تالار گفتگو ستاره‌شناسان

بیایین در باره ی آدم فضایی ها بحث کنیم .
کسی می خواد اول شروع کنه ....

فکر خوبیه. من شروع کردم حالا شما ادامه بدین. :lol: :lol:

آدم فضایی چه شکلی؟ شاخ داره یا دم؟ 8O

بعرا هب طور کامل درباره آدم فضایی ها مینیویسم.

بعدا به طور کامل درباره آدم فضایی ها مینیویسم.
iran_nasa@yahoo.com

آدم فضایی هر چی هست از ما سرش شلوق تره :lol:

مایک ترنر اختر فیزیکدان امریکایی نظریه جدیدی اراپه داد که در آن به ماده یا دنیای سایه ای اشاره میکند. در عالم هستی نوعی ماده شبحی وجود دارد یک دنیای سایه ای که ما نمیتوانیم ببینیمو یا لمس کنیم. اما فقط از لحاظ گرانشی میتوانیم آنرا حس کنیم. یکی از تپوریهای جالبی که از صورت بندی ریاضی ابر ریسمانها ناشی شده است وجود ماده سایه ایست. مطلب جالبی که از لحاظ علمی و فلسفی قابل توجه است این است که در دنیای سایه ای قوانین فیزیک قرینه جهان ماست. در عالم سایه ای نیروهای الکترومغناطیس قوی و ضعیف سایه ای وجود دارد و ترکیب و پیچیدگی این نیروها منجر به ستارگان سایه ای، کهکشانهای سایه ای و اقیانوسهای سایه ای خواهد شد آنها شبیه چیزهایی هسند که ما میدانیم و دوست داریم اما فقط از طریق نیروی گرانشی با ما صحبت میکنند. مارک ترنر میگوید اگر شما یک سنگ سایه ای در دست نگهدارید از میان دستتان عبور میکند یعنی از میان دستتان به پایین می افتد. و اگر شما با انسانهای سایه ای آشنا شوید تنها راه ارتباط با آنها از طریق امواج جاذبه خواهد بود. کسانی که بدنبال ارتباط با موجود فضایی و فوق زمینی هستند شاید این تنها امکان موجود باشد.آیا بدین ترتیب امکان سفر با امواج جاذبه و ورود به عالم سایه ای هست؟ آیا داستان اشباح، ارواح و موجوداتی از ابعاد دیگر را میتوان از طریق تپوری دنیای سایه ای باور کرد؟ دانش امروز شناخت انسان از هستی را آنقدر گسترش داده و جهانشناسی کوانتومی، سایه ای، ابر ریسمانی را با عوالم غیب، نامرپی، ناشناخته آشنا میسازد. چون ماده سایه ای از طریق نیروی گرانش نمود پیدا میکند پس ما میدانیم که در قعر یک اقیانوس سایه زیست نمیکنیم. ما احتمالا با عالم سایه ای بطور موازی زیست کرده و یا به حالت قرینه ای با عالم ما قرار دارد اما برای ما قابل لمس نیست. :roll:

دوستان عزیز می توانند جهت پیگیری این مقاله به مقا له ی "آیا کسی آن بالا هست مراجعه کنند.
با تشکر
iran_nasa@yahoo.com

سلام
من 1 سوال دارم :
این فرضیه ی مایک ترنر رو شما کجا خوندید؟ :?:

منظومه شمسی نسبتا دور از مرکز کهکشان قرار دارد.محل استقرار آن 23 تا 26 هزار سال نوری از کنار آن است.ما در خانواده ستاره ای یا شهر ستارگان خود حاشیه نشین میباشیم. یکی از نتایج دوری از مرکز، سرعت بسیار زیاد گردش منظومه شمسی به دور مرکز کهکشان است(250 کیلومتر در ثانیه). یکی دیگر از مزایای این محل استقرار، این است که منجمین ما با یک نگاه همه چیز را مشاهده میکنند. به همین دلیل عکس برداری از کهکشان مقدور شده است.درست مثل اینکه کسی در آخرین واگن یک قطار بنشیندو هنگامی که ترن از پیچی عبور میکند از آن عکس بگیرد.در نتیجه در بخش مرپی عالم بایستی یکصد میلیون سیاره وجود داشته باشدو چنانکه آلپاتف میگوید احتمال زیادی هست که پاره ای از این سیارات در مرحله تکامل کنونی زمین ما باشند پس میتوان گمان برد در روی این سیارات نیز حیاتی کم و بیش نظیر آنچه ما داریم هستی یافته باشد!!! با این مقدمه آیا نمیتوان در میان صدها میلیون سیاره یکی را یافت که در آن موجوداتی بزیند که از لحاظ دانش و فن در سطحی بالاتر از زمین باشند؟ اگر چنین چیزی هست پس چرا تاکنون با ما تماس برقرار نکرده اند؟ مگر خود ما اخیرا دست به کشف دنیاهای تازه نزده ایم؟ چطور ممکن است که تا کنون از تمدنهای پیشرفته ماورا زمین هیچ اطلاعی در دست نداریم؟ بله خطای ما در سنجش فاصله است یعنی در این است که فواصل را به حساب نیاورده ایم.ما از بخش متراکم کهکشان خود بسیار دوریم همانجایی که ممکن است موجوداتی بسیار کاملتر از ما در سیارات بوده باشند و خیلی پیش ا ز ما دست به کشف فضا زده باشند اما بعد مسافت ما را از زیارت آنها محروم کرده است. :roll: