اخبار اخترفیزیک

[mars]

[B][COLOR="#FF0000"][SIZE=3]جهان «فرکتالی» است؟!

مطالعه* جدیدی که بر روی چگونگی پراکندگی حدود یك میلیون کهکشان* انجام شده است، نشان* می*دهد آرایش جهان به صورت «فرکتالی» است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، کیهان*شناسان تلاش می*کنند برای پخش ماده در جهان الگویی پیدا کنند تا بتوانند گذشته* آن را بهتر بررسی کنند.

یافتن الگویی مشخص برای چگونگی توزیع ماده می*تواند راهنمایی برای حل شدن برخی معماهای بزرگ کیهان*شناسی باشد.

برخی معتقدند ماده در جهان به صورت همگن پخش شده است و برخی دیگر بر این عقیده*اند که الگوی پخش ماده به صورت سلسله مراتبی و خوشه*یی است، درست همانند اشکال فرکتالی (Fractals).

تقریبا همه* فیزیک*دان*ها با فرکتالی بودن جهان در مقیاس*های کوچک موافق هستند. میلیاردها ستاره کهکشان*ها را تشکیل می*دهند، کهکشان*ها به همراه هم خوشه*های کهکشانی را می*سازند و خوشه*های کهکشانی با هم ابر خوشه*های کهکشانی را می*سازند.

اختلاف نظر دانشمندان در مورد مقیاس*های بزرگ*تر از ابرخوشه*ها است. بیش*تر آن*ها عقیده دارند در مقیاس*های بزرگ*تر، جهان همگن است اما تحقیقات تیم کوچکی از دانشمندان دانشگاه «رم» چیز دیگری را نشان *می*دهد: در مقیاس*های بزرگ*تر نیز جهان فرکتالی است.

بهترین اطلاعات از چگونگی پخش کهکشان*ها در عالم از «نقشه*بردار دیجیتال آسمان اسلوان»(SDSS) به دست آمده است.

در سال 2004 تحقیق تیمی از فیزیک*دانان دانشگاه آریزونا بر روی بیش از 55 هزار کهکشان و کوازار که SDSS از آن*ها نقشه*برداری کرده بود، نشان داد که توزیع کهکشان*ها در مقیاس*های بزرگ*تر از 200 میلیارد سال نوری همگن است؛ اما تیم ایتالیایی تحقیق جدید معتقد است که داده*های آماری برای این نتیجه*گیری کافی نبوده است.

آن*ها با بررسی داده*های کنونی SDSS که شامل بیش از 800 هزار کهکشان و 100 هزار کوازار است به این نتیجه رسیدند که در مقیاس*های بزرگ*تر نیز جهان به صورت خوشه*یی است.

تحقیق این گروه نشان می*دهد که جهان در مقیاس 100 میلیون سال نوری به طور آشکاری الگوی فرکتالی دارد اما آن*ها درباره* مقیاس*های بیش از 300 میلیون سال نوری تردید دارند.

بسیاری از کیهان*شناسان درباره* این نظریه جدید بدبین هستند زیرا طبق نظریات برای این که در چنین مقیاس*هایی ساختارهای خوشه*یی به وجود بیاید به زمانی بیش از 14 میلیارد سال نیاز است؛ در نتیجه در چنین مقیاس*هایی جهان باید همگن باشد.

به نوشته نجوم، طبق نظریه* نسبیت عام انشتین، امکان فرکتالی بودن جهان وجود دارد اما در واقعیت، شرایط به وجود آمدن آن بسیار پیچیده است.

برای اثبات همگن بودن جهان در مقیاس*های بزرگ، می*توان تابش زمینه* کیهان(CMB) را بررسی کرد. این تابش که مربوط به دوران اولیه کیهان است، نشان* می*دهد که جهان ابتدایی همگن بوده است؛ اما چرا این نتایج با نتایج تحقیق جدید همخوانی ندارد؟

یکی از جواب*های احتمالی این است که اندازه*گیری*های SDSS خطا دارد.

SDSS کهکشان*ها را به صورت دو بعدی در آسمان نقشه*برداری و سپس داده*های مربوط به فاصله را با توجه به سرعت آن*ها محاسبه* می*کند.

شاید کهکشان*های نزدیک به ما به دلیل نیروی جاذبه*ای که به هم وارد می*کنند، سرعت*هایی داشته باشند که مربوط به انبساط جهان نباشد و ما در اندازه*گیری*های خود دچار خطا می*شویم.

به گزارش ایسنا، رهبر تیم ایتالیایی معتقد است که چنین خطایی فقط مربوط به کهکشان*های نزدیک*تر از 16 میلیون سال نوری است و در مقیاس*های بزرگ*تر تاثیری ندارد.

اما فرکتالی بودن جهان در مقیاس*های بزرگ چه مشکلی به وجود می*آورد؟ مشکل این است که این الگو مخالف نظریات کنونی در رابطه با گذشته*ی عالم و قوانین آن است. تحقیقات تکمیلی آینده درستی یا نادرستی نظریات فعلی را مشخص خواهد کرد. [/B][/SIZE][/COLOR]

[mars]

[COLOR="#FF0000"][B]گل سرخی بر پهنه کیهان


حدود یک سوم کهکشان*های عالم با هم برخورد کرده*اند. کهکشان UGC 1810 نیز تحت تاثیر نیروهای جزرومدی گرانشی کهکشان همدم خود به این شکل اعوجاج یافته و پرتوهای آبی رنگ ستارگان جوان نشانه*ای از این برخورد است.

در جشن بیست و یکمین سالگرد قرارگیری تلسکوپ هابل در فضا، اخترشناسان موسسه علوم تلسکوپ فضایی، چشمان هابل را به یک گروه خوش*عکس از کهکشان*های تعاملی Arp 273 نشانه رفتند.



این عکس متعلق به کهکشان بزرگ*تری است که با نام UGC 1810 شناخته می*شود.



صفحه این کهکشان در اثر نیروهای جزرومدی گرانشی کهکشان همدم موسوم به UGC 1813، به شکلی همانند گل سرخ اعوجاج یافته است. ردیف جواهرات آبی در بالای تصویر، ترکیب نور خوشه*های ستاره**ای بسیار درخشان و ستارگان آبی داغ و جوان است.



این ستارگان عظیم در نور فرابنفش با شدت تمام می*درخشند. (دقت کنید هر نقطه آبی یا سرخ درواقع مجموعه*ای از صدها یا هزاران ستاره است که از فاصله دور به صورت گروهی قابل تشخیص*اند).



در سمت راست بالای تصویر، یک کهکشان مارپیچی کوچک احتمالی را در بازوی مارپیچی UGC 1810 می*بینید. چگونگی تغییر مشخصات بازوی مارپیچی خارجی در حین عبور از این کهکشان سوم، از حالت مسطح با تعداد زیادی ستاره پیر (به رنگ قرمز) در یک سو به توده*ای از ستارگان آبی جوان در سوی دیگر، قابل توجه است.


[ATTACH=CONFIG]1225[/ATTACH]

کهکشان UGC 1810 در صورت فلکی آندرومدا واقع شده و حدود 300 میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد.[/COLOR][/B]

[mars]

جمعه ۱۸ فروردین ۱۳۹۱

سلام دوستان امیدوارم سال خوبی رو آغاز کرده باشید .

دانشمندان مؤسسه «مكس*پلانك» آلمان از كشف دو سياره در مدار ستاره*اي در فاصله 375 سال نوري از زمين خبر داده*اند كه قديمي*ترين جهان*هاي بيگانه شناخته*شده هستند.

[mars]

[COLOR="#0000FF"]
اینم خبری از دنیای منظومه ای ستاره ها .

طبق آخرين يافته*ها كه در مجله Astronomy and Astrophysics منتشر شده، تعداد دقيق سيارات موجود در مدار ستاره HD 10180 تاكنون 9 عدد بوده و بررسي*ها همچنان در اطراف آن ادامه دارد.

محققان با استفاده از داده*هاي تلسكوپي در شيلي از سالها پيش به بررسي اين ستاره كه در فاصله 130 سال نوري از زمين قرار داشته، پرداخته*اند كه به دليل فاصله نزديكتر آن از درخشش بيشتري برخوردار است.

HD 10180 در صورت فلكي «آب*مار» قرار داشته و پيش از اين تصور مي*شد كه تنها هفت سياره در اطراف آن وجود دارد. اما تحقيقات اخير از وجود دو سياره ديگر در مدار آن خبر داده است.

[ATTACH=CONFIG]1343[/ATTACH]

اندازه اين سيارات بسيار متفاوت بوده و يكي از آنها 65 برابر جرم زمين بوده و يكي از آنها تنها 1.4 برابر سنگينتر از زمين است. اين موضوع آن را به كوچكترين سياره خارج از منظومه شمسي كشف شده تاكنون تبديل كرده است.

وزن دو سياره تازه كشف شده در حدود 1.9 و 5.1 برابر زمين بوده كه آنها را در گروه ابرزمين*ها قرار مي*دهد. اين سيارات در مدارهاي داغ قرار داشته و طول مدار آنها زير 10 روز براي سياره كوچكتر و 68 روز براي سياره بزرگتر است.

يكي از اين دو سياره و همچنين سياره هفتم HD 10180 بسيار به اين ستاره نزديك هستند. يكي از آنها با جرم 1.3 برابر زمين تنها سه ميليون كيلومتر با آن فاصله داشته كه بسيار نزديكتر از سياره عطارد با خورشيد محسوب مي*شود.

طبق اين پژوهش، ستاره مورد نظر بسيار آرام بوده و امكان ارتباط فعاليت دو سياره جديد با پديده ستاره*اي وجود ندارد.

همچنين دوره مداري اين سيارات با هيچكدام از دور*ه*هاي زماني حركت اجسام در منظومه شمسي مصادف نبوده، از اين رو اين دو جسم مسلما ريشه سياره*اي دارند.

به گفته محققان، منظومه*هاي ستاره*اي ديگر در جهان معمولا از چهار سياره يا كمتر برخوردارند.[/COLOR]

[Parnia Shokri]

[COLOR="#0000FF"]
اینم خبری از دنیای منظومه ای ستاره ها .

طبق آخرين يافته*ها كه در مجله Astronomy and Astrophysics منتشر شده، تعداد دقيق سيارات موجود در مدار ستاره HD 10180 تاكنون 9 عدد بوده و بررسي*ها همچنان در اطراف آن ادامه دارد.

محققان با استفاده از داده*هاي تلسكوپي در شيلي از سالها پيش به بررسي اين ستاره كه در فاصله 130 سال نوري از زمين قرار داشته، پرداخته*اند كه به دليل فاصله نزديكتر آن از درخشش بيشتري برخوردار است.

HD 10180 در صورت فلكي «آب*مار» قرار داشته و پيش از اين تصور مي*شد كه تنها هفت سياره در اطراف آن وجود دارد. اما تحقيقات اخير از وجود دو سياره ديگر در مدار آن خبر داده است.

[ATTACH=CONFIG]1343[/ATTACH]

اندازه اين سيارات بسيار متفاوت بوده و يكي از آنها 65 برابر جرم زمين بوده و يكي از آنها تنها 1.4 برابر سنگينتر از زمين است. اين موضوع آن را به كوچكترين سياره خارج از منظومه شمسي كشف شده تاكنون تبديل كرده است.

وزن دو سياره تازه كشف شده در حدود 1.9 و 5.1 برابر زمين بوده كه آنها را در گروه ابرزمين*ها قرار مي*دهد. اين سيارات در مدارهاي داغ قرار داشته و طول مدار آنها زير 10 روز براي سياره كوچكتر و 68 روز براي سياره بزرگتر است.

يكي از اين دو سياره و همچنين سياره هفتم HD 10180 بسيار به اين ستاره نزديك هستند. يكي از آنها با جرم 1.3 برابر زمين تنها سه ميليون كيلومتر با آن فاصله داشته كه بسيار نزديكتر از سياره عطارد با خورشيد محسوب مي*شود.

طبق اين پژوهش، ستاره مورد نظر بسيار آرام بوده و امكان ارتباط فعاليت دو سياره جديد با پديده ستاره*اي وجود ندارد.

همچنين دوره مداري اين سيارات با هيچكدام از دور*ه*هاي زماني حركت اجسام در منظومه شمسي مصادف نبوده، از اين رو اين دو جسم مسلما ريشه سياره*اي دارند.

به گفته محققان، منظومه*هاي ستاره*اي ديگر در جهان معمولا از چهار سياره يا كمتر برخوردارند.[/COLOR]

طبق آخرين خبر از JPL NASA ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ فضايی کپلر، سه سياره رو کشف کردن که لقب کوچکترين سياره هايی رو گرفتن و به دوره ستاره ای غير از خورشيد ما ميگردن(سیارات فرا خورشیدی exoplanets). اونها به دور تک ستاره ای به نام KOL-961 ميچرخن. شعاع اين سيارات 0.78 ، 0.73 و 0.57 برابر شعاع زمين هست. کوچکترين سياره تقريباً به اندازه ی مريخه. تصور ميشه همه ی اين سيارات مانند زمين از جنس سنگ هستند، اما مداری نزديک به ستاره خود دارند. بنابراین براي قرار گرفتن در محدوده کمربند حيات خيلی داغ هستن، يعنی در محدوده ای که آب مايع ميتونه وجود داشته باشه قرار ندارن. از 700 و چندی سياره فرا خورشیدی کشف شده، تنها اندکی سنگی شناخته شده اند.

http://planetquest.jpl.nasa.gov/news/tiny_trio

[v k]

آقا ما یه پست دادیم حذف شد ایرادی هم نداره خودم میخواستم پاکش کنم.
یه بار دیگه تشکر میکنم از همه عزیزانی که اخبار به روز رو اعلام میکنند. واقعا یکی از کمبود های فروم بود.

[mars]

آقا ما یه پست دادیم حذف شد ایرادی هم نداره خودم میخواستم پاکش کنم.
یه بار دیگه تشکر میکنم از همه عزیزانی که اخبار به روز رو اعلام میکنند. واقعا یکی از کمبود های فروم بود.

[COLOR="#0000FF"]باید بگم این خبرها به شکل خیلی خلاصه و فقط بابت اطلاع گذاشته میشن که هم به درخواست مدیر عزیز بی توجه نباشیم ( خبرها به شکل کپی گذاشته نمیشن و مطالب قابل بررسی و بحث هستند ) و هم اینکه اعضا از اخبار نجوم بی اطلاع نباشن . اینجا نه کسی ....... ( منظورم همون لطف شماست )....است و نه شما .....به هر صورت از اونایی که توجه نشون میدن سپاسگزاریم .

اگه گذاشتن خبرهای نجومی اینجانب باعث شد که شما جور دیگه تصور کنید حتما من کارم رو به درستی انجام ندادم در هر صورت همه اهل نجوم تشنه خبر نجومی هستن و اونی که تشنه تره براش شیرین تره ......پوزش [/COLOR]

[هلیا]

کشف دو سیاره بیگانه در محاصره ستاره دوقلو

محققان نجوم برای نخستین بار موفق به شناسایی دو سیاره بیگانه در حال چرخش بدور یک جفت ستاره شدند.

به گزارش ایسنا، بسیاری از ستارگان مانند خورشید منظومه شمسی، تک نیستند، بلکه بصورت جفت در مدار یکدیگر هستند؛ سیارات در سیستم با دو ستاره میزبان، اصطلاحا سیارات دو دویی نامیده می شوند.

دانشمندان برای شناسایی سیارات دو دویی، داده*های تهیه شده توسط تلسکوپ فضایی کپلر ناسا را مورد بررسی قرار دادند؛ این تلسکوپ بیش از دو هزار و ۳۰۰ سیاره بیگانه بالقوه را از ماه مارس سال ۲۰۰۹ تاکنون شناسایی کرده است.

تلسکوپ کپلر تا کنون موفق به شناسایی چهار سیاره دو دویی به نام های کپلر ۱۶، ۳۴، ۳۵ و ۳۸ شده است و محققان به تازگی موفق به شناسایی سیاره کپلر ۴۷ بعنوان اولین سیستم با سیارات چندگانه در محاصره یک جفت ستاره شدند.

جفت ستاره و سیارت آن به نام های کپلر-۴۷b و کپلر- ۴۷c در فاصله پنج هزار سال نوری در صورت فلکی ماکیان (قو) واقع شده اند.

«جروم اروز» نویسنده ارشد تحقیق و از محققان دانشگاه سن دیه گو تأکید می کند: ستاره دو دویی کپلر-۴۷* به ما نشان داد که آنها می توانند درست مشابه تک ستاره های میزبان، دارای سیستم های سیاره ای باشند.

علم پرس

[هلیا]

کشف این مولکول نشان می*دهد فضای پیرامون ما زنده و شیرین است! [h=2]نجوم - یافته*های جدید آرایه آلما در شیلی نشان*دهنده وجود گلیکول*آلدئید، قند ساده سه*کربنی در گازهای اطراف محل زایش یک *ستاره با فاصله حدود 400 سال نوری از زمین و احتمال وجود حیات در دیگر نقاط کیهان است.[/h][h=4]

محبوبه عمیدی: اخترشناسان از فضای شیرین پیرامون ما خبر می*دهند، آنها موفق شده*اند مولکول*های تشکیل*دهنده قندهای ساده را در حالی که در گازهای اطراف یک *ستاره با فاصله حدود 400 سال نوری از زمین شناورند، شناسایی کنند و این احتمال را بدهند که در سیارات دیگر نیز حیات وجود دارد.به گزارش نشنال جئوگرافیک، این کشف به این معنی نیست که حتما باید در جایی در جهان پهناور پیرامون ما حیات وجود داشته باشد، بلکه نشان می*دهد دلیلی برای اینکه حیات نتواند در سیارات دیگر آغاز شود، وجود ندارد. این کشف باارزش نشان می*دهد مولکول*های غنی از کربن که واحدهای ساختاری حیات را تشکیل می*دهند، می*توانند حتی پیش از شکل گرفتن سیارات به وجود آمده باشند.محققان واژه قند را به مولکول*های آلی اطلاق می*کنند که اغلب ما به نام کربوهیدرات*ها می*شناسیم و از کربن، هیدروژن و اکسیژن تشکیل شده*اند.جس یورگنسن، اخترشناس و محقق ارشد این تحقیق در دانشگاه کپنهاک دانمارک می*گوید: «این مولکول کشف شده ساده*ترین نوع قند است که گلیکول*آلدئید نامیده می*شود. این ماده در روی زمین معمولا به شکل پودری سفیدرنگ وجود دارد و با اینکه در صنعت غذا برای شیرین کردن مواد غذایی مورد استفاده قرار نمی*گیرد، به دلیل نقش تعیین*کننده ای که احتمالا در واکنش*های شیمیایی منجر به تولید اسیدریبونوکلئیک دارد، بسیار حائز اهمیت است. اسید ریبونوکلئیک یا RNA ماده ژنتیکی است که در ژنوم تمامی موجودات زنده روی زمین وجود دارد.هنوز دقیقا نمی*دانیم گلیکول*آلدئید چطور در فضا تولید می*شود؛ اما احتمال می*دهیم این ماده در ذرات غبار پوشیده*شده در یخ که به شکل متراکم در فضای میان*ستاره*ای قرار گرفته*اند، شکل بگیرد».
توضیح عکس: در این تصویر اتم*های کربن را به رنگ خاکستری، اکسیژن را قرمز و هیدروژن را به رنگ سفید می*بینید.

طعم شیرین فضااین اولین*بار نیست که وجود ترکیبات قندی در فضا مطرح می*شود؛ اما اولین تحقیقی است که وجود ترکیبات قندی را در نزدیکی ستاره*های خورشیدمانند نشان می*دهد.پیش از این وجود گلیکول*آلدئید در نزدیکی مرکز ابری عظیم از گازها و غبار کیهانی که در قلب کهکشان ما (کهکشان راه*شیری) قرار گرفته، کشف شده و علاوه بر این در منطقه*ای از آسمان که محل زایش ستاره*ها است و 26000 سال نوری با ما فاصله دارد، شناسایی شده است.یورگنسن می*گوید: «هردوی این مناطق آن*قدر از ما دورند و با وضوحی پایین رصد می*شوند که امکان تشخیص محل تشکیل مولکول*ها وجود ندارد».این کشف جدید حاصل تحقیقی است که به کمک آرایه بسیاربزرگ میلی*متری – زیرمیلی*متری آتاکاما در صحرای شیلی انجام شده، این رادیوتلسکوپ بزرگ برای بررسی گازهایی که محل زایش ستاره جوانی به نام IRAS 16293-2422است، مورد استفاده قرار گرفته است. یورگنسن امیدوارست این نتایج باعث شود اخترشناسان برای کشف*های تازه تلاش کنند و احتمالا موفق به کشف مولکول*های پیچیده*تر در مناطقی شوند که ستاره*ها و سیارات تازه*ای دارند شکل می*گیرند.

[/h]

[sahand]

پ تو فضا هم شكر پيدا شد:grin: