نوترینوها و عالم هستی

[NARUTO]

آیا میتوان اینطور تصور کرد 90 درصد جرم پنهان کیهان را نوترینوها تشکیل میدهند یعنی اجرامی که از نوترینو ساخته شده اند و ما آنها را نمی بینیم؟
[COLOR="#0000CD"]
آیا میتوان اینطور تصور کرد که 50 درصد جرم مخفی از نوترینو و 50 درصد دیگه از آکسیون تشکیل شده باشد؟ [/COLOR]


[COLOR="#FF0000"][COLOR="#000080"]فرض کنیم عالمی که در آن زندگی میکنیم از میلیاردها ابرخوشه تشکیل شده باشد. با فرض اینکه میلیاردها میلیارد عالم در گیتی وجود داشته باشد آیا میتوان این نظریه ماده سیاه و نوترینو
( 90 درصد ماده پنهان ) را برای عالمهای دیگر هم در نظر گرفت یا امکان دارد عالمهای دیگه از موادی دیگر ساخته شده باشند پس بنابراین میتوان گفت نظریه هایی که تاکنون درباره پیدایش جهان مطرح شده است با نظریه ای به نام اشتباه مطرح شده اند آیا همچین چیزی ممکن است بوجود بیاید؟[/COLOR][/COLOR]

[Regulus]

اجرام باید از نوکلئون تشکیل شده باشن و مجموعه نوترینو ها نمی تونن جرمی رو بوجود بیارن. ولی میشه تصور کرد که نوترینو ها بخشی از جرم نامرئی جهانو تشکیل داده باشه.
جهانی که ما می شناسیم از ساختار هایی که می شناسیم تشکیل شده و در صورتی که جهانی با ویژگی های بنیادین دیگه ای وجود داشته باشه, تقریبا هیچی در موردش نمیشه گفت.

[only orion]

سوالاتی که پرسیدید سوالات روز فیزیک هست و کسی جواب قطعی براش نداره!

[NARUTO]

سلام وقت بخیر:grin: چند سوال داشتم:confused: کهکشانهایی هستند به نام کهکشانهای فعال که بیش از چندین یا چندصد برابر کهکشانهای معمولی نورافشانی میکنند و اندازه آنها به صورت باورنکردنی بسیار بسیار کوچکتر از کهکشانهای عادی است . مثلا از چند سال نوری تا 100 سال نوری . اما مسئله مهمی که اینجا مطرح میشه این است که کهکشان این همه انرژی را از کجا بدست می آورد ؟ بی شک در مرکز کهکشان یک سیاهچاله عظیم نهفته است و احتمالا به خاطر غظمت این سیاهچاله است که این همه انرژی آزاد می شود و می توان بنا به نظریه استیون هاوکینگ در مورد کهکشانهای فعال گفت که جرم این سیاهچاله ها به بیش از 3000000 برابر جرم خورشید می رسد ( بنا بر نظریه استیون هاوکینگ کهکشانهایی در این جهان وجود دارد که ممکن است بیش از 4500000 برابر خورشید جرم داشته باشد ) . اما یک سوال در اینجا مطرح میشود که چقدر جرم و ماده در این کهکشانها وجود داره که این همه انرژی آزاد می شه ؟ آیا بخاطر وسعت سیاهچاله است ؟ آیا با این وسعت کم کهکشان سیاهجاله میتواند آن را ببلعد ؟

[N.Sayah]

گروهی از پژوهشگران در ایتالیا طبیعت واقعی نوترینوها را با استفاده از آزمایش دو بتایی ژرمانیوم-76 آزمودند و بر این اساس، احتمال واپاشی*های بدون نوترینو را رد کردند.
نوترینو می*تواند پادذره*ی خودش باشد و این نقش دوگانه منجر می*شود تا نوترینوها از واپاشی*های هسته*ای معینی ناپدید شوند. در سال 2004 شواهد اولیه مبنی بر واپاشی*های بدون نوترینو در تضاد با سایر جستجوهای تجربی نمایان شد. آزمایش جدیدی که ژردا (Gerda) نامیده می*شود، در حال حاضر به* طور قطعی این نتیجه*ی مثبت را رد می*کند. بر طبق گزارشی که در Physical Review Letters منتشر شده است، این عدم آشکارسازی سخت*ترین محدودیت*ها را در مورد دفعات رخداد این نوع واپاشی* به وجود می*آورد.

بیان اینکه نوترینوها و پادنوترینوها هویت یکسانی دارند، که توسط اتوره مایورانا (Ettore Majorana) در سال 1932 شرح داده شد، با مدل استاندارد فیزیک ذرات در تضاد است؛ اما ممکن است توضیح دهد که چرا نوترینوها جرم بسیار کمتری در مقایسه با سایر ذرات دارند. یک راه برای آزمایش طبیعت واقعی نوترینو، «واپاشی دو بتایی» است به* گونه*ای که دو نوترون به طور همزمان به دو پروتون، دو الکترون و دو پادنوترینو واپاشی می*کنند. بر پایه*ی توصیف مایورانا، واکنش مشابهی با یک پادنوترینو می*تواند اتفاق بیفتد، به این ترتیب که پادنوترینوی گسیل شده توسط نوترون اول می*تواند به عنوان یک نوترینو جذب نوترون دوم شود. در این واپاشی دو بتاییِ بدون نوترینو، الکترون*ها تمام انرژی گسیل* شده را با خود حمل می*کنند.

آرایه*ی آشکارساز ژرمانیوم (Gerda) که در آزمایشگاه ملی گران ساسو در ایتالیا واقع است، آزمایش اوایل سال 2004 را بازتولید می*کند، اما این بار با بهبود حذف اثر زمینه. پژوهشگران به طور غیرمستقیم نوترینوهای واپاشی دو بتایی ژرمانیوم-76 را با اندازه*گیری طیف انرژی الکترون*های گسیل شده آشکارسازی می*کنند. واپاشی*های بدون نوترینو می*تواند منجر به قله*ای در تعداد رخدادها در حداکثر انرژی الکترون* شود. این گروه و همکارانش چنین قله*ای در داده*های خود پیدا نکردند، که حاکی از آن است که نرخ واپاشی دو بتایی بدون نوترینو، در صورت رخداد، کمتر از 10-4 بار واپاشی طبیعی دو بتایی است.

[naruto sh]

یک ستاره نوترونی هسته یک ستاره است که به شعاع 10 کیلومتر و یک چگالی بسیار بالا که فقط نوترونها می توانند وجود داشته باشند فروریزش می کنند . دلیل اینکه این ستاره های نوترونی نظری واقعا می توانند وجود داشته باشند ترکیبی از اختر فیزیک نظری ، ستاره شناسی رادیویی و ستاره شناسی نوری است .

وجود ستاره های نوترونی و خواص عمومی آنها بیشتر از 50 سال پیش به طور نظری پیش بینی شده اند . در سال 1932 میلادی نوترون در آزمایشگاه آشکار سازی شده بود و سال بعد والتر باد و فریتزر ویکی پیشگویی کردند که ممکن است انفجارهای ابر نواختر ستاره های نوترونی را باقی بگذارند .

اگر خورشید به شعاع 10 کیلومتر فرو ریزش کند چرخش آن از هر 25 روز یکبار به 1000 دور در ثانیه افزایش پیدا میکند . یک ستاره که به صورت ستاره نوترونی فروریزش می کند قسمتی از جرمش را به بیرون پرتاب می کند و بنابراین مقداری از اندازه حرکت زاویه ای اش را از دست می دهد . اما ما می توانیم انتظار داشته باشیم که یک ستاره نوترونی که تازه شکل گرفته است 100 بار در هر ثانیه چرخش میکند .

[naruto sh]

فرو ریزش به چگالی های ستاره نوترونی نیز یک میدان مغناطیسی قوی تولید می کند . میدان مغناطیسی در یک ستاره در گازهای یونیده به تله افتاده است و میدان متمرکز شده و در حالی که ستاره فرو ریزش می کند قوی تر می شود . انتظار میرود یک ستاره نوترونی یک میدان مغناطیسی که میلیاردها بار قویتر از میدان مغناطیسی یک ستاره است داشته باشد . می توان با بکار بردن واحد گاوس( g )شدت میدان مغناطیسی را اندازه گرفت . میانگین میدان مغناطیسی در سطح زمین تقریبا 0.5 گوس و میانگین میدان مغناطیسی خورشید تقریبا 1 گاوس است . بعضی از ستارگان میدان هایی با قدرت 1000 گاوس دارند . بنابراین یک ستاره نوترونی تازه شکل گرفته شده ممکن است میدان مغناطیسی ای به شدت 10 به توان 12 گاوس داشته باشد . تقریبا 3 میلیون برابر قویتر از قویترین میدانهایی که در آزمایشگا های زمین قابل تولید است .