نورشناسی شگفت انگیز هابل

[Monoceros]

چه چیزی به هابل چنین بینایی خوبی داده است؟چه چیزی عکس های اجرام دور را چنین با کیفیت می کند؟
مکان هابل بالا جو زمین است. اگر جه این مکان دارای برتریهای زیادی است، اما این فقط قسمتی از جواب این سوال است. بدون دید قوی هابل نمی توانست چنین عکس های مفیدی را از مکان های بی همتا بگیرد.
چشم های هابل در حقیقت سیستمی هستند که مجموعه نوری تلسکوپ نام دارند. این سیستم از دو آینه تشکیل می شود. سیستم نوری هابل یک طرح درست نوری موسوم به Ritchey-Chretien گاسگرین است که در آن شکل و طراحی مخصوص دو آینه عکس هایی از بزرگ ترین میدان دید ممکن را کانونی می کنند.
آینه اصلی هابل قبل از نصب بازرسی دقیق آینه اصلی
کیفیت آینه


آینه های هابل بسیار صاف هستند و سطحی به دقت شکل داده شده برای بازتاب نور دارند. آنها با تراش شیشه با ساینده ها به وجود آمده اند بطوری که سطحشان بیشتر از یک هشتصد هزارم در یک اینچ از شکل منحنی انحراف ندارد. اگر آینه اصلی هابل قطری هم اندازه با قطر زمین(6000km) داشت، ارتفاع بزرگ ترین برآمدگی آن تنها شش اینچ می شد.
کمی پس از ساخت و نصب هابل در سال 1990 دانشمندان دریافتند تراش منحنی آینه اصلی اشتباه بوده، باعث کجنمایی(ابیراهی) کروی آینه می شده است. خوشبختانه اصلاح نورشناسی قادر به حل این مشکل بود.
آینه های هابل از جنس شیشه ای با ضریب انبساطی کم هستند و در اطاقی با دمای تقریبا ثابت(در 70 درجه فارنهایت) نگاه داشته شده اند تا از تاب خوردن آنها جلوگیری شود. سطح بازتابنده آینه ها با لایه ای 3میلیونم اینچی از جنس آلومینیوم خالص پوشانده شده و با یک لایه 1میلیونم متری از منیزیم فلوئورید حفاظت شده است.منیزیم فلوئورید باعث می شود آینه نور فرابنفش را بهتر منعکس کند.
منبع سایت هابل http://www.hubblesite.org ترجمه: خودم