مسئله فیزیک

[mars]

درک مفهوم سفر در زمان

سه پژوهشگر اسکاتلندی با هدف درک بهتر مفهوم سفر در زمان دریافتند که سفر ذهنی انسان به گذشته و آینده سبب می شود که جسم نیز به جلو و عقب حرکت کند. به گزارش خبرگزاری مهر، تاکنون هیچ ماشین زمان واقعی ساخته نشده است که قادر باشد انسان را به گذشته و یا به آینده ببرد. با وجود این، انسان می تواند با ذهن خود در طول زمان حرکت و به جلو و یا عقب سفر کنداما در اینجا این سئوال مطرح می شود که در این سفر ذهن برای جسم چه اتفاقی رخ می دهد. سه روانشناس و پژوهشگر دانشگاه آبردین در اسکاتلند به این سئوال پاسخ داده اند.

به اعقتاد لیندن مایلز، لوئیس نیند و نیل مکرائی در سطح سیستم حسی- حرکتی، ارتباط فشرده ای میان تجسم فضا- زمان و واکنشهای جسمی وجود دارد. این بدان معنی است که در مورد سفرهای ذهنی در زمان که فرد به گذشته و آینده حرکت می کند جسم می تواند برپایه پدیده ای به نام "کرونستازیا" (chronesthesia ) با مغز همراه شود و در زمان سفر کند.
نتیجه این همراهی جسم و ذهن منجر به انجام حرکات فیزیکی منطبق با جهت مجازی حرکت در زمان می شود. بنابراین کسی که به گذشته فکر می کند به جهت عقب حرکت کرده و کسی که به آینده فکر می کند به طرف جلو می رود.
این محققان برای دستیابی به این نتایج برای 20 جوان نصب یک حسگر حرکتی را بالای زانوی چپ تجویز کردند.
سپس از آنها خواستند که یک سفر در زمان به سوی گذشته و یا آینده را در ذهن خود تجسم کنند. نتایج این بررسیها نشان داد زمانی که جوانان به گذشته فکر می کردند حسگر یک نوسان زانو به عقب را برابر با حدود 5/1 تا دو میلیمتر ثبت کرد. در عوض زمانی که جوانان به آینده فکر می کردند زانو به میزان 3 میلیمتر به طرف جلو حرکت می کرد.
براساس گزارش سافت پدیا، این محققان در این اظهار داشتند: "بیان فضا و زمان یک نشانه واضح رفتاری از عملیات نامرئی ذهن است. در حقیقت ارتباط میان ذهن و جسم بسیار عمیق تر از آن چیزی است که تاکنون تصور می شد."

[mars]

با عرض پوزش از اینکه طولانی شد

فضا و زمان

در زبان انگلیسی، طبق فرهنگ انگلیسی آکسفورد، واژه ی "فضا"، دست کم از سال 1300م. به این طرف، هر دو معنی زمانی و مکانی را با هم داشته است. تا پیش از آغاز این قرن، این دو معنا، همواره مجزا مفهوم می یافتند.

از زمان شکل گیری نظریه های نسبیت خاص و عام، مفاهیم مجزای فضا و زمان، روز به روز به مفهوم ترکیبی فضا- زمان نزدیک تر شده اند. . به گفته هِرمان مینوکوسکی، که در 1908، این مفهوم را مطرح کرد، فضا- زمان یک پیوستگی، چهاربعدی است که سه بعد فضا را با بعد زمان ترکیب می کند. بنابراین هر شی ای، نه تنها باید طول، عرض و ارتفاع داشته باشد که باید تداوم زمانی نیز داشته باشد. آلبرت اینشتین که این مفهوم را در نظریه ی نسبیت خاص خود بکارگرفت، معتقد بود که بر خلاف نظریه ی نیوتن، جدایی مطلق فضا و زمان از یکدیگر امکان پذیر نیست و وابسته به انتخاب یک دستگاه مختصات است."عالم چهاربعدی فضا را با تمام رویدادها و اشیای اش؛ و زمان را با تغییرات و حرکات اش شامل می شود. اما باید توجه شود که در نظریه نسبیت، فضا و زمان در مقیاس ها و سرعت هایی به هم وابسته می شوند که فرای حوزه ی محدود و آهنگ کند تجربه ی روزمره ی ما است و فراتر از فرآیندهای اجتماعی و تاریخی که حتی کندترند. روشی که می توانیم بُعد چهارم (زمان) را به شکلی معنادار به فضا وارد کنیم، این است که توجه خود را به فرآیند تکامل و تحول فضا معطوف کنیم. دنبال کردن خط سیر ساخته شدن و دگرگون شدن فضا به ما اجازه می دهد که چهارمین بعد را به درک فضایی خود بیفزاییم. تجربه ی زیست در فضا، از مواردی است که زمان در آن نهفته است.

فضا و مکان

در حالیکه فضا را گستره ای باز و انتزاعی می بینیم، مکان بخشی از فضاست که بوسیله شخصی یا چیزی اشغال شده است و دارای بار معنایی و ارزشی است. بر هم کنش افراد با این محیطِ بلادرنگ است که ویژگی های آن را متمایز از مناطق اطراف می گرداند (کلارک،1985). مکان مرکز "ارزش محسوس" است، همراه با امنیت و پایداری که در آن نیازهای زیست- شناختی برآورده می شود. این نکته با باز بودن و آزادی فضای متفاوت نشده در تضاد است. اگر فضا امکان وقوع حرکت را می دهد، مکان درنگی پدید می آورد. به هر حال صرف نظر از این تضاد میان مکان و فضا، میان امنیت و آزادی، معانی این دو مفهوم در هم ترکیب می شوند و ایجاب می کند تعریف هر کدام را بیاوریم، به این صورت که "به یکی چسبیده ایم و منتظر دیگری هستیم". از آنجا که روابط اجتماعی عامل تعریف کننده مکان است، "واقعیت یک مکان"، "همواره باز است و پذیرا که تعین خود را در دل یک فرآیند اجتماعی جای میدهد. هویت یک مکان آمیزه ای خاص است از روابط اجتماعی و بدین خاطر، همواره "بدون ثبات، مجادله ای و چندگانه" می شود. مفهوم یابی مکان به عنوان فضایی مجادله ای با هویت های چندگانه، به درک ما از مکان ها پویایی می بخشد. این موضوع به ما امکان می دهد تنوع و تفاوت فضاهای خاص را در چارچوب خودشان و در رابطه با بسترهای گسترده شان درک کنیم. اما باید توجه داشت که الگویی با این پویایی، سیالیت و انعطاف با محدودیت هایی روبه روست و آنچه از درک مکان در مرکز یک شهر جهانی پیش روی ماست با آنچه مرکز یک روستای دوردست در یک کشور غیر پیشرفته پیش روی ما قرار می دهد متفاوت است در این جا شتاب تحول و پویایی دیالکتیک کلانشهر وجود ندارد.
تقریباً مطمئن ایم که برداشت های پویا از مکان، با واقع بینی بیشتری چندگانگی رویه ها و هویت های اجتماعی را انعکاس خواهد داد. اما در هر مقطعی از زمان، ثابت هایی وجود خواهند داشت، همان طور که تحول در طی زمان در ارتباط با چارچوب های موجود قضاوت می شوند. این چارچوب ها ناگزیر تغییر خواهند کرد، اما نه همگی به یکباره. بنابراین هویت مکان ها در ارتباط با تحولات مداوم در طول تاریخ، پیوسته تعریف و باز تعریف خواهند شد.
می توان این طور گفت که مکان بنا بر واقعه تعریف می یابد و خود هویتی مستقل از فضا می گیرد. در واقع مکان همان فضاست اما این بار با سلسله ای از تداعی معانی و با حضوری از وقایع و خاطره ها.
"مفهوم فضا به ویژه برای تجزیه و تحلیل محیط انسانی، امری مناسب به شمار می رود". "افلاطون در بیان این مفهوم معتقد به دو جهان است، او اشیاء مادی را بازتاب صور جهان مثالی و نمودی از واقعیت می داند و نیز از هندسه به عنوان علم فضا یاد می کند."
چنین به نظر می رسد که اختلافات و تنگناهای مربوط به شناخت فضا، ریشه در شیوه برقراری ارتباط با آن دارد، یعنی روشی که آن را می فهمیم و سپس آن را دگرگون می کنیم. مباحث مربوط به فضای مطلق و رابطه ای، دو راهی میان فضای فیزیکی و اجتماعی، میان فضای واقعی و ذهنی، میان فضای انتزاعی و دارای تفاوت، میان فضا و مکان، میان فضا و زمان، همگی را می توان نشانه مجموعه هایی از پرسش های فلسفی هنوز نیازمند پاسخ دانست: چگونه فضا را می فهمیم و به آن مرتبط می شویم؟ آیا فرای ادراک مان است یا وضعیت اش بسته به ادراک ما شکل می گیرد؟ با حس هایمان به آن مرتبط می شویم یا با خردمان؟ آیا فضا مجموعه ای است از اشیا و انسان ها یا ظرفی برای آنها؟ فضا و زمان چگونه به هم مرتبط می شوند؟ در پاسخ به این پرسش ها بر سر انتخاب میان خرد گرایی و تجربه گرایی، میان ماتریالیسم و ایده آلیسم، میان درک عینی و ذهنی، میان منطق و احساسات، میان تئوری و عمل، میان یکسانی و تنوع و میان نظم و بی نظمی اختلاف داریم. از این دید، فضا را می توان جانشینی انتزاعی برای جهان اطراف مان دید، برای آنچه عموماً محیط مصنوع و طبیعی مان می دانیم، "هر آنچه در پیرامون وجود دارد و به صورت بالقوه با فرد در ارتباط قرار می گیرد". باید توجه داشت که این دو راهی ها و خُردشدن های مفهوم فضا نباید باعث توقف ما در روند شناخت و درک و دگرگون سازی آن باشد. ما نیازمند برقراری ارتباطیم، در تله ی تفاوت افتادن و ندیدن رشته ی اتصال میان انسان ها، ما را از پدید آوردن محیط فیزیکی و اجتماعی بهتر ناتوان می کند. فضا با تمامی مقیاس های ممکن اش و با تمام تفاوت های رویکردی که در ارائه از آن وجود دارد، از فضای جهانی تا ریزفضای رویه های روزمره، پیوسته تغییر می کند، این فضاها در عین حال در متن اجتماعی شان جای دارند و هویت های چندگانه اما به هم مرتبط را امکان پذیر می سازند. چنین برداشت پویایی از فضاست که طراحی متغیر و طراحی برای تغییر آن چه که در بستر فیزیکی و اجتماعی صلب جای گرفته را ممکن می سازد.
در مسیر این شناخت پویاترین کلیت مؤثر و متأثر یعنی اجتماع که برگرفته از مجموعه عوامل انسانی است دارای اهمیت بسزایی است.



یه پیشنهاد بهت میدم سریال فرنج رو نگاه کن کاملا علمی و جذابه....

[Regulus]

دستت درد نکنه، ولی تقریبا هیچ کمکی نکرد اینا بیشتر چونه زنی های فلسفی بود.
من می خوام بدونم که بر فرض وقتی میگن جرم، فضا-زمانو خم میکنه یعنی چی. این ساختار چیه که جرم هم روی فضا تاثیر میزاره و هم روی زمان.
راستی من که انقدر در مورد گذشته و اینده فکر میکنم چرا یه یکی دو متری جا به جا نشدم؟ :grin:

[mars]

فضازمان - ویکی*پدیا

فکر کنم این یکی چونه زنیهای فلسفی نداشته باشه.

[Regulus]

بد نبود. چیزی که من فهمیدم این بود که فضا و زمان روی هم تاثیر میذارن ولی ماهیت یگانه ندارن.

[mars]

خب عالیه چون من همین رو هم نفهمیدم

دیدی بعضی از کارگردانهای خیلی مهم یه فیلم میسازن که اگه آدمو جون به جون هم بکنن حاظر نمیشه برای بار دوم فیلم رو ببینه بعد میبینی فیلمشون خیلی هم جایزه میگیره مثل فیلم کله پاکن دیوید لینج ...اینو برای شوخی میگم ولی فکر کنم بحث فضا و زمان بحث سنگینی باشه و درکش راحت نیست.

[Regulus]

این که بعد چهارمه، بعدای اضافی که دیگه هیچی.
این دانشمندا اصلا فکر میکنن که چیزی که میگن اصلا چی هست یا فقط بخاطر اینکه معادلات درست در بیان برا خودشون این چیزا رو میسازن؟
مثلا وقتی با سه بعد فضا، مکان هر چیزی رو میشه توصیف کرد، بعدای مکانی دیگه چه معنی دارن؟
اونیکی سوالو کسی جوابشو نمیدونه؟ همون ازمایشایی که وجود جهان های موازی رو نشون میدن.

[mars]

بیشتر در حد تئوری هستن ....اما بد نیست به اینجا یه سری بزنید..گفتم که بهتره سریال فرنج رو ببینی مخصوصا قسمت آخر از بخش یک و اوایل قسمت یک از بخش دو .فکر کنم یه کوچولو توضیح میده.

http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavar...eck&Rand=0

[New Astronomer]

سلام
فرض کنید عالم رو از یک قالی 3 بعدی بافتند که تار و پود اون رو محور x و y و ارتفاع اون هم محور Z تشکیل میده. حالا هر جرمی باعث ایجاد یک حفره در این قالی 3 بعدی میشه که اجرام کوچکتر از خودش، اگر از یک مقداری به اون حفره در قالی نزدیکتر شدند، در این حفره گرفتار میشوند. این ویدیوی که در زیر گذاشتم میتونه یکم در زمینه فهم "بافت فضا-زمان" (Space time Fabric) کمکتون کنه.

بافت فضا-زمان

موفق باشید.

[Regulus]

این فیلمه رو نتونستم دانلود کنم ولی این چیزی که گفتیدو میفهمم. سوالم اینه که ایا تنها ارتباط فضا و زمان، تاثیر پذیری همزمان از عوامل تاثیر گذارن یا نه بازم ارتباط دارن.
mars عزیز، بازم دستت درد نکنه ولی بازم چیزی دستگیرم نشد.
اصلا چه معنی داره که جهان موازی از ما فلان قدر فاصله داره؟ جهانک که نداریم، یا جهانی که ما توش هستیم بیکرانه یا همه چیز در یه فضای بیکرانه که اونوقت چرا باید دو نقطه از یک جهان کاملا مشابه باشن.
لطفا یه ازمایش که وجود جهان موازی رو نشون میده رو معرفی کنید تا ببینیم کجاش نشون میده که جهان موازی وجود داره.