باد های خورشیدی

[mars]

[COLOR="#0000FF"]
مقدمه
دانشمندان قرن نوزدهم ، خورشيد را سرچشمه جويباري از ذرات ابر گونه*اي كه در فضاي بين سيارات روان است، مي*پنداشتند و بر اين اعتقاد بودند كه پديده*هائي چون فروغهاي قطبي و توفانهاي مغناطيسي (كه اختلالاتي را در ميدان مغناطيس زمين موجب مي*گردد.) از برخورد ابر گونه مزبور با جو زمين پديد مي*آيند. [ATTACH=CONFIG]1121[/ATTACH]

نظريات
اين نظريه در سال 1900 بوسيله اليور لوچ انگليسي چاپ و منتشر گرديد و حدود سي سال بعد يعني در سال 1932 جي. بارتلز خاطر نشان ساخت كه ارتباطي ميان توفانهاي مغناطيسي و فعاليت مشعلهاي خورشيدي موجود نيست و احتمالاً اين پديده را بايستي با دوره چرخش 27 روزه خورشيد مربوط دانست. به گمان بارتلز اختلالات مغناطيسي زمين بر اثر فعاليت مناطقي از خورشيد كه آنها را مناطق مي*ناميد، ايجاد مي*گردد.

نتايج حاصله از بررسي دنباله يا گيسوي ستارگان دنباله*دار بر نظريه گسيلش ذرات خورشيدي نيرو بخشيد و در سال 1958 اي.ان پاركر ثابت نمود كه ذراتي از تاج خورشيدي جدا گرديده و از هر سو در فضاي بين سيارات به حركت در مي*آيند و پديده*اي را به نام باد خورشيدي بوجود مي*آورند. به گمان پاركر ، دماي فوق العاده زياد تاجهاي خورشيدي ، فشارهاي زيادي را موجب گرديده و به جريان برونسوي مواد خورشيدي مي*انجامد.

از آنجائي كه هيچ مانع خارجي در سر راه مواد مزبور وجود ندارد. لذا از سرعت جريان آنها كاسته مي*گردد و به سان گلوله*اي كه در سراشيب غلطان است، همچنان به راه خود ادامه مي*دهند. منشأ اين پديده همانا تاج خورشيدي است كه بسا در سرشت خود همواره در انبساط و پراكنش بوده و براي جايگزيني مواد از دست رفته از لايه*هاي زيرين خويش تغذيه مي*كند. اما اينكه مكانيسم تغذيه دقيقاً چگونه عمل مي*كند؟ هنوز به درستي روشن نيست. [ATTACH=CONFIG]1122[/ATTACH]


نتايج بدست آمده از كاوشهاي فضائي كشورهايي چون اتحاد جماهير شوروي و آمريكا (بويژه مارينر2) مداومت باد خورشيدي را ثابت مي*سازد و با آغاز عصر فضا ، تحقيق در زمينه آشنايي با اين مكانيسم با جديت هر چه تمامتر دنبال مي*گردد و هر روز بر آگاهي با در مورد شناخت پديده باد خورشيدي افزوده مي*شود.
ويژگيهاي باد خورشيدي
باد خورشيدي بطور پيوسته و با سرعت بين 200 تا 900 كيلومتر در ثانيه در فضاي ميان سيارات مي*وزد (رقم بين 400 تا 500 كيلومتر در ثانيه را مي*توان سرعت متوسط بادهاي خورشيد محسوب داشت) و ذراتي كه بوسيله باد خورشيدي حمل مي*شوند حدود 4 تا 5 روز وقت لازم دارند تا به زمين برسند. باد خورشيدي شامل تعدادي الكترون و پروتون همراه با مقدار كمي يون هاي سنگين مي*باشد.

مهمترين ذرات باد خورشيدي در فاصله خورشيد تا زمين را ذرات آلفا (هسته هليوم) تشكيل مي*دهند كه حدود 4 تا 5 درصد مجموع ذرات را به خود اختصاص داده*اند. تراكم متوسط اين ذرات چيزي حدود در متر مكعب است كه اين رقم با فاكتوري معادل بيش از صد در تغيير است. (به طور مثال تراكم ذرات مزبور در سطح درياي زمين برابر در متر مكعب مي باشد).

دماي پلاسماي باد خورشيدي كه بر حسب پراكنش سرعت ذرات بيان مي*گردد. در نزديكيهاي زمين حدود كلوين است. با اين ترتيب ظاهراً زمين در لفافي از پلاسماي بسيار گداخته و بسيار رقيق پوشيده شده، اين وضعيت نشان مي*دهد كه خورشيد از جرم خود حدود كيلوگرم در ثانيه مي*كاهد و آن را به پديده*اي بنام باد خورشيدي مبدل مي*سازد. با اين روند مدتي معادل حدود سال وقت لازم است تا تمام جرم خورشيد بر باد رود. جالب اينجاست كه اين مدت تقريباً 10 بار طولاني*تر از مدت زمان آغاز پيدايش و فعاليت خورشيد تا زمان حاضر است.
[/COLOR]

[adrahmad]

اگه سرعت این اتفاق 20 برابر حالت کنونی بود اونوقت قبل از اینکه خورشسید بسوزه، به باد میرفت. خیلی دلم می خواست بدونم وقتی این باد به زمین می رسه با چه درحه حرارتیه، اما اعداد مثل اینکه چاپ نشده بود.
یه سوال هم داشتم . اینکه بادخورشیدی همون چیزیه که می خواستن باهاش بالن خورشیدی رو به فضا بفرستن و به سرعت نور برسوننش؟ واینکه باد خورشیدی نور هم داره یا نه؟
متشکرم.

[Regulus]

می خواستن بادبان خورشیدی بفرستن که فرستادن. و البته به سرعت نور هم نمیرسه ولی چون هر لحظه ذرات بیشتری از سمت خورشید بهش می خورن سرعتش با شتاب افزایش پیدا می کنه.
باد خورشیدی نور نداره. چون از جنس نور نیست و اگر هم نور داشت خیلی زودتر از خود ذرات به دید ناظر میرسید.

[mars]

[COLOR="#0000FF"]

[SIZE=3][B]ديواره هاي آتشين خورشيد

مجله نشنال جغرافيك گزيده*اي از تصاويري تماشايي از شعله*ها و ديوارهاي آتش كه از سطح خورشيد زبانه مي*كشند را منتشر كرده است

[ATTACH=CONFIG]1129[/ATTACH]


ديوار آتش- يك ديوار عظيم از گازهاي بسيار داغ از سطح خورشيد كه توسط "استفان رمسدن"، منجم آماتور در رنگ*هاي مصنوعي گرفته شده است. به اين فواره*هاي پلاسمايي، "ورم*هاي خورشيدي" گفته مي*شود

به گزارش خبرگزاري مهر، اين گزيده تصاوير مجله نشنال جغرافيك گوشه*اي از فواره*هاي پلاسمايي را كه از سطح خورشيد تا ارتفاع 100 كيلومتر به بيرون پرتاب مي*شوند به نمايش گذاشته است.

اين تصاوير ديدني حاصل رصدهاي اخيري است كه توسط منجمان آماتور بخش*هاي مختلف دنيا انجام شده است.

منبع: همشهري
[/SIZE][/B][/COLOR]

[mars]

خبر جالبیه اگه به مرحله انجام برسه . شما هم بخوانید و در صورت امکان نظر خودتان را ارائه بدهید.

«سپر ضدخورشيدي سياركها»، ايده جالب دانشمندان براي مقابله با پديده گرمايش

دانشمندان اسكاتلندي يك ايده جالب و جديد را براي مقابله با پديده گرمايش جهاني مطرح كرده*اند كه طبق آن سطح سياركها براي ايجاد ابرهاي بزرگ از غبار به عنوان يك سپر ضد خورشيدي در برابر زمين منفجر مي*شود.

محققان دانشگاه استرثكلايد بر اين باورند كه يك سيارك با اندازه مناسب مي*تواند به يك موقعيت نزديك به زمين منتقل شده و ابر بزرگي از غبار را با انفجار سطح آن ايجاد كرد.
از آنجايي كه سياركها كشش گرانشي توليد مي*كنند، غبار بجاي پراكنده شدن در فضا، در جايي كه هستند باقي مي*ماند.

اين ايده جزء جديدترين پروژه*هاي بلندپروازانه موسوم به مهندسي زمين بوده كه قصد دارند آب و هواي زمين را با بازتاب، انحراف يا جذب تابشهاي خورشيدي تغيير دهند.
تحقيقات انجام شده توسط هيات ميان*دولتي سازمان ملل براي تغييرات آب و هوايي نشان داده كه دماي جهاني تا اواخر اين سده بين 1.1 و 6.4 درجه سانتيگراد افزايش خواهد يافت.

به گفته محققان اسكاتلندي، اگرچه ابر غبار يك راه*حل دائمي نبوده، اما مي*تواند تاثيرات تغييرات آب و هوايي را براي يك زمان مشخص متعادل كرده و مسير را براي اجراي سنجشهاي كاهش دهنده دما مانند جذب کربن همرا كند.
يك طرح ديگر براي ايجاد يك سايه ميان زمين و خورشيد شامل استقرار آينه*هاي بزرگ در فضا بوده كه به دليل هزينه*هاي بسيار زياد ساخت آينه*هاي غول*پيكر و پرتاب آنها به مدار يا ساخت آنها در فضاي خارجي كاملا غيرعملي است.
يك ايده ديگر شامل استفاده از پتوهايي از غبار براي محو تاثير خورشيد شبيه به عملكرد ابرها بود. اگرچه اين شيوه بسيار ارزانتر از ارسال آينه به مدار است اما غبار به دليل كشش گرانشي خورشيد، ماه و ديگر سيارات در فضا پراكنده خواهد شد.
از اين رو محققان اسكاتلندي ايده انفجار سطح سيارك و استفاده از غبار آن را ارائه كردند كه كه در جا باقي مانده و پراكنده نمي*شود.
اين سيارك در نقطه لاگرانژ l1 قرار خواهد گرفت كه در آن كشش گرانشي خورشيد و زمين متعادل است. اين نقطعه حدودا چهار برابر مسافت ميان زمين و ماه است.
اين سيارك را مي*توان با يك منجنیق الکترومغناطیسی كنترل كرد كه علاوه بر هدايت سيارك به موقعيت مورد نظر مي*تواند انفجار مدنظر را بر روي سطح آن اجرا كند.
اين محققان سيارك 1036 را به عنوان بزرگترين سيارك نزديك به زمين كه براي اين ايده مناسب است، انتخاب كرده*اند.
به گفته آنها اين سيارك قادر به ايجاد يك ابر غبار بزرگ بوده كه مي*تواند از رسيدن 6.58 درصد از تابش خورشيد به زمين جلوگيري كند كه براي مقابله با گرم شدن جهاني بسيار عالي خواهد بود.
اين ابر غبار از جرم پنج كوادريليوم كيلوگرم و وسعت 2574 كيلومتر برخوردار خواهد بود.
سياركهاي نزديك به زمين يك تهديد احتمالي براي سياره محسوب مي*شوند، از اين رو اجراي اين سناريو به مراقبت و بررسي بسيار زياد نياز خواهد داشت.
يكي از بزرگترين چالشهاي دانشمندان در اين شيوه، شناسايي راهي براي حركت دادن چنين سيارك بزرگي به موقعيت مورد نظر است كه سياركهاي كوچكتر مي*توانند چاره*اي براي آن باشند.

[Regulus]

می خوان جلوی گرمایش جهانیو بگیرن، سرمایش جهانی بوجود نیارن یه وقت

[mars]

دقیقا من هم داشتم به همین فکر میکردم باهات موافقم اگه بشه هم ممکنه حالت معکوسش زیاد بشه . این دفعه سرما رو چه باید کرد....سخت میشه تنظیمش کرد ...

[NARUTO]

باد خورشیدی به طور پیوسته و با سرعت 200 تا 900 کیلومتر در ثانیه در فضای میان سیارات میوزد و ذراتی که به وسیله باد خورشیدی حمل میشوند حدود 4 تا 5 روز زمان لازم دارند تا به زمین برسند . باد خورشیدی شامل تعدادی الکترون و پروتون همراه با مقدار زیادی یونهای سنگین است . مهمتزین ذرات باد خورشیدی در فاصله ی بین خورشید تا زمین را ذرات آلفا ( هسته هلیوم ) تشکیل میدهند که حدود 4 تا 5 درصد مجموع ذرات را به خود اختصاص داده اند . تراکم متوسط این ذرات چیزی حدود 5 در 10 به توان 6 متر مکعب است که این رقم در تغییر است .

دمای پلاسمای باد خورشیدی که بر حسب پراکنش بین سرعت ذرات بیان میشود در نزدیکیهای زمین حدود 10 به توان 5 کلوین است . به این ترتیب ظاهرا زمین در لفافی از پلاسمای بسیار گداخته و بسیار رقیق پوشیده شده است . این وضعیت نشان میدهد که از جرم خورشید حدود 10 به توان 9 کیلوگرم در ثانیه میکاهد و آن را به پدیده ای به نام باد خورشیدی مبدل میکند . با این روند مدتی معادل حدود 16 در 10 به توان 13 سال وقت لازم است تا تمام جرم خورشید بر باد رود . جالب اینجاست که این مقدار تقریبا 10 به توان 4 بار طولانی تر از مدت زمان آغاز پیدایش و فعالیت خورشید تا زمان حاضر است .

[M_Saturn]

این بادها با وجود میدان مغناطیسی زمین خوشبحتانه به زمین نمیرسن. البته تا حدی روی سیستمهای ماهواره ای و ارتباطی تاثیر میذاره.

[NARUTO]

یک سوال : آیا شما تا به حال به منبعی برخوردید که سرعت پر سرعتترین باد خورشیدی رو 1100 یا 1800 کیلومتر در ثانیه زده باشه . بخاطر اینکه یادمه به این منبع برخورد کردم اما نمیدونم کتاب بود یا وب . هر چی هم سرچ میکنم پیدا نمیکنم . خلاصه مطلبش این بود که تاثیر بسیار زیادی روی سیستمهای ماهواره ای و اطلاعاتی میگذاره به طوری که باعث از کار افتادن بعضی از آنها میشه:confused: