رویداد های مهم نجومی

[رضا باجلان]

سلام آقا رضا دیگه داشت باورم میشد که این سایت تبدیل به یک سایت متروکه شده تا اینکه شما اومدید و یک پیام با حال گذاشتید
اما یک سوال درمورد تصویر:confused: چرا این عکس از لحاظ کیفی انقدر عجیب و قریبه؟؟؟

قربونت naruto sh عزیز به خاطر تشویقتون.
در مورد عکس هم نمیدونم چرا کیفیتش بده ممکنه جواب اشتباه بهتون بدم شما از بقیه هم بپرسید شاید به جوابتپون برسید.;-)

[رضا باجلان]

رفتار عجیب نزدیک ترین ابرنواختر
نزدیک ترین و شفاف ترین ابرنواختر چند دهه اخیر به نام SN 2014J، سریع تر از آنچه از ابرنواخترهای «نوع Ia» انتظار می رود، درخشان می شود, جزئیات این مطالعه در مجله The Astrophysical Journal Letters منتشر شد.

رفتار عجیب نزدیک ترین و شفاف ترین ابرنواختر
ابرنواخترهای نوع Ia، در واقع، ستارگان در حال انفجاری هستند که برای اندازه گیری فواصل کیهانی به کار می روند. یک ابرنواختر جدید نیز سریع تر از آنچه انتظار می رود، درخشان می شود و این موضوع از حاکم بودن فیزیک نوینی بر این ستارگان در حال انفجار حکایت دارد.
ابرنواختر شفاف جدید که فقط شش هفته پیش کشف شد، معماهای تازه ای را در خصوص این ستارگان مطرح می کند که دانشمندان از آن ها به عنوان پیمانه ای برای اندازه گیری کیهان استفاده می کنند.
ابرنواختر SN 2014J در «کهکشان سیگار» (M82) و در فاصله ۱۱٫۴ میلیون سال نوری از زمین واقع شده است؛ این جسم آسمانی توسط دانشمندان انگلیسی در تاریخ ۲۱ ژانویه (۳۰ دی) کشف شد و هنوز هم توسط تلسکوپ های کوچک قابل رویت است.
جرم کیهانی مزبور از زمان کشف SN1987A در ۲۷ سال پیش، شفاف ترین ابرنواختری است که از زمین دیده می شود و ممکن است نزدیک ترین ابرنواختر نوع Ia به کره خاکی طی ۷۷ سال گذشته نیز باشد.
منجمان دانشگاه کالیفرنیا در برکلی دریافته اند SN 2014J دارای مشخصه های عجیبی است، زیرا سریع تر از آنچه برای یک ابرنواختر نوع Ia انتظار می رود، درخشان می شود و این موضوع در مورد ابرنواختر SN 2013dy که سال گذشته کشف شد، نیز صادق است, این موضوع می تواند سرنخ هایی را درباره ابرنواختر های نوع Ia در اختیار دانشمندان بگذارد و ممکن است رفتار عجیب آن ها نزد خودشان رفتاری معمول و نرمال باشد.

منبع:ایسنا

[ATTACH=CONFIG]1934[/ATTACH]

[رضا باجلان]

نمای مریخ نورد کنجکاوی از زمین شیار دار
کاوشگر کنجکاوی مریخ به ناحیه ای رسیده که در آن، تصاویر مداری، علاقه دانشمندان را به قطعات زمین شیارداری که جهت همه آن ها به یک سمت است، به اوج رسانده است.

نمای مریخ نورد کنجکاوی از زمین شیاردار
نمای نزدیک از تعدادی از شیارها با دوربین راهبری این کاوشگر، با حضور کوهستان شارپ در پس زمینه، اهمیت ویژه ای پیدا کرده است. دامنه های پست تر این کوه لایه بندی شده، مقصد علمی طولانی مدت این ماموریت گزارش شده است.
صخره های برجسته شده در این تصویر، برونزدی به نام Junda هستند که کنجکاوی در طول رانندگی ۱۰۰ متری اش در تاریخ ۱۹ فوریه از کنار آن ها عبور کرد. سامانه مزبور در طول این مسافرت برای گرفتن تصاویر جزئی از این صحنه مکث کرد، سپس به مسافرت خود در آن روز خاتمه داد.
مقصد بعدی «کیمبرلی» گزارش شده که در آنجا محققان، حرکت سیستم را برای انجام بررسی های علمی که بخشی از آن ویژگی های زمین شیاردار است، معلق می کنند, پروژه آزمایشگاه علمی مریخ ناسا از کنجکاوی برای ارزیابی محیط های زیست پذیر باستانی و تغییرات عمده در شرایط محیطی مریخ استفاده می کند.
http://sarisky.ir/wp-content/uploads/201...w-Mars.jpg

[رضا باجلان]

سرعت چرخش تعین کننده ی اندازه ی کهکشان های مارپیچی
مطالعات صورت گرفته توسط محققان استرالیایی نشان می دهد، میزان سرعت چرخش در کنار جرم آن، دو عامل تأثیرگذار بر اندازه و شکل کهکشان های مارپیچی هستند, نتایج این مطالعه در مجله Astrophysical منتشر شده است.

سرعت چرخش، تعیین کننده اندازه کهکشان های مارپیچی
گروهی از اخترشناسان به سرپرستی مرکز بین المللی تحقیقات نجوم رادیویی (ICRAR) در پرت استرالیا دریافته اند ک* سرعت چرخش، عامل تعیین کننده اندازه و شکل کهکشان های مارپچی است.
کهکشان های مارپیچی دارای سرعت چرخش بالا، تخت و نازک هستند، درحالیکه کهکشان های با اندازه مشابه که سرعت چرخش کندتری دارند، ضخیم تر دیده می شوند, در این تحقیق ۱۶ کهکشان در فاصله بین ۱۰ تا ۵۰ میلیون سال نوری از زمین با استفاده از داده های مطالعه THINGS مورد ارزیابی قرار گرفتند.
به گفته پروفسور «دانیل اوبرشاکوو» از دانشگاه استرالیای غربی، این مطالعه نشان می دهد که سرعت چرخش، کلید /NB/KKغییر شکل ظاهری کهکشان های مارپیچی است و بر این اساس، برخی کهکشان ها، دیسک های مسطح از ستارگان و برخی دیگر کروی شکل هستند.
شکل کهکشان های مارپیچی بوسیله دو عامل سرعت چرخش و جرم آنها تعیین می شوند؛ بطور مثال کهکشان راه شیری یک دیسک مسطح با تورم نسبتا کوچک است.
منبع:ایسنا

[ATTACH=CONFIG]1935[/ATTACH]

[رضا باجلان]

بازتاب شرایط پس از انفجار بزرگ در کهکشان جدید
تیمی بین المللی از دانشمندان به رهبری فیزیکدانان نجومی دانشگاه مینه سوتا، با استفاده از تلسکوپ های پیشرفته، یادگار ارزشمندی از شرایط پس از انفجار بزرگ را در حیاط پشتی کهکشان راه شیری کشف کرده*اند.

بازتاب شرایط پس از انفجار بزرگ در کهکشان جدید
این تیم علمی دریافته اند کهکشان ریزی به نام «Leo P» واقع در صورت فلکی اسد، حاوی تقریبا چند ستاره معدود بوده اما دارای ابرهای عظیم متشکل از هیدروژن و هلیم است. نسبت عناصر موجود در این ابرها از اهمیت خاصی برخوردار است زیرا تصور می شود، آن ها شرایطی از نخستین دقایق پس از انفجار بزرگ را منعکس می کنند.
با مشاهده Leo P توسط تلسکوپ دوچشمی بزرگ (LBT)، این محققان فاصله و ترکیب شیمیایی کهکشان جدید را بررسی کردند, نظریه انفجار بزرگ توضیح می دهد چگونه در جهان اولیه، نخستین اتم های هیدروژن شکل گرفتند و تعدادی از آن ها همجوشی را برای تشکیل اولین اتم های هلیم متحمل شدند, با این حال، خنک شدن جهان این فرآیندها را پس از پنج دقیقه متوقف کرد و حوضچه ای از این دو عنصر را بر جای گذاشت. فراوانی اولیه هلیم نسبت به هیدروژن یکی از معدود اندازه گیری هایی است که مستقیما جهان آغازین را کنکاش می کند.
فقط مدت زمان کوتاهی وجود داشت که در آن، دمای جهان برای همجوشی اتم های هیدروژن و شکل گیری هلیم مناسب بود و چنانچه فراوانی هلیم پس از این مدت زمان اندازه گیری شود، با پیش بینی های نظریه انفجار بزرگ مطابقت خواهد داشت.
حوضچه هیدروژن و هلیم میلیون ها سال پس از انفجار بزرگ و با ظهور نخستین ستارگان و آنچه آن ها انجام دادند، یعنی سوزاندن هیدروژن و هلیم برای تشکیل عناصر سنگین تر، آلوده شد؛ اما کهکشان هایی مانند Leo P در شکل دادن ستارگان ناکارآمد بودند و بنابراین، دامنشان توسط عناصر سنگین تر کم تر آلوده شده است. چنین کهکشان هایی نادر بوده اما مدل های ایده آلی برای مطالعه استخر اولیه هیدروژن/هلیم هستند.
دانشمندان حاضر در این مطالعه، فراوانی هلیم را در این کهکشان اندازه گیری کردند و آن را برای هر ۱۲ اتم هیدروژن، یک اتم برآورد کردند؛ این موضوع آن را برای آزمایش نظریه انفجار بزرگ مناسب می کند.
رقم کشف کهکشان هایی از این دست پایین بوده و نرخ شکار آن ها در هر دهه یک مورد اعلام شده است, کهکشان جدید ۵٫۷ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد و جزئیات آن در مجله Astronomical منتشر شده است.

[ATTACH=CONFIG]1936[/ATTACH]

[رضا باجلان]

هند به دنبال بررسی خورشید تا سال 2020
هند پس از موفقیت در مأموریت پرتاب مدارگرد مریخ، بدنبال آغاز مرحله جدیدی از اکتشافات فضایی و بررسی سطح خورشید است، تاریخچه مأموریت اکتشافی خورشید به سال ۲۰۰۸ بازمی گردد که شامل پرتاب یک کاوشگر برای بررسی تاج خورشیدی با دمای بالغ بر یک میلیون درجه بود.

هند بدنبال بررسی خورشید تا سال ۲۰۲۰
سازمان تحقیقات فضایی هند (ISRO)، با ایجاد تغییراتی در این پروژه و افزایش بودجه از ۱۰ به ۲۰ میلیون دلار، کاوشگر Aditya-1 را بین سال های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۰ با هدف بررسی سطح و تاج خورشیدی راهی فضا خواهد کرد.
این کاوشگر مجهز به کرونوگراف خورشیدی پیشرفته و یک تلسکوپ تصویرگر فرابنفش برای رصد کل دیسک خورشیدی خواهد بود که به محققان برای بررسی سطح خورشید از جمله بررسی توفان های خورشیدی کمک می کند.
کاوشگر ۴۰۰ کیلوگرمی Aditya-1 در مدار نزدیک به زمین در فاصله ۸۰۰ کیلومتری قرار گرفته و مشکلات اساسی گرمای تاج خورشیدی و سایر پدیده ها که در مغناطوسفر زمین روی می دهد را تحلیل و بررسی خواهد کرد.

http://sarisky.ir/wp-content/uploads/201...he-Sun.jpg

[رضا باجلان]

ویلیام آر پوگ به ستارگان آسمانی پیوست
این فضانورد امریکایی در اسکای لب ۴ حضور داشت و طی ۸۴ روز از نوامبر ۱۹۷۳ تا فوریه ۱۹۷۴ در پروژه اسکای لب ۴ توسط ناسا حضور داشت و از جانب ناسا به دلیل افتخاراتش مورد تجلیل قرار گرفت.

ویلیام آر پوگ
این سرهنگ امریکایی در سال ۱۹۶۶ توسط ناسا انتخاب شد و شروع به کار کرد, در گفته های خود آورده است : قرار بود من ماموریت آپولو۱۱ سفر به ماه حضور داشته باشم اما به موهبت الهی کنسل شد و بجای آن با اسکای لب ۴ مدت ۸۴ روز را در مدار زمین سر کردم و خورشید و زمین خودمان را مورد مطالعه قرار دادم.
وی در حضورش در فضا دو راهپیمایی مهم داشت یکی به مناسبت روز شکرگذاری و دیگری در شب کریسمس سال ۱۹۷۴, وی در سال ۱۹۷۵ از ناسا بازنشسته شد و به عنوان خلبان فعالیت کرد, از سال ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۸ در ساخت ایستگاه فضایی ای که در سال ۱۹۹۲ بازگشایی شد حمایت های فنی انجام داد, آرپوگ پنج کتاب هم به انتشار رسانده است.
[ATTACH=CONFIG]1939[/ATTACH]

[رضا باجلان]

عبور سیارکی با ابعاد سه اتوبوس از کنار زمین
سیارک ۲۰۱۴DX110 در نخستین دقایق بامداد پنج شنبه بدون ایجاد خطر خاصی، از محلی نزدیک تر از فاصله ماه به زمین عبور کرد، پهنای این سیارک که ماه گذشته شناسایی شد، بین ۱۳ تا ۳۹ متر معادل سه اتوبوس دو طبقه و سرعت حرکت آن بالغ بر ۱۴٫۸۵ کیلومتر در ثانیه تخمین زده می شود.


سیارک ۲۰۱۴DX110 روز چهارشنبه پنجم مارس در ساعت ۲۱:۰۷ به وقت گرینویچ (۰۰:۳۷ بامداد پنج شنبه به وقت تهران) از فاصله ۳۵۰ هزار کیلومتری زمین عبور کرد که ۰٫۹ فاصله زمین تا ماه است.
این سیارک از کلاس سیارک های آپولو (Apollo) محسوب می شود که محور نیمه اصلی مداری آنها بزرگتر از زمین است, تاکنون بیش از ۲۴۰ سیارک از کلاس آپولو شناسایی شده اند؛ در صورت برخورد احتمالی یکی از این سیارک ها با زمین، دهانه برخوردی ۱۰ تا ۲۰ برابر بزرگتر از پهنای سیارک ایجاد خواهد شد.

[رضا باجلان]

هابل به تماشای خودکشی یک سیارک نشست
اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل برای نخستین بار، درهم شکستن یک سیارک را به تصویر کشیدند که برخی از قطعات با گذر از جو، آتش گرفته و به شکل شهاب سنگ بر روی زمین فرود می آیند, نتایج این مطالعه در مجله Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.


سیارک P/2013R3 نخستین بار توسط تلسکوپ های کاتالینا (Catalina) و Pan-STARRS شناسایی شد؛ دو هفته بعد تصاویر تلسکوپ کک در هاوایی باعث ترغیب محققان برای استفاده از تلسکوپ فضایی هابل شد.
وضوح تصاویری فوق العاده دوربین میدان گسترده ۳ تلسکوپ هابل نشان می دهد، این سیارک به قطر ۶۰۹ متر به ۱۰ قطعه کوچکتر شکسته شده و هرکدام از قطعات، دنباله غبار داری شبیه ستاره دنباله دار پیدا کردند که عرض دنباله چهار قطعه بیش از ۳۶۵ متر است.
[ATTACH=CONFIG]1940[/ATTACH]
[ATTACH=CONFIG]1941[/ATTACH]

[رضا باجلان]

ناکامی فضاپیمای در کشف سیاره ی ایکس
اخترشناسان با استفاده از داده های فضاپیمای WISE موفق به کشف ساکنان جدید منظومه شمسی شدند، اما در این بین هیچ نشانه ای از سیاره ایکس (Planet X) بدست نیامد, نتایج این مطالعه در مجله Astrophysical منتشر شده است.

کاوشگر نقشه بردار مادون قرمز میدان وسیع (WISE) ناسا که سال ۲۰۱۱ پس از تکمیل مأموریت اولیه خاموش شد، از سپتامبر ۲۰۱۳ (شهریور ۹۲) فعالیت مجدد خود را آغاز کرد, فضاپیمای WISE در دور جدید تحقیقات خود موفق به شناسایی هزاران ستاره جدید شد، اما هیچ نشانه ای از اجرام آسمانی موسوم به سیاره ایکس (Planet X) بدست نیامده است.
پیش از این محققان فرضیه هایی را در خصوص وجود اجرام آسمانی بسیار بزرگ در مکانی بین مدار پلوتو ارائه کرده بودند، اما هیچ نشانه روشنی از سیاره ایکس با نام های مستعار Tyche و Nemesis مشاهده نشده است.
در مطالعه اخیر، محققان داده های فضاپیمای WISE در طول موج فرابنفش را مورد بررسی قرار دادند که هیچ جرمی در اندازه زحل یا بزرگتر در فاصله ۱۰ هزار واحد نجومی و هیچ جرمی بزرگتر از مشتری در فاصله ۲۶ هزار واحد نجومی (AU) مشاهده نشد.
یک واحد نجومی برابر با ۱۴۹ میلیون کیلومتر است و فاصله زمین و پلوتو از خورشید به ترتیب یک و ۴۰ واحد نجومی است, به گفته «کوین لومان» از مرکز سیارت فراخورشیدی و قالب سکونت در دانشگاه پنسلیوانیا، خارج منظومه شمسی شمال سیارات غول پیکر گازی یا ستارگان کوچک نیست.
در بخش دیگری از این مطالعه، محققان موفق به شناسایی هزاران ساکن جدید در حیات خلوت منظومه شمسی شدند که شامل ۳۵۲۵ ستارگان و اجرام سرد موسوم به کوتوله قهوه ای در فاصله ۵۰۰ سال نوری هستند.
منبع: ایسنا