دنباله دار مک نات
Comet McNaught C2008/A1
دنباله دار مک نات(McNaught C2008/A1)در بيست و يكم ديماه سال 2007 توسط رابرت مكنات (Rob H. McNaught) كشف گرديد. او كه تاكنون سابقهي كشف حدود 40 دنبالهدار را در پرونده دارد روز بعد از كشف موفق به ثبتش شد و چهار رصدخانه مهم دنيا كه در زمينهي دنبالهدارها فعاليت ميكنند كشف را تاييد نمودند. او اين جرم را كه آن هنگام بسيار كمنور و از قدر 15.2 بود را با عكاسي به كمك يك تلسكوپ نيم متري در صورت فلكي كشتيدم به دام انداخت كه اين اولين كشف دنبالهدار در سال 2008 نيز بود.
دنباله دار هالی
سابقه مشاهده این دنباله دار معروف به دوران باستان بر می گردد.
اين ستاره دنبالهدار براي اولين بار در 240 قبل از ميلاد در چين ديده و ثبت شده اما ادموند هالي اولين فردي بود كه دورهاي بودن آن را تشخيص داد. ادموند هالی منجم سلطنتی انگلیسی آن را در سال ۱۶۸۲ دید وسپس به محاسبه مدار آن پرداخت.او دریافت که مسیر آن همان مسیر دنباله دارهای سالهای ۱۵۳۱ و۱۶۰۷ می باشد وبازگشت آنرا در سال ۱۷۵۸ پیش بینی کرد.این دنباله دار در سالهای ۱۸۳۵ و۱۹۱۰ به موقع ظاهر شد.آخرین بار نیز در سال ۱۹۸۶ مشاهده شدو بار ديگر در 2061 مشاهده خواهد شد
نام دنباله داری بزرگ درخشان وبا دوره چرخش بلند که درژانویه سال 1996 کشف شد ودر مارس همان سال از نزدیکی زمین عبور کرد.این دنباله دار طی 200 سال گذشته نزدیکترین دنباله داری به حساب می آمد که از نزدیکی زمین عبور می کرد.بسیاری از مردم دنیا آنرا مشاهده کردند.
دانشمندان برای اولین بار موفق شدند تابش اشعه ایکس از یک دنباله دار را مشاهده کنند.این تابش ناشی از برخورد ذرات بادخورشیدی با اتمهای گیسوی دنباله دار بود.فضاپیمای اولیس از فاصله حدود 500 میلیون کیلومتری توانست آثار آنرا ثبت کند بنابراین این دنباله دار دارای بزرگترین دنباله مشاهده شده تا آن زمان بود.
ظاهرا" دوره تناوب چرخش دنباله دار حول خورشید 15000 سال بوده که در نزدیک شدنهای اخیر به خورشید تحت تاثیر اثرات گرانشی سیارات بزرگ منظومه شمسی مقدار آن به 72000 سال افزایش پیداکرده است.
این دنباله دار در سال 1892 توسط ادوین هولمز ستاره شناس انگلیسی کشف شده است.در این سال در نتیجه یک انفجار به دلایل نامعلوم نورانیت دنباله دار چند برابر شد وهمین موجب کشف شدنش شد چراکه در حالت عادی بدلیل کوچک بودن هسته اش (قطر آن در حدود سه کیلومتر است) دارای قدری در حدود 17 می باشد ونورانیت آن بسیار ناچیز است.
نورانیت این دنباله دار درسال 1892 یعنی در سالی که کشف شد به قدر 4 تا 5 رسید و چند هفته ای در همین وضعیت بسر برد.مدار این دنباله دار بطور مستقل توسط هینریچ کروتز وجورج مری سیرل مشخص شد وآشکارگردید که در تاریخ 13 ژوئن به نقطه حضیض مداری می رسد ودوره تناوب آن 6.9 سال می باشد.
این دنباله دار در سالهای 1899 و1906 دوباره آشکارگردید ولی از آن زمان ناپدید شد. بعد از حدود 60 سال که گم شده بود دوباره در سال 1964 توسط الیزابت روئمر از رصد خانه نیروی دریایی آمریکا واقع در ایالت آریزونا کشف شد.از آن سال تاکنون همواره این دنباله دار رصد شده است.
درباره انفجارات ناگهانی تاکنون دلایل متفاوتی ذکر شده است. بر اساس یکی از دلایل ٬ساختمان درونی این دنباله دار مانند پنیر سوییسی سوراخ سوراخ است.گهگاهی ریزش ورمبشی در آن رخ می دهد ومانند یک ساختمان قدیمی که در حال ریزش است مانند گردوخاکی که به هوا بر می خیزد٬ غبار ویخ تشکیل دهنده آن به فضاپرتاب می شود وبر اثر برهمکنش با نور خورشید نورانیت آن چند برابر می شود. این دنباله دار در حال حاضر نیز در چنین مرحله ای به سر می برد بگفته ستاره شناسان طی چند ساعت اولیه انفجار قدر آن از 17 به 2.5 رسیده است یعنی افزایشی در حدود یک میلیون برابر در نورانیت.هم اکنون ( در اکتبر سال ۲۰۰۷) این دنباله دار مانند ستاره ای از قدر 2.2 مانند ستاره قطبی در آسمان در صورت فلکی برساووش می درخشدوبرای دیدن آن حتی به تلسکوپ هم احتیاجی نیست.دوره تناوب چرخش حول خورشید 6.88 سال٬ نیم قطر بزرگ مداری 3.61 واحد نجومی٬ زاویه بین صفحه مداری وصفحه مدار زمین بدور خورشید(کشیدگی مداری) 19.11 درجه است.
این دنباله دار در ماه می میلادی ۲۰۰۷در نقطه حضیض بوده است ودر زمان افزایش نورانیت در حال دور شدن از خورشید وزمین بوده است یکی از دلایل عجیب بودن دنباله دار همین افزایش نورانیت در زمان دور شدن از خورشید است.
مدار این دنباله دار بطور کامل درون مدار مریخ و مشتری است واز زمان کشف تاکنون 16 بار دور خورشید چرخیده است.بیشترین فاصله این دنباله دار از خورشید 5.18 واحد نجومی کمترین فاصله از خورشید 2.05 واحد نجومی می باشد.پیش بینی می شود که دنباله دار در 22 مارس 2014 دوباره به نزدیکترین فاصله از خورشید یعنی حضیض برسد.
این دنباله دار از خانواده مشتری است(بطور کلی دنباله دار هایی که دوره تناوب آنها بدور خورشید کمتر از 20 سال باشد با این نام شناخته می شوند) و مبداء پیدایش آن از کمر بند کویی پر می باشد.کمر بند کویی پر منطقه ای ماورای مدار سیاره نپتون می باشد که هزاران عدد هسته یخی در آن مناطق بدور خورشید می چرخند و با تحت تاثیر قرار گرفتن گرانش سیارات بزرگ ٬بویژه مشتری مستعد نزدیک شدن به خورشید وتبدیل شدن به دنباله دار هستند.
یک دنباله دار با دوره طولانی که درآوریل سال 1874 توسط Jerome Eugene Coggia از کشور فرانسه کشف شد.این دنباله دار در ژوئن همان سال با نزدیک شدن به زمین نورانی شد.در 9 ژولای به نقطه حضیض خورشیدی در فاصله 0.68 واحد نجومی رسید.سپس به فاصله 0.25 واحد نجومی از زمین وقدر آن به 0 رسید.طول دنباله آن به 60 درجه رسید.بعد از چند روز به سرعت کم نور وسپس ناپدید شد . دوره مداری آن 13700 سال است.
در لینک زیر تعداد کلیه ی ابرنواخترهایی که تاکنون کشف شده است به همراه اطلاعات کامل ذکر شده است که به نظرم می رسد کمک شایانی در پیشبرد این تاپیک داشته باشد :
ضمناً اگر اشتباه نکنم تاپیک دیگری هم با عنوان محاسبات رصد دنباله دار ها در همین تالار بود، که قطعاً این لیست برای اون تاپیک هم مفید خواهد بود.
اینم آدرس اون تاپیک : http://www.astrotalk.ir/viewtopic.php?f=...6237#p6237