11-18-2013, 04:42 PM (آخرین تغییر در ارسال: 11-24-2013, 02:00 PM توسط N.Sayah.)
دانشمندان ناسا می گویند قطب شمال و جنوب خورشید در سه هفته آینده جا به جا خواهد شد و این جا به جایی تاثیر قابل توجهی بر کل منظومه شمسی خواهد گذاشت. به گزارش خبرگزاری مهر، حدود دو ماه پیش ناسا اعلام کرد در سه تا چهار ماه آینده جا به جایی قطب های خورشید صورت خواهد گرفت اما دانشمندان نمی توانستند دقیقا زمان این تغییر را پیش بینی کنند. قطب های خورشید هر ۱۱ سال یکبار تغییر می کند، پدیده ای که دلیل آن چندان روشن نیست. با این حال دانشمندان معتقدند تغییر سرعت جریان پلاسما از استوا به قطب و بالعکس در سطح خورشید و اینکه سرعت گردش خورشید به دور خود در قطب بیشتر از استوا است نقش عمده ای در روند جا به جایی قطب های خورشید دارند. "تاد هوکسما" مدیر رصدخانه خورشیدی ویلکاکس در دانشگاه استنفورد می گوید : "وقتی قطبیت جدید به سمت قطب خورشید حرکت می کند قطبیت قبلی را که عکس آن است از بین می برد؛ مثل مد دریا، هر موج آب بیشتری با خود می آورد تا اینکه در نهایت خاصیت قطبی در هر قطب خورشید کاملا بر عکس می شود." در واقع تغییر قطب های خورشید به تدریج و در طی یازده سال صورت می گیرد؛ لکه های خورشیدی که فعالیت مغناطیسی شدیدی دارند متلاشی شده و بتدریج به سمت یکی از قطب های خورشید حرکت می کنند تا اینکه جایگزین قطب قبلی شوند. تاثیر این جا به جایی قطب های خورشید در تمام منظومه شمسی احساس خواهد شد چرا که تاثیر میدان مغناطیسی خورشید میلیاردها کیلومتر، آن سوی پلوتو و مرز فضای بین ستاره ای ادامه دارد. بنابراین جا به جایی قطبی خورشید تغییرات بین کهکشانی ایجاد می کند که به صورت توفان های مغناطیسی ظاهر می شود. این توفان ها ممکن است بر لایه یونوسفر جو زمین تاثیر بگذارند و در ارتباطات ماهواره ای و رادیویی اختلالاتی ایجاد کنند. یکی از تاثیرات این جا به جایی قطبی که در زمین مشاهده خواهد شد، بیشتر شدن دفعات، گستردگی و پیدایی شفق های قطبی است. به گفته هوکسما این رویدادی فاجعه بار نیست، اتفاقی است در ابعاد بسیار وسیع که تاثیراتی واقعی خواهد داشت اما چیزی نیست که باعث نگرانی ما شود.
ما زنده از آنیم که آرام نگیریم * موجیم که آسودگی ما عدم ماست
روز 1 آبان تلسکوپ فضایی پلانک به ماموریت تهیه نقشه تابش پس زمینه کیهانی پایان داد. اگرچه پلانک خاموش شده؛ اما افسانه کاری که انجام داده است، کماکان به حیات خود ادامه خواهد داد. از تنها کسری از ثانیه پس از بیگ بنگ تا تکامل ستارگان و کهکشان ها طی 13.8 میلیارد سالی که از عمر عالم گذشته، تلسکوپ فضایی پلانک بینش تازه ای از تاریخ کیهان بر روی دیدگان ما گشوده است. اگرچه مشاهدات علمی این ماهواره متعلق به آژانس فضایی اروپا (esa) کامل شده، اما افسانه ماموریت پلانک هنوز به زندگی خود ادامه می دهد. ماهواره پلانک در زمستان سال 2009 به فضا پرتاب شد و مدت 4.5 سال را به پیمایش و جستجوی آسمان پرداخت؛ تا روند تکامل ماده کیهانی را در طول زمان مطالعه کند. پس از آنکه هر دو ابزار پلانک 5 بار به صورت کامل از تمام آسمان نقشه برداری کردند، ابزار اندازه گیری فرکانس بالای پلانک در ژانویه 2012 به ماموریت خود پایان داد. ماه گذشته نیز ابزار اندازه گیری فرکانس پایین پلانک که ماموریت علمی خود را در روز 3 اکتبر به پایان رسانده بود خاموش شد. سرانجام، روز 23 اکتبر و پس از انجام چند فرایند عملیاتی، آخرین دستور پایگاه زمینی مبنی بر خاموشی دائمی به پلانک ارسال شد، تا این ماهواره در ظلمات فضا آرامش ابدی را تجربه کند.
دقیق ترین نگاه به عالم
در زمستان 2013، کیهان شناسانی که روی داده های ارسالی پلانک کار می کردند، دقیق ترین نقشه تابش پس زمینه کیهانی (cmb) را منتشر کردند؛ تابش باستانی ناشی از بیگ بنگ که ردپای آن به زمانی باز می گردد که جهان تنها 380هزار سال سن داشته است. تابش پس زمینه کیهانی دقیق ترین نقشه از توزیع ماده در جهان اولیه است. این نقشه، نوسانات ریز دمایی متناظر با تفاوت های اندک چگالی روزهای اولیه نواحی مختلف عالم را نشان می دهد. این تفاوت های بذر ساختار آینده جهان را شکل دادند، یعنی همان چیزی که نمود آن امروزه به شکل ستارگان و کهکشان ها در تمام کیهان پراکنده شده است. نقشه تهیه شده پلانک از cmb اخترشناسان و کیهان شناسان را قادر ساخته تا طیف وسیعی از مدل های مربوط به منشاء و تکامل کیهان را به بوته آزمایش بگذارند. به گفته جان توبر، یکی از دانشمند پروژه پلانک، تهیه این نقشه چندان هم کار ساده ای نبود. وی می گوید: «پیش از آنکه بتوان از این ثروت کیهان شناختی استفاده کرد، کارهای زیاد و دقیقی باید انجام می شد. Cmb در پشت درخشش پیش زمینه ناشی از تابش ماده موجود در کهکشان ما، کهکشان های دیگر و خوشه های کهکشانی پنهان شده بود؛ و نخست باید این تابش حذف می شد.» همین اقدامات باعث شد تا پلانک دستاوردهای دیگری هم داشته باشد. برای مثال، پلانک گسترده ترین فهرست از بزرگ ترین خوشه های کهکشانی را تهیه کرده است؛ اجرامی که پر جرم ترین قطعات سازنده جهان ما را شکل داده اند. ماهواره پلانک همچنین چگال ترین و سردترین توده های ماده کهکشان ما را شناسایی کرده است؛ مخازن سردی از ماده که ممکن است در آینده ستارگان جدیدی از آن شکل بگیرد.
جدیدترین دستاوردهای کیهان شناسی
با نگاه به ورای کهکشان راه شیری و از میان تاریخ کیهان، پلانک تعریف تازه ای از نسبت مواد سازنده جهان ارائه کرده است. بر اساس یافته های پلانک، ماده معمولی که ستارگان و کهکشان ها را می سازد، تنها حدود 4.9 درصد از چگالی جرم-انرژی کیهان را به خود اختصاص داده است. ماده تاریک که تا به امروز تنها به واسطه اثرات گرانشی آن بر روی کهکشان ها و خوشه های کهکشانی شناخته شده است، حدود 26.8 درصد از کیهان را به خود اختصاص داده است؛ مقداری که از پیش بینی های قبلی بیشتر است. در نهایت، انرژی تاریک، نیرویی مرموز که تصور می شود مسئول انبساط تندشونده عالم باشد، بیشترین بخش عالم را به خود اختصاص داده است: 68.3 درصد. داده های پلانک همچنین تخمین تازه ای از سن جدید کیهان در اختیار دانشمندان قرار داده است: 13.8 میلیارد سال.
ما زنده از آنیم که آرام نگیریم * موجیم که آسودگی ما عدم ماست
11-24-2013, 01:56 PM (آخرین تغییر در ارسال: 11-24-2013, 01:59 PM توسط N.Sayah.)
اخترشناسان موفق به شناسایی سیستم سه گانه کهکشانی پنهان در ابرهای گردوغبار در فاصله 13 میلیارد سال نوری با زمین شده اند که حقایق تازه یی در خصوص آغاز جهان در اختیار محققان قرار می دهد. به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این سیستم کهکشانی نادر نخستین بار در سال 2009 میلادی کشف شد، اما محققان تصور می کردند که این جرم در حقیقت یک توپ عظیم از گازهای یونیزه شده داغ است. اخترشناسان در دور جدید تحقیقات با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل و آرایه زیر میلیمتری/ میلیمتری آتاکاما (ALMA)، این جرم کیهانی را مورد بررسی دقیق قرار دادند. در سیگنالهای دریافتی بوسیله ALMA نشانه های کربن دیده نشد و محققان به این نتیجه رسیدند که این سیستم کهکشانی ترکیبی از هلیوم و هیدروژن است که هر دو در زمان انفجار بزرگ (Big Bang) ایجاد شده اند. آنچه این سیستم را برای اخترشناسان قابل توجه کرده است، احتمال ادغام کهکشان های سه گانه و شکل دهی چیزی شبیه کهکشان راه شیری است. «ریچارد الیس» از اخترشناسان موسسه فناوری کالیفرنیا تاکید می کند: این سیستم سه گانه کهکشانی در زمانی شکل گرفته که از عمر جهان تنها 800 میلیون سال گذشته بود؛ در اینصورت می توان به اطلاعات مهمی در خصوص نخستین مراحل شکل گیری کهکشان در دوره یی موسوم به Cosmic Dawn که جهان غرق در نور ستارگان بود، دست پیدا کرد. در تصویر این سیستم کهکشانی، داده های مادون قرمز تلسکوپ فضایی اسپریتزر ناسا به رنگ قرمز، داده های مرئی تلسکوپ فضایی هابل ناسا به رنگ سبز و داده های فرابنفش تلسکوپ سوباروی ژاپن در مونا کیای هاوایی به رنگ آبی دیده می شود. [ATTACH=CONFIG]1926[/ATTACH]
ما زنده از آنیم که آرام نگیریم * موجیم که آسودگی ما عدم ماست
دانشمندان با تحلیل نوعی سیگنال، آن را به وجود ماده تاریک نسبت داده اند. [ATTACH=CONFIG]1979[/ATTACH]
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، ماده تاریک دهه هاست که یکی از اهداف مهم فیزیک نجومی بوده و محققان همواره به دنبال کاوش هویت این ماده نامرئی بوده اند. تصور می شود، چنین مولفه ای بخش اعظم جهان را تشکیل داده با این حال، کارشناسان هنوز هویت آن را شناسایی نکرده اند.
مطالعه جدید با استفاده از داده های عمومی تلسکوپ فضایی فرمی ناسا ممکن است پاسخ هایی به پرسش های مطرح در این زمینه ارائه دهد.
«دان هوپر» دانشیار «آزمایشگاه ملی فرمی» واقع در ایلینوی و همکارانش، از سال 2009 تاکنون در حال بررسی سیگنالی در قلب کهکشان راه شیری بوده اند. این سیگنال از هاله ای از پرتوهای گامای دارای تشعشع انرژی بی نهایت تشکیل شده و دانشمندان را متقاعد کرد که این سیگنال، توسط برخورد ذرات ماده تاریک به یکدیگر تولید شده است.
زمانی که این ذرات یکدیگر را نابود می کنند، پرتوهای گامایی را به فضا گسیل می دارند که جرقه ای قابل درک را در مرکز کهکشان راه شیری پدید می آورند. کشف های مشابه در کهکشان های کوتوله مجاور نیز نشان می دهد این فرضیه می تواند درست باشد.
هوپر این سیگنال را مشخص ترین سرنخ برای ذرات ماده تاریک تاکنون می خواند.
برای تایید یافته هایشان، دانشمندان حاضر در این تحقیق، مجبور به حذف دیگر احتمالات برای منشا سیگنال مزبور بودند؛ یکی از احتمالات موجود این بود که اشعه های موردبخث توسط یک تپ اختر دوردست یا یک ستاره سریع چرخان ایجاد شده اند. آن ها دریافتند این پرتوهای گاما، حوزه هایی به عرض 10 هزار سال نوری را در اطراف مرکز کهکشانی ایجاد می کنند که احتمال تپ اخترها را به عنوان منبع این اشعه ها از بین می برد.
چنانچه کشف جدید پروفسور هوپر و تیم علمی اش با سیگنال های مشابه در مرکز دیگر کهکشان ها مطابقت داشته باشد، احتمال درست بودن دستاورد جدید تقویت خواهد شد.
ما زنده از آنیم که آرام نگیریم * موجیم که آسودگی ما عدم ماست
هم آره هم نه
البته این هنوز یه نظریه هست به طور قطع ثابت نشده
اما بعضی ها تصور میکنند که توزیع ماده تاریک به شکل کروی در اطراف کهکشان ها هست،همونطور که شما فرمودید و بعضی دیگر معتقدند که ماده تاریک به شکل صفحه پهن و مسطح در تمام عالم گسترده شده
هنوز هیچ نظر قطعی داده نشده و همه اینها نظریه هست
ما زنده از آنیم که آرام نگیریم * موجیم که آسودگی ما عدم ماست
