چقدر؟نود و دو درصد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
اینطوری که این مقدار گاز می تونست با گرمای خورشید کل منظومه رو منفجر کنه.بیرون جو تقریبا خلا هست.نود و دو درصد هیدروژن مارو خفه می کرد واسمان هم فقط هیدروژن داشت و از دیدن ستاره ها خبری نبود
البته من منظورم مقدار درصد عنصر هیدروژن در کل کیهان بود که فکر کنم درست گفتم
اهان.ببخشید.من فکر کردم منظور شما مقدار هیدروژن در منظومه خورشیدیه.درصد اون چقدره.ایا ممکنه ما در حالبه ای از مه باشیم(سحابی،فضای میان ستاره ای یا گاز های و غبار هایی از اون رقیق تر)(شما امار درست دادید.نود ودو درصد کل گاز های کیهان هیدروژنه.معذرت می خوام)
البته ببخشید که به بحث هیچ ربطی نداشت
نه.همین که تو بحث شرکت میکنید خیلی من رو خوشحال می کنه.از دوستان دیگه خواهش می کنم نظرات و دانسته هاشون رو بگن
راستی پروژه cern به کجا رسید؟
و نکته‌ی تکمیلی اینکه علت اصلی کم بودن عناصر آزاد سنگین در عالم اینه که تراکم ماده و انرژی لازم برای همجوشی هسته‌ای و تشکیل مولکول‌های سنگین‌تر بعد از انفجار بزرگ روز به روز کم تر شد. به همین دلیل هیدروژن ماده‌ی غالب در عالمه.
Belder نوشته: راستی پروژه cern به کجا رسید؟
درباره‌ی این‌پروژه در یک تاپیک جدید حتماً سؤال رو مطرح کن. چون بسیار مطالب جالبی در این مورد وجود داره. اگر مشکلی نیست من یک تاپیک جدید به همین نام درست میکنم.
سوال هایی که اول مطرح شد بی جواب موند.
اقای owl:
شما اشاره کردید که تولد یک ستاره از دل سحابی میلیون ها سال طول می کشه.ایا میشه احتمال داد که یک ستاره به غیر از سحابی از منابع دیگری هم تغذیه می که و به همین دلیله که تکه ای سوراخ در سحابی دیده نمی شه
البته که ممکنه. منتهی ستاره‌هایی که از غبار اولیه‌ی عالم و کهکشان‌ها شکل گرفتند. اصطلاحاً به این نوع ستارگان protostars می‌گیم. کلاً غبارکیهانی و بین ستاره‌ای این اجرام زنده‌ی کیهان رو خلق میکنن.
چیزی که ما از اون بنام سحابی اسم می‌بریم همون غبارییه که منظور منه. البته به طور مختصر هم در نوشته‌ی قبلی اشاره کرده بودم. در بخش نقد کتاب یک کتاب زیبا رومعرفی میکنم تا یکی دو روز آینده که کامپیوتر و اسکنر دراختیار داشته باشم، در اون کتاب این موضوع رو بهزبان ساده «اوبر ریوز» توضیح داده. «اتم‌های سکوت».
ستاره‌های چندگانه هستند. سیاه‌چاله ها و ستاره‌های البته هستندکه از ستاره‌ی همدم خودشون تغذیه میکنند. و علت اینکه نزدیک بسیاری از ستارگان سحابی نمی بینم اینه که غبار اولیه به دلیل دینامیک کهکشان یا خوشه‌ی ستاره‌ای محلی و یا سیارات و خرده سیارات تشکیل شده دیگه وجود ندارند. چگالی ماده بسیار پایین امده.