سن یک سنگ ماه _ مدت زمان جامد شدن از حالت مذاب را میتوان با استفاده از داده های رادیواکتیو مشخص کرد . مسنترین سنگهایی که از سرزمینهای مرتفع ماه اورده شده اند سنی حدود 4 الی 4/5 میلیارد سال دارند . مسنترین سنگ قطعه سبز رنگ کوچکی است که 72/417 نامیده میشود و توسط فضانوردان آپولو 17 کشف شد . سن ان 4/6 میلیارد سال است که این کاملا غیر معمول است . اغلب عمر مسنترین سنگها از 4/3 میلیارد سال تجاوز نمیکند و بیشتر از تکه های بهم چسبیده تشکیل شده اند . نمونه هایی از ماریا سنی حدود 3/1 الی 3/8 میلیارد سال دارند و سنگی جوانتر از این یافت نشده است .
بنابراین اگر چه صخره های ماه شبیه صخره های زمین به نظر می آیند اما ترکیبات شیمیایی کاملا متفاوتی دارند . از عناصر تجزیه پذیر همچون کانی هایی از کلسیم _ آلمینیوم و تیتانیوم ماه غنی تر از زمین است . اما از نظر مواد فراری همچون آب _ سدیم و پتاسیم فقیر است . شاید مواد تشکیل دهنده ماه قبل از شکل گیری ماه در معرض دمای بالا بوده اند .
تمایز بین صخره های ماه آنقدر محسوس است که اکنون معدن شناسان معتقدند این صخره ها حداقل از سه شهاب سنگ ایجاد شده اند زیرا قطعات سطح ماه روی زمین یافت شده اند . به نظر میرسد این نمونه ها به طور آشکاری با برخوردهایی از روی سطح ماه به درون فضا پرتاب شدند و سپس روی سطح زمین افتادند جایی که سرانجام پیدا شدند .
10-18-2012, 12:51 PM (آخرین تغییر در ارسال: 10-18-2012, 02:35 PM توسط mars.)
کشف شواهد تازه از منشأ شکل گیری ماه
مطالعه جدید صورت گرفته توسط محققان آمریکایی، شواهد بیشتری از فرضیه شکل گیری ماه در اثر یک برخورد عظیم را ارائه می کند.
بر اساس فرضیه برخورد بزرگ (Giant Impact)* که در سال 1975 مطرح شده است، ماه در اثر برخورد سیاره ای در اندازه مریخ به نام «تیا» با زمین شکل گرفته است.
محققان دانشگاه واشنگتن با همکاری موسسه اقیانوس شناسی اسکریپس، نمونه سنگ های جمع آوری شده در مأموریت آپولو ناسا، همچنین شهاب سنگ های متعلق به ماه را برای یافتن نشانه هایی از عنصر روی مورد بررسی قرار داده و دریافتند که نسبت ایزوتوپ های سنگین به سبک بسیار بیشتر از نمونه های زمین است.
این یافته نشان می دهد که ماه در اوایل شکل گیری خود شاهد تبخیر گسترده ناشی از یک برخورد عظیم بوده است.
در اوایل شکل گیری ماه، سطح آن برای تبخیر روی به اندازه کافی گرم بوده است و یک برخورد بزرگ، یکی از مواردی است که می تواند چنین حراراتی را تولید کند.
«فدریک موینیر» استادیار علوم سیاره ای در دانشگاه واشنگتن تأکید می کند: چیزی که ما کشف کردیم این نکته است که کاهش (ایزوتوپ های سبک) روی در ماه ناشی از تبخیر بوده است.
«موینیر» در تحقیقات خود به همراه «راندال پانیلو» و «جیمز دی» از محققان موسسه اقیانوس شناسی اسکریپس دریافتند که نسبت روی-66 به روی-64 در سنگ های ماه سه تا چهار برابر بیشتر از زمین یا مریخ است.
این نسبت در زمین و مریخ به ترتیب 0.25 تا 0.27 واحد در هزار است، اما در ماه 1.3 تا 1.4 واحد در هزار است.
تقریبا تمامی نمونه سنگ های جمع آوری شده از بخش های مختلف ماه دارای نسبت مشابهی ایزوتوپ های سنگین به ایزوتوپ های سبک هستند.
دانشمندان تأکید می*کنند که مقادیر عظیمی از آب موجود در ماه تبخیر شده و این تبخیر احتمالا بدلیل حرارت زیاد ناشی از همین برخورد بوده است، با این حال نشانه هایی از وجود آب در برخی از سنگ های متعلق به قمر زمین مشاهده شده است.
در مأموریت ماهواره سنجش (Sensing Satellite) در سال 2009 شواهدی از وجود آب در ماه بدست آمد و کاوشگر فضایی چاندرایان-1 هند نیز موفق به کشف هیدروکسیل بعنوان یک ترکیب اکسیژن-هیدروژن سازنده آب شد.
[ATTACH=CONFIG]1674[/ATTACH]
به نظرتون این کارت پستال چقدر ارزش داره؟؟؟
40 هزار دلار خوبه؟؟؟
این کارت پستال که تنها کارت*پستالی است که از ماه به زمین ارسال شده است!
این کارت*پستال 43 ساله که همراه با فضانوردان آپولو11 به ماه سفر کرد و برگشت و امضای نیل آرمسترانگ، باز آلدرین و مایکل کالینز را به همراه دارد.
یه سوال :
نمیشه هر کس که میره ماه چندتا امضا کنه؟؟
«اهورامزدا گفت ای زرتشت اسپنتمان تو نباید که عهد و پیمان بشکنی
چه آن عهدی که تو با یک دروغ پرست بستی و
نه آن عهدی که با یک راستی پرست بستی
چه معاهده با هر دو درست است خواه یکتاپرست خواه مشرک»
مهریشت فقره 2
01-19-2013, 01:46 PM (آخرین تغییر در ارسال: 01-19-2013, 04:52 PM توسط mars.)
[[COLOR="#FF0000"]B][COLOR="#FF0000"]با نخستین نمایش لیزری ماهواره*ای؛
«مونالیزا» به ماه رفت[/COLOR][/COLOR]
دانشمندان مدارگرد اکتشافی ماه، به عنوان بخشی از اولین نمایش ارتباط لیزری با یک ماهواره در سطح ماه، تصویری از نقاشی معروف «مونالیزا» لئونادرو داوینچی را از زمین به این فضاپیما ارسال کردند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این سیگنال لیزری که از یک تاسیسات در مریلند شلیک شده بود، تصویر مونالیزرا را به مدارگرد اکتشافی ماه در فاصله 384 هزار و 400 کیلومتری زمین ارسال کرد که از سال 2009 در حال گردش به دور ماه است.
به گفته دانشمندان ناسا، انتقال این تصویر یک پیشرفت مهم در ارتباطات لیزری برای فضاپیمای میان سیاره*ای محسوب می*شود.
دیوید اسمیت، یکی از محققان ارتفاع سنج لیزری مدارگرد ماه در بیانیه*ای اظهار کرد: این اولین بار است که انسان به یک موفقیت در ارتباط لیزری یک طرفه به مسافتهای سیاره*ای دست یافته است. در آینده نزدیک، این نوع ارتباط لیزری ساده ممکن است به عنوان یک پشتیبان برای ارتباطات رادیویی مورد استفاده ماهواره*ها بکار گرفته شود. در آینده دورتر، این فناوری ممکن است به برقراری ارتباط نرخ داده بالاتر از امکانات ارائه شده توسط پیوندهای رادیویی امروزی منجر شود.
فضاپیمای اکتشافی ماه به دلیل برخورداری از یک دریافت*کننده لیزری، انتخاب نخست دانشمندان برای آزمایش این شیوه ارتباطی بدیع بود. در حالیکه بیشتر فضاپیماهای حاضر در منظومه شمسی با استفاده از علائم رادیویی پیگیری می*شوند، ناسا این مدارگرد را با لیزر نیز کنترل می*کند.
[ATTACH=CONFIG]1765[/ATTACH]
این در حالیست که زمان*بندی در این مورد از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
ناسا از ایستگاه ارسال لیزر خود در مرکز پروازی گودارد برای ارسال سیگنال مونالیزا به این مدارگرد استفاده کرد. محققان این نقاشی معروف را به بخشهایی با اندازه 150 در 200 پیکسل تقسیم کرده و سپس آنها را از طریق پالس لیزر با نرخ داده حدود 300 بیت بر ثانیه به مدارگرد ارسال کردند.
هنگامی که این فضاپیما تصویر را دریافت کرد، بخشهای جدا شده را به هم چسبانده و تحریفهای ایجاد شده در اثر گذر سیگنال لیزری از جو زمین را اصلاح کرد و سپس تصویر را با استفاده از شکل عادی ارتباطی خود یعنی امواج رادیویی به زمین باز فرستاد.
به گفته محققان، یک نمایش ارتباط لیزری نرخ داده بالا می*تواند ویژگی مرکزی ماموریت ماه آینده ناسا موسوم به کاوشگر محیطی غبار و جو ماه باشد که قرار است اواخر سال 2013 به این قمر پرتاب شده و به نققشه*برداری از جو و محیط ماه بپردازد.[/B]
06-02-2014, 02:01 PM (آخرین تغییر در ارسال: 06-02-2014, 02:03 PM توسط amir adib.)
ارسال نخستین خانه به ماه تا 2015
[COLOR="#008000"] یک هنرمند سوئدی در حال جمع آوری بودجه برای ارسال نخستین خانه به ماه در سال 2015 است.
این خانه ظرف چند دقیقه پس از ورود روی سطح ماه خودمونتاژ می شود.
خانه مینیاتوری مزبور توسط «میکائل گنبرگ» اهل سوئد طراحی شده و به یک کلبه سوئدی شباهت دارد که به رنگ قرمز و سفید است.
این خانه با ابعاد سه در دو متر و ارتفاع 2.5 متر به اندازه ای بزرگ است که می تواند یک انسان بالغ را در خود جای دهد. نوعی پارچه مخصوص، یک سازه کربنی را می پوشاند و این خانه پس از پرشدن با گاز، خود را می سازد. این عملیات ساخت و ساز در ماه چند دقیقه به طول می انجامد.
گنبرگ از سال 2003 بر روی پروژه «Moonhouse» با هدف قراردادن یک خانه قرمزرنگ با گوشه های سفید روی ماه کار کرده است. پروژه هنری وی در سال 2010 و به دلیل بحران بودجه متوقف شد اما اکنون با سرمایه سالها تجربه و تلاش چند مهندس فضایی ارشد، 75 درصد آن کامل شده است.
شرکت فناوری فضایی امریکایی Astrobotic که یکی از شرکای ناساست، چالش انتقال این خانه به فضا را بر عهده گرفته است و پرتاب و فرود آن روی ماه را برای ماه اکتبر سال 2015 برنامه ریزی کرده است.
برای تحقق بخشی به خانه موردبحث بالغ بر 15 میلیون دلار لازم است و فقط 3901 دلار آن از طریق منبع یابی جمعیتی جمع آوری شده است. این نخستین خانه روی ماه خواهد بود. [/COLOR]
سلام آقای ادیب. ممنون. امیدوارم که اتفاق بیافته. با خوندنش سوالهای زیادی توی ذهن نقش میبنده. آمادگی انسان برای زندگی کردن خارج از این کره آبی....تا....
خب تا زمان گفته شده هم زیاد نمونده....
دوشنبه , 18 مهر 1384.گاهی یه تاریخ آدمو پر انرژی تر میکنه.منو استروتاک
سلام . یه نظر من زندگی تو ماه واسه ی مدت کوتاهی جذابه و بعد از اون خسته کننده میشه ... با این حال اگه بخواهیم به زندگی توی منظومه های دیکه (!!!) بیاندیشیم باید از همین اجرام نزدیک شروع کنیم . امیدوارم این طرح در حد حرف باقی نمونه و حتما اجرایی شه .
