) بدست نیامد, نتایج این مطالعه در مجله Astrophysical منتشر شده است.

کاوشگر نقشه بردار مادون قرمز میدان وسیع (WISE) ناسا که سال ۲۰۱۱ پس از تکمیل مأموریت اولیه خاموش شد، از سپتامبر ۲۰۱۳ (شهریور ۹۲) فعالیت مجدد خود را آغاز کرد, فضاپیمای WISE در دور جدید تحقیقات خود موفق به شناسایی هزاران ستاره جدید شد، اما هیچ نشانه ای از اجرام آسمانی موسوم به سیاره ایکس (Planet X) بدست نیامده است.
پیش از این محققان فرضیه هایی را در خصوص وجود اجرام آسمانی بسیار بزرگ در مکانی بین مدار پلوتو ارائه کرده بودند، اما هیچ نشانه روشنی از سیاره ایکس با نام های مستعار Tyche و Nemesis مشاهده نشده است.
در مطالعه اخیر، محققان داده های فضاپیمای WISE در طول موج فرابنفش را مورد بررسی قرار دادند که هیچ جرمی در اندازه زحل یا بزرگتر در فاصله ۱۰ هزار واحد نجومی و هیچ جرمی بزرگتر از مشتری در فاصله ۲۶ هزار واحد نجومی (AU) مشاهده نشد.
یک واحد نجومی برابر با ۱۴۹ میلیون کیلومتر است و فاصله زمین و پلوتو از خورشید به ترتیب یک و ۴۰ واحد نجومی است, به گفته «کوین لومان» از مرکز سیارت فراخورشیدی و قالب سکونت در دانشگاه پنسلیوانیا، خارج منظومه شمسی شمال سیارات غول پیکر گازی یا ستارگان کوچک نیست.
در بخش دیگری از این مطالعه، محققان موفق به شناسایی هزاران ساکن جدید در حیات خلوت منظومه شمسی شدند که شامل ۳۵۲۵ ستارگان و اجرام سرد موسوم به کوتوله قهوه ای در فاصله ۵۰۰ سال نوری هستند.
منبع: ایسنا

سلام رفیق خیلی ممنون از خبرهای دست یک و باحالت تا اونجایی که شنیده بودم کوتوله قهوه ای در حد یک فرضیه بوده:confused: اما حالا خیلی جالبه که تعداد زیادی اجرام سرد به نام کوتوله قهوه ای کشف شده:confused:

یک سوال خیلی مهم اینه که کوتوله های قهوه ای چه نوع ستارگانی بودند که حالا به این درجه رسیدند ؟:confused:؟:confused: ممنون

[رضا باجلان]

گذر سه سیارک از کنار زمین در فاصله ی دو روز
ساکنان زمین طی دو روز گذشته شاهد گذر سه سیارک از فواصل کمتر از فاصله ماه تا زمین بودند، سیارک اول با پهنای بین ۱۳ تا ۳۹ متر معادل سه اتوبوس دو طبقه ۲۰۱۴DX110 روز چهارشنبه پنجم مارس در ساعت ۲۱:۰۷ به وقت گرینویچ (۰۰:۳۷ بامداد پنج*شنبه ۱۵ اسفند به وقت تهران) از فاصله ۳۵۰ هزار کیلومتری زمین عبور کرد که این فاصله ۰٫۹ فاصله زمین تا ماه است.


سیارک ۲۰۱۴EF به پهنای ۴ تا ۹ متر نیز ساعت ۰۳:۰۰ بامداد پنج*شنبه ششم مارس (۰۶:۳۰ پنج*شنبه ۱۵ اسفند به وقت تهران) از فاصله ۱۶۹ هزار کیلومتری زمین عبور کرد.
سیارک هشت متری ۲۰۱۴EC نیز روز پنج*شنبه ششم مارس در ساعت ۲۱:۲۱ به وقت گرینویچ (۰۰:۵۱ بامداد جمعه ۱۶ اسفند به وقت تهران) از فاصله ۶۱ هزار کیلومتری زمین عبور کرد.
پاول کوداسی از محققان ارشد برنامه اجرام نزدیک به زمین در آزمایشگاه پیشرانه جت (JPL) ناسا تأکید کرد: گذر سیارک ۲۰۱۴EC از این فاصله بسیار نزدیک یک رویداد غیرعادی محسوب نمی*شود و اجرامی در این ابعاد در طول سال بارها از کنار زمین عبور می*کنند.
به گفته کوداسی، این گذر از یک منظر ویژه محسوب می*شود، چراکه زمین در فاصله دو روز شاهد گذر سه سیارک در فاصله*های کمتر از فاصله زمین تا ماه – ۳۸۵ هزار کیلومتر – بود.
منبع: ایسنا

http://sarisky.ir/wp-content/uploads/201...eroids.jpg

[رضا باجلان]

گذر سه سیارک از کنار زمین در فاصله ی دو روز
ساکنان زمین طی دو روز گذشته شاهد گذر سه سیارک از فواصل کمتر از فاصله ماه تا زمین بودند، سیارک اول با پهنای بین ۱۳ تا ۳۹ متر معادل سه اتوبوس دو طبقه ۲۰۱۴DX110 روز چهارشنبه پنجم مارس در ساعت ۲۱:۰۷ به وقت گرینویچ (۰۰:۳۷ بامداد پنج*شنبه ۱۵ اسفند به وقت تهران) از فاصله ۳۵۰ هزار کیلومتری زمین عبور کرد که این فاصله ۰٫۹ فاصله زمین تا ماه است.


سیارک ۲۰۱۴EF به پهنای ۴ تا ۹ متر نیز ساعت ۰۳:۰۰ بامداد پنج*شنبه ششم مارس (۰۶:۳۰ پنج*شنبه ۱۵ اسفند به وقت تهران) از فاصله ۱۶۹ هزار کیلومتری زمین عبور کرد.
سیارک هشت متری ۲۰۱۴EC نیز روز پنج*شنبه ششم مارس در ساعت ۲۱:۲۱ به وقت گرینویچ (۰۰:۵۱ بامداد جمعه ۱۶ اسفند به وقت تهران) از فاصله ۶۱ هزار کیلومتری زمین عبور کرد.
پاول کوداسی از محققان ارشد برنامه اجرام نزدیک به زمین در آزمایشگاه پیشرانه جت (JPL) ناسا تأکید کرد: گذر سیارک ۲۰۱۴EC از این فاصله بسیار نزدیک یک رویداد غیرعادی محسوب نمی*شود و اجرامی در این ابعاد در طول سال بارها از کنار زمین عبور می*کنند.
به گفته کوداسی، این گذر از یک منظر ویژه محسوب می*شود، چراکه زمین در فاصله دو روز شاهد گذر سه سیارک در فاصله*های کمتر از فاصله زمین تا ماه – ۳۸۵ هزار کیلومتر – بود.
منبع: ایسنا

http://sarisky.ir/wp-content/uploads/201...eroids.jpg

[رضا باجلان]

سلام رفیق خیلی ممنون از خبرهای دست یک و باحالت تا اونجایی که شنیده بودم کوتوله قهوه ای در حد یک فرضیه بوده:confused: اما حالا خیلی جالبه که تعداد زیادی اجرام سرد به نام کوتوله قهوه ای کشف شده:confused:

یک سوال خیلی مهم اینه که کوتوله های قهوه ای چه نوع ستارگانی بودند که حالا به این درجه رسیدند ؟:confused:؟:confused: ممنون

سلام کوتوله های قهوه ای ستارگان کوچکی هستند که هنگام به وجود آمدنشان هسته ی آن ها به اندازه ی کافی داغ نمی شود در نتیجه در هسته ی آن ها همجوشی هسته ای اتفاق نمی افتد و بلا فاصله سرد میشوند و نوری از خود نمیتابانند (درخشندگی بسیار کمی دارند) در واقع جرم هایی هستند کوچک تر از ستاره ها و بزرگ تر از سیاره ها و به علت کم بودن جرمشان واکنش های هسته ای در آن ها اتفاق نمی افتد.
فکر کنم جواب کاملترتونو اینجا بگیریدmile::

دانشنامه ستاره شناسی - کوتوله قهوه ای

کوتوله‌های قهوه‌ای: معلق بین ستاره و سیاره

کوتوله قهوه ای - ویکی نجوم

[رضا باجلان]

هرستاره ی کوتوله ی قرمز دست کمیک سیاره دارد
تیمی بین المللی از دانشمندان شیلیایی و انگلیسی مدعی اند هر ستاره کوتوله قرمز دست کم یک سیاره دارد و این که سیارات ابرزمین دارای ناحیه زیست پذیر حول دست کم یک چهارم کوتوله های قرمز موجود در همسایگی خورشید می چرخند. ناحیه زیست پذیر، جایی است که آب مایع می تواند وجود داشته باشد و این موضوع سیاره را به نامزد احتمالی میزبانی حیات تبدیل می کند.

تمامی کوتوله های قرمز که دست کم سه چهارم ستارگان جهان را تشکیل می دهند، سیاراتی دارند که حول آن ها مدارگردی می کنند.نتایج جدید از تحلیل داده های دو کاوشگر سیاره ای به نام های HARPS و UVES بدست آمده اند و هر دو سامانه توسط رصدخانه جنوبی اروپا در شیلی به کار گرفته شده اند.
با ترکیب داده های این سیستم ها، تیم علمی قادر به شناسایی سیگنال هایی بود که در داده های ابزارهای تنها به وضوح قابل تشخیص نبودند, تیم علمی دکتر «میکو توئامی» از مرکز تحقیقات فیزیک نجومی دانشگاه هرتفوردشایر، جزئیات مطالعه جدید را در مجله Monthly Notices of the Royal Astronomical Society منتشر کرد.
منبع: ایسنا

[ATTACH=CONFIG]1942[/ATTACH]

[رضا باجلان]

اژدهای سرخ راهی مریخ میشود
شرکت خصوصی اسپیس ایکس از امکان انجام مأموریت جمع*آوری و بازگرداندن نمونه از مریخ بوسیله نسخه تغییر یافته کپسول فضایی دراگون در سال ۲۰۲۲ خبر داد, جزئیات این پروژه در کنفرانس هوافضا IEEE ارائه می*شود.

شرکت خصوصی اسپیس ایکس در حال حاضر با عقد قرارداد ۱٫۶ میلیارد دلاری با ناسا، وظیفه انتقال محموله به ایستگاه فضایی بین*المللی (ISS) بوسیله کپسول باری دراگون را برعهده گرفته است, اسپیس ایکس قصد دارد تا اوایل دهه ۲۰۲۰ میلادی از موشک سنگین فالکون (Falcon) برای مأموریت به سیاره مریخ استفاده کند.
این مأموریت شامل نسخه تغییر یافته*ای از کپسول فضایی دراگون موسوم به اژدهای سرخ (red Dragon) است که علاوه بر جمع*آوری و بازگردان نمونه از مریخ به زمین، مسیر را برای سفرهای سرنشین*دار به سیاره سرخ هموار می*کند.

پروژه اژدهای سرخ یک مأموریت نسبتا کم*هزینه محسوب می*شود که امکان حفاری در زیر سطح سیاره مریخ تا عمق دو متر و بیشتر را فراهم کرده و شرایط را برای بررسی گذشته باستانی و یافتن سرنخ*های احتمالی حیات تسهیل می*کند.
این کپسول فضایی مجهز به ابزار پیشرفته*ای برای جمع*آوری نمونه از مریخ شامل وسیله صعود به مریخ (MAV)* و وسیله بازگشت به زمین (ERV) خواهد بود, اژدهای سرخ بصورت مستقیم به جو مریخ وارد شده و فرود بر سطح سیاره نیز بدون سیستم چتر نجات انجام خواهد شد که به همین منظور از موتورهای موشک پرقدرت Super Draco استفاده خواهد شد.
منبع: ایسنا

http://sarisky.ir/wp-content/uploads/201...Dragon.jpg

http://sarisky.ir/wp-content/uploads/201...ragon1.jpg

[رضا باجلان]

نمایش حلقه های زحل با جزئیات بی سابقه.
کاوشگر کاسینی ناسا تصاویری با جزئیات بی سابقه را از حلقه های زحل ارائه داده است، گفته می شود، قمرهای باشکوه و حلقه های زحل کلید درک منشا جهان است و اکنون ناسا موفق به شکار حلقه های این سیاره با دقت بی سابقه ای شده است؛ در این تصاویر قمر «ستاره مرگ» نیز می درخشد.

http://sarisky.ir/wp-content/uploads/201...Saturn.jpg
کاوشگر کاسینی این تصاویر را در تاریخ ۲۲ اکتبر سال ۲۰۱۳ و زمانی رصد کرد که در فاصله ۲٫۶ میلیون کیلومتری از زحل قرار داشت, قمر میماس به دلیل شباهتش به ایستگاه بین المللی فضایی، «ستاره مرگ» لقب گرفته و به عنوان خراشی از نور در این تصاویر دیده می شود. این تصاویر همچنین «رگه های» مرموزی را در حلقه B زحل به نمایش می گذارند.

http://sarisky.ir/wp-content/uploads/201...aturn1.jpg
آنچه این رگه ها را خلق کرده، هنوز در حد راز باقی است اما دانشمندان می دانند که رگه ها زمانی که مکان خورشید در آسمان زحل بالاتر است، دیگر ظاهر نمی شوند.

http://sarisky.ir/wp-content/uploads/201...aturn2.jpg
جسم میماس، قمر درونی تر زحل است و قطر آن به طور متوسط ۳۹۶ کیلومتر گزارش شده است. میماس و دیگر قمر زحل به نام رئا، پرگودال ترین اجسام منظومه شمسی لقب گرفته اند.

http://sarisky.ir/wp-content/uploads/201...aturn3.jpg
دانشمندان سال گذشته با استفاده از داده های جمع آوری شده توسط کاوشگر کاسینی، تخمین زدند حلقه های زحل بیش از چهار میلیارد سال قدمت دارند.

http://sarisky.ir/wp-content/uploads/201...aturn4.jpg

http://sarisky.ir/wp-content/uploads/201...aturn5.jpg

http://sarisky.ir/wp-content/uploads/201...aturn6.jpg

http://sarisky.ir/wp-content/uploads/201...aturn7.jpg

[رضا باجلان]

بررسی پیش ستاره های سحابی جبار
مشاهدات جدید تلسکوپ آلما نشان داد که ستاره های ابرجرم در اطراف پیش ستاره ها گاز و غبار می پراکنند, به طوریکه از تشکیل سیاره جلوگیری می کنند, سحابی جبار (M42) میزبان هزاران ستاره جوان و بخصوص پیش ستاره هایی است که آن ها را دیسک های پیش ستاره ای می نامند.

پیش ستاره های سحابی جبار
بیشتر این سیستم های در حال تولد به تشکیل سیاره کمک می کنند, درحالیکه ستاره های تیپ O نزدیک به آن ها اشعه های فرابنفش می پراکنند.
تیمی از منجمان از کانادا و امریکا از موسسه تحقیقاتی آلما برای مطالعه رابطه مخرب میان ستاره های فوق درخشان و پیش ستاره های اطرافشان در سحابی جبار استفاده کرده اند. اطلاعات آن ها حاکی از این است که پیش ستاره ها در فاصله ۰٫۱ سال نوری ستاره های تیپ O توسط غبارهای انفجاریشان با دیواره ای از غبار و گازها پوشانده می شوند خیلی سریع تر از اینکه سیاره ای تشکیل شود.
ریتا مِن , محققی از دپارتمان تحقیقاتی کانادا در ویکتوریا بیان کرده است: ستاره های تیپ O که در مقایسه با خورشید ما هیولایی به حساب می آیند مقدار زیادی تشعشعات مهیب از نوع فرابنفش را از خود بیرون می پراکنند که در طول تشکیل سیستم های جوان سیاره ای مخرب بزرگی به حساب می آیند و در ادامه بیان کرد : در موسسه آلما که به بررسی هزاران پیش ستاره پرداختیم دریافتیم که بسیاری از دیسک های غبار پیش ستاره ای توسط تابش ستاره های ابرجرم اطرافشان ناپدید شدند.
ستاره شناسان بر این باورند که ستاره های ابرجرم کوتاه عمر در اطراف و داخل سحابی ها برای تشکیل ستاره های جدید لازمند. ستاره های ابرجرم در پایان زندگیشان به صورت سوپرنوا منفجر می شوند و محیط اطرافشان پر از غبار و عناصر سنگین می شود که می تواند پیش زمینه ای برای تشکیل ستاره های جدید باشد.
تحقیقات اولیه با تلسکوپ هابل تصاویر تصادفی از پیش ستاره های جبار به ما داد که بسیاری از آن ها با غبار ها و گاز های اطرافشان توسط ستاره های ابرجرم پوشانده شده بودند اما این تصاویر اطلاعات دقیقی راجع به غبارها به ما نداد.
تلسکوپ آلما تصاویری جدید از این پیش ستاره ها در اختیار ما قرار داد که یک دیسک پیش ستاره ای دوتایی در این ناحیه را نشان می دهد.
با کنار هم قرار دادن این اطلاعات و اطلاعات تلسکوپ SMA در هاوایی می توان دریافت که ستاره های ابرجرم به صورت منبع UV می توانند مواد موجود در این دیسک ها را از هم بپاشانند.

http://sarisky.ir/wp-content/uploads/201...oplyds.jpg