07-23-2009, 06:22 AM
07-23-2009, 11:17 AM
سلام
دوست عزیز، قدر مطلق ستاره شعری یمانی یا همان ستاره شباهنگ (Sirius)، پر نور ترین ستاره آسمان شب بصورت زیر است:
قدر مطلق (Absolute Magnitude) آن برابر 1.4 است و قدر ظاهری (Apparent Magnitude) آن هم که برابر 1.46- تا 1.6- است.
کمی توضیح تکمیلی در مورد قدر ظاهری و قدر مطلق در زیر آمده است.
همانطور که میدانید قدر ظاهری یک ستاره هم به درخشندگی ذاتی و هم به فاصله آن بستگی دارد و یک مقایس نسبی است. روش قدرسنجی حدود ۲۱۰۰ سال پیش آغاز شد، یعنی زمانی كه ستارهشناس یونانی، ابرخُس، ستارهها را بهردههای مختلف درخشندگی تقسیم كرد و پُرنورترین ستارهها را «قدر اول» نامید كه بهسادگی، «بزرگترین» معنی میدهد. او ستارههایی را كه كمی كمنورتر بودند «قدر دوم» نامید، یعنی دومین مرتبه بزرگی و به همین ترتیب تا كم نورترین ستارههایی كه میتوانست ببیند و آنها را قدر ششم نامید. با اختراع تلسكوپ، رصدگران میتوانستند ستارههای حتی كم نورتر را هم ببینند، در نتیجه قدرهای ۷، ۸، و ۹ هم اضافه شدند. امروز دوربینهای دو چشمی میتوانند ستارههایی از قدر ۹ و تلسكوپهای شش اینچ آماتوری، قدرهای ۱۲ و ۱۳ را هم نشان میدهند. تلسكوپ فضایی هابل ستارگانی از قدر ۳۰ را هم دیده كه تقریباً ۱۰ میلیارد بار كم نورتر از كم نورترین ستارههایی هستند كه با چشم غیرمسلح قابل مشاهدهاند.
اما مفهوم قدر مطلق برای این معرفی شد تا وابستگی درخشندگی به فاصله از بین برود. در این مفهموم همه ستارهها به فاصله ثابت 10 پارسکی (یکی از مقیاسهای سنجش فاصله در نجوم که برابر حدود 301 هزار میلیارد کيلومتر است!) از ناظر واقع بر زمین آورده میشوند (به صورت فرضی) و در این فاصله ثابت بر حسب درخشندگی ذاتی تقسیم بندی میشوند.
ممنون از توجه شما.
دوست عزیز، قدر مطلق ستاره شعری یمانی یا همان ستاره شباهنگ (Sirius)، پر نور ترین ستاره آسمان شب بصورت زیر است:
قدر مطلق (Absolute Magnitude) آن برابر 1.4 است و قدر ظاهری (Apparent Magnitude) آن هم که برابر 1.46- تا 1.6- است.
کمی توضیح تکمیلی در مورد قدر ظاهری و قدر مطلق در زیر آمده است.
همانطور که میدانید قدر ظاهری یک ستاره هم به درخشندگی ذاتی و هم به فاصله آن بستگی دارد و یک مقایس نسبی است. روش قدرسنجی حدود ۲۱۰۰ سال پیش آغاز شد، یعنی زمانی كه ستارهشناس یونانی، ابرخُس، ستارهها را بهردههای مختلف درخشندگی تقسیم كرد و پُرنورترین ستارهها را «قدر اول» نامید كه بهسادگی، «بزرگترین» معنی میدهد. او ستارههایی را كه كمی كمنورتر بودند «قدر دوم» نامید، یعنی دومین مرتبه بزرگی و به همین ترتیب تا كم نورترین ستارههایی كه میتوانست ببیند و آنها را قدر ششم نامید. با اختراع تلسكوپ، رصدگران میتوانستند ستارههای حتی كم نورتر را هم ببینند، در نتیجه قدرهای ۷، ۸، و ۹ هم اضافه شدند. امروز دوربینهای دو چشمی میتوانند ستارههایی از قدر ۹ و تلسكوپهای شش اینچ آماتوری، قدرهای ۱۲ و ۱۳ را هم نشان میدهند. تلسكوپ فضایی هابل ستارگانی از قدر ۳۰ را هم دیده كه تقریباً ۱۰ میلیارد بار كم نورتر از كم نورترین ستارههایی هستند كه با چشم غیرمسلح قابل مشاهدهاند.
اما مفهوم قدر مطلق برای این معرفی شد تا وابستگی درخشندگی به فاصله از بین برود. در این مفهموم همه ستارهها به فاصله ثابت 10 پارسکی (یکی از مقیاسهای سنجش فاصله در نجوم که برابر حدود 301 هزار میلیارد کيلومتر است!) از ناظر واقع بر زمین آورده میشوند (به صورت فرضی) و در این فاصله ثابت بر حسب درخشندگی ذاتی تقسیم بندی میشوند.
ممنون از توجه شما.
07-23-2009, 11:53 AM
با تشکر از پاسخ کامل شما!