07-18-2009, 06:38 PM
abadanastr نوشته: آقای owl من یه سوال داشتم
چرا میگن همه ی کهکشان ها از ما دور میشه ؟
یعنی در همه ی جهات این اتفاق میفته
اما اگه قرار باشه نسبت به یه نقطه بخوایم در نظر بگیریم یه جورایی نمیشه تصورش کرد
البته یه تصوری خودم دارم اما شاید غلط باشه
میشه توضیح بیشتری بدین ؟
سلام
اين يكي از اصول كيهان‌شناسي‌است به‌نام همسانگردي و البته همراه با همگني.
اينكه كهكشانها از ما دور مي‌شوند و در همه‌ي جهات اتفاق مي‌افته يك مفهوم دارند: جهان در حال انبساطه. يك مثال معروف: بادكنكي رو باد مي‌كني و حجم داخلش بنا به ارتجاعي بودنش و كشش سطحي‌اش بزرگ مي‌شه. اگر يك نقطه روي اون بگذاري، مثلاً در بخش بالايي (ولي در كره مهم نيست كه كجا باشه. چون روي سطح مركزي وجود نداره) حالا اگر تعداد نقاط رو زياد كني با اين فرض كه نقاط كوچك بمونن! چه اتفاقي مي‌افته؟ طبيعتاً از هم دور ميشن. اگر كهكشان راه شيري روي يكي از اين نقاط بدوني مي‌بيني بايد از هم دور بشن. اين اصل به صورت تجربي بدست آمد. هابل در حين طيف‌سنجي كهكشانها متوجه انتقال به سرخ در طيف شد. يعني اونها داشتند دور مي‌شدند از ما و ما هم از اونها.
عكسهاي زير شبيه سازي مطلبيه كه نوشتم.
كتاب:
انفجار بزرگ، كريگ هوگان
سرنوشت عالم، اريك چيسون
رصدهاي بعدي نشون داد البته با تقريب كه توزيع جرم در عالم همگنه. و وجود كهكشانها در عالم تقريباً همسانگرد. يعني هر جهت رو نگاه مي‌كنيم مي‌بينيم تعداد كهكشانها البته با تقريب يكسانه. ولي نقشه‌هاي توزيع جرم در عالم نشون ميده كه دقيقاً هم اين‌طور نيست.