ببخشيد خیلی دير شد:
سياره اي که به دور دو ستاره ميچرخد! بله تنها در فاصله 200 سال نوری از زمين!
اين سياره ، سياره اي سرد و گازی* است و به نظر نميرسد که پرورانندی حيات باشد، اما کشف آن نشان دهنده ی تنوع سيارات در کهکشان خودمان است.
تحقيقات قبلی اشاره به وجود اين گونه سياره ها داشت اما تايید قطعی آن مشکل بود. تلسکوپ فضايی کپلر نمونه اي از اين نوع سياره را کشف کرد. سياره کشف شده kepler - 16b نام دارد که از طريق رصد عبور اين سياره از مقابل ستاره های مادر و تغيير در ميزان روشنايی آنها کشف شده است. (اين يکی از نحوه های تشخيص وجود سياره اي در حال گردش به دور يه ستارست. اينو ببينين :
http://planetquest.jpl.nasa.gov/planet_f...inder.html )
با اينکه شرايت لازم برای حيات در اين سیاره وجود ندارد اما اين اکتشاف وجود دسته جديدی از منظومه های خورشيدی را تاييد ميکند که ميتوانند پرورانندی حيات باشند. رسيدگی کننده اصلی کپلر، William Borucki افزود : نظر به اينکه بيشتر ستاره ها در کهکشان ما بخشی از يک سيستم دوتايی هستند ، اين اکتشاف نشان داد که شانس وجود حيات از تصورات قبلی ما بيشتر است. زيرا به اين طريق دانستيم که سيارات ،به دور سيستم های دوتایی هم ايجاد ميشوند نه فقط به دور تک ستاره ها. اين اکتشاف برجسته,فرضیه دانشمندان را که برای 10 ها سال اثبات نشده بود را تاييد ميکند.
يک تيم تحقيقاتی که توسط Laurance Doyle از موسسه search for extraterrestrial) SETI intelligence : جستو جو برای هوش فرا زمينی ) در کاليفرنيا هدايت ميشد از داده های تلسکوپ فضايی کپلر ، که ميزان تغييرات درخشاندگی بيش از 150000 ستاره را اندازه گيری ميکند ، برای جست و جوی سيارت گردش کننده به دور ستاره ها استفاده می کرد.
کپلر اولين ماموريت توانای ناسا برای پيدا کردن سيارات اندازه زمين در نزديکی يا داخل کمربند حيات ميباشد. ( کمربند حيات يک منظومه به ناحيه اي در اطراف آن اطلاق ميشود که در آنجا انرژی دريافتی از ستاره نه خيلی زياد و نه خيلی کم است و بنابرين درجه حرارت سياره اي که در اين مکان قرار ميگيرد برای شکل گيری آب مايع در سطح آن مناسب است.)
دانشمندان اين سياره جديد را در منظومه Kepler - 16 شناسايی کردند. منظومه اي که در آن يک جفت ستاره در حال چرخش وجود دارد که از ديدگاه ما بر روی زمين يک ديگر را تحت الشعاع قرار ميدهند( مانند خورشيد گرفتگی). هنگامی که ستاره کوچک تر اندکی جلوی ستاره بزرگ تر را ميگيرد ، يک گرفتگی اولیه یا اصلی (Primary Eclipse) روی ميدهد و گرفتگی ثانوی یا فرعی (Secondary Eclipse) زمانی روی ميدهد که ستاره کوچک تر توسط ستاره بزرگ تر پوشانده شود.(ببخشید من دلیل نام گذاریشون رو نفهمیدم)
ستاره شناسان به علاوه مشاهده کردند که درخشندگی اين سيستم دوتايی حتی زمانی که هيچ يک از دو ستاره يکديگر را تحت الشعاع قرار نميدادند افت ميکرد. که اين خود اشاره بر جرم سومی داشت (اين تضعيف نور اضافی Tertiary Quaternary Eclipse نام دارد). همچنين اين موضوع بيان ميکرد که هر زمان جسم سوم عبور ميکند ستارگان در موقعیت های مختلفی در مدار خود قرار ميگيرند، يعنی جسم سوم نه فقط به دور يکی از ستاره ها بلکه به دور هر دو در مداری پهناور که Circumbinary Orbit (مدار به دور ستاره های دوتايی)خوانده ميشود ، ميگردد. (اینم یکی دیگه از روشش های کشف سیاراته.
http://planetquest.jpl.nasa.gov/planet_f...inder.html )
اين کشف تاييد کرد که Kepler - 16b يک سياره ی غير قابل سکونت و سرد است که اندازه اي در حدود زحل دارد و تصور ميشود که نيمی از سنگ و نيمی از گاز باشد.
دو ستاری مادر اين منظومه از خورشيد کوچک ترند (يکی 89% جرم خورشيد و ديگری تنها 20%).
Kepler - 16b هر 229 روز زمينی يکبار به دور دو ستاره اش ميگردد ، يعنی در مداری شبیه به مدار 225 روزه ی سياره زهره البته با اين تفاوت که بيرون از کمربند حيات منظومه خود قرار دارد زيرا ستاره هایش از خورشيد ما خنک ترند.
( يعنی مثلاً برای وجود شرايت مناسب قرارگیری در آن ناحیه ، اين سياره مي بايست به ستاره هايش نزديک تر باشد.)
*اول این مقاله گفته شده که اين سياره گازيه اما آخراش گفته که نيمی گازی و نيمی سنگيه. نميدونم ، ولی شايد منظورش اين بوده که به نظر گازی مياد يا اينکه سطح روييش گازيه.
منبع : ناسا
http://www.nasa.gov/mission_pages/kepler...r-16b.html
